Μοναστήρι της Μπατάλια

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 39°39′33″N 8°49′34″W / 39.65917°N 8.82611°W / 39.65917; -8.82611

Μοναστήρι της Μπατάλια
Mosteiro da Batalha
Χάρτης
Είδοςformer convent[1], shrine to the Virgin Mary και πολιτιστική κληρονομιά[2]
ΑρχιτεκτονικήManueline και γοτθική αρχιτεκτονική
Γεωγραφικές συντεταγμένες39°39′33″N 8°49′34″W
ΘρήσκευμαΚαθολικισμός[3]
Θρησκευτικό τάγμαΤάγμα των Δομινικανών
Διοικητική υπαγωγήBatalha[2]
ΧώραΠορτογαλία[1][2]
Έναρξη κατασκευής1386
Ολοκλήρωση1517
ΑρχιτέκτοναςAfonso Domingues και Mateus Fernandes
ΠροστασίαΜνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς (από 1983) και εθνικό μνημείο της Πορτογαλίας
Ιστότοπος
Επίσημος ιστότοπος
Commons page Πολυμέσα
δεδομένα (π)

Το Μοναστήρι της Μπατάλια (Πορτογαλικά: Mosteiro da Batalha) είναι ένα μοναστήρι Δομινικανών και βρίσκεται στην Πορτογαλία. Είναι γνωστό και ως Μοναστήρι της αγίας Μαρίας της Νίκης (Πορτογαλικά: Mosteiro de Santa Maria da Vitória). Είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα ύστερης γοτθικής αρχιτεκτονικής στην Πορτογαλία. Έχει αναγνωριστεί ως μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO το 1983.[4][5][6][7]

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Μοναστήρι της Μπατάλια χτίστηκε εις μνήμη της μάχης στην Αουζουμπαρότα (Aljubarrota) (1385) και χρησιμοποιήθηκε ως ναός ταφής της Πορτογαλικής βασιλικής δυναστείας Αβίς του 15ου αιώνα.[4]Στις 15 Αυγούστου 1385 διεξήχθη η μάχη μεταξύ Πορτογάλων και Καστιλιάνων. Ο βασιλιάς Ιωάννης Ι', που ήταν ο ηγέτης των Πορτογάλων, νίκησε και οδήγησε στην ανεξαρτησία της Πορτογαλίας. Η νίκη αποδόθηκε στην Παναγία, γι' αυτό ο βασιλιάς Ιωάννης Ι' διέταξε να χτιστεί μία εκκλησία αφιερωμένη στην Παρθένο Μαρία.[8][9] Η κατασκευή του μοναστηριού ξεκίνησε το 1386 και διήρκεσε πάνω από έναν αιώνα.[10][11] Η αρχιτεκτονική του μοναστηριού έχει επιρροές από την Αγγλία και έχει χτιστεί σε γοτθικό ρυθμό.[12] Διακρίνεται για το Μανουελίνιο αρχιτεκτονικό στυλ με την υπερβολική διακόσμηση με θέματα, που είχαν αντληθεί από την ναυτιλία, το στρατό και τους αγγέλους. Το όνομα αυτό το πήρε από τον βασιλιά Μανουήλ (1495-1521) και είχε διαδοθεί πολύ τον 16ο αιώνα.[6] Πρώτος αρχιτέκτονας του μοναστηριού ήταν ο Αφόνσο Ντομίνγκες, που πέθανε το 1402. Μετά το θάνατό του η ανοικοδόμηση του μοναστηριού συνεχίστηκε υπό τον Άγγλο αρχιτέκτονα Χουγκέτ (Huguet). Το ύψος του κεντρικού κλίτους είναι 32,46 μέτρα. Άλλοι αρχιτέκτονες, που ασχολήθηκαν με την ανέγερση του μοναστηριού είναι ο Φερνάο ντι Έβορα (Fernão de Évora) κατά τα έτη 1448-1477 και ο Ματέους Φερνάντες ο Πρεσβύτερος (Mateus Fernandes) κατά τα έτη 1480-1515.[10] Το μοναστήρι υπέστη ζημιές από έναν καταστροφικό σεισμό το 1755 και από τους Γάλλους το 1810, που το λεηλάτησαν. Ανακηρύχθηκε εθνικό μνημείο το 1840 και ανακαινίστηκε βαθμιαία.[6][13] Η ανακαίνιση του μοναστηριού διήρκεσε μέχρι τον 20ό αιώνα.[10]

Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η είσοδος του ναού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η κύρια είσοδος του ναού βρίσκεται στη δυτική πρόσοψη του μοναστηριού. Και στις δύο πλευρές της εισόδου υπάρχουν γλυπτά των δώδεκα αποστόλων. Στο κέντρο υπάρχει ένα άγαλμα του Χριστού, που περιβάλλεται από τους Ευαγγελιστές. Επίσης, υπάρχουν γλυπτές μορφές αγγέλων, προφητών και βασιλέων της Βίβλου καθώς και της Παρθένου Μαρίας.[4][14]

Το παρεκκλήσι του Ιδρυτή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στο παρεκκλήσι του Ιδρυτή βρίσκονται οι τάφοι του βασιλιά Ιωάννη Ι' και της γυναίκας του Φιλίππη του Λάνκαστερ, του Ερρίκου του θαλασσοπόρου, του Dom João, του Dom Pedro και του Dom Fernando.[15] Το παρεκκλήσι του Ιδρυτή (Πορτογαλικά: Capela do Fundador) έγινε το πρώτο βασιλικό πάνθεο στην Πορτογαλία.[16]

Ημιτελή παρεκκλήσια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα ημιτελή παρεκκλήσια (Πορτογαλικά: Capelas Imperfeitas) είναι ένα οκταγωνικό οικοδόμημα.[17] Κατασκευάστηκε το 1437 κατ' εντολή του βασιλιά Εδουάρδου της Πορτογαλίας ως βασιλικό μαυσωλείο για τον εαυτό του και τους απογόνους του. Εκεί υπάρχει ο τάφος του βασιλιά Εδουάρδου της Πορτογαλίας και της βασίλισσας Ελεονώρας της Αραγωνίας. Το οικοδόμημα έχει επτά εξαγωνικά παρεκκλήσια. Στις γωνίες των παρεκκλησιών υπάρχουν ημιτελείς αντηρίδες, που αποσκοπούσαν να στηρίξουν το θόλο. Η κατασκευή των παρεκκλησιών ήταν αργή. Ο Ματέους Φερνάντες ο Πρεσβύτερος (Mateus Fernandes) ανέλαβε την ολοκλήρωση των παρεκκλησιών. Ήταν ιδιαίτερα υπεύθυνος για το σχεδιασμό της μεγάλης εισόδου.[17] Μετά το θάνατο του Ματέους Φερνάντες το 1515 ο βασιλιάς Μανουήλ ανέθεσε τη συνέχιση των εργασιών στον Μπόυτακ (Boytac). Οι εργασίες στα παρεκκλήσια σταμάτησαν οριστικά, όταν πέθανε ο βασιλιάς Μανουήλ το 1521.[18]

Εικόνες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • εσωτερικό του ναού (ο χορός)
    εσωτερικό του ναού (ο χορός)
  • κεντρικό κλίτος του ναού
    κεντρικό κλίτος του ναού
  • μπροστινή όψη του μοναστηριού με το έφιππο άγαλμα του Νούνο Άλβαρες Περέιρα (Nuno Alvares Pereira)
    μπροστινή όψη του μοναστηριού με το έφιππο άγαλμα του Νούνο Άλβαρες Περέιρα (Nuno Alvares Pereira)
  • δυτική είσοδος του ναού
    δυτική είσοδος του ναού
  • η αγία τράπεζα του ναού
    η αγία τράπεζα του ναού
  • νευρωτά σταυροθόλια
    νευρωτά σταυροθόλια
  • τάφος πρίγκηπα Dom João
    τάφος πρίγκηπα Dom João
  • Ημιτελή παρεκκλήσια στο μοναστήρι της Μπατάλια (λεπτομέρεια τόξου)
    Ημιτελή παρεκκλήσια στο μοναστήρι της Μπατάλια (λεπτομέρεια τόξου)
  • το παρεκκλήσι του ιδρυτή
    το παρεκκλήσι του ιδρυτή
  • το παρεκκλήσι του ιδρυτή
    το παρεκκλήσι του ιδρυτή
  • θόλος σε σχήμα αστεριού στο παρεκκλήσι του ιδρυτή
    θόλος σε σχήμα αστεριού στο παρεκκλήσι του ιδρυτή
  • ο τάφος του βασιλιά Ιωάννη Ι στο παρεκκλήσι του ιδρυτή
    ο τάφος του βασιλιά Ιωάννη Ι στο παρεκκλήσι του ιδρυτή
  • ο τάφος του Ερρίκου του θαλασσοπόρου
    ο τάφος του Ερρίκου του θαλασσοπόρου
  • Ημιτελή παρεκκλήσια στο μοναστήρι της Μπατάλια
    Ημιτελή παρεκκλήσια στο μοναστήρι της Μπατάλια
  • Ημιτελή παρεκκλήσια στο μοναστήρι της Μπατάλια (εσωτερική άποψη)
    Ημιτελή παρεκκλήσια στο μοναστήρι της Μπατάλια (εσωτερική άποψη)
  • ο τάφος του βασιλιά Εδουάρδου και της Ελεωνόρας στην εκκλησία της Μπατάλια
    ο τάφος του βασιλιά Εδουάρδου και της Ελεωνόρας στην εκκλησία της Μπατάλια

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 4256. Ανακτήθηκε στις 31  Ιουλίου 2018.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 www.wikilovesmonuments.org.pt.
  3. ↑ Ανακτήθηκε στις 6  Ιανουαρίου 2021.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Centre, UNESCO World Heritage. «Monastery of Batalha». UNESCO World Heritage Centre (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2021. 
  5. ↑ «Batalha Monastery, Batalha, Πορτογαλία». Google Arts & Culture. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2021. 
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 «Batalha | Portugal». Encyclopedia Britannica (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2021. 
  7. ↑ Internet Archive (1995). International dictionary of historic places. Chicago ; London : Fitzroy Dearborn. ISBN 978-1-884964-05-3. 
  8. ↑ Swaan, Wim (1982). Art & architecture of the late Middle Ages : 1350 to the advent of the Renaissance. New York : Crescent Books : Distributed by Crown. ISBN 978-0-517-39176-1. 
  9. ↑ Teignmouth, Henry Noel Shore (1899). Three pleasant springs in Portugal. London, S. Low, Marston & company, limited. 
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 «Batalha Monastery». Wondermondo (στα Αγγλικά). 26 Ιουνίου 2015. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2021. 
  11. ↑ bestpay. «UNESCO World Heritage Site, Monastery of Batalha – All About Portugal» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2021. [νεκρός σύνδεσμος]
  12. ↑ Dieulafoy, Marcel (1913). Art in Spain and Portugal. New York : C. Scribner's Sons. 
  13. ↑ «The Pantheons - Monastery of Batalha». www.mosteirobatalha.gov.pt. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2021. 
  14. ↑ Evans, David (1990). Portugal. London, U.K. : Cadogan Books ; Chester, Conn. : Globe Pequot Press. ISBN 978-0-946313-87-7. 
  15. ↑ Dieulafoy, Marcel (1913). Art in Spain and Portugal. New York : C. Scribner's Sons. 
  16. ↑ «Monastery of Batalha - World Heritage Site - Pictures, Info and Travel Reports». www.worldheritagesite.org. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2021. 
  17. ↑ 17,0 17,1 Swaan, Wim (1982). Art & architecture of the late Middle Ages : 1350 to the advent of the Renaissance. New York : Crescent Books : Distributed by Crown. ISBN 978-0-517-39176-1. 
  18. ↑ Internet Archive (1995). International dictionary of historic places. Chicago ; London : Fitzroy Dearborn. ISBN 978-1-884964-05-3. 
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μοναστήρι_της_Μπατάλια&oldid=10229346"