Ναός C στον Σελινούντα

Ναός C στον Σελινούντα
Είδος	αρχαίος ελληνικός ναός, ναός, ερείπια και αρχαιολογική θέση
Γεωγραφικές συντεταγμένες	37°35′0″N 12°49′31″E
Διοικητική υπαγωγή	Καστελβετράνο
Τοποθεσία	Σελινούντας Σικελίας
Χώρα	Ιταλία
	Πολυμέσα
	δεδομένα (π)

Ο ναός C στον Σελινούντα, κοντά στο Τράπανι της Σικελίας είναι ένας ελληνικός ναός δωρικού ρυθμού. Είναι ένας από τους πιο αρχαίους ναούς του Σελινούντα και μάλλον κτίστηκε στην ακρόπολη μετά τα μέσα του 6ου αιώνα π.Χ. Το κτίριο είναι αντικείμενο αρχαιολογικής έρευνας από τον 19ο αιώνα: το 1929 αναστυλώθηκε μεγάλο μέρος της βόρειας κιονοστοιχίας. Έπειτα από 12 έτη συντήρησης, η κιονοστοιχία αποκαλύφθηκε το 2011 από τις σκαλωσιές της.

Ο ναός C ίσως χρησιμοποιείτο ως αρχείο, καθώς εκατοντάδες σφραγίδες ανακαλύφθηκαν σε αυτόν και ήταν αφιερωμένος στον Απόλλωνα, όπως δείχνει μία επιγραφή και όχι στον Ηρακλή.

Ο ναός C με αναστυλωμένο μεγάλο μέρος της βόρειας κιονοστοιχίας του.

Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αν και έχει αρχαϊκά χαρακτηριστικά, μιμείται πρότυπα της κυρίως Ελλάδας, όπως τον Ναό του Απόλλωνα στην Κόρινθο, όταν οι αναλογίες και τα άλλα χαρακτηριστικά του ναού είχαν πια αποκρυσταλλωθεί.

Ο ναός είναι περίπτερος με 6 κίονες στην πρόσοψη (εξάστυλος) και 17 (6 Χ 2 + 5) στη μακρά πλευρά. Ο τύπος των ναών είχε εξελιχθεί με τους κίονες της μακριάς πλευράς να είναι 6 Χ 2 + 1 και μετά 6 Χ 2 στην εποχή του, αλλά εδώ ο ναός αντιγράφει αρχαϊκούς τύπους, όπως τον ναό της Ήρας στην Ολυμπία. To κρηπίδωμα έχει τέσσερις βαθμίδες, εκτός από την εμπρόσθια πλευρά, όπου σχηματίζονται οκτώ, κάτι στερεότυπο για τους ναούς της Σικελίας.

Μετά από την κιονοστοιχία της όψης υπάρχει ακόμη μία παράλληλη με αυτή κιονοστοιχία· ακολουθεί ο πρόναος εν παραστάσει, ο σηκός και το άδυτο. επίσης σύνηθες στους ναούς της Μεγάλης Ελλάδας. Οι κίονες, ύψους 8,65 μ., είναι εξαιρετικά λεπτοί· το μεσοκιόνιο διάστημα είναι μεγάλο στις κιονοστοιχίες των στενών πλευρών, αλλά είναι κανονικό στις μακρές πλευρές. Οι διάμετροι των κιόνων ποικίλλουν, αν και η τυπολογία του δωρικού ναού στην κυρίως Ελλάδα ήταν πιο αυστηρή.

Ο θριγκός ήταν ασυνήθιστα υψηλός, με την κορνίζα του (γείσο) να αποτελείται από δύο σειρές κυβόλιθων· αυτή περιβάλλεται από μία κεραμική υδρορροή (σίμη), που είναι έγχρωμη. Τα σωζόμενα τμήματά της, όπως και οι αξιοσημείωτες μετόπες, φυλάσσονται στο περιφερειακό Αρχαιολογικό μουσείο "Αντόνιο Σαλίνας".

Γλυπτός διάκοσμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι δέκα μετόπες της πρόσοψης σκαλίστηκαν, όχι ως ανάγλυφα απλά, αλλά ως έξεργα και περιβάλλονται από πλαίσιο μόνο στην επάνω και στην κάτω πλευρά. Τα ενδιάμεσα τρίγλυφα προεξέχουν από την επιφάνεια των μετοπών. Τρεις μετόπες είναι άρτιες: το τέθριππο άρμα του Ηλίου, ο Περσέας που αποκεφαλίζει τη Μέδουσα με την παρουσία της Αθηνάς και ο Ηρακής που φέρει κρεμασμένους από τους ώμους του τους δύο Κέρκοπες. Στο κέντρο του αετώματος υπάρχει ένα κεραμικό προσωπείο της Γοργούς.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Charbonneaux, Jean; Martin, Roland; Villard, François (1969). Rizzoli, ed. La Grecia arcaica : (620-480 a.C.). Milan. Charbonneaux, Martin, Villard 1969. [ISBN unspecified]
Guido, Margaret; Tusa, Vincenzo (1978). Guida archeologica della Sicilia. Palermo: Sellerio. pp. 68–80.
Richter, Gisela M. A. (1969). Einaudi, ed. L'arte greca. Turin. Richter 1969.