Νέα Ακρόπολη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

[1]

Το logo της Νέας Ακρόπολης

Η Νέα Ακρόπολη (ΝΑ, ισπανικά: Organización Internacional Nueva Acrópolis "OINA" – Organisation Internationale Nouvelle Acropole, association internationale sans but lucratif) είναι ένας διεθνής μη κερδοσκοπικός οργανισμός που ιδρύθηκε στην Αργεντινή το 1957 από τον Χόρχε Άνχελ Λιβράγκα Ρίτζι. Αυτοχαρακτηρίζεται φιλοσοφική σχολή, αν και ορισμένοι ερευνητές την χαρακτηρίζουν ως νεοθεοσοφικό θρησκευτικό κίνημα.[2][3] Ο τωρινός πρόεδρος είναι η Ντέλια Στέινμπεργκ Γκουσμάν.[4]

Η ΝΑ είναι εγγεγραμμένη στο Βέλγιο ως διεθνής μη κερδοσκοπική ένωση από το 1981.[5][6][7] Ο οργανισμός κατηγορήθηκε από μερικούς μελετητές και ερευνητές ότι είναι ακροδεξιά αίρεση.[8][9][10][11][12] Η ΝΑ ισχυρίζεται ότι δεν έχει πολιτική ή θρησκευτική σχέση.[13]

Στόχοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Νέα Ακρόπολη περιγράφει τις ιδρυτικές αρχές της ως εξής:

  1. Να προωθήσει ένα ιδεώδες παγκόσμιας συναδελφοσύνης, που βασίζεται στο σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, πέρα από διαφορές, φυλετικές, φύλου, πολιτισμικές, θρησκευτικές, κοινωνικές κ.λ.π.
  2. Να ενθαρρύνει την αγάπη για τη σοφία μέσα από τη συγκριτική μελέτη των διαφόρων φιλοσοφιών, θρησκειών, επιστημών και τεχνών, με σκοπό να προωθήσει τη γνώση για τον άνθρωπο, τους νόμους της φύσης και το σύμπαν.
  3. Να αναπτύξει τα καλύτερα στοιχεία του ανθρώπου, προωθώντας την πραγμάτωση του ως άτομο και την ένταξη του στη φύση και στην κοινωνία, ως ενεργό και συνειδητό μέλος της, με σκοπό τη βελτίωση του κόσμου.[14][15]

Σύμφωνα με το ψήφισμα του 2018 της συνέλευσης του οργανισμού,[16] η Νέα Ακρόπολη δραστηριοποιείται σε τρεις κύριους τομείς: τη φιλοσοφία, τον πολιτισμό και τον εθελοντισμό.

Διδασκαλία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η οργάνωση χαρακτηρίζεται ως σχολή φιλοσοφίας, κατανοητή ως «τρόπος ζωής (...), ως μέσο πρόσβασης στην πνευματική γνώση και την συλλογική και ατομική υλοποίηση». [Σύμφωνα με την ιστοσελίδα του οργανισμού, το επίσημο εισαγωγικό πρόγραμμα περιλαμβάνει τις φιλοσοφίες του βουδισμού, του Θιβέτ, της Κίνας, της Ελλάδας και της Ρώμης μεταξύ άλλων. Η σχολή προσφέρει επίσης προηγμένες σπουδές σε μαθήματα όπως η ψυχολογία, η ιστορία της φιλοσοφίας και η συμβολογία.[17] Ένα άρθρο που δημοσιεύεται από τον οργανισμό στο The Parliamentary Review αναφέρει ότι η ΝΑ είναι ένα εκπαιδευτικό φιλανθρωπικό ίδρυμα που προωθεί την ανανέωση της φιλοσοφίας στην κλασική παράδοση.[18]

Ο μελετητής του δυτικού εσωτερισμού Antoine Faivre υποστηρίζει ότι ο Χόρχε Άνχελ Λιβράγκα Ρίτζι ήθελε να δημιουργήσει μια «εκλεκτική και ορθολογική προσέγγιση» μεταξύ Ανατολικής και Δυτικής σκέψης και ότι εκτός από την μελέτη αρχαίων πηγών, η Νέα Ακρόπολη προσπαθεί επίσης να προάγει σύγχρονους συγγραφείς όπως ο Καρλ Γιουνγκ, Μίρτσεα Ελιάντε, Τζον Κάμπελ, Γκίλμπερτ Ντουράντ, Χένρυ Κόρμπιν, Πωλ Ρικέρ, Ντέν Ρούντιαρ, Ζαν Σεβαλιέρ, Εντγκάρ Μορέν, Πυθαγόρας, Πλάτωνας, Νεοπλατωνισμός, Αλεξανδρινός Ερμητισμός, Αναγεννησιακή φιλοσοφία, Γιάκομπ Μπέμε και Ελένα Πετρόβνα Μπλαβάτσκυ, Ανατολική φιλοσοφία ιδίως μέσω των τριών σχολών Purushiac, της Μαχαγιάνα και του Θιβετιανού Βουδισμού)».[19]

Ο Γάλλος συγγραφέας Ζαν-Πιέρ Μπάγιαρντ περιγράφει την Νέα Ακρόπολη ως σχολή φιλοσοφίας επικεντρωμένη στον εσωτερισμό και τον συμβολισμό.[20]

Σύμφωνα με τον Clarke, η ΝΑ διδάσκει έναν ορισμένο Εσωτερικό αποκαλυπτισμό σχετικά με την επικείμενη ηλικία του Υδροχόου, η οποία σύμφωνα με την ομάδα «θα προκαλέσει μεγάλο πόνο και πόνο στην αρχή».[2] Έχει επίσης περιγραφεί ως ομάδα πνευματισμού.[2]

Υποδοχή και κριτική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο οργανισμός λέγεται ότι έχει περίπου 10.000 μέλη σε όλο τον κόσμο, σε περίπου 60 χώρες.[15] Σύμφωνα με τον οργανισμό, το διοικητικό συμβούλιο της ένωσης απαρτίζεται από έναν εκπρόσωπο καθεμιάς από τις ενώσεις μελών του και λειτουργεί μέσω ενός αποκεντρωμένου χρηματοπιστωτικού συστήματος.[21]

Οι μουσικοί διαγωνισμοί της διοργάνωσης προσελκύουν πολλούς συμμετέχοντες, όπως ο Διεθνής Διαγωνισμός Πιάνου Delia Steinberg που διεξάγεται στη Μαδρίτη της Ισπανίας και ο Περουβιανός Εθνικός Μουσικός Διαγωνισμός για τη νεολαία "Nueva Acropolis".[22] Ο εορτασμός του εορτασμού της 150ής επετείου του Μαχάτμα Γκάντι, που πραγματοποιήθηκε στο Μουμπάι της Ινδίας, από το 2018, εγκρίθηκε από τον δεξιό πρωθυπουργό της Ινδίας Ναρέντρα Μόντι, τον Δαλάι Λάμα και τον Ντέβεντρα Φαδνάβις.[23]

Η Νέα Ακρόπολη πραγματοποιεί δραστηριότητες γύρω από την Ημέρα της Παγκόσμιας Φιλοσοφίας στα κέντρα της σε όλο τον κόσμο, σε συνεργασία με την UNESCO στο Νέο Δελχί.[24]

Οργάνωση και δομή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύμφωνα με το Manual del Dirigente του 1976 (Leader's Handbook), η δομή του οργανισμού ήταν πυραμιδική και ιεραρχική.[25] Το υψηλότερο επίπεδο είναι η Παγκόσμια Διοίκηση, ένα γραφείο που κάποτε ανήκε στον Λιβράγκα και την σύζυγό του, γνωστή ως ADA-JAL.[26] Υπό την Παγκόσμια Διοίκηση είναι ο Κηδεμόνας των Σφραγίδων, κάτω από αυτό οι Ηπειρωτικές Διοικήσεις, κάτω από αυτές τις Κεντρικές Διοικήσεις, ακολουθούμενες από τους Εθνικούς ή Ομοσπονδιακούς Συμβούλους, τις Εντολές Ενιαίας Ζώνης και τους Διευθυντές των Υποκαταστημάτων.[26]

Ο "Χρυσός ΄Άξονας" χρησιμοποιείται ως σύμβολο που δίνεται μόνο σε μια ελίτ των μελών που είναι γνωστοί ως "hachados"[25] (κάτοχοι αξόνων) και αυτή η τιμή θα μπορούσε να δοθεί και να αποσυρθεί από την Παγκόσμια Διοίκηση.[26] Αυτοί οι hachados προτείνονται από τις Κεντρικές Διοικήσεις λόγω των προσόντων τους και υποτίθεται ότι απέχουν από την ιδιοκτησία μιας περιουσίας πέρα από τις βασικές ανάγκες τους.[26] Οι hachados μπορούν να ζητήσουν συνταξιοδότηση για λόγους όπως η ηλικία ή η υγεία και η οργάνωση θα πρέπει να είναι υπεύθυνη για τη ζωή τους στα τελευταία τους χρόνια.[26] Αν το άτομο αποσυρθεί ως hachados μπορεί να κρατήσει τις τιμές, αλλά επιστρέφει το τσεκούρι, αν το καθεστώς του ατόμου ως hachados ανακληθεί τότε το τσεκούρι επιστρέφετε και καταστρέφεται.[26]

Το ίδιο το εγχειρίδιο εκφράζει στη σελίδα 3 ότι το περιεχόμενό του πρέπει να παραμείνει μυστικό όχι μόνο από το κοινό αλλά από κάθε μη κατευθυνόμενο μέλος της οργάνωσης.[26] Ορίζει επίσης ότι ισχύει για τους ηγέτες να κρύβουν τις ιδέες, τις σκέψεις και τις αντιλήψεις τους όταν μιλούν δημόσια ή τις προσαρμόζουν στις επιθυμίες του ακροατή[26] και ότι τα περισσότερα σύμβολα, χαιρετισμούς και έθιμα της οργάνωσης θα πρέπει να κρατούνται μυστικά όπως άλλα πολιτικά κινήματα τα έχουν χρησιμοποιήσει στο παρελθόν κηλιδώνοντας την εικόνα της στο δημόσιο μάτι.[26]

Το Reglamento para miembros (Κανονισμοί των μελών) της οργάνωσης θεσπίζει μια σειρά κανόνων για τους συμμετέχοντες, συμπεριλαμβανομένης της υποχρέωσης τουλάχιστον 12 ωρών εθελοντικής εργασίας μηνιαίως (αν και αυτές μπορεί να αυξηθούν εάν το άτομο τιμωρηθεί ή αν δεν μπορεί να πληρώσει τις μηνιαίες πληρωμές),[27] η απαγόρευση τις οποιουδήποτε είδους κριτικής απέναντι στους ηγέτες και τους συναδέλφους τους "στην πρώην καθ 'οιονδήποτε τρόπο, στην συνέχεια στις προσωπικές τους υποθέσεις",[27] η απαίτηση των μαθητών να σταθούν όρθιοι οποιαδήποτε στιγμή ο δάσκαλος εισέρχεται στο δωμάτιο,[27] η υποχρεωτική χρήση γραβάτας και σακακιού για άνδρες και φούστες για γυναίκες σε όλες τις επίσημες εκδηλώσεις[27] και η αποφυγή κάθε είδους ανηθικότητας,[27] μεταξύ άλλων. Η στολή των Σωμάτων Ασφαλείας είναι ένα μαύρο σακάκι και παντελόνι και ένα κόκκινο περιβραχιόνιο στο δεξί χέρι.[28]

Αυτός ο κανονισμός καθιερώνει επίσης την ύπαρξη των «ζωντανών δυνάμεων» ή υποομάδων. Γυναίκες Ταξιαρχίες, (Αντρικές) Ταξιαρχίες και Σώματα Ασφαλείας.

Κέντρο της Νέα Ακρόπολη στη Μεντεγίν της Κολομβίας.

Πολιτική ιδεολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύμφωνα με τον Μιγκέλ Μαρτίνες, πρώην μέλος της ομάδας, η ΝΑ ακολουθεί μια υπερσυντηρητική ιδεολογία[2] που επηρεάζεται έντονα από την Παραδοσιοκρατία και υποστηρίζει μια ιεραρχική και πειθαρχημένη κοινωνία με ιδεολογικές αντιλήψεις που επηρεάζονται από τον Πλάτωνα, τον Νίτσε και τον Κομφούκιο και θεωρεί τη δημοκρατία παρακμιακή[29][απέτυχε η επαλήθευση] σε αντίθεση με το ιδανικό μοντέλο της κοινωνίας το οποίο θα είναι ένα ισχυρό σύστημα καστών υπό μια εσωτερική θεοκρατία.[30] Το ιστολόγιο Escépticos υποστηρίζει ότι η ΝΑ πιστεύει ότι η λευκή φυλή χωρίζεται σε επτά υποκείμενα που έχουν επίσης ιεραρχηθεί όπου οι Γερμανοί είναι οι πιο ανυψωμένοι και οι Εβραίοι λιγότερο.[31] Σύμφωνα με το πρώην μέλος της ΝΑ, ο οποίος έδωσε συνέντευξη το 2014 από το Vice, οι ομοφυλόφιλοι δεν επιτρέπεται να είναι μέλη της ΝΑ.[32] Σύμφωνα με την οργάνωση Víctimas de sectas, το κείμενο της Νέας Ακρόπολης Cortesía Acropolitana αναφέρει ότι οι ομοφυλόφιλοι και οι αμφιφυλόφιλοι δεν μπορούν να είναι μέλη της ΝΑ,[26] και ότι δεν είναι όλοι ίσοι ούτε ότι οι γυναίκες είναι ίσες με τους άνδρες.[26]

Η οργάνωση έχει κατηγορηθεί για νεοφασισμό και νεοναζισμό.[33][8][10][31] Η Νέα Ακρόπολη καταδικάζει τον ναζισμό, τον ρατσισμό και τον πολιτικό εξτρεμισμό[34][35] και ορισμένοι μελετητές και αναρχικοί ισχυρίζονται ότι ο οργανισμός είναι μια υπερσυντηρητική, ιεραρχική οργάνωση,[30][29][απέτυχε η επαλήθευση] και κριτική και σκεπτικιστική απέναντι στην δημοκρατία[36] επηρεαζόμενη από τον Πλατωνισμό και την Παραδοσιοκρατία και από τα γραπτά της Ελένης Μπλαβάτσκυ και του Ρενέ Γκενόν.[37] Η Θεοσοφική Εταιρία αρνείται επισήμως κάθε σύνδεσμο με τον Λιβράγκα[38] και ισχυρίζεται ότι ο Λιβράγκα εκδιώχθηκε από την οργάνωση λόγω της σύνδεσής του με τον εξτρεμισμό της άκρας δεξιάς και του ναζισμού.[39][40] Ο καθηγητής Νίκολας Γκούντρικ-Κλάρκ ανέφερε ότι «η δομή, η οργάνωση και ο συμβολισμός της Νέας Ακρόπολης είναι σαφώς επηρεασμένες σε φασιστικά μοντέλα».[41]

Κατάσταση αίρεσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Γαλλική Επιτροπή για τις αιρέσεις (1995) καθώς και η βελγική κοινοβουλευτική επιτροπή, το 1997, την καταχώρησαν ως αίρεση στις χώρες τους, σε μια μαύρη λίστα που επισυνάπτεται στην έκθεσή τους, μαζί με 171 άλλους συλλόγους. Στις 27 Μαΐου του 2005, οι μαύρες λίστες για τις αιρέσεις υποτίθεται ότι εγκαταλείφθηκαν από τη γαλλική κυβέρνηση.[42] Ωστόσο, ο Serge Blisko, διευθυντής της Γαλλικής Διϋπουργικής Επιτροπής Επαγρύπνησης και Αγώνα εναντίον των Σεκτών (MIVILUDES), δήλωσε στο περιοδικό VICE το 2014 ότι «παραβλέποντας αυτό που λέει στο άρθρο της η Βικιπαίδεια, η γαλλική κυβέρνηση εξακολουθεί να θεωρεί τη Νέα Ακρόπολη ως αίρεση και να βρίσκεται υπό επιτήρηση».[32]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «VZW - ASBL». www.ejustice.just.fgov.be. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2024. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Clarke, Peter B. (2006). «Spiritist and esoteric NRMs in Brazil and Argentina». New Religions in Global Perspective: A study of religious change in the modern world. Routledge. σελ. 188. A more recent Spiritist movement of Argentinian origin is the New Acropolis movement founded in 1957, also in Buenos Aires, by Jorge Angel Livraga Rizzi (1886–1951). This politically conservative movement describes itself as a school of classical philosophy. New Acropolis teachings are based on such diverse sources as the Greek philosophy of Plato (428/27–347 BC), the Theosophical ideas developed by Madame Blavatsky (1831–91) (see Chapter 5) and those of René Guenon (1886–1951) on the theme of the philosophia perennis. One of this movement's main beliefs is in the advent of the Age of Aquarius, which, it warns, will give rise to great pain and suffering at the outset. Like the Escuela Cientifica Basilio the New Acropolis has also become an international movement with a presence in some fifty countries. 
  3. ↑ Moraleda, José (1992). «Movimientos esotéricos». Las sectas hoy: nuevos movimientos religiosos (στα Ισπανικά). Editorial SAL TERRAE. σελ. 16. ISBN 9788429310726. Incluimos en este grupo [movimientos esotéricos] los movimientos religiosos o pararreligiosos de inspiración ocultista o gnóstica; se presentan como asociaciones culturales y científicas: Antroposofía, Rosacruz, Fraternidad Blanca Universal, Nueva Acrópolis, Iglesia de la Cienciología 
  4. ↑ Introvigne 1999, σελ. 86.
  5. ↑ Moniteur nº 48, march 9th 1990, page 4489
  6. ↑ «S.C. - H.V.». www.ejustice.just.fgov.be. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2024. 
  7. ↑ Nouvelle Acropole en Moniteur, since 1981 soon 2002
  8. ↑ 8,0 8,1 Jean-Marie Abgrall (2007). Soul Snatchers: The Mechanics of Cults. ISBN 9781892941381. 
  9. ↑ Introvigne 1999, σελ. 87.
  10. ↑ 10,0 10,1 «El Gran Engaño La verdad sobre Nueva Acrópolis». Alerta. 2012. 
  11. ↑ «Nueva Acrópolis Secta Paramilitar». victimasectas.com. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2016. 
  12. ↑ Carroll, Rory (1999-12-17). «Satanists threaten the Pope's party» (στα αγγλικά). The Guardian. ISSN 0261-3077. https://www.theguardian.com/world/1999/dec/18/rorycarroll#article_continue. Ανακτήθηκε στις 2016-04-16. 
  13. ↑ Holland 2010, σελ. 2066· Introvigne 1999, σελ. 86· Gallego 2003, σελ. 402.
  14. ↑ «New Acropolis – What is New Acropolis?». www.acropolis.org. Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2019. 
  15. ↑ 15,0 15,1 «Nueva Acrópolis». www.prolades.com (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Σεπτεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2020. 
  16. ↑ «New Acropolis – Assembly Resolutions». www.acropolis.org. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2019. 
  17. ↑ «New Acropolis – School of Philosophy». www.acropolis.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιανουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2019. 
  18. ↑ «New Acropolis - The Parliamentary Review». www.theparliamentaryreview.co.uk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2020. 
  19. ↑ «Nouvelle Acropole vue par les specialistes : Antoine Faivre». mapage.noos.fr. Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2018. 
  20. ↑ 1920–2008., Bayard, Jean-Pierre (2004). Guide des sociétés secrètes et des sectes. Olejnik-Sarkissian, Natacha, 1964– ..., Impr. Laballery) ([Nouv. éd. actualisée] έκδοση). Paris: Oxus. ISBN 2848980397. OCLC 470330547. 
  21. ↑ «New Acropolis - Organization». www.acropolis.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2020. 
  22. ↑ LR, Redacción (2018-09-05). «Más de 6.000 escolares participan en uno de los eventos musicales más grandes del país» (στα es). https://larepublica.pe/sociedad/1311821-nueva-acropolis-6000-escolares-participan-eventos-musicales-grandes-pais. Ανακτήθηκε στις 2018-09-12. 
  23. ↑ «Endorsements». Empowering Real Change (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2019. 
  24. ↑ «Major Events | United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization». www.unesco.org. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2020. 
  25. ↑ 25,0 25,1 «Estructura Organizativa de Nueva Acrópolis». redapoyo.victimasectas.com. 9 Ιανουαρίου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2020. 
  26. ↑ 26,00 26,01 26,02 26,03 26,04 26,05 26,06 26,07 26,08 26,09 26,10 Lancelot. «Redune» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 4 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2020. 
  27. ↑ 27,0 27,1 27,2 27,3 27,4 Livraga, Jorge Ángel. «Reglamento interno de Nueva Acrópolis» (PDF). Redune. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 29 Ιανουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2019. 
  28. ↑ «El Movimiento Neofascista NUEVA ACROPOLIS,promueve en Albacete unas Olimpiadas Internacionales del Voluntariado». edune-prevencionsectaria.org. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2020. 
  29. ↑ 29,0 29,1 Introvigne 1999.
  30. ↑ 30,0 30,1 Martínez, Miguel (1997). «Story of an Emperor: Jorge Angel Livraga Rizzi Founder of New Acropolis». CESNUR. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2019. 
  31. ↑ 31,0 31,1 «[escepticos] Nueva acropolis: neonazis esotericos». Escépticos. 2000. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2019. 
  32. ↑ 32,0 32,1 «El hombre que escapó de Nueva Acrópolis». Vice. 2014. 
  33. ↑ Martínez, Jan. «Un profesor de instituto enseña teorías racistas a menores». El País. https://elpais.com/diario/1997/02/14/madrid/855923054_850215.html. Ανακτήθηκε στις 29 January 2019. 
  34. ↑ «New Acropolis – Frequently Asked Questions». www.acropolis.org. Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2019. 
  35. ↑ «New Acropolis – Assembly Resolutions». www.acropolis.org. Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2019. 
  36. ↑ Sequeira Rovira, Paula. «Nueva Acrópolis». Prolades. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Σεπτεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2019. 
  37. ↑ «New Acropolis (Religious Movement)». what-when-how. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2019. 
  38. ↑ «The Theosophical Society's Position on New Acropolis». kelebekler. 
  39. ↑ «Re: N. Sri Ram and New Acropolis?». Theos Talk. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2019. 
  40. ↑ «The T.S. and New Acropopis». Theos Talk. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2019. 1. Livraga's theosophical devotion was a strong attachment expressly to H.P.B. with exclusion of the leaders who followed her. 2. New Acropolis was established as an academy of theosophical and philosophical studies with definite subject matter and grades. 3. He and his wife acquired from the beginning a character, a temper of "instructors" assuming a strong "spiritual authority". 4. There are many evidences about the real nature of that institution which was internally connected with extremism of the ultra right and Nazism. 5. Those and many others evidences that we omit show that he was never suitable to the structure of the Theosophical Society which never could support such disposition. 
  41. ↑ Goodrick-Clarke, Nicholas (2003). Black Sun: Aryan Cults, Esoteric Nazism, and the Politics of Identity. New York University Press. σελ. 86. ISBN 9780814731550. A recent example of the neo-fascist potential in Theosophy is provided by Nouvelle Acropole movement of Jorge Angel Livraga (b. 1930), the charismatic Argentinian Theosophist who by the 1980s had built up an argent youth following in more than thirty countries. The structure, organization and symbolism of the Nouevelle Acropole is clearly indebted to fascist models. 
  42. ↑ La fin des listes noires (The end of blacklists), Le Point 23 June 2005 (in γαλλική)

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Νέα_Ακρόπολη&oldid=10445270"