Μετάβαση στο περιεχόμενο

Νικολάι Κασάτκιν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Νικολάι Κασάτκιν
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1ιουλ. / 13  Αυγούστου 1836γρηγ.
Σμολένσκ
Θάνατος3ιουλ. / 16  Φεβρουαρίου 1912γρηγ.
Τόκυο
Τόπος ταφήςνεκροταφείο Γιανάκα
Χώρα πολιτογράφησηςΡωσική Αυτοκρατορία
ΘρησκείαΑνατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός
Eορτασμός αγίου16 Φεβρουαρίου
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΡωσικά[1]
Ιαπωνικά
ΣπουδέςSmolensk Theological Seminary
Θεολογική Ακαδημία της Αγίας Πετρούπολης (1857–1860)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταθεολόγος
ιερέας
μεταφραστής
ιεραπόστολος
συγγραφέας
μεταφραστής της Βίβλου
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΙππότης του Τάγματος του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι
Τάγμα της Αγίας Άννης, Α΄ Τάξη
Τάγμα του Αγίου Βλαδίμηρου, Β΄ Τάξη
Τάγμα του Αγίου Βλαδίμηρου, 1η τάξη
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Νικολάι Κασάτκιν (ημερομηνία γέννησης: 13-08-1836, ημερομηνία θανάτου: 16-02-1912) ήταν Ρώσος Ορθόδοξος ιερέας, μοναχός, ιεραπόστολος και επίσκοπος.[2][3] Το αρχικό του όνομα στα ρωσικά ήταν Ιβάν Ντιμιτρίεβιτς Κασάτκιν (Иван Дмитриевич Касаткин). Εισήγαγε την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία στην Ιαπωνία.[4] Έχει ανακηρυχθεί άγιος και ισαπόστολος. Είναι γνωστός ως Άγιος Νικόλαος της Ιαπωνίας. Από το 1861 μέχρι το θάνατό του το 1912 με το ιεραποστολικό του έργο στην Ιαπωνία άφησε πίσω του ως παρακαταθήκη 35000 ορθόδοξους πιστούς στην Ιαπωνία, πάνω από 200 εκκλησίες, και 35 Ιάπωνες κληρικούς.[5]

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Νικολάι Κασάτκιν γεννήθηκε το 1836 σε ένα χωριό της περιοχής Σμολένσκ της Ρωσίας. Ο πατέρας του Δημήτριος Κασάτκιν ήταν διάκονος και η μητέρα του ονομαζόταν Ξένη. Είχαν τέσσερα παιδιά τον Γαβριήλ, την Όλγα, τον Βασίλειο και τον Ιβάν (Ιωάννη). Σε ηλικία πέντε ετών ο Ιβάν έμεινε ορφανός από την μητέρα του. Και ο αδελφός του Γαβριήλ πέθανε σε νεαρή ηλικία. Ο Νικολάι Κασάτκιν, όταν ήταν μικρός, ήθελε να γίνει στρατιωτικός.[6][7] Μετά την αποφοίτησή του από το εκκλησιαστικό σεμινάριο στο Σμολένσκ το 1856 γράφτηκε στη Θεολογική Ακαδημία της Αγίας Πετρούπολης. Το 1860 εκάρη μοναχός με το όνομα Νικόλαος και το ίδιο έτος έγινε ιερομόναχος.[8][9]

Το 1860 το Ρωσικό Προξενείο, που είχε την έδρα του στο Χακοντάτε, ζήτησε από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ρωσίας ένα μορφωμένο κληρικό για τις θρησκευτικές ανάγκες των Ρώσων διπλωματών. Ο Νικολάι Κασάτκιν έφθασε το 1861 στο Χακοντάτε, όπου ανέλαβε τα καθήκοντά του στο Ρωσικό Προξενείο. Την περίοδο εκείνη ο Χριστιανισμός στην Ιαπωνία ήταν απαγορευμένος και οι Ιάπωνες έβλεπαν με εχθρότητα και καχυποψία κάθε ιεραποστολική προσπάθεια από τους Χριστιανούς. Ύστερα από παρότρυνση του ιεραπόστολου της Αλάσκας Ιννοκέντιου, που ήταν τότε αρχιεπίσκοπος Καμτσάτκας, Κουρίλων και Αλεουτίων νήσων, έμαθε Ιαπωνικά και μελέτησε τον ιαπωνικό πολιτισμό και την ιαπωνική ιστορία.[6] Ο Νικολάι Κασάτκιν μετέφρασε στα Ιαπωνικά την Καινή Διαθήκη και κάποια άλλα θρησκευτικά βιβλία (Πεντηκοστάριο, Βιβλίο των Ψαλμών, Οκτώηχος, κ.α.).[10][11] Ο Νικολάι Κασάτκιν πίστευε ότι οι ιερές ακολουθίες και η θεία λειτουργία έπρεπε να τελούνται στα ιαπωνικά από Ιάπωνες ιερείς με υιοθέτηση ιαπωνικών πολιτιστικών στοιχείων.[9][11][12][13] Προσηλύτισε στην Ορθοδοξία αρχικά κάποιους σαμουράι από την βορειοανατολική Ιαπωνία μεταξύ των οποίων ο Σαβάμπε Τακουμάρο, που βαπτίστηκε το 1868 ως Παύλος Σαβάμπε, και ο Ιάκωβος Ουράνο.[3][11] Επίσης, βάπτισε το 1868 χριστιανό τον γιατρό Σακάι δίνοντάς του το όνομα Ιωάννης. Ύστερα από σύντομο χρονικό διάστημα έγιναν χριστιανοί και άλλοι επιφανείς σαμουράι, όπως ο Αράι και ο Καγκέτα.[6] Ο Νικολάι Κασάτκιν πήγε στη Ρωσία και ζήτησε από την Ιερά Σύνοδο βοήθεια για την ιεραποστολή στην Ιαπωνία. Η Ιερά Σύνοδος αποφάσισε την ίδρυση επίσημης Ορθόδοξης Ιεραποστολής για την Ιαπωνία, που αποτελείτο από έναν αρχιμανδρίτη, τρεις ιερομονάχους και έναν κατηχητή. Υπεύθυνος της Ιεραποστολής ορίσθηκε ο πατήρ Νικόλαος, ο οποίος προήχθη σε αρχιμανδρίτη και έδρα της ιεραποστολής έγινε το Τόκιο.[12][14] Ο Νικολάι Κασάτκιν επέστρεψε στην Ιαπωνία το 1871 και συνέχισε το ιεραποστολικό του έργο. Το 1873 με αυτοκρατορικό διάταγμα νομιμοποιήθηκε ο Χριστιανισμός και επιτράπηκε η ιεραποστολική δραστηριότητα.[15] Ο Νικολάι Κασάτκιν νοίκιασε κάποια κτήρια στο Τόκιο, όπου δίδασκε το πρωί τη ρωσική γλώσσα και το βράδυ έκανε κατήχηση σε πιστούς. Ο Νικολάι Κασάτκιν ίδρυσε στο Τόκιο τέσσερις σχολές εκκλησιαστικού περιεχομένου: α. Σχολή κατηχητών το 1873, β. Σχολή γυναικών ιεραποστόλων το 1875, γ. Σχολή αναγνωστών και ψαλτών το 1877 και δ. Ιερατικό σεμινάριο το 1878. Έτσι, σταδιακά δημιουργήθηκαν μορφωμένα στελέχη ικανά για την περαιτέρω διάδοση και εδραίωση του ορθόδοξου Χριστιανισμού στην Ιαπωνία. Κατά τον Ρωσοϊαπωνικό πόλεμο (1904-1905) διατήρησε μία συνετή στάση. Αν και Ρώσος δεν έφυγε από την Ιαπωνία αλλά με εγκύκλιό του το 1904 προέτρεψε τους πιστούς να επιτελέσουν τα καθήκοντά τους ως πολίτες.[6][13][16]

Το 1878 οργανώθηκε πληρέστερα η Ορθόδοξη Ιαπωνική Εκκλησία με ιερείς, κατηχητές και βοηθούς κατηχητές. Το 1879 η ιερά Σύνοδος της Ρωσικής Εκκλησίας κατέστησε την Ιαπωνία Επισκοπή και εξέλεξε για τη θέση αυτή τον Νικολάι Κασάτκιν με τον τίτλο του Επισκόπου Ρεβέλσκυ.[6] Τα επόμενα έτη η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ιαπωνίας αναπτύχθηκε ταχύτατα. Το 1873 απέκτησε μία μεγάλη έκταση γης στο κέντρο του Τόκιο, στον λόφο Σουρούγκα Ντάι, στο προάστιο Κάντα. Εκεί ανήγειρε τον Ορθόδοξο καθεδρικό ναό της Αναστάσεως του Χριστού, ο οποίος εγκαινιάσθηκε το 1891 και είναι γνωστός ως Νικολάι Ντο (Nikolai-do).[4][8]  Το 1906 η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ρωσίας προήγαγε τον Νικόλαο σε Αρχιεπίσκοπο Ιαπωνίας[2][8][9] και τοποθέτησε ως επίσκοπο τον Σέργιο Τιχομίρωφ, που ήταν ως τότε πρύτανης της θεολογικής ακαδημίας της Πετρούπολης.[6] Ο Νικολάι Κασάτκιν προώθησε το συνοδικό σύστημα διοίκησης της εκκλησίας της Ιαπωνίας. Ανά δύο χρόνια η κάθε ενορία έστελνε αντιπροσώπους σε μία «Γενική Σύνοδο», στην οποία προέδρευε ο ίδιος, για να συζητήσουν τα διάφορα εκκλησιαστικά θέματα. Στο χρονικό διάστημα μεταξύ των Γενικών Συνόδων, όλοι οι Ιερείς έπαιρναν μέρος σε μικρότερες συνόδους.[15] Ο Νικολάι Κασάτκιν πέθανε στις 16 Φεβρουάριου 1912, και οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί της Ιαπωνίας ανέρχονταν τότε σε 33000 πιστούς. Ο αυτοκράτορας της Ιαπωνίας έστειλε στην κηδεία του ένα μεγάλο στεφάνι με λουλούδια με την επιγραφή «όν σί» (δηλαδή «αυτοκρατορική προσφορά»), για να τον τιμήσει.[6][8] Μετά τον θάνατό του το σώμα του τάφηκε στο κοιμητήριο Γιανάκα στο Τόκιο.[17] Η Ιερά Σύνοδος της Ρωσικής Εκκλησίας τον ανακήρυξε Άγιο και Ισαπόστολο το 1970.[4][8][10][18] Η Ρωσική Ορθόδοξη εκκλησία και η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ιαπωνίας τιμούν τη μνήμη του στις 3 Φεβρουαρίου κάθε έτος. Έχει ανεγερθεί επίσης μία ορθόδοξη εκκλησία στη Μόσχα αφιερωμένη στον Άγιο Νικόλαο της Ιαπωνίας.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ιαπωνίας ανακηρύχθηκε Αυτόνομη Ορθόδοξη Εκκλησία το 1970.[8][18] Το 2020 γιορτάστηκε στο Τόκιο η επέτειος των 50 ετών από την ανακήρυξη του αυτόνομου καθεστώτος καθώς και η επέτειος των 50 ετών από την ανακήρυξη σε άγιο και ισαπόστολο του Αγίου Νικολάου της Ιαπωνίας.[19][20][21]

Εικόνες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • παράσημο του Αγίου Νικολάου, Αρχιεπισκόπου της Ιαπωνίας
    παράσημο του Αγίου Νικολάου, Αρχιεπισκόπου της Ιαπωνίας
  • Εκκλησία του Αγίου Νικολάου της Ιαπωνίας στο Μινσκ
    Εκκλησία του Αγίου Νικολάου της Ιαπωνίας στο Μινσκ
  • Νικολάι Κασάτκιν
    Νικολάι Κασάτκιν
  • Άγιος Νικόλαος της Ιαπωνίας
    Άγιος Νικόλαος της Ιαπωνίας
  • Ορθόδοξος ναός της Αναστάσεως στο Τόκιο (Νικολάι-ντο)
    Ορθόδοξος ναός της Αναστάσεως στο Τόκιο (Νικολάι-ντο)
  • Ιαπωνική Ορθόδοξη σύνοδος στο Τόκιο, 12-07-1882
    Ιαπωνική Ορθόδοξη σύνοδος στο Τόκιο, 12-07-1882
  • εικόνα του Αγίου Νικολάου της Ιαπωνίας σε ορθόδοξη εκκλησία στο Χακοντάτε
    εικόνα του Αγίου Νικολάου της Ιαπωνίας σε ορθόδοξη εκκλησία στο Χακοντάτε
  • ο Νικολάι Κασάτκιν με βοηθούς κληρικούς
    ο Νικολάι Κασάτκιν με βοηθούς κληρικούς
  • Πάβελ Νακάι και Νικολάι Κασάτκιν
    Πάβελ Νακάι και Νικολάι Κασάτκιν

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • «Άγιος Νικόλαος (Κασάτκιν), ο φωτιστής της Ιαπωνίας. Εκατό χρόνια από την κοίμησή του (1912-2012) Αρχειοθετήθηκε 2022-08-20 στο Wayback Machine.», Πάντα τα Έθνη, 122, (2012), σσ. 3-9.
  • Μακράκης Μιχάλης, «Η συνάντηση του Ντοστογιέφσκι με τον Αρχιεπίσκοπο της Ιαπωνίας Νικολάι Κασάτκιν», Πάντα τα Έθνη, 6, (1983), σσ. 26-28.
  • Παπαθανασίου Αθανάσιος, «Αρκεί να πεις Νικολάι-Ντο», Πάντα τα Έθνη, 50, (1994), σσ. 54-55.
  • Παπαθανασίου Αθανάσιος, Ένας Ιάπωνας δίχως σχιστά μάτια: Νικόλαος Κασάτκιν, ο ευαγγελιστής των Ιαπώνων, εκδόσεις: Αρμός, Αθήνα 2018, ISBN 9789606151507.
  • Νινίκα Σολ., «π. Νικόλαος Κασάτκιν, ο ιεραπόστολος της Ιαπωνίας», Πάντα τα Έθνη, 34, (1990), σελ. 56-58.
  • Ι. Ν. Σαμπάτιν, «Νικόλαος Κασάτκιν», Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, 9, (1963), σσ. 534-535.
  • Τούτουνας Χρ., «Οδηγίες του Νικολάου Κασάτκιν στους ιεραποστόλους της Ιαπωνίας», Πάντα τα Έθνη, 30, (1989), σελ. 26.
  • Kawamata Käsucinde, «Eγκαίνια του Νικολάι-Ντο» (μτφρ. Στ. Παπαλεξανδρόπουλος), Πάντα τα Έθνη, 4, (1982), σσ. 22-24.
  • Naomi Takahasi, «Ο φωτιστής της Ιαπωνίας Νικόλαος Κασάτκιν», Πάντα τα Έθνη, 6, (1983), σσ. 6-7.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Identifiants et Référentiels» (Γαλλικά) Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. 092209645. Ανακτήθηκε στις 22  Μαΐου 2020.
  2. ↑ 2,0 2,1 «Νικόλαος (ρωσ. Νικολάι) Κασάτκιν (1836 - 1912) - Εκδοτική Αθηνών Α.Ε.». www.greekencyclopedia.com. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2020. 
  3. ↑ 3,0 3,1 «Saint Nikolay Kasatkin | Russian Orthodox bishop». Encyclopedia Britannica (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2020. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 «History | Holy Resurrection Cathedral (Orthodox Church in Japan)» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2020. 
  5. ↑ Glad, John (1999). Russia abroad : writers, history, politics. Tenafly, NJ : Hermitage Publishers ; Washington, DC : Birchbark Press. ISBN 978-1-55779-115-3. 
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 6,6 «Άγιος Νικόλαος Κασάτκιν, ο φωτιστής της Ιαπωνίας». Πάντα τα έθνη (Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος) (122): 3-9. Απρίλιος, Μάιος, Ιούνιος 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2022-08-20. https://web.archive.org/web/20220820061747/https://apostoliki-diakonia.gr/gr_main/mission/122.PDF. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2020. 
  7. ↑ «Το πολιτικό και πνευματικό κλίμα στην Ιαπωνία κατά την άφιξη τού π. Νικολάου Κασάτκιν. 2ο Μέρος». www.oodegr.com. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2020. 
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 8,5 «Monk Nicodemus (Jones). Saint Nicholas of Japan and His Legacy». OrthoChristian.Com. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2020. 
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 Ζάχαρη, Λένη (16 Ιουνίου 2019). «"Διαβάζοντας αλλιώς… Ένας Ιάπωνας δίχως σχιστά μάτια" Θανάση Ν. Παπαθανασίου». Περιοδικό Περί Ου. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2020. 
  10. ↑ 10,0 10,1 «Christianity in Japan - New World Encyclopedia». www.newworldencyclopedia.org. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2020. 
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 «ST. NIKOLAI of JAPAN». www.orthodox-jp.com. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2020. 
  12. ↑ 12,0 12,1 «Archbishop Nicholas (Kasatkin) of Japan | Serbian Orthodox Church [Official web site]». www.spc.rs. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2020. 
  13. ↑ 13,0 13,1 ssatsok (30 Σεπτεμβρίου 2016). «Ένας Ιάπωνας δίχως σχιστά μάτια. Άγιος Νικόλαος Κασάτκιν: εκατό χρόνια από την κοίμηση του». Σημεία Καιρών. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2020. 
  14. ↑ «Μετάβαση τού π. Νικολάου στη Ρωσία. Η ιδιοτυπία τού μικρού του ποιμνίου 5ο Μέρος». www.oodegr.com. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2020. 
  15. ↑ 15,0 15,1 «1. Η έναρξη συστηματικής ιεραποστολικής εργασίας στην Ιαπωνία. Η Ορθοδοξία στη «Χώρα Του Ανατέλλοντος Ηλίου». Α'. Περίοδος καρποφόρου αποστολικού έργου. 9ο Μέρος». www.oodegr.com. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2020. 
  16. ↑ Webster, Alexander F. C.· Cole, Darrell (2004). The virtue of war : reclaiming the classic Christian traditions East and West. Salisbury, MA : Regina Orthodox Press. ISBN 978-1-928653-17-2. 
  17. ↑ «Nikolai Kasatkin (1836-1912) - Find A Grave...». www.findagrave.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2020. 
  18. ↑ 18,0 18,1 «Japanese Orthodox Church». Encyclopedia Britannica (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2020. 
  19. ↑ «Πατρ. Μόσχας: 150 χρόνια Ορθοδοξίας στην Ιαπωνία». Ορθοδοξία News Agency. 17 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2020. 
  20. ↑ «Στο Τόκιο τίμησαν επετείους της Ορθοδοξίας / Ειδήσεις / Пατριαρχείο.ru». Пατριαρχείο.ru (στα Ρωσικά). Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2020. 
  21. ↑ «Anniversaries of Orthodoxy in Japan marked in Tokyo | The Russian Orthodox Church» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2020. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Νικολάι_Κασάτκιν&oldid=10589275"