Μαρίγια Σμιρνόβα
| Μαρίγια Σμιρνόβα | |
|---|---|
.png) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 31 Μαρτίου 1920 Όμπλαστ του Τβερ |
| Θάνατος | 10 Ιουνίου 2002 Τβερ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ένωσης |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | Ταγματάρχης/Σοβιετική Πολεμική Αεροπορία |
| Πόλεμοι/μάχες | Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | τάγμα του Κόκκινου Λαβάρου τάγμα του Λένιν Ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης τάγμα του Πατριωτικού Πολέμου 1ου βαθμού Τάγμα του Αλέξανδρου Νιέφσκι τάγμα του Ερυθρού Αστέρα μετάλλιο "Βετεράνος της εργασίας" Μετάλλιο για την Απελευθέρωση της Βαρσοβίας μετάλλιο για την Άμυνα του Καυκάσου μετάλλιο «Για την επέτειο των 50 χρόνων της Νίκης στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο 1941-1945» μετάλλιο για τη νίκη επί της Γερμανίας στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο μετάλλιο «Για την επέτειο των 40 χρόνων της Νίκης στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο 1941-1945» μετάλλιο Ζούκοφ |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Μαρίγια Βασίλιεβνα Σμιρνόβα (ρωσικά: Мария Васильевна Смирнова, 31 Μαρτίου 1920 - 10 Ιουλίου 2002) ήταν διοικητής Μοίρας του 46ου Συντάγματος Νυχτερινών Βομβαρδιστικών της Φρουράς στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το συγκεκριμένο Αεροπορικό Σύνταγμα έμεινε γνωστό στην ιστορία ως οι «Νυχτερινές Μάγισσες». Για τη δράση της κατά τη διάρκεια του πολέμου η Σμιρνόβα τιμήθηκε με την ύψιστη τιμητική διάκριση της Ηρωίδας της Σοβιετικής Ένωσης στις 26 Οκτωβρίου 1944.
Βίος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Σμιρνόβα γεννήθηκε στις 31 Μαρτίου 1920 στο χωριό Βορομπιόβο στο Όμπλαστ του Τβερ και ήταν τέκνο αγροτικής οικογένειας Καρέλιων. Αφού φοίτησε σε σχολείο του χωριού της μέχρι την ηλικία των δεκατριών ετών, μετακόμισε στο Καλίνιν (Τβερ) όπου σπούδασε στην Παιδαγωγική Σχολή του Λιχοσλάβλ για τρία χρόνια. Αποφοίτησε το 1936 και εργάστηκε για λίγο ως δασκάλα σε χωριό. Στη συνέχεια μετακόμισε στο Καλίνιν, όπου εκπαιδεύτηκε στην τοπική αερολέσχη ενώ παράλληλα εργάζονταν σε νηπιαγωγείο. Ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή στην αερολέσχη το 1939, όντας μάλιστα η μόνη γυναίκα δόκιμη στην τάξη της.[1][2] Τον Μάιο του 1940 σταμάτησε να εργάζεται ως δασκάλα προκειμένου να γίνει εκπαιδεύτρια πτήσεων στην αερολέσχη.[1][2]
Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αρκετούς μήνες αφότου ξεκίνησε η γερμανική εισβολή στη Σοβιετική Ένωση, η Σμιρνόβα προσφέρθηκε εθελοντικά να ενταχθεί στην αεροπορική ομάδα που σχημάτισε Μαρίνα Ράσκοβα, με γυναίκες πιλότους. Τον Φεβρουάριο του 1942 ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή της Σχολή την Αεροπορίας Ένγκελς στο Σαράτοφ και εντάχθηκε στο 588ο Αεροπορικό Σύνταγμα Νυχτερινών Βομβαρδιστικών, με το οποίο στάλθηκε στο μέτωπο τον Μάιο του 1942 ως αναπληρώτρια διοικητής Μοίρας. Η μονάδα αυτή μετονομάστηκε τον Φεβρουάριο του 1943 σε 46ο Σύνταγμα Νυχτερινών Βομβαρδιστικών της Φρουράς. Αργότερα, τον Αύγουστο του 1943, προήχθη στη θέση του διοικητή της Μοίρας. Σε αυτόν τον ρόλο απέκτησε γρήγορα τη φήμη ανθρώπου που επέβαλε αυστηρή πειθαρχία μεταξύ των υφισταμένων της. Στις 22 Σεπτεμβρίου 1943 έγινε το πρώτο μέλος του Συντάγματος που συμπλήρωσε 500 εξόδους. Νωρίτερα τον ίδιο μήνα είχε προταθεί για τον τίτλο του Ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης επειδή είχε συμπληρώσει 441 εξόδους. Η υποψηφιότητα απορρίφθηκε και τελικά της απονεμήθηκε το Τάγμα του Αλεξάντερ Νιέφσκι, καθιστώντας την ίδια και την Ευδοκία Νικούλινα τις πρώτες γυναίκες που το έλαβαν. Λιγότερο από έναν χρόνο αργότερα, τον Αύγουστο του 1944, προτάθηκε ξανά για τον τίτλο της Ηρωίδας της Σοβιετικής Ένωσης, έχοντας πραγματοποιήσει 805 εξόδους συνολικά. Η απονομή έγινε στις 26 Οκτωβρίου 1944.
Μέχρι το τέλος του πολέμου συμπλήρωσε συνολικά 935 εξόδους με το διπλάνο Po-2, ρίχνοντας 118 τόνους βομβών σε εχθρικούς στόχους.[3]
Μεταπολεμική περίοδος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τον Μάρτιο του 1945, η Μπερσάνσκαγια ζήτησε από τις Σμιρνόβα και Ριάμποβα να παρακολουθήσουν την Ακαδημία της Πολεμικής Αεροπορίας Ζουκόφσκι. Καμία από τις δύο δεν παρακολούθησε τη Σχολή διότι ο επικεφαλής της τις αποθάρρυνε έντονα και τους πρότεινε να συνεχίσουν την σταδιοδρομία τους εκτός των ενόπλων δυνάμεων. Έπειτα από τη διάλυση του 46ου Αεροπορικού Συντάγματος τον Οκτώβριο του 1945, η Σμιρνόβα εγκατέλειψε την Αεροπορία καθώς κρίθηκε ακατάλληλη να παραμείνει πιλότος από ιατρική επιτροπή. Σύντομα παντρεύτηκε έναν συνάδελφό της βετεράνο, τον πλοηγό Nikolai Lyubimov. Το ζευγάρι απέκτησε δύο κόρες: τη Νατάλια και την Τατιάνα. Το 1954, έπειτα από την αποφοίτησή της από την κομματική σχολή του Ταμπόφ, εργάστηκε για λίγο ως ινστρούκτορας στο τμήμα προπαγάνδας της κομματικής επιτροπής του Τάμποφ, προτού μετακινηθεί στην κομματική επιτροπή της περιφέρειας Ποσεχόνιε-Βολοντάρσκι, όπου παρέμεινε μέχρι το 1955. Αφού μετακόμισε στο Καλίνιν (Τβερ) το 1956, εργάστηκε αρχικά ως προϊσταμένη ενός νηπιαγωγείου πριν αναλάβει δουλειά στην περιφερειακή επιτροπή κόμματος. Αργότερα εργάστηκε για λίγο ως μηχανικός στο τμήμα προσωπικού του Οικονομικού Συμβουλίου του Καλίνιν, αλλά μετά τη διάλυση όλων των οικονομικών συμβουλίων στην ΕΣΣΔ εργάστηκε ως επικεφαλής του τμήματος προσωπικού ενός εργοστασίου μέχρι το 1972. Εκτός από μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος ήταν και μέλος του Συμβουλίου Βετεράνων Πολέμου. Απεβίωσε στις 10 Ιουλίου 2002 στο Τβερ και ετάφη στο νεκροταφείο Ντιμίτροβο-Τσερκάσκι.[4][5][6]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Noggle 1994, σελ. 31.
- ↑ 2,0 2,1 Simonov & Chudinova 2017, σελ. 217.
- ↑ Simonov & Chudinova 2017, σελ. 217-218.
- ↑ Cottam 1998, σελ. 112.
- ↑ Shkadov, Ivan (1988). Герои Советского Союза: краткий биографический словарь II, Любовь - Яшчук [Heroes of the Soviet Union: A Brief Biographical Dictionary II, Lyubov - Yashchuk]. Moscow: Voenizdat. σελ. 489.
- ↑ Simonov & Chudinova 2017, σελ. 218-219.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Simonov, Andrey· Chudinova, Svetlana (2017). Женщины - Герои Советского Союза и России [Women - Heroes of the Soviet Union and Russia]. Moscow: Russian Knights Foundation and Museum of Technology Vadim Zadorozhny. ISBN 9785990960701. OCLC 1019634607.
- Cottam, Kazimiera (1998). Women in War and Resistance: Selected Biographies of Soviet Women Soldiers. Newburyport, MA: Focus Publishing/R. Pullins Co. ISBN 1585101605. OCLC 228063546.
- Noggle, Anne (1994). A Dance With Death: Soviet Airwomen in World War II. College Station, TX: Texas A&M University Press. ISBN 0890966028. OCLC 474018127.
- Rakobolskaya, Irina· Kravtsova, Natalya (2005). Нас называли ночными ведьмами: так воевал женский 46-й гвардейский полк ночных бомбардировщиков [We were called night witches: this is how the female 46th Guards regiment of night bombers fought]. Moscow: University of Moscow Press. ISBN 5211050088. OCLC 68044852.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Mariya Vasilyevna Smirnova στο Wikimedia Commons
