Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μπαλουχιστάν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Με ροζ χρώμα η περιοχή του Μπαλουχιστάν

Το Μπαλουχιστάν, γνωστό επίσης ως Βελουχιστάν (σπανιότερα: Μπαλοχιστάν, Βαλουχιστάν) ( بلوچستان, Γη των Μπαλούχων) είναι μια άνυδρη, ερημική και ορεινή περιοχή στο ιρανικό υψίπεδο στη νοτιοδυτική Ασία, βορειοδυτικά του Ινδικού Ωκεανού, κοντά στον Περσικό Κόλπο. Κυρίως περιλαμβάνει το νοτιοδυτικό Πακιστάν, το νοτιοανατολικό Ιράν και ένα μικρότερο τμήμα του νοτιοδυτικού Αφγανιστάν, στις επαρχίες Νιμρούζ, Χελμάντ και Κανταχάρ[1][2] Το Μπαλουχιστάν συνορεύει με την περιοχή του Παστούν στα βόρεια, με τη Σιντ και το Παντζάμπ στα ανατολικά και το Ιράν στα δυτικά. Στο νότο βρίσκεται η ακτή Μακράν, η Αραβική Θάλασσα και ο Κόλπος του Ομάν.

Το Μπαλουχιστάν πήρε το όνομά του από τις γηγενείς φυλές Μπαλούχων που αποτελούν την πλειοψηφία των κατοίκων της περιοχής. Μιλούν τα Βαλουχικά ως μητρική τους γλώσσα, καθώς και Μπραχούι και Περσικά ως δεύτερες γλώσσες. Κοινότητες των Παστούν, Μπραχούι και άλλων φυλών βρίσκονται επίσης στο Μπαλουχιστάν, αλλά αυτές οι κοινωνικές ομάδες μιλούν τη δική τους μητρική γλώσσα. Στα αρχαία και στα βυζαντινά χρόνια ήταν γνωστό ως Γεδρωσία.

Ετυμολογία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το ποσοστό των ατόμων με μητρική γλώσσα τα Βαλουχικά στις πακιστανικές επαρχίες, 2017.
Το ποσοστό των ατόμων με μητρική γλώσσα τα Μπραχούι στις πακιστανικές επαρχίες, 2017.

Το όνομα "Βαλουχιστάν" πιστεύεται από τους περισσότερους ότι προέρχεται από το όνομα των Βαλούχων.[1] Οι Βαλούχοι δεν αναφέρεται στις προϊσλαμικές πηγές. Είναι πιθανό ότι οι Βαλούχοι ήταν γνωστοί με κάποιο άλλο όνομα στον τόπο όπου ζούσαν και όταν έφτασαν στη σημερινή τους πατρίδα τον 10ο αιώνα έγιναν γνωστοί ως Βαλούχοι.[3]

Ο Γιόχαν Χάνσμαν συσχετίζει την ονομασία των Βαλούχων με την ονομασία Μελουχά, το όνομα με το οποίο πιστεύεται ότι ήταν γνωστός ο πολιτισμός της κοιλάδας του Ινδού στους Σουμέριους (2900–2350 π.Χ.) και στους Ακκάδιους (2334–2154 π.Χ.) στη Μεσοποταμία.[4] Στις αρχές της δεύτερης χιλιετίας π.Χ. ο όρος Μελουχά εξαφανίζεται από τις πηγές της Μεσοποταμίας.[5] Ωστόσο, ο Χάνσμαν γράφει ότι στη Νεοασσυριακή αυτοκρατορία (911–605 π.Χ.) στον κατάλογο των εισαγόμενων προϊόντων υπήρχε η ονομασία Μπαλουχού.[6] Ο Αλ-Μουκαντάσι, ο οποίος επισκέφτηκε την πρωτεύουσα του κράτους του Μακράν, το Μπανατζμπούρ, έγραψε γύρω στο 985 μ.Χ. ότι στο Μακράν ζούσε ο λαός Μπαλούσι, το όνομα που έκανε τον Χάνσμαν να θεωρήσει ότι η ονομασία των Βαλούχων προέρχεται από την παραφθορά των ονομάτων Μελούχα και Μπαλούχου.[7]

Ο Άσκο Παρπόλα συσχετίζει την ονομασία Μελουχά με τις λέξεις μλέτσχα (στα σανσκριτικά) και μιλάκχα/μιλάκχου (στα Πάλι), οι οποίες δεν έχουν ινδοευρωπαϊκή προέλευση αν και αναφέρονταν σε μη ινδοάριους λαούς. Ο Πάρπολα θεωρεί ότι η ονομασία των Βαλούχων έχει πρωτοδραβιδική προέλευση, θεωρώντας ότι προέρχεται είτε από τη λέξη μιλού-ακάμ (από την οποία προήλθε η ονομασία ταμιλάκαμ όταν οι Ινδοί μετανάστευσαν νότια) είτε την μέλου-ακάμ, που σημαίνει "υψηλή χώρα", μια πιθανή αναφορά στα υψίπεδα του Μπαλουχιστάν.[8] Η ιστορικός Ρομίλα Θαπάρ συσχετίζει την λέξη Μελουχά με μια πρωτοδραβιδική λέξη, πιθανώς την μέλουκου, η οποία σημαίνει δυτικό άκρο (των δραβιδόφωνων περιοχών στην Ινδική υποήπειρο). Μια κυριολεκτική μετάφραση της λέξης στα σανσκριτικά, η απαράντα, χρησιμοποιούταν από τους ινδοάριους σαν περιγραφικός όρος για την περιοχή.[9]

Κατά την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου (356–323 π.Χ.), οι Έλληνες ονόμαζαν τη περιοχή Γεδρωσία και τον λαό της Γεδρόσους, λέξεις των οποίων η προέλευση είναι άγνωστη, ίσως σανσκριτική.[10] Χρησιμοποιώντας έναν συλλογισμό, ο Χ.Ου. Μπέιλι ανακατασκευάζει την ιρανογενή λέξη, ουαντραβάτι, λέξη η οποία σημαίνει «η χώρα των υπόγειων καναλιών», η οποία απλοποιήθηκε αρχικά σε μπαντλαούτ τον 9ο αιώνα και έπειτα σε μπαλότς. Αυτό το σκεπτικό παραμένει αναπόδεικτο.[11]

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πριν από σχεδόν τρεις χιλιάδες χρόνια, πολλές φυλές εγκατέλειψαν τις κατοικίες τους στην Κεντρική Ασία και κινήθηκαν προς τα δυτικά, νότια και νοτιοανατολικά. Αυτοί οι λαοί λέγονται Άριοι και ένα τμήμα τους, έγινε γνωστό με την ονομασία ινδοϊρανικοί λαοί. Μερικές από τις ινδοϊρανικές φυλές εγκαταστάθηκαν στο Μπαλασακάν στο βορειοδυτικό Ιράν. Οι περιστάσεις ανάγκασαν τους κτηνοτρόφους νομάδες Μπαλάστσικ να μεταναστεύσουν μαζικά και να εγκαταλείψουν την αρχική τους πατρίδα. Μετά από πολλούς αιώνες περιπλάνησης και βασάνων, αυτοί οι κτηνοτρόφοι νομάδες τελικά εγκαταστάθηκαν στις νότιες και ανατολικές παρυφές του ιρανικού οροπεδίου. Εδώ έγιναν γνωστοί ως Μπαλότς, εγκαταλείποντας την αρχική τους ονομασία Μπαλάστσικ. Έδωσαν το όνομα τους στη πατρίδα τους, το Βελουχιστάν.[12]

Μεγάλο χαλί από το Βαλουχιστάν, το οποίο δημιουργήθηκε μέσα του 19ου αιώνα. Οι εναλλασσόμενες σειρές απεικονίζουν κυπαρίσσια και μοτίβα τουρκμενικού τύπου. Τα ζοφερά χρώματα του φόντου είναι χαρακτηριστικά των υφαντών των Βαλούχων. Αυτό πιθανότατα ήταν μια παραγγελία ενός χάνου ή κάποιου φυλάρχου για χρήση σε κάποια εορτή ή τελετή.

Οι αρχαιότερες ενδείξεις ανθρώπινης παρουσίας στο Βαλουχιστάν χρονολογούνται στη παλαιολιθική εποχή. Από την παλαιολιθική εποχή έχουν βρεθεί κυνηγετικά στρατόπεδα και λίθινα όργανα, αλλά και διάφορα πέτρινα εργαλεία. Τα πρώτα χωριά άρχισαν να ιδρύονται γύρω στο 7000 με 6000 π.Χ. στη περιοχή. Σε αυτά τα χωριά περιλαμβάνεται το Μεχργκάρ στη πεδιάδα Κατσί.. Αυτά τα χωριά επεκτάθηκαν κατά τη διάρκεια της Χαλκολιθικής εποχής, όταν η αλληλεπίδραση μεταξύ των χωριών ενισχύθηκε. Αυτό περιλάμβανε τη διακίνηση τελικών προϊόντων και πρώτων υλών, συμπεριλαμβανομένων των κοχυλιών, του λάπις λάζουλι, του τιρκουάζ και των κεραμικών. Μέχρι το 2500 π.Χ. (η Εποχή του Χαλκού), το Πακιστανικό Μπαλουχιστάν είχε ενταχθεί στην σφαίρα επιρροής του πολιτισμού της κοιλάδας του Ινδού,[13] παρέχοντας βασικούς πόρους στους εκτεταμένους οικισμούς κατά μήκους της λεκάνης του ποταμού Ινδού στα ανατολικά.

Από τον 1ο αιώνα έως τον 3ο αιώνα μ.Χ., η περιοχή διοικήθηκε από τους Παραταράτζα, μια δυναστεία ινδοσκυθών ή ινδοπάρθων βασιλιάδων. Η δυναστεία των Παράτα, σύμφωνα με πηγές, θεωρείται ότι είναι η δυναστεία των Παράντα στην οποία κάνει αναφορά το Μαχαμπαράτα, οι Πουράνες και άλλες βεδικές και ιρανικές πηγές. Οι βασιλιάδες της δυναστείας των Παράτα είναι κυρίως γνωστοί από τα νομίσματά τους, τα οποία συνήθως παρουσιάζουν την προτομή του ηγεμόνα (με μακριά μαλλιά σε κοτσίδες) στη μπροστινή πλευρά και μια σβάστικα μέσα σε μια κυκλική επιγραφή, συνήθως στο αλφάβητο Βράχμι (κυρίως στα ασημί νομίσματα) ή Χαρόσθι (στα χάλκινα νομίσματα). Αυτά τα νομίσματα βρίσκονται κυρίως στο Λοραλάι στο σημερινό δυτικό Πακιστάν.

Κατά τη διάρκεια των πολέμων μεταξύ του Μεγάλου Αλεξάνδρου (356-323 π.Χ.) και του αυτοκράτορα Δαρείου Γ΄ (336-330 π.Χ.), οι Βαλούχοι συμμάχησαν με τον Δαρείο. Σύμφωνα με τον Σουσθέρι (1925), ο Δαρείος, μετά από πολύ δισταγμό, συγκέντρωσε στρατό στα Άρβηλα για να αντιμετωπίσει τους Έλληνες στρατιώτες. Ο ξάδερφός του Βήσιος ήταν ο διοικητής. Ο Βήσιος ξεκίνησε από το Μπαλχ, στο σημερινό Αφγανιστάν. Ο Βερζάνθης ήταν ο διοικητής των δυνάμεων των Βαλούχων, ο Οκέσθρας ήταν ο διοικητής των δυνάμεων από το Χουζιστάν, ο Μασέας ήταν ο διοικητής του συριακού και αιγυπτιακού στρατεύματος, ο Οζμπέντ ήταν ο διοικητής των δυνάμεων των Μήδων και ο Φιρθαφίρνας ήταν ο επικεφαλής των δυνάμεων των Σάκα και των δυνάμεων από τις περιοχές Ταμπαριστάν, Γκουργκάν και Χουρασάν. Προφανώς, επειδή ηττήθηκαν, σίγουρα οι Βαλούχοι τιμωρήθηκαν από τις μακεδονικές δυνάμεις.[14]

Κατά τη διάρκεια της αραβοκρατίας στη περιοχή, το μεσαιωνικό Ιράν δέχθηκε επιθέσεις από τα στρατεύματα των Γαζναβιδών, των Μογγόλων, των Τιμουρίδων και επιδρομές από τους Ούζους Τούρκους. Η σχέση μεταξύ των Βαλούχων και σχεδόν όλων αυτών των δυνάμεων ήταν εχθρική, και οι Βαλούχων υπέφεραν πάρα πολύ κατά τη διάρκεια αυτής της μακράς περιόδου. Οι συναντήσεις των Βαλούχων με αυτές τις δυνάμεις και τα βάσανα που υπέστησαν ανάγκασαν τις φυλές των Βαλούχων να μετακινηθούν από τις περιοχές των συγκρούσεων και να εγκατασταθούν στις απόμακρες και απρόσιτες περιοχές. Οι αιματηρές συγκρούσεις με τους Μπουγίδες και τους Σελτζούκους συνέβαλαν καθοριστικά στα κύματα μετανάστευσης των φυλών των Βαλούχων από το Κερμάν προς τα ανατολικότερα.[15]

Ο Ηρόδοτος το 450 π.Χ. περιέγραψε ότι υπήρχε μια φυλή, οι Παραιτακηνοί, την οποία κυβερνούσε ο Δήιοκης, ένας Πέρσης βασιλιάς, στη βορειοδυτική Περσία (Ιστορίαι Ι.101). Ο Αρριανός περιγράφει πώς ο Μέγας Αλέξανδρος συνάντησε τους Παραιτακηνούς στη Βακτριανή και τη Σογδιανή και τους κατέκτησε ο Κρατερός (Ανάβασις Αλεξάνδρου Δ΄). Ο Περίπλος της Ερυθραϊκής Θάλασσας (1ος αιώνας Κ.Χ.) περιγράφει ότι οι Παραδώνοι είχαν μια επικράτεια στην ακτή του σημερινού Βαλουχιστάν.[16]

Η Ινδουιστική δυναστεία Σέβα κυβέρνησε το Καλάτ και άλλα μέρη στο Βαλουχιστάν.[17][18] Το διαμέρισμα Σίμπι, το οποίο αποσχίστηκε από τα διαμερίσματα Κέτας και Καλάτ το 1974, πήρε το όνομα του από τη Ράνι Σέβι, βασίλισσα των Σέβα.[19]

Η περιοχή εξισλαμίστηκε πλήρως τον 9ο αιώνα και έγινε μέρος της επικράτειας των Σαφαριδών του Ζαράντζ, ακολουθούμενοι από τους Γαζναβίδες και μετά τους Γουρίδες. Ο Αχμάντ Σαχ Ντουρανί το έκανε μέρος της Αφγανικής Αυτοκρατορίας το 1749. Το 1758 ο χάνος του Καλάτ, Μιρ Νούρι Νασίρ Χαν Μπαλόχ, επαναστάτησε εναντίον του Αχμέτ Σαχ Ντουράνι, τον νίκησε και έκανε το Βαλουχιστάν ανεξάρτητη επικράτεια.[20][21][22][23]

Η σχέση μεταξύ των Γαζναβιδών και των Βαλούχων δεν ήταν ποτέ ειρηνική. Τα βασίλεια Τουράν και Μακουράν περιήλθαν υπό την κυριαρχία του ιδρυτή των Γκαζναβιδών Σεμπουκτεγκίν ήδη από το 976-977 μ.Χ. (Μπόσγουερθ, 1963). Οι φυλές των Βαλούχων πολέμησαν εναντίον του Σεμπουκτεγκίν όταν επιτέθηκε στο Χουζντάρ το 994 μ.Χ. Οι Βαλούχοι συμμετείχαν στον στρατό του σαφαβίδη Αμίρ Χαλάφ και πολέμησαν εναντίον του Μαχμούτ όταν εισέβαλαν τα στρατεύματα των Γαζναβιδών το 1013 μ.Χ. (Μούιρ, 1924). Οι ιστορικοί καταγράφουν και άλλες συγκρούσεις Βαλούχων με Γαζναβίδες την ίδια περίοδο.[24]

Υπάρχουν μόνο παροδικές αναφορές για συναντήσεις των Βαλούχων με τις ορδές των Μογγόλων. Σε μια από τις κλασικές μπαλάντες των Βαλούχων, αναφέρεται ένας οπλαρχηγός των Βαλούχων, ο Σαχ Μπαλότς, ο οποίος, αναμφίβολα, αντιστάθηκε ηρωικά σε μια προέλαση των Μογγόλων κάπου στο Σιστάν.[25]

Κατά τη διάρκεια της μακράς περιόδου των μαζικών μεταναστεύσεων, οι Βαλούχοι ταξίδευαν μέσα από κατοικημένες περιοχές και δεν ήταν δυνατό να επιβιώσουν απλώς ως περιπλανώμενοι νομάδες. Οι αέναες μεταναστεύσεις, οι εχθρικές συμπεριφορές άλλων φυλών και ηγεμόνων και οι αντίξοες κλιματολογικές συνθήκες κατέστρεψαν μεγάλο μέρος των ζωντανών τους και της κτηνοτροφικής παραγωγής τους. Η οικιστική γεωργία έγινε αναγκαιότητα για την επιβίωση των κοπαδιών και τον αυξημένο πληθυσμό των Βαλούχων. Άρχισαν να συνδυάζουν την εγκαταστημένη γεωργία με την κτηνοτροφία. Οι φυλές των Βαλούχων αποτελούνταν πλέον από μόνιμα εγκατεστημένο και νομαδικό πληθυσμό, σύνθεση που παρέμενε καθιερωμένο χαρακτηριστικό των φυλών των Βαλούχων μέχρι πρόσφατα.[26]

Στη δεκαετία του 1870, το Μπαλουχιστάν τέθηκε υπό τον έλεγχο της Βρετανικής Αυτοκρατορίας στην αποικιακή Ινδία.[27] Κατά τη διάρκεια του κινήματος ανεξαρτησίας της Ινδίας, υπήρχαν τρία κόμματα που υποστήριζαν την ενωμένη Ινδία στο Βαλουχιστάν, όπως το Αντζουμανί Ουατάν Μπαλουτσιστάν, το οποίο ήταν υπέρ μιας ενιαίας Ινδίας και κατά τη διχοτόμηση της σε ινδουιστικό και μουσουλμανικό κράτος.[28][29]

Το 2021, έλαβε χώρα ένας πολύνεκρος σεισμός με δεκάδες θύματα. Το 2013 υπήρχαν δύο μεγάλοι σεισμοί στο Βαλουχιστάν, ένας μάλιστα οδήγησε στην δημιουργία ενός μικρού νησιού που βυθίστηκε προς το τέλος του 2016.

Φυλετισμός και νομαδισμός

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο φυλετισμός των Βαλούχων στους μεσαιωνικούς χρόνους ήταν συνώνυμος με τον ποιμενικό νομαδισμό. Οι νομαδικοί άνθρωποι, όπως παρατηρείται από τον Χιπ (1931), θεωρούν τους εαυτούς τους ανώτερους από τους γεωργούς ή τους μόνιμα εγκατεστημένους ανθρώπους. Πιθανώς θεωρούσαν ότι είναι ανώτεροι επειδή η νομαδική τους θέση τους έκανε δυνατούς, δραστήριους και ανθεκτικούς στις κακουχίες και στους κινδύνους της νομαδικής ζωής.[30]

Οι περιοχές του Βαλουχιστάν όπου εγκαταστάθηκαν οι φυλές των Βαλούχων είχαν μόνιμα εγκατεστημένο πληθυσμό και οι φυλές των Βαλούχων ήταν υποχρεωμένες να αντιμετωπίσουν τους μόνιμα εγκατεστημένους γείτονές τους. Όντας σε πιο αδύναμη θέση, οι φυλές των Βαλούχων χρειάζονταν συνεχείς αγρυπνίες για την επιβίωσή τους σε νέα εδάφη. Για να αντιμετωπίσουν αυτό το πρόβλημα, άρχισαν να συνάπτουν συμμαχίες και οργανώθηκαν με πιο δομημένο τρόπο. Η δομική λύση σε αυτό το πρόβλημα ήταν η δημιουργία φυλετικών συνομοσπονδιών ή συνδικάτων. Έτσι, σε συνθήκες ανασφάλειας και αταξίας ή όταν απειλούνταν από μια αρπακτική περιφερειακή αρχή ή μια εχθρική κεντρική κυβέρνηση, πολλές φυλετικές κοινότητες ενώνονταν στο πρόσωπο ενός αρχηγού που θεωρούταν ικανός να προσφέρει προστασία και ασφάλεια.[30]

Βρετανική κατοχή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Βρετανοί κατέλαβαν την περιοχή του σημερινού Βαλουχιστάν το 1839.[31]

Ο θεμελιώδης στόχος της σύναψης συνθήκης των Βρετανών με το Χανάτο του Καλάτ ήταν να παράσχουν ένα πέρασμα αλλά και προμήθειες στον «Στρατό του Ινδού». Οι Βρετανοί κατευθύνονταν προς το Κανταχάρ λόγω πολέμου με το Αφγανιστάν και το άνοιγμα των περασμάτων στο Σικαρπούρ, Τζεϊκομπαμπάντ (Χανγκάντ), Νταντάρ, περάσματα Μπολάν και Χοτζάκ και τη Κέτα ήταν χρήσιμα. Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι τα βρετανικά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα στο Βαλουχιστάν είχαν κατά κύριο λόγο στρατιωτικό και γεωπολιτικό χαρακτήρα παρά οικονομικό. Ο βασικός τους στόχος κατά την έλευση τους στο Βαλουχιστάν ήταν να τοποθετήσουν φρουρές ώστε να υπερασπιστούν τα σύνορα της Βρετανικής Ινδίας από κάθε απειλή που προερχόταν από το Ιράν και το Αφγανιστάν.[31]

Ξεκινώντας από το 1840, οι Βαλούχοι άρχισαν να εξεγείρονται κατά της παρουσίας των Βρετανών στη περιοχή τους. Οι Βαλούχοι δεν ήταν έτοιμοι να δεχτούν τη χώρα τους ως μέρος του Αφγανιστάν και να κυβερνηθούν από ένα χάνο-μαριονέτα του Αφγανιστάν. Η ισχυρή φυλή των Μαρί εξεγέρθηκε. Οι Βρετανοί αντεπιτέθηκαν με υπερβολική δύναμη και ένα βρετανικό απόσπασμα υπό τη διοίκηση του Ταγματάρχη Μπράουν επιτέθηκε στο αρχηγείο της φυλής των Μαρί στο Καχάν στις 11 Μαΐου 1840, καταλαμβάνοντας το οχυρό Καχάν τις γύρω περιοχές (Μάσσον, 1974). Οι δυνάμεις των Μαρί αποχώρησαν από την περιοχή, ανασυντάχθηκαν και με μια ενέδρα εξάλειψαν μια ολόκληρη συνοδεία βρετανικών στρατευμάτων κοντά στο Φιλίτζι, σκοτώνοντας περισσότερους από εκατό Βρετανούς στρατιώτες.[31]

Βαλούχικα παιδιά, στο Ασκουτού του Ιράν, τον Μάρτιο του 2017.

Οι πολιτιστικές αξίες που αποτελούν το θεμέλιο της εθνικής ταυτότητας των Βαλούχων εδραιώθηκαν κατά τη διάρκεια του 12ου με 16ου αιώνα, σε μια περίοδο που χαρακτηρίστηκε από πολλά βάσανα για τους Βαλούχους και τους ανάγκασε σε μαζικές μεταναστεύσεις, αλλά έφερε επίσης θεμελιώδη κοινωνικοπολιτισμικές αλλαγές στην κοινωνία των Βαλούχων. Μια επικάλυψη ποιμενικής οικολογίας και φυλετικής δομής είχε διαμορφώσει τις σύγχρονες κοινωνικές αξίες των Βαλούχων. Ο κτηνοτροφικός νομαδικός τρόπος ζωής και η τάση αντίστασης στις απόπειρες αφομοίωσης των κατοίκων από τις ισχυρές εθνότητες έχει δημιουργήσει την ιδιόμορφη ταυτότητα των Βαλούχων. Ήταν η δίωξη από ισχυρές και οργανωμένες θρησκείες τα τελευταία δύο χιλιάδες χρόνια που διαμόρφωσε την κοσμική στάση τους για τη θρησκεία σε κοινωνικές ή κοινοτικές υποθέσεις. Η ανεξάρτητη και πεισματική συμπεριφορά τους ως χαρακτηριστικό γνώρισμα της ταυτότητας των Βαλούχων αποτελεί αποτέλεσμα του νομαδικού-αγροκτηνοτροφικού παρελθόν τους.[32]

Το μεντ ο μαράκα, είναι ο τρόπος με τον οποίοι οι Βαλούχοι λύνουν τις διαφορές τους. Σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, είναι, κατά κάποιο τρόπο, η αποδοχή της ενοχής από τον κατηγορούμενο ή τον δράστη και η αίτηση συγχώρεσης από τον θιγόμενο. Συνήθως, ο ίδιος ο δράστης το κάνει αυτό πηγαίνοντας στο σπίτι του πληγέντος ατόμου και ζητώντας συγχώρεση.[12]

Ο ενδυματολογικός κώδικας και η προσωπική φροντίδα είναι μεταξύ των πολιτιστικών αξιών που κάνουν τους Βαλούχους ξεχωριστό έθνος. Η ενδυμασία των Βαλούχων και οι αξίες της προσωπικής φροντίδας μοιάζουν πολύ με τα ανάλογα έθιμα στους Μήδες και τους Πάρθους. Παραδόξως, από την αρχαιότητα και μετά στην ενδυμασία των Βαλούχων δεν υπάρχουν σημαντικές αλλαγές. Μια τυπική στολή των Βαλούχων αποτελούνταν από φαρδιά και διπλωμένα παντελόνια που κρατούνταν από καλτσοδέτες, μαλλιά με ρολό, πουκάμισο (καμίς) και ένα τουρμπάνι στο κεφάλι. Γενικά, τόσο τα μαλλιά όσο και τα γένια των Βαλούχων ήταν προσεκτικά φτιαγμένα και μερικές φορές είχαν μακριές ευθείες κοτσίδες. Η τυπική ενδυμασία μιας Βαλούχισσας αποτελείται από ένα μακρύ φόρεμα και παντελόνι (σαλβάαρ) με μαντίλα.[33]

Θρησκεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ιστορικά, δεν υπάρχουν τεκμηριωμένες αποδείξεις για την θρησκεία των Βαλούχων στην αρχαιότητα. Πολλοί Βαλούχοι συγγραφείς παρατήρησαν ότι οι διωγμοί των Βαλούχων από τον αυτοκράτορα των Σασσανιδών Σαχπούρ και τον Χοσρόη είχαν έντονο θρησκευτικό ή σεχταριστικό χαρακτήρα. Πίστευαν ότι υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι οι Βαλούχοι ήταν οπαδοί των Μαζδακικών και Μανιχαϊστικών αιρέσεων της Ζωροαστρικής θρησκείας, σε μια περίοδο που αυτές οι δύο αιρέσεις αποτελούν εχθρό του περσικού κράτους. Καμία περίτεχνη δομή θρησκευτικών θεσμών δεν ήταν ορατή στην κοινωνία των Βαλούχοι κατά τον Μεσαίωνα. Αρχικά, οι Βαλούχοι ήταν οι οπαδοί της Ζωροαστρικής θρησκείας και των διαφόρων αιρέσεων της. Μετά την κατάκτηση του Βαλουχιστάν από τους Άραβες τον 7ο αιώνα, οι Βαλούχοι εξισλαμίστηκαν. Σχεδόν όλοι είναι Σουνίτες.[34]

Διακυβέρνηση και πολιτικές διαμάχες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η περιοχή του Βαλουχιστάν ανήκει στο Πακιστάν, το Αφγανιστάν και το Ιράν. Το μεγαλύτερο μέρος της έκτασης και του πληθυσμού του Βαλουχιστάν βρίσκεται στο Πακιστάν, ενώ το πακιστανικό Βαλουχιστάν αποτελεί και ομόσπονδο κρατίδιο του Πακιστάν. Υπολογίζεται ότι 6.9 εκατομμύρια του πληθυσμού του Πακιστάν είναι Βαλούχοι. Στο Ιράν υπάρχουν περίπου δύο εκατομμύρια εθνικοί Βαλούχοι[35] και η πλειονότητα του πληθυσμού της ανατολικής επαρχίας Σιστάν και Βαλουχιστάν είναι Βαλούχοι. Το αφγανικό τμήμα του Μπαλουχιστάν περιλαμβάνει την επαρχία Τσαχάρ Μπουρτζάκ στην επαρχία Νιμρούζ και την έρημο Ρεγκιστάν στις νότιες επαρχίες Χελμάντ και Κανταχάρ. Οι κυβερνήτες της επαρχίας Νιμρούζ στο Αφγανιστάν είναι Βαλούχοι.

Η περιοχή του Βαλουχιστάν έχει επίσης βιώσει μια σειρά από εξεγέρσεις με αυτονομιστές που στόχο έχουν να δημιουργήσουν ένα ανεξάρτητο Βαλουχιστάν.[36] Στο Πακιστάν, οι Βαλούχοι εξεγέρθηκαν τα έτη 1948, 1958–59, 1962–63 και 1973–1977 – με μια νέα συνεχιζόμενη εξέγερση χαμηλής έντασης[37] να τρέχει από το 2003.[38] Ιστορικά, οι κινητήριες δυνάμεις της σύγκρουσης, σύμφωνα με τις πηγές, είναι οι «φυλετικές διαιρέσεις», οι εθνικές διαμάχες Βαλούχων-Παστούν, η «περιθωριοποίηση από τα συμφέροντα των Παντζάμπι» και η «οικονομική καταπίεση».[39] Ωστόσο, με την πάροδο των ετών, η εξέγερση που διεξάγεται από αυτονομιστές μαχητές έχει χάσει μεγάλο μέρος της δημοτικότητας και της έντασης της, ως αποτέλεσμα της καταστολής από τις πακιστανικές δυνάμεις ασφαλείας, των εσωτερικών συγκρούσεων μεταξύ των αυτονομιστών για την εξουσία και των δολοφονιών πολιτικών βαλουχικής εθνότητας που επιθυμούσαν να συμμετάσχουν στη δημοκρατική διαδικασία του Πακιστάν από τους αυτονομιστές μαχητές.[40] Οι αυτονομιστές μαχητές στο Πακιστάν απαιτούν περισσότερη αυτονομία για τη πατρίδα τους αλλά και να εισπράττει η περιοχή τους μεγαλύτερο ποσοστό από τα κέρδη από την εξόρυξη των φυσικών πόρων του Βαλουχιστάν. Το 2019, οι Ηνωμένες Πολιτείες ανακήρυξαν τον Απελευθερωτικό Στρατό των Βαλούχων, μια αυτονομιστική ομάδα που πολεμά το Πακιστάν, σαν τρομοκρατική ομάδα.[37]

Στο Ιράν, οι αυτονομιστικές παρατάξεις δεν έχουν την δημοτικότητα και την έκταση που έχει πάρει η σύγκρουση στο Πακιστάν,[41] αλλά από το 2012 οι συγκρούσεις της κεντρικής κυβέρνησης με τους Βαλούχους έχουν αποκτήσει ένα μεγαλύτερο σεχταριστικό χαρακτήρα[35] με την πλειονότητα των Σουνιτών Βαλούχων να εκφράζουν πιο ανοιχτά την αντισιιτική τους ιδεολογία.[35] Οι αυτονομιστές μαχητές που πολεμούν στο Ιράν απαιτούν περισσότερα δικαιώματα για τους Βαλούχους που ζουν στην επαρχία Σιστάν και Βαλουχιστάν του Ιράν.[42]

Πολιτισμός

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι πολιτιστικές αξίες που αποτελούν το θεμέλιο της εθνικής ταυτότητας των Βαλούχων εδραιώθηκαν κατά τη διάρκεια του 12ου με 16ου αιώνα, σε μια περίοδο που χαρακτηρίστηκε από πολλά βάσανα για τους Βαλούχους και τους ανάγκασε σε μαζικές μεταναστεύσεις, αλλά έφερε επίσης θεμελιώδη κοινωνικοπολιτισμικές αλλαγές στην κοινωνία των Βαλούχων. Μια επικάλυψη ποιμενικής οικολογίας και φυλετικής δομής είχε διαμορφώσει τις σύγχρονες κοινωνικές αξίες των Βαλούχων. Ο κτηνοτροφικός νομαδικός τρόπος ζωής και η τάση αντίστασης στις απόπειρες αφομοίωσης των κατοίκων από τις ισχυρές εθνότητες έχει δημιουργήσει την ιδιόμορφη ταυτότητα των Βαλούχων. Ήταν η δίωξη από ισχυρές και οργανωμένες θρησκείες τα τελευταία δύο χιλιάδες χρόνια που διαμόρφωσε την κοσμική στάση τους για τη θρησκεία σε κοινωνικές ή κοινοτικές υποθέσεις. Η ανεξάρτητη και πεισματική συμπεριφορά τους ως χαρακτηριστικό γνώρισμα της ταυτότητας των Βαλούχων αποτελεί αποτέλεσμα του νομαδικού-αγροκτηνοτροφικού παρελθόν τους.[32]

Το μεντ ο μαράκα, είναι ο τρόπος με τον οποίοι οι Βαλούχοι λύνουν τις διαφορές τους. Σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, είναι, κατά κάποιο τρόπο, η αποδοχή της ενοχής από τον κατηγορούμενο ή τον δράστη και η αίτηση συγχώρεσης από τον θιγόμενο. Συνήθως, ο ίδιος ο δράστης το κάνει αυτό πηγαίνοντας στο σπίτι του πληγέντος ατόμου και ζητώντας συγχώρεση.[12]

Ο ενδυματολογικός κώδικας και η προσωπική φροντίδα είναι μεταξύ των πολιτιστικών αξιών που κάνουν τους Βαλούχους ξεχωριστό έθνος. Η ενδυμασία των Βαλούχων και οι αξίες της προσωπικής φροντίδας μοιάζουν πολύ με τα ανάλογα έθιμα στους Μήδες και τους Πάρθους. Παραδόξως, από την αρχαιότητα και μετά στην ενδυμασία των Βαλούχων δεν υπάρχουν σημαντικές αλλαγές. Μια τυπική στολή των Βαλούχων αποτελούνταν από φαρδιά και διπλωμένα παντελόνια που κρατούνταν από καλτσοδέτες, μαλλιά με ρολό, πουκάμισο (καμίς) και ένα τουρμπάνι στο κεφάλι. Γενικά, τόσο τα μαλλιά όσο και τα γένια των Βαλούχων ήταν προσεκτικά φτιαγμένα και μερικές φορές είχαν μακριές ευθείες κοτσίδες. Η τυπική ενδυμασία μιας Βαλούχισσας αποτελείται από ένα μακρύ φόρεμα και παντελόνι (σαλβάαρ) με μαντίλα.[33]

Μουσική

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα κυριότερα μουσικά όργανα των Βαλούχων είναι το βιολί σορούντ, το διπλό φλάουτο ντονελί, το μπεντζού, το λαούτο ταμπουράγκ και το ντόλακ.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Περαιτέρω ανάγνωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Pillalamarri, Akhilesh (12 Φεβρουαρίου 2016). «A Brief History of Balochistan». thediplomat.com. THE DIPLOMAT. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2016. 
  2. ↑ «Human Rights in Balochistan: A Case Study in Failure and Invisibility». HuffPost. 25 March 2016. http://m.huffpost.com/us/entry/9541436.html. Ανακτήθηκε στις 18 June 2016. 
  3. ↑ Elfenbein, J. (1988), «Baluchistan iii. Baluchi Language and Literature», Encyclopaedia Iranica, http://www.iranicaonline.org/articles/baluchistan-iii 
  4. ↑ Parpola 2015: "The identification of Meluhha with the Greater Indus Valley is now almost universally accepted."
  5. ↑ Hansman 1973, σελ. 564.
  6. ↑ Hansman 1973, σελ. 565.
  7. ↑ Hansman 1973.
  8. ↑ Parpola & Parpola 1975.
  9. ↑ Thapar 1975, σελ. 10.
  10. ↑ Bevan, Edwyn Robert (12 November 2015), The House of Seleucus, Cambridge University Press, σελ. 272, ISBN 978-1-108-08275-4, https://books.google.com/books?id=EWdSCwAAQBAJ&pg=PA272 
  11. ↑ Hansman 1973
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 «Baloch | people | Britannica». www.britannica.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2022. 
  13. ↑ Doshi, Riddhi (17 Μαΐου 2015). «What did Harappans eat, how did they look? Haryana has the answers». Hindustan Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαΐου 2015. 
  14. ↑ «Encyclopedia Britannica | Britannica». www.britannica.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2022. 
  15. ↑ Pillalamarri, Akhilesh. «A Brief History of Balochistan». thediplomat.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2022. 
  16. ↑ Tandon 2006, σελίδες 201–202.
  17. ↑ Fowle, T. C.· Rai, Diwan Jamiat (1923). Baluchistan (στα Αγγλικά). Directorate of Archives, Government of Balochistan. σελ. 100. The Hindus of Kalat town may indeed be far more indigenous since they claim descent from the ancient Sewa dynasty that ruled Kalat long before the Brahuis came to Baluchistan. 
  18. ↑ Balochistan Through the Ages: Geography and history (στα Αγγλικά). Nisa Traders. 1979. σελ. 316. The country up to and including Multan was conquered by the Arabs and the Hindu dynasty of Sind and probably also the Sewa dynasty of Kalat came to an end. 
  19. ↑ Quddus, Syed Abdul (1990). The Tribal Baluchistan (στα Αγγλικά). Ferozsons. σελ. 49. ISBN 978-969-0-10047-4. The Sibi division was carved out of the Quetta and Kalat Divisions in April, 1974, and comprises districts of Sibi, Kachhi, Nasirabad, Kohlu and Dera Bugti. The Division derives its name from the town of Sibi or Sewi. The local tradition attributes the origin of this name to Rani Sewi of the Sewa dynasty which ruled this part of the country in ancient times. 
  20. ↑ «Ahmad Shah and the Durrani Empire». Library of Congress Country Studies on Afghanistan. 1997. Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2010. 
  21. ↑ Friedrich Engels (1857). «Afghanistan». Andy Blunden. The New American Cyclopaedia, Vol. I. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Οκτωβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2010. Afghanistan ... an extensive country of Asia ...between Persia and the Indies, and in the other direction between the Hindu Kush and the Indian Ocean. It formerly included the Persian provinces of Khorassan and Kohistan, together with Herat, Beluchistan, Cashmere, and Sinde, and a considerable part of the Punjab ... Its principal cities are Kabul, the capital, Ghuznee, Peshawer, and Kandahar 
  22. ↑ «Aḥmad Shah Durrānī». Aḥmad Shah Durrānī. 2010. https://www.britannica.com/EBchecked/topic/10162/Ahmad-Shah-Durrani. Ανακτήθηκε στις 25 August 2010. 
  23. ↑ Clements, Frank (2003). Conflict in Afghanistan: a historical encyclopedia. ABC-CLIO. σελ. 81. ISBN 978-1-85109-402-8. Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2010. 
  24. ↑ «The Regions of Sind, Baluchistan, Multan and Kashmir: the Historical, Social and Economic Setting | Programme des Routes de la Soie». fr.unesco.org. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2022. 
  25. ↑ «GlobalSecurity.org». www.globalsecurity.org. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2022. 
  26. ↑ «Engaged review of contemporary art and thought». www.nakedpunch.com. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2022. [νεκρός σύνδεσμος]
  27. ↑ Henige, David P. (1970). Colonial Governors from the Fifteenth Century to the Present: A Comprehensive List (στα Αγγλικά). University of Wisconsin Press. σελ. 89. ISBN 9780299054403. The British began to assume control over the rough desert region in extreme western India known as Baluchistan in the 1870s. 
  28. ↑ Afzal, M. Rafique (2001). Pakistan: History and Politics 1947-1971. Oxford University Press. σελ. 40. ISBN 978-0-19-579634-6. Besides the Balochistan Muslim League, three pro-Congress parties were still active in Balochistan's politics: the Anjuman-i Watan, the Jamiatul Ulama u Hind, and the Qalat State National Party. 
  29. ↑ Ranjan, Amit (2018). Partition of India: Postcolonial Legacies (στα Αγγλικά). Taylor & Francis. ISBN 9780429750526. Furthermore, Congress leadership of Balochistan was united and there was no disagreement over its president, Samad Khan Achakzai. On the other hand, Qazi Isa was the president of the League in Balochistan. Surprisingly, he was neither a Balochi nor a Sardar. Consequently, all Sardars except Jaffar Khan Jamali, were against Qazi Isa for contesting this seat. 
  30. ↑ 30,0 30,1 «Gale - Institution Finder». galeapps.gale.com. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2022. 
  31. ↑ 31,0 31,1 31,2 «History – Government of Balochistan» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2022. 
  32. ↑ 32,0 32,1 «Balochi Culture». History Pak (στα Αγγλικά). 29 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2022. 
  33. ↑ 33,0 33,1 «Balochi culture dress». Balochi culture dress. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2022. 
  34. ↑ «World Culture Encyclopedia». www.everyculture.com. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2022. 
  35. ↑ 35,0 35,1 35,2 Grassi, Daniele (20 October 2014). «Iran's Baloch insurgency and the IS». Asia Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 October 2014. https://web.archive.org/web/20141020195321/http://atimes.com/atimes/Middle_East/MID-02-201014.html. Ανακτήθηκε στις 26 June 2015. 
  36. ↑ Shukla, Srijan (20 February 2020). «Who are Baloch Liberation Army? Insurgents who killed 30 in Pakistan in last one week». The Print (India). https://theprint.in/theprint-essential/who-are-baloch-liberation-army-insurgents-who-killed-30-in-pakistan-in-last-one-week/368398/. 
  37. ↑ 37,0 37,1 «US declares Pakistan's separatist Baluchistan Liberation Army as terrorist group». The Indian Express. 3 July 2019. https://indianexpress.com/article/pakistan/us-declares-pakistans-separatist-baluchistan-liberation-army-as-terrorist-group-5812092/. 
  38. ↑ Hussain, Zahid (Apr 25, 2013). «The battle for Balochistan». Dawn. http://www.dawn.com/news/794058/the-battle-for-balochistan. Ανακτήθηκε στις 22 June 2015. 
  39. ↑ Kupecz, Mickey (Spring 2012). «PAKISTAN'S BALOCH INSURGENCY: History, Conflict Drivers, and Regional Implications». International Affairs Review 20 (3): 106. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 July 2015. https://web.archive.org/web/20150701152435/http://www.iar-gwu.org/sites/default/files/articlepdfs/Pakistan's%20Baloch%20Insurgency.pdf. Ανακτήθηκε στις 24 June 2015. 
  40. ↑ «Balochistan's Separatist Insurgency On The Wane Despite Recent Attack». Radio Free Europe/Radio Liberty. 18 April 2019. https://gandhara.rferl.org/a/pakistan-balochistan-separatist-insurgency-on-the-wane-despite-recent-attack/29889887.html. 
  41. ↑ Bhargava, G. S. "How Serious Is the Baluch Insurgency?"
  42. ↑ «Suicide Attack Kills 27 Members of Iran's Revolutionary Guards». Haaretz. 13 February 2019. https://www.haaretz.com/middle-east-news/iran/suicide-attack-kills-20-members-of-iran-s-revolutionary-guards-1.6935754. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μπαλουχιστάν&oldid=10706736"