Νικόλαος Χριστοφίλου
| Νικόλαος Χριστόφιλος | |
|---|---|
.jpg) | |
| Γέννηση | 16 Δεκεμβρίου 1916[1][2] Βοστώνη[1] |
| Θάνατος | 24 Σεπτεμβρίου 1972[1][2] Χέιγουαρντ[3] |
| Αιτία θανάτου | έμφραγμα του μυοκαρδίου[4] |
| Υπηκοότητα | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
| Σπουδές | Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο |
| Βραβεύσεις | Μετάλλιο Ελιότ Κρεσόν (1963) και συνεργάτης της Αμερικανικής Εταιρείας Φυσικής |
| Επιστημονική σταδιοδρομία | |
| Ιδιότητα | φυσικός |
| δεδομένα () | |
Ο Νικόλαος Κων. Χριστοφίλου (αγγλ. Nicholas Constantine Christofilos, προφ. «Κριστόφιλος», 16 Δεκεμβρίου 1916 – 24 Σεπτεμβρίου 1972) ήταν Έλληνας φυσικός. Προτάθηκε για το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής δύο φορές, το 1965 και το 1967.
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Χριστοφίλου γεννήθηκε στη Βοστώνη των ΗΠΑ, αλλά μεγάλωσε στην Ελλάδα από την ηλικία των επτά ετών. Φοίτησε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, από όπου απεφοίτησε με πτυχίο ηλεκτρολόγου μηχανικού το 1938. Παρέμεινε στην Αθήνα κατά τη διάρκεια της Κατοχής, εργαζόμενος σε εταιρεία συντηρήσεως ανελκυστήρων. Αργότερα ίδρυσε τη δική του επιχείρηση ανελκυστήρων. Ταυτοχρόνως, διατηρούσε ερασιτεχνικά ένα ενδιαφέρον για τη φυσική επιταχυντών και την πειραματική σωματιδιακή φυσική, μελετώντας πολύ γερμανικά και αμερικανικά βιβλία και περιοδικά πάνω σε αυτά τα θέματα.
Το 1946 ανέπτυξε ιδέες για ένα σύγχροτρο και το 1949 συνέλαβε πρώτος την αρχή της ισχυρής εστίασης. Αντί να τη δημοσιεύσει σε ένα ερευνητικό επιστημονικό περιοδικό, την υπέβαλε ως αίτηση για δίπλωμα ευρεσιτεχνίας στις ΗΠΑ[5] και στην Ελλάδα. Κανένας δεν πρόσεξε την ανακάλυψή του τότε και η αρχή ανακαλύφθηκε και πάλι το 1952 από τον Έρνεστ Κούραντ και τους συνεργάτες του[6] (που ανεγνώρισαν την πρωτιά του Χριστοφίλου με δημοσίευσή τους ένα έτος αργότερα[7]) και εφαρμόσθηκε σε επιταχυντές στο Εθνικό Εργαστήριο του Μπρουκχέιβεν, στο Κορνέλ και στο CERN.
Μετά από αυτό, προσφέρθηκε μια θέση στον Χριστοφίλου από το Μπρουκχέιβεν το 1953. Ωστόσο, το 1956 ο Έλληνας φυσικός πήγε στο Εθνικό Εργαστήριο Λώρενς στο Λίβερμορ (LLNL) για να εργασθεί στον πειραματικό αντιδραστήρα πυρηνικής συντήξεως «Astron» στα πλαίσια του Προγράμματος Σέργουντ. Στο LLNL ο Χριστοφίλου εργάσθηκε και σε μερικά στρατιωτικά προγράμματα. Κατέστη μέλος της περίφημης συμβουλευτικής ομάδας JASON και υπήρξε επικεφαλής της Επιχειρήσεως «Argus», μιας σειράς πυρηνικών εκρήξεων σε μεγάλο υψόμετρο με σκοπό τη δημιουργία μιας ζώνης ακτινοβολίας στην ανώτερη ατμόσφαιρα ως μέσο άμυνας κατά των σοβιετικών διηπειρωτικών βαλλιστικών πυραύλων.
Το 1958 ο Χριστοφίλου πρότεινε τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα εξαιρετικά χαμηλής συχνότητας (ELF) ως μέσο τηλεπικοινωνίας με υποβρύχια σε κατάδυση, και συνακόλουθα επινόησε το δίπολο εδάφους (Ground dipole), το μόνο είδος κεραίας που έχει αποδειχθεί πρακτικό για χρήση σε συχνότητες ELF. Η εφεύρεσή του αυτή εφαρμόσθηκε από το αμερικανικό πολεμικό ναυτικό ως Project ELF (αρχικά ως «Project Sanguine»), για το οποίο κατασκευάσθηκαν δύο ισχυροί πομποί ELF στο Μίσιγκαν και στο Ουισκόνσιν συνδεδεμένοι μεταξύ τους, των οποίων οι κεραίες αποτελούνταν από καλώδια γραμμών μεταφοράς ηλεκτρικού ρεύματος συνολικού μήκους 135 χιλιομέτρων και χρησίμευσαν από το 1989 μέχρι το 2004 για επικοινωνία με πυρηνικά υποβρύχια των ΗΠΑ σε όλο τον πλανήτη.
Το 1963 ο Χριστοφίλου τιμήθηκε με το χρυσό μετάλλιο Έλιοτ Κρεσόν (Elliott Cresson Medal) που απονέμει το Ίδρυμα Φραγκλίνου από το 1875.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Γερμανικά) Munzinger Personen. 00000013539. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) nobelprize.org. Ίδρυμα Νόμπελ. 13887.
- ↑ «Nicholas C. Christofilos, 56; among top nuclear scientists». 25 Σεπτεμβρίου 1972. σελ. 32.
- ↑ «Nicholas C. Christofilos, 56; among top nuclear scientists». 25 Σεπτεμβρίου 1972. σελ. 32.
- ↑ Πρότυπο:US patent reference, 1950-03-10.
- ↑ Courant, E.D.; Livingston, M.S.; Snyder, H.S. (1952). «The Strong-Focusing Synchrotron—A New High Energy Accelerator». Physical Review 88 (5): 1190–1196. doi:. Bibcode: 1952PhRv...88.1190C.
- ↑ Courant, E.D.; Livingston, M.S.; Snyder, H.S.; Blewett, J. (1953). «Origin of the "Strong-Focusing" Principle». Physical Review 91: 202-203. doi:. Bibcode: 1953PhRv...91..202C.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Foster, J. S.; Fowler, T.K.; Mills, F.E. (1973). «Nicholas C. Christofilos (obituary)». Physics Today 26: 109–115. doi:. Bibcode: 1973PhT....26a.109F.
- A.C. Melissinos (University of Rochester) (1993). «Nicholas C. Christofilos: His contributions to physics.» (PDF). Proceedings, Advanced accelerator physics: 1067–1081. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-06-26. https://web.archive.org/web/20100626233625/http://www.hep.princeton.edu/~mcdonald/accel/christofilos.pdf. Ανακτήθηκε στις 2018-01-25.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Melissinos, A.C. (1993): «Nicholas C. Christofilos, His Contributions to Physics» ομιλία, CERN Accelerator School Proceedings 1993 (Ρόδος)
- Coleman, Elisheva (2004): Greek Fire – Christofilos and the Astron Project in America's Fusion Program, διπλωματική εργασία στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον
- Φωτογραφίες του Ν. Χριστόφιλου και του Astron-2