Νικολάι Κρεστίνσκι
| Νικολάι Κρεστίνσκι | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 13ιουλ. / 25 Οκτωβρίου 1883γρηγ. Μογκιλιόφ |
| Θάνατος | 15 Μαρτίου 1938[1] Μόσχα |
| Αιτία θανάτου | τραύμα από πυροβολισμό |
| Τόπος ταφής | σκοπευτήριο Κομμουνάρκα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ρωσική Αυτοκρατορία Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ρωσικά[2] |
| Σπουδές | Κρατικό Πανεπιστήμιο Αγίας Πετρούπολης |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | διπλωμάτης δικηγόρος πολιτικός επαναστάτης νομικός[3] |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ένωσης |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | d:Q97314829 (1919–1921) μέλος της Συντακτικής Συνέλευσης της Ρωσίας το 1918 πρέσβης (1922–1930) Member of the Politburo of the CPSU Central Committee (1919–1921) |
| Υπογραφή | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Νικολάι Νικολάγιεβιτς Κρεστίνσκι (ρωσικά: Никола́й Никола́евич Крести́нский, 13 Οκτωβρίου 1883 – 15 Μαρτίου 1938) ήταν Ρώσος Μπολσεβίκος επαναστάτης και Σοβιετικός πολιτικός.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Καταγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Κρεστίνσκι γεννήθηκε στην πόλη Μογκίλεφ,[4][5] σε ό,τι είναι τώρα Μαχίλιοου Βόμπλαστ της Λευκορωσίας. Σύμφωνα με τον Ρώσο αρχειοθέτη Α.Β. Ρογκίνσκι, ο Κρεστίνσκι ήταν Ρωσικής εθνικής καταγωγής.[4] Άλλες πηγές αναφέρουν Ουκρανική εθνική καταγωγή,[5] ενώ σύμφωνα τον Φέλιξ Τσουέβ, ο Βιατσεσλάβ Μολότοφ ισχυριζόταν ότι η οικογένεια Κρεστίνσκι είχαν προσηλυτισθεί από τον Ιουδαϊσμό στην Ανατολική Ορθοδοξία.[6]
Άνοδος στην κορυφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Κρεστίνσκι εντάχθηκε στο Ρωσικό Σοσιαλ-Δημοκρατικό Εργατικό Κόμμα το 1903 και προσχώρησε στην Μπολσεβίκικη φράξια. Μετά τη Φεβρουαριανή Επανάσταση, η οποία ανέτρεψε τη μοναρχία στη Ρωσία, αποδείχθηκε ικανός οργανωτής και εξελέγη στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος των Μπολσεβίκων στις 3 Αυγούστου 1917 (παλαιό ημερολόγιο). Έγινε μέλος του πρώτου Σοβιετικού Οργκμπούρο στις 16 Ιανουαρίου 1919 και στο πρώτο Πολιτμπιρό (Πολιτικό Γραφείο) στις 25 Μαρτίου 1919. Έγινε επίσης μέλος της Γραμματείας της Κεντρικής Επιτροπής στις 29 Νοεμβρίου 1919 και υπηρέτησε ως Υπεύθυνος Γραμματέας του κόμματος για τον επόμενο ενάμισι χρόνο.
Πτώση από την εξουσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στα τέλη του 1920 – αρχές του 1921, μετά τη νίκη των Μπολσεβίκων στον Ρωσικό Εμφύλιο Πόλεμο, ο Κρεστίνσκι στήριξε τη φράξια του Λέοντος Τρότσκι σε μια όλο και πιο δριμεία διαμάχη για την κατεύθυνση της χώρας. Μετά τη νίκη του Βλαντιμίρ Λένιν στο 10ο συνέδριο του κόμματος τον Μάρτιο του 1921, ο Κρεστίνσκι έχασε τις θέσεις του στο Πολιτμπιρό, το Οργκμπούρο και τη Γραμματεία, και έγινε ο Σοβιετικός πρεσβευτής στη Γερμανία. Η θέση ήταν σημαντική και ευαίσθητη λόγω της κρίσιμης και λεπτής σχέσης της Σοβιετικής Ρωσίας με τη Γερμανία εκείνη την εποχή, αλλά όχι και τόσο σημαντική όσο οι προηγούμενες θέσεις του.
Ο Κρεστίνσκι στήριξε τον Τρότσκι και την Αριστερή Αντιπολίτευση το 1923 – αρχές 1927, αλλά αποστασιοποιήθηκε από τον Τρότσκι αργότερα το 1927. Διέκοψε εντελώς με την αντιπολίτευση[7] τον Απρίλιο του 1928.
Η δίκη παρωδία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Κρεστίνσκι συνέχισε να εργάζεται ως διπλωμάτης μέχρι το 1937, όταν συνελήφθη κατά τις Μεγάλες Εκκαθαρίσεις. Οδηγήθηκε σε δίκη (ως μέρος της Δίκης των Είκοσι Ένα) στις 12 Μαρτίου 1938. Ενώ σχεδόν όλοι οι κατηγορούμενοι παραδέχθηκαν την ενοχή τους κατά τις Δίκες Παρωδία της Μόσχας, ο Κρεστίνσκι στην αρχή αρνήθηκε τα πάντα, αλλά άλλαξε θέση την επόμενη ημέρα.
Στις 12 Μαρτίου είπε στον πρόεδρο, Βασίλι Ούλριχ:
Δεν αναγνωρίζω ότι είμαι ένοχος. Δεν είμαι Τροτσκιστής. Δεν ήμουν ποτέ μέλος του “του δεξιού και Τροτσκιστικού μπλοκ”, το οποίο δεν γνώριζα ότι υπάρχει. Ούτε έχω ποτέ διαπράξει ένα από αυτά τα εγκλήματα που μου αποδίδονται, προσωπικά. και συγκεκριμένα δεν είμαι ένοχος ότι είχα σχέσεις με τις Γερμανικές Μυστικές Υπηρεσίες.
Την επόμενη ημέρα έκανε ολική μεταστροφή στις θέσεις του:
Χθες, υπό την επίδραση ενός στιγμιαίου έντονου συναισθήματος ψεύτικης ντροπής, που προκλήθηκε από την ατμόσφαιρα στο εδώλιο και την οδυνηρή εντύπωση που δημιουργήθηκε από τη δημόσια ανάγνωση του κατηγορητηρίου, που επιδεινώθηκε από την κακή υγεία μου, δεν μπόρεσα να πω την αλήθεια, δεν μπόρεσα να πω ότι ήμουνα ένοχος. Και αντί να πω, “Ναι, είμαι ένοχος”, σχεδόν μηχανικά απάντησα, “Όχι, δεν είμαι ένοχος”.
Μια τέτοια αντιστροφή ήταν σπάνιο επεισόδιο στις δίκες παρωδία στα τέλη της δεκαετίας του 1930. Ο Κρεστίνσκι καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε τον Μάρτιο του 1938. Απαλλάχθηκε μερικώς κατά τη διάρκεια της μερικής αποσταλινοποίησης και αθωώθηκε για όλες τις κατηγορίες κατά την περεστρόικα.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. uk20211103008. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. uk20211103008. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ 4,0 4,1 Roginsky, A.B. (επιμ.). «1938. March, The Communarka Memorial. Жертвы политического террора в СССР (Victims of Political Terror in the USSR). Memorial International Historical-Enlightenment, Human Rights and Humanitarian Society» (στα Ρωσικά). memo.ru. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2016.
- ↑ 5,0 5,1 Rumyantzev, Vyacheslav. «"Крестинский Николай Николаевич " ("Krestinsky Nikolai Nikolaevich"). ХРОНОС – Всемирная История в Интернете (HRONOS World History on the Internet)». km.ru. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2016.
- ↑ Chuev, Felix (ed), Molotov Remembers: Inside Kremlin Politics, 1993, Dee Ivan Inc
- ↑ Gus Fagan. «Biographical Introduction to Christian Rakovsky». marxists.org. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2016.
|