Μάγκνους Ε΄ της Νορβηγίας
| Μάγκνους Ε΄ της Νορβηγίας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1156 Etne Municipality |
| Θάνατος | 15 Ιουνίου 1184 Sognefjord |
| Τόπος ταφής | Μπέργκεν |
| Χώρα πολιτογράφησης | Νορβηγία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | βασιλιάς |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Έστριντ Μπγιόρνσντοτερ[1] |
| Τέκνα | Sigurd Magnusson Inge Magnusson |
| Γονείς | Έρλινγκ Σκάκε και Κριστίν Σίγκουρντσντατερ |
| Αδέλφια | Sigurd Jarlsson |
| Οικογένεια | Οίκος του Χάρντραντα |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Μονάρχης της Νορβηγίας (1163–1184) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Μάγκνους Ε΄ της Νορβηγίας ή Μάγκνους Έρλινγκσον (Magnus Erlingsson, 1156 - 15 Ιουνίου 1184) βασιλιάς της Νορβηγίας (1161 - 1184) κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου ήταν γιος του Έρλινγκ Σκάκε και της Κρίστιν Σίγκουρντσνταττερ κόρης του βασιλιά της Νορβηγίας Σίγκουρντ του Σταυροφόρου. Ο πατέρας του ήταν Νορβηγός ευγενής που κέρδισε μεγάλη φήμη ως Σταυροφόρος μαζί με τον Ρόγκνβαλντ Κόλσον κόμη του Όρκνει, ο Μάγκνους ορκίστηκε βασιλιάς σε ηλικία μόλις 5 ετών και ήταν ο πρώτος βασιλιάς της Νορβηγίας που στέφτηκε. Ο πατέρας του πήρε τον τίτλο του κόμη και είχε επίσημα την εξουσία στη Νορβηγία όσο ο γιος του ήταν ακόμα ανήλικος, όταν ο Μάγκνους ενηλικιώθηκε ο πατέρας του Έρλινγκ Σκάκκε εξακολουθούσε να διατηρεί την εξουσία.[2] Το 1166 ο Σίγκουρντ Αγκνχάττ και ο θετός γιος του Όλαφ Ουγκζίβα εκμεταλλεύτηκαν την απουσία του Έρλινγκ Σκάκκε στη Δανία, με μια στρατιωτική δύναμη από το Όπλαντ ανακηρύχτηκε ο Όλαφ βασιλιάς της Νορβηγίας. Ο Όλαφ διεκδικούσε τον θρόνο της Δανίας ως γιος της Μαρίας Έιστεϊνσνταττερ, της κόρης του πρώην βασιλιά Έιστεϊν Α΄ της Νορβηγίας. Ο Έρλινγκ αμέσως επέστρεψε στη Νορβηγία για να αντιμετωπίσει τους σφετεριστές, ο Όλαφ και οι άντρες του επιτέθηκαν σε μια ενέδρα στο Σόρουμ, ο Έρλινγκ Σκάκκε τραυματίστηκε θανάσιμα και μόλις κατόρθωσε να δραπετεύσει. Στη συνέχεια ο Έρλινγκ αναδιοργανώθηκε ενώ ο Όλαφ και οι άντρες του αποσύρθηκαν το 1168 στην περιοχή του Οσλοφιόρ, στη μάχη που ακολούθησε στο Βάλερ οι σφετεριστές συνετρίβησαν, ο Σίγκουρντ έπεσε στη μάχη και ο Όλαφ δραπέτευσε στη Δανία. [3]
Ανατροπή απο τον Σβερ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Την εποχή που κυβερνούσε ο Μάγκνους έφτασε στη Νορβηγία ο Σβερ της Νορβηγίας ο οποίος διεκδίκησε τον θρόνο ως γιος του Σίγκουρντ Β΄ της Νορβηγίας, τον Ιούνιο του 1177 οδήγησε τους άντρες του στο Τρόντελαγκ στο οποίο ανακήρυξαν τον Σβερ βασιλιά. Στη μάχη του Κάλβσκιννετ στις 19 Ιουνίου 1179 ο βασιλικός γνώρισε τη συντριβή από τα στρατεύματα του Σβερ, ο ίδιος ο Έρλινγκ Σκάκκε έπεσε στη μάχη, η νίκη αυτή έφερε οριστικά το Τρόντελαγκ στην κατοχή των Μπίρκεμπεινερ. Λίγα χρόνια αργότερα στις 15 Ιουνίου 1184 στη ναυμαχία του Φιρμέιτ ο ισχυρότατος στόλος του Σβερ στον οποίο συμμετείχε το μεγαθήριο Μαριασούνδα έφερε πανωλεθρία στον στόλο του Μάγκνους, τα περισσότερα πλοία βυθίστηκαν από το βάρος και οι περισσότεροι άντρες πνίγηκαν, ανάμεσα στα θύματα ήταν και ο ίδιος ο Μάγκνους Ε΄.[3] Ο εμφύλιος πόλεμος στη Νορβηγία δεν πρόκειται να λήξει με τη νίκη του Σβερ απέναντι στον Μάγκνους, μετά τον θάνατο του Μάγκνους Ε΄ ο Σίγκουρντ Μάγκνουσον, ο Ίνγκε Μάγκνουσον και ο Έρλινγκ Μάγκνουσον θα διεκδικήσουν τον θρόνο της Νορβηγίας σαν γιοι του Μάγκνους. Ο εμφύλιος πόλεμος στη Νορβηγία κράτησε πάνω από 110 χρόνια, ξεκίνησε με το θάνατο του Σίγκουρντ του Σταυροφόρου (1130) και ολοκληρώθηκε με τον θάνατο του Σκάλ Μπάρντσον (1240). Στη διάρκεια του πολέμου αυτού έγιναν πολλές συγκρούσεις σε διαφορετική κλίμακα, το υπόβαθρο των συγκρούσεων αυτών ήταν πάντοτε οι Σουηδικοί νόμοι διαδοχής, οι κοινωνικοί κανόνες και η εχθρότητα ανάμεσα στον βασιλιά και την εκκλησία. Η τελική κατάληξη ήταν να δημιουργηθούν στην τελική φάση του εμφυλίου δυο αντιμαχόμενες κοινωνικές ομάδες οι Μπάγκλερ και οι Μπίκεμπεινερ στις οποίες κάποιος πρίγκιπας διεκδικούσε τον θρόνο απο τον νόμιμο βασιλιά.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ p11301.htm#i113007. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ http://runeberg.org/salmonsen/2/16/0429.html
- ↑ https://www.snl.no/.nbl_biografi/Magnus_5_Erlingsson/utdypning
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Snorre Sturlason, The Heimskringla: A History of the Norse Kings, vol. 3 (London: Norroena Society, 1907)
- Finlay, Alison editor and translator Fagrskinna, a Catalogue of the Kings of Norway (Brill Academic. 2004)
- Gjerset, Knut History of the Norwegian People (The MacMillan Company, Volume I. 1915)
- Heggland, Johannes Den unge kongen (Eide Forlag, 1999) Norwegian
Εξωτερικοι σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|