Νάκρασα Λυδίας

Η Νάκρασσα ήταν αρχαία ελληνική πόλη της Λυδίας της Μικράς Ασίας.

Η πόλη βρισκόταν στις πηγές του ποταμού Καΐκου. Συχνά συγχέεται με τη γείτονα πόλη Ακρασσό, εκτός και αν πρόκειται για την ίδια πόλη. Μάλλον η Νάκρασα είχε τον δικό της ξεχωριστό επίσκοπο σε σχέση με την Ακρασσό, όπως επίσης έκοψε τα δικά της νομίσματα. Ακρασσός σημαίνει η πόλη της άκρας (=κορυφή, ακρόπολις), ίσως από αυτήν να προήλθε η Νέα Ακρασσός που με την πάροδο του χρόνου μετεξελίχθηκε σε Νάκρασσα.

Η πόλη ήταν σημαντικό φρούριο στην επικράτεια της Περγάμου. Η ίδρυση της πόλεως οφείλεται στους Σελευκίδες, μάλιστα στον Αντίοχο Α΄. Πάντως Μακεδόνες στρατιωτικοί άποικοι εγκαταστάθηκαν εκεί, για τη φύλαξή της. Αυτό αποδεικνύεται επίσης και από μια επιγραφή που βρέθηκε στην πόλη, των χρόνων του Αδριανού που τελειώνει με την φράση: η Μακεδόνων Νακρασειτών βουλή και ο δήμος. Δίπλα στην πόλη βρισκόταν η Απολλωνία.

Στην αρχαιότητα, ένας εμπορικός δρόμος ένωνε τις πόλεις των Σάρδεων, με τα Θυάτειρα και την Πέργαμο και περνούσε από τη Νάκρασα. Λογικά και ο στρατός του Ξέρξη κατά το 480 π.Χ. ακολούθησε τον δρόμο αυτό και θα πέρασε από την πόλη (που δεν είχε ιδρυθεί τότε). Σε αντίθεση με το παρόν, ο δρόμος πρέπει να περνούσε από τις πλαγιές του όρους που ήταν κτισμένη η Νάκρασσα.

Η αρχαία πόλη βρίσκεται στο σημερινό Κιρκαγκάτς (Kırkağaç) της επαρχίας Μανίσα του τουρκικού κράτους. Στην αρχαία πόλη βρέθηκε το πρώτο γνωστό κληρονομικό δίκαιο που σήμερα φυλάσεται στο μουσείο της Μανίσα.

Πηγές

• Johann Gustav Droysen: Ιστορία των επιγόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου, εκδ. «Ελεύθερη σκέψις»