Μήτρος Μπινιάρης
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Μήτρος Μπινιάρης | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Μήτρος Μπινιάρης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1798 Μορόκαμπος Βαγίων Βοιωτίας |
| Θάνατος | 1875 Βάγια Βοιωτίας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελληνική |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Οπλαρχηγός Επανάστασης 1821 |
Ο Μήτρος Αν. Μπινιάρης (1798, Μορόκαμπος - 1875, Βάγια Βοιωτίας) ήταν Έλληνας επαναστάτης, αγωνιστής και οπλαρχηγός της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στον Μορόκαμπο Βαγίων Βοιωτίας το έτος 1798.
Σύμφωνα με τον ιστορικό Γ. Τσεβά, ήταν μεταξύ των πρωτοπόρων της Επανάστασης και παρευρέθηκε στην ιστορική συνάντηση όλων των οπλαρχηγών της περιοχής που έγινε στα Βάγια αρχές Απριλίου του 1821.
Κήρυξη της Επανάστασης του 1821
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Περιγραφή σε άρθρο σε Θηβαική εφημερίδα από τον Παναγιώτη Ι. Χατζή.
«Τα Βάγια Κέντρον Επαναστατών»
Επειδή εν Θήβες υπήρχε ισχυρά Τουρκική φρουρά, απεφασίσθη να κηρυχθεί η Επανάστασης εκτός των Θηβών, εις ένα χωρίον.
Η τιμή αυτή έλαχεν εις τα Βάγια, εις την πατρίδα του γενναίου οπλαρχηγού Μήτρου Μπινιάρη. Εκεί συνεκεντρώθηκαν πολλοί επαναστάται από όλα τα χωριά υπό την αρχηγίαν των μεμυημένων εις την Εταιρείαν και των ζωηροτέρων και αξιωτέρων χωρικών
Οι Βαγαίοι οπλαρχηγοί Μήτρος Μπινιάρης, Ιωάννης Πρωτόπαπας και Αθανάσιος Τζουνάρας μετά χαράς δέχονται τους επαναστάτας.
Εκεί καταφτάνει ο παπάς της Παλαιοπαναγιάς, ο Παπαζαφίρης με αρκετούς ομόφρονας του.
Οι καπεταναίοι Μάμαλης και Κουτσούρης με πολλά παλληκάρια από το Ερημόκαστρο και το Κασκαβέλι, ο Γεώργιος Μαυρομματαίος με πολλούς συμπατριώτες του από το Μαυρομμάτι, οι καπετάνιοι Ιωάννης και Βασίλειος Κόλλιας με πολλά παλληκάρια από την Θίσβη, ο Φροσυνός, ο Γολεμάτης και ο ανδρειώτερος των Θισβίων, ο Δρίτσουλας και ο Γ. Πετεινάρης από τα Παραπούγγια.
Την νύχτα του Σαββάτου προς Κυριακή των Βαΐων (3 Απριλίου 1821) κατέφθασαν εις Βάγια, τόπον συγκεντρώσεως, όλοι οι επαναστάται, όπου θα ελάμβανον αποφάσεις δια την κήρυξιν της Επαναστάσως και δράσιν.
Ο Μήτρος Μπινιάρης έλαβε μέρος στην πολιορκία των Θηβών καθώς και στη μάχη για την κατάληψη του Ανηφορίτη στη περιοχή Καράμπαμπα (Ριτσώνα ) υπό τις διαταγές του Γιάννη Λάππα και σύμφωνα με τον Γ. Τσεβά «έδειξεν τόλμην και ανδρείαν αξιοθαύμαστον».[1]
1822
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1822 συγκροτήθηκε σώμα ντόπιων για την προστασία από τους Τούρκους στο οποίο συμμετείχαν ο Μήτρος Μπινιάρης επικεφαλής 120 παλικαριών, ο ηγούμενος Σταύρος Μπεκιρώνας με 140 Θηβαίους και ο Αθανάσιος Σκουρτανιώτης με 260 Ταναγραίους και Δερβενοχωρίτες.
1824
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις 19 Μαΐου 1824 βρίσκεται στο Ναύπλιο και με αίτηση του προς το Υπουργείο των Πολεμικών ζητά να τεθεί στη διάθεση της πατρίδας μαζί με 60 παλικάρια.
1825
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μέχρι το 1825 πολέμησε με τους ήρωες της Επανάστασης Οδυσσέα Ανδρούτσο, Νικόλαο Κριεζιώτη και Βάσο Μαυροβουνιώτη.
Την άνοιξη του 1825 επικεφαλής σώματος από την επαρχία Θηβών μετέβη στην Κρήτη για την ενίσχυση των εκεί επαναστατών.
Εκεί τέθηκε υπό τις διαταγές του Καλλέργη και πολέμησε σε πολλές μάχες, μεταξύ των οποίων και στη μάχη για την κατάληψη του φρουρίου της Κισσάμου.
Στην μάχη για την κατάληψη του μικρού αλλά δυσπόρθητου φρουρίου της Γραμβούσας έπεσαν ηρωικά μαχόμενοι τα τρία αδέλφια του Αναστάσιος, Κωνσταντίνος και Νικόλαος και ο ίδιος τραυματίστηκε σοβαρά και επέστρεψε από την Κρήτη το 1826.
Στο ηρώο των πεσόντων στο προαύλιο του Ιερού Ναού Αγίας Τριάδας Βαγίων αναγράφονται τα ονόματα των αδελφών του.
1826
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Προς τα τέλη του 1826 τέθηκε υπό τις διαταγές του αρχιστρατήγου της Στερεάς Ελλάδας Γεωργίου Καραϊσκάκη και το ακολούθησε σε όλες τις μάχες πολεμώντας με θάρρος και ηρωισμό.
Στην νικηφόρα μάχη της Αράχοβας τον Νοέμβριο του 1826 η οποία είχε καταλυτικό χαρακτήρα στην εξέλιξη της Επανάστασης πολέμησε με ξεχωριστή ανδρεία.
1827
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν στο πλευρό του Καραϊσκάκη μέχρι τον θάνατο του στις 23 Απριλίου 1827.
Σε μία από τις πολλές μάχες στη περιοχή των Αθηνών πιθανόν το 1827 τραυματίστηκε και μεταφέρθηκε στη Σαλαμίνα για θεραπεία.[2]
Εκεί τον περιποιήθηκε η νεαρή Μαρδίτσα την οποία ο Μήτρος ερωτεύθηκε και μετά την απελευθέρωση παντρεύτηκαν και απέκτησαν ένα γιο τον Αναστάση το 1851.[3]
1828
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1828 πλαισίωσε τον αρχιστράτηγο Ανατολικής Στερεάς Δημήτριο Υψηλάντη και πήρε μέρος σε πολλές μάχες στη Στερεά Ελλάδα και στη Πελοπόννησο όπου πολέμησε με τόλμη και γενναιότητα.
Τιμητικές διακρίσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά την απελευθέρωση προήχθη σε αξιωματικό, τιμήθηκε με το Σταυρό του Τάγματος του Σωτήρος και το Παράσημο του Αγώνος.[4]
Του απονεμήθηκε ο βαθμός του ανώτερου αξιωματικού «Συνταγματάρχη της Φάλαγγας».[5]
Στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στους καταλόγους των κατοίκων της επαρχίας Θηβών που είχαν τα οικονομικά προσόντα για να υπηρετήσουν ως ένορκοι στα δικαστήρια, βρίσκεται καταχωρημένος σαν ένορκος δηλώνοντας κάτοικος Μορόκαμπου από το 1850 μέχρι το 1860 και μετά σαν κάτοικος Βαγίων από 1861 μέχρι 1866.[6]
Διετέλεσε ως Δημογέροντας στον Μορόκαμπο από το έτος 1822 έως το 1835.
Το τέλος του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Απεβίωσε το 1875 στα Βάγια σε ηλικία 77 ετών και ετάφη με τη φουστανέλα του, τα παράσημα, τα όπλα και τα φουσεκλίκια του, στην εκκλησία του Αγίου Αθανασίου στον Μορόκαμπο όπου σήμερα είναι ερειπωμένη.[7]
Πριν το 1940 σύμφωνα με μαρτυρίες, τα οστά του μεταφέρθηκαν στο Ιερό Ναό Αγίας Τριάδας στα Βάγια.[8]
Ο εγγονός του, Μήτρος Μπινιάρης και αυτός δώρισε το 1938-39 τα όπλα και τα προσωπικά κειμήλια του Οπλαρχηγού καθώς και των αδελφών του, στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο Αθηνών όπου και φυλάσσονται.
Πολιτιστικός Σύλλογος Δράσης και Εθελοντισμού Βαγίων «Μήτρος Μπινιάρης»
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ως ελάχιστο φόρο τιμής για τον μεγάλο Οπλαρχηγό του 1821 ο Πολιτιστικός Σύλλογος Βαγίων φέρει το όνομα του. Ο Σύλλογος ιδρύθηκε τον Σεπτέμβριο του 2019 με σκοπό την ανάδειξη της υλικής και άυλης πολιτισμικής κληρονομιάς του τόπου μας και την εμπέδωση του πνεύματος του εθελοντισμού.
Επίσης το όνομα του Μήτρου Μπινιάρη φέρει και το Γυμνάσιο Βαγίων.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Αντωνίου, Γιώργος (2016). ΒΑΓΙΑ ΚΑΣΝΕΣΙ (Βοιωτίας)-Διαδρομή στον Χώρο και τον Χρόνο. Αθήνα: A.D.M Press. σελ. 90. ISBN 978-960-93-7524-5.
- ↑ Αντωνίου, Γιώργος (2016). ΒΑΓΙΑ ΚΑΣΝΕΣΙ (Βοιωτίας)-Διαδρομή στον χρόνο και το Χώρο. Αθήνα: A.D.M Press. σελ. 93. ISBN 978-960-93-7524-5.
(σύμφωνα με μαρτυρίες)
- ↑ Αντωνίου, Γιώργος (2016). ΒΑΓΙΑ ΚΑΣΝΕΣΙ (Βοιωτίας)-Διαδρομή στον Χρόνο και το Χώρο. Αθήνα: A.D.M Press. σελ. 94. ISBN 978-960-93-7524-5.
(σύμφωνα με μαρτυρίες)
- ↑ Αντωνίου, Γιώργος (2016). ΒΑΓΙΑ ΚΑΣΝΕΣΙ (Βοιωτίας)-Διαδρομή στον Χρόνο και το Χώρο. Αθήνα: A.D.M Press. σελ. 94. ISBN 978-960-93-7524-5.
- ↑ Αντωνίου, Γιώργος (2016). ΒΑΓΙΑ ΚΑΣΝΕΣΙ (Βοιωτίας)-Διαδρομή στον Χρόνο και το Χώρο. Αθήνα: A.D.M Press. σελ. 95. ISBN 978-960-93-7524-5.
- ↑ Αντωνίου, Γιώργος (2016). ΒΑΓΙΑ ΚΑΣΝΕΣΙ (Βοιωτίας)-Διαδρομή στον Χρόνο και το Χώρο. Αθήνα: A.D.M Press. σελ. 145-148. ISBN 978-960-93-7524-5.
- ↑ Αντωνίου, Γιώργος (2016). ΒΑΓΙΑ ΚΑΣΝΕΣΙ (Βοιωτίας)-Διαδρομή στον χρόνο και το Χώρο. Αθήνα: A.D.M Press. σελ. 95. ISBN 978-960-93-7524-5.
(σύμφωνα με μαρτυρίες)
- ↑ Αντωνίου, Γιώργος (2016). ΒΑΓΙΑ ΚΑΣΝΕΣΙ (Βοιωτίας)-Διαδρομή στον χρόνο και το Χώρο. Au;hna: A.D.M Press. σελ. 95. ISBN 978-960-93-7524-5.
(σύμφωνα με μαρτυρίες)
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Βιβλίο: Γιώργος Ε. Αντωνίου, "ΒΑΓΙΑ-ΚΑΣΝΕΣΙ (Βοιωτίας): Διαδρομή στο χώρο και το χρόνο", Αθήνα: A.D.M. Press, 2016. Ιστοσελίδα του βιβλίου: http://vagia-kasnesi.blogspot.gr
- Βιβλίο: Τσεβάς, Γεώργιος. (1928). Η Ιστορία των Θηβών και της Βοιωτίας. Αθήνα: Τυπογραφείο << ΚΑΔΜΟΣ>> - Γεωργίου κ. Ροδή.
- Εφημερίδα: Βοιωτικός Σύνδεσμος, έτος Α΄, φύλλο 8, Μάρτιος 1951. Χατζής, Παναγιώτης Ι.
- Βιβλίο: ΒΑΓΙΑ: Από την Δημογεροντία Στον ΄΄ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ΄΄, Γρηγόρης Λ. Παπαβασιλείου. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΕΣΜΟΣ: ΑΘΗΝΑ 2002.