Μιλένα Πάβλοβιτς-Μπαρίλι
| Μιλένα Πάβλοβιτς-Μπαρίλι | |
|---|---|
 | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Милена Павловић-Барили (Σερβικά) |
| Γέννηση | 5 Νοεμβρίου 1909[1][2][3] Ποζάρεβατς |
| Θάνατος | 6 Μαρτίου 1945[1][2][4] Νέα Υόρκη |
| Αιτία θανάτου | πτώση από άλογο |
| Συνθήκες θανάτου | θανατηφόρο δυστύχημα |
| Τόπος ταφής | Προτεσταντικό Κοιμητήριο |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Σερβίας |
| Σπουδές | Academy of Fine Arts, Belgrade (1922, 1926) και Požarevac Gymnasium |
| Ιδιότητα | ζωγράφος[4], συγγραφέας και ποιητής[4] |
| Γονείς | Bruno Barilli |
| Κίνημα | μοντερνισμός |
| Είδος τέχνης | προσωπογραφία |
| Καλλιτεχνικά ρεύματα | μοντερνισμός |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Μιλένα Πάβλοβιτς-Μπαρίλι (σερβικά κυριλλικά: Милена Павловић-Барили, Ποζάρεβατς 5 Νοεμβρίου 1909 – Νέα Υόρκη 6 Μαρτίου 1945) ήταν Σέρβα μοντερνίστρια ζωγράφος και ποιήτρια.[5] Υπήρξε μία από τις πιο αξιόλογες καλλιτεχνικές προσωπικότητες της μεσοπολεμικής Ευρώπης. Το έργο της εισήγαγε μια ξεχωριστή και νεωτερική οπτική στη σερβική τέχνη.[6]
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πατέρας της ήταν ο σημαντικός Ιταλός συνθέτης, κριτικός και δοκιμιογράφος Μπρούνο Μπαρίλι (Bruno Barilli). Η μητέρα της, Ντάνιτσα Πάβλοβιτς, ήταν απόγονος του οίκου των Καραγεώργεβιτς και είχε κάνει καλλιτεχνικές σπουδές. Η Μιλένα φοίτησε αρχικά στη Βασιλική Σχολή Τεχνών στο Βελιγράδι (1922-1926) και στη συνέχεια στο Μόναχο (1926-1928).
Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, έφυγε από τη Σερβία και επέστρεψε στη χώρα για σύντομες επισκέψεις μέχρι το ξέσπασμα του Β΄ Παγκόσμιου Πόλεμου. Κατά την παραμονή της σε Μαδρίτη, Ρώμη, Παρίσι και Λονδίνο, γνώρισε τον Ζαν Κοκτώ και τον Αντρέ Μπρετόν, και επηρεάστηκε από πολλές δυτικές σχολές και καλλιτέχνες, όπως από τον Τζόρτζιο ντε Κίρικο. Μετά το 1939 έζησε στη Νέα Υόρκη μόνιμα, μέχρι τον θάνατό της το 1945, σε ατύχημα ενώ ίππευε.
Τα θέματα των έργων της ποικίλουν από πορτραίτα σε ευφάνταστες ερμηνείες βιβλικών ιστοριών. Τα μοτίβα περιλαμβάνουν ονειρικές καταστάσεις, πέπλα, άγγελους, αγάλματα της θεάς Αφροδίτης, και Αρλεκίνους. Πολλά από τα έργα της είναι τμήματα μόνιμων εκθέσεων στη Ρώμη, στη Νέα Υόρκη, στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Βελιγραδίου, καθώς και στην ιδιαίτερη πατρίδα της, το Ποζάρεβατς, όπου το σπίτι που γεννήθηκε έχει μετατραπεί σε μουσείο προς τιμήν της.[7]
Γκαλερί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
-
Αυτοπροσωπογραφία, 1938 -
Αυτοπροσωπογραφία, 1939 -
Πράξη με τον καθρέφτη -
Ζεστό Ροζ με Δροσερό Γκρι, 1940
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 (Αγγλικά) SNAC. w6m34ct8. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) Find A Grave. 7979888. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 162594955.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /148897. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ Mary Zirin· Irina Livezeanu· Christine D. Worobec· June Pachuta Farris, επιμ. (2007). Women & Gender in Central and Eastern Europe, Russia, and Eurasia: A Comprehensive Bibliography. Λονδίνο και Νέα Υόρκη: Routledge. σελ. 419. ISBN 978-07-6560-737-9. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2017.
- ↑ Ljubomir Milanović (2014). «Cover Girl: Envisioning the Veil in the Work of Milena Pavlović-Barili». Στο: Jelena Bogdanović· Lilien Filipovitch Robinson· Igor Marjanovic. On the Very Edge: Modernism and Modernity in the Arts and Architecture of Interwar Serbia (1918–1941). Λουβέν: Leuven University Press. σελ. 135. ISBN 978-90-5867-993-2. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2017.
- ↑ «Milena Pavlović Barilli, she painted the world». Serbia.com. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2017.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|