Ναυμαχία της Μεθώνης (1403)
| Ναυμαχία της Μεθώνης | |||
|---|---|---|---|
| Χρονολογία | 7 Οκτωβρίου 1403 | ||
| Τόπος | Μεθώνη, Σαπιέντζα, Ιόνιο Πέλαγος | ||
| Έκβαση | Νίκη της Βενετικής Δημοκρατίας | ||
| Αντιμαχόμενοι | |||
| |||
| Ηγετικά πρόσωπα | |||
| Δυνάμεις | |||
| |||
| Απώλειες | |||
| |||
Με τον όρο Μάχη της Μεθώνης ή Ναυμαχία της Μεθώνης, αναφέρεται η ναυμαχία που πραγματοποιήθηκε μεταξύ των στόλων της Βενετικής Δημοκρατίας και της Δημοκρατίας της Γένοβας, τον Οκτώβριο του 1403, στο Ιόνιο Πέλαγος, ανοιχτά της πόλης της Μεθώνης. Η Δημοκρατία της Γένοβας το διάστημα εκείνο τελούσε υπό γαλλικό έλεγχο, με την εποπτεία του Γάλλου στρατιωτικού Ζαν Λε Μενγκρ (γαλλικά: Jean Le Maingre), επονομαζόμενου και Μπουσικώ (γαλλικά: Boucicaut). Η ναυμαχία αυτή ήταν μια από τις τελευταίες επιμέρους μάχες - συγκρούσεις των Βενετογενοβέζικων πολέμων (1256–1381), που είχαν προηγηθεί και τελείωσε με καθοριστική βενετική νίκη.
Ιστορικό
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
.jpg)
Οι εντάσεις[1] μεταξύ της Δημοκρατίας της Βενετίας και της παλαιάς αντιπάλου της, της Δημοκρατίας της Γένοβας, αυξήθηκαν και πάλι, το 1402, μετά από επιθέσεις Γενοβέζων πειρατών στα δρομολόγια της βενετικής εμπορικής ναυτιλίας. Οι Βενετοί εξουσιοδότησαν τον «Γενικό Καπετάνιο της Θάλασσας» (βενετικά: Capitano Generale da Mar) ναύαρχο, θεολόγο και παλαιότερα Ρωμαιοκαθολικό ιερέα στην Πάτρα και βάιλο του Πριγκιπάτου της Αχαΐας, την περίοδο 1366-1369, Κάρολο Ζένο (ιταλικά: Carlo Zenο, 1333 ή 1334-1418) να κινητοποιήσει το στόλο και να λάβει μέτρα για την καταπολέμηση της γενουατικής πειρατείας.[2]
Τον Απρίλιο του 1403 γενοβέζικος στόλος, αποτελούμενος από 9 γαλέρες, 7 ολκάδες (στρογγυλά πλοία), 1 γαλεάσσα και 1 πλοίο μεταφοράς ίππων απέπλευσε από τη Γένοβα, υπό τη διοίκηση του Γάλλου στρατάρχη Μπουσικώ με κατεύθυνση την Κύπρο,[1] προκειμένου να ενισχύσει την εκεί γενουατική δύναμη. Στο δρόμο του, ο στόλος πέρασε από το βενετσιάνικο φρούριο της Μεθώνης, αλλά δεν έλαβαν χώρα εχθροπραξίες και ο Μπουσικώ οδήγησε ανεμπόδιστος το στόλο του στην Κύπρο. Αφού πραγματοποίησε την αποστολή του εκεί, ο Γάλλος διοικητής, ένας «ένθερμος σταυροφόρος» και ο «τέλειος τύπος του ιππότη»,[3] ξεκίνησε επιθέσεις εναντίον μουσουλμανικών πόλεων στις ακτές του Λεβάντε (ιταλικά: Levante, οι ακτές της Ανατολικής Μεσογείου). Μεταξύ άλλων πόλεων λεηλατήθηκε και η Βηρυτός, γεγονός που εξόργισε τους Βενετούς, καθώς η πλειοψηφία των λαφύρων που πήραν οι Γενουάτες στην πραγματικότητα ανήκαν σε βενετσιάνους εμπόρους. Τον Σεπτέμβριο, ο Μπουσικώ, επικεφαλής 11 γαλερών και 2 πλοίων μεταφοράς, έβαλε πλώρη για το ταξίδι επιστροφής.[2]
Η ναυμαχία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κατά τη διάρκεια της επιστροφής του ο γενοβέζικος στόλος φτάνοντας στην Μεθώνη, στις 4 Οκτωβρίου, βρήκε να τον περιμένει ενετικός στόλος που αποτελούνταν από 11 γαλέρες και 2 στρογγυλά πλοία (ολκάδες). Προβλέποντας τη ναυμαχία ο Κάρολος Ζένος μετέφερε τα πλοία του στον κόλπο της Μεθώνης, ενώ οι Γενουάτες αγκυροβόλησαν στα ανοιχτά της θάλασσας, έξω από το νησί της Σαπιέντζας.[2] Το πρωί της 7ης Οκτωβρίου του 1403,[4] οι Γενουάτες άρχισαν να ταξιδεύουν προς τα βόρεια, αλλά σύντομα διαπίστωσαν ότι ήταν καταδιωκόμενοι από τους Βενετούς. Η ναυμαχία που ακολούθησε ήταν σκληρή, ιδίως μεταξύ των ναυαρχίδων των δύο αντιτιθέμενων στόλων, οι οποίες έκλειναν η μια την άλλη και ενεπλάκησαν σε μάχες ακόμα και σώμα με σώμα. Η τελική έκβαση της ναυμαχίας καθορίσθηκε από το βενετσιάνικο στρογγυλό πλοίο Pisana, το οποίο κατόρθωσε να αιχμαλωτίσει 3 γενοβέζικες γαλέρες, εξαναγκάζοντας τον Μπουσικώ να διασπάσει το σύστημα διάταξης του στόλου του και να υποχωρήσει.[2] Οι Γενουάτες είχαν 600 θύματα (νεκρούς και τραυματίες) και άλλους 300 άνδρες που συνελήφθησαν ως αιχμάλωτοι πολέμου (μέλη των πληρωμάτων των 3 αιχμαλωτισθέντων γαλερών),[1] ενώ οι Βενετοί είχαν 153 τραυματίες.[2]
Μετά την ναυμαχία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Εξαιτίας της επακόλουθης εσωτερικής αστάθειας της Γενοβέζικης Δημοκρατίας, αυτή ήταν η τελευταία μεγάλη πρόκληση που υπήρξε από αυτήν απέναντι στην ενετική ναυτική ηγεμονία και την κυριαρχία της στις ανατολικές εμπορικές οδούς. Σύντομα, όμως και η Βενετική Δημοκρατία θα κλονιστεί κι’ αυτή με την σειρά της από την αδυσώπητη άνοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.[2]
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Katherine L. Jansen, Joanna Drell, Frances Andrews, "Medieval Italy: Texts in Translation, "University of Pennsylvania Press", 2011, ISBN 0812206061, ISBN 9780812206067, p.160 2. Maritime Hostilities (Genoa and Venice, 1404).
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Rogers 2010, σελίδες 13–14.
- ↑ Μπουσικώ, Ζαν Λε Μενγκρ (Le Meingre Boucicaut) (περ. 1370 - 1421, από την ιστοσελίδα: www.greekencyclopedia.com της "Εκδοτικής Αθηνών".
- ↑ Arthur Augustus Tilley, "Medieval France: A Companion to French Studies, Cambridge University Press, 2010, ISBN 1108017150, ISBN 9781108017152, p. 175.
Πηγές - αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Rogers, Clifford J., επιμ. (2010). «Modon, Battle of». The Oxford Encyclopedia of Medieval Warfare and Military Technology. Oxford University Press, σσ. 13–14. ISBN 978-0-195334036.
- Setton, Kenneth M. (1976). The Papacy and the Levant (1204–1571), Volume I: The Thirteenth and Fourteenth Centuries. Philadelphia, Pennsylvania: The American Philosophical Society. σελίδες 378ff. ISBN 0-87169-114-0.
- Katherine L. Jansen, Joanna Drell, Frances Andrews, "Medieval Italy: Texts in Translation, "University of Pennsylvania Press", 2011, ISBN 0812206061, ISBN 9780812206067.
- Arthur Augustus Tilley, "Medieval France: A Companion to French Studies, Cambridge University Press, 2010, ISBN 1108017150, ISBN 9781108017152
- Jean II le Meingre Boucicaut: French marshal and soldier, from: www.britannica.com
- Μπουσικώ, Ζαν Λε Μενγκρ (Le Meingre Boucicaut) (περ. 1370 - 1421, από την ιστοσελίδα: www.greekencyclopedia.com της "Εκδοτικής Αθηνών".
- Spencer C. Tucker, "A Global Chronology of Conflict: From the Ancient World to the Modern Middle East", (6 volumes), "From the Ancient World to the Modern Middle East", ABC-CLIO, 2009, ISBN 1851096728, ISBN 9781851096725.
- Frederic C. Lane: "Venice, A Maritime Republic" (Baltimore, 1973).
- Salvatore Bono: "Corsari nel Mediterraneo" (Corsairs in the Mediterranean), Oscar Storia Mondadori (Perugia, 1993).
- Marie-Nicolas Bouillet et Alexis Chassang (dir.), «Carlo Zeno» dans "Dictionnaire universel d’histoire et de géographie", 1878.
- Στέφανος Θωμόπουλος, «Ιστορία της πόλεως Πατρών από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι το 1821», επιμέλεια: Βασίλης Λάζαρης, "Αχαϊκές εκδόσεις", ISBN 9607960084.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- "Ο θεολόγος και ναύαρχος της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, Κάρολος Ζένος, ήταν και βάιλος του Πριγκιπάτου της Αχαΐας[νεκρός σύνδεσμος]", 07/05/2017, από την ιστοσελίδα: www.timesnews.gr