Λούτσιο Μπίνι
| Λούτσιο Μπίνι | |
|---|---|
| Γέννηση | 18 Σεπτεμβρίου 1908[1] Ρώμη |
| Θάνατος | 15 Αυγούστου 1964[1] Ρώμη |
| Υπηκοότητα | Ιταλία (18 Ιουνίου 1946) και Βασίλειο της Ιταλίας (1908) |
| Γνωστός για | Ηλεκτροσπασμοθεραπεία |
| Επιστημονική σταδιοδρομία | |
| Ιδιότητα | νευρολόγος, νευροεπιστήμονας και εφευρέτης |
| δεδομένα () | |
Ο Λούτσιο Μπίνι (ιταλ: Lucio Bini) (Ρώμη, 18 Σεπτεμβρίου 1908 - Ρώμη, 15 Αυγούστου 1964) υπήρξε ένας Ιταλός ψυχίατρος και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο La Sapienza της Ρώμης. Μαζί με τον Ούγκο Τσερλέτι, επινόησαν την ηλεκτροσπασμοθεραπεία.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στη Ρώμη στις 18 Σεπτεμβρίου του 1908 . Όταν ολοκλήρωσε τις βασικές του σπουδές, γράφτηκε το 1926 στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Ρώμης. Κατά τα έτη 1926 - 1931 υπήρξε μαθητής του Ινστιτούτου Ανατομίας, όπου έμαθε τις γενικές βιολογικές και ιστολογικές τεχνικές και πριν ακόμη αποφοιτήσει, είχε πραγματοποιήσει κάποιες μελέτες στον τομέα της γενικής βιολογίας. Τον Ιούλιο του 1932, ο Λούτσιο Μπίνι έλαβε το πτυχίο του και μετά από μια σύντομη παραμονή, ως βοηθός, σε ένα από τα νοσοκομεία της Ρώμης, πήγε στη Βιέννη, σε ένα εργαστήριο νευροπαθολογίας και συνέχισε στη νευροψυχιατρική κλινική της πόλης.
Εκείνη την εποχή είχε αρχίσει η μελέτη και η εφαρμογή των πρώτων θεραπειών στον τομέα της ψυχιατρικής και ο Λούτσιο Μπίνι ήταν ο πρώτος, ο οποίος εισήγαγε τη "θεραπεία με ινσουλινικό σοκ" στην Ιταλία, θεραπεία την οποία εμπνεύστηκε, το 1927, ο Πολωνός νευρολόγος και ψυχίατρος, Μάνφρεντ Σάκελ.
Η συγκεκριμένη θεραπεία, μαζί με την πυρετοθεραπεία, τη φαρμακολογική πρόκληση σπασμών και την ηλεκτροσπασμοθεραπεία (ηλεκτροσόκ), υπήρξε η πρώτη μη ψυχοθεραπευτική προσπάθεια αντιμετώπισης ορισμένων ψυχιατρικών ασθενειών όπως η κατάθλιψη και η σχιζοφρένεια. Η ανακάλυψη της ηλεκτροσπασμοθεραπείας από τον Λούτσιο Μπίνι σε συνεργασία με τον Ούγκο Τσερλέτι, το 1937 και η πρώτη εφαρμογή, τον Απρίλιο του 1938, αποτέλεσε σταθμό στην ιστορία της ψυχιατρικής επιστήμης. Γι'αυτή τους την ανακάλυψη, οι δύο επιστήμονες προτάθηκαν για το βραβείο Νόμπελ, το οποίο τελικά δεν κατάφεραν να κερδίσουν.[2]
Το 1938, έλαβε τη θέση του βοηθού στη νευροψυχιατρική κλινική του Πανεπιστημίου La Sapienza της Ρώμης και το 1943 έλαβε τον τίτλο του επίκουρου καθηγητή. Το 1958, ο Λούτσιο Μπίνι έγινε καθηγητής και δίδασκε στους ειδικευόμενους ιατρούς και διορίστηκε διευθυντής της νευρολογικής κλινικής του νοσοκομείου της Ρώμης. Πέθανε στις 15 Αυγούστου 1964, στη Ρώμη.
Δημοσιεύσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Der durch elektrischen Strom erzengte Krampfanfall (Elektroshock), in Comptes Rend. du Congrès (III) neurologique international, Copenhagen 1939.
- L'elettroschock, in Boll. ed Atti della R. Accademia Med. di Roma, LXIV (1938), pp. 136–138
- L'elettroshock, Reggio Emilia 1941.
- Microglioblastomatosi sistematica periventricolare, in Riv. di biologia, Perugia 1960, pp. 131–146
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 «Dizionario Biografico degli Italiani». (Ιταλικά) Dizionario Biografico degli Italiani. 1960. lucio-bini. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουνίου 2024.
- ↑ Electroconvulsive Therapy History
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Dizionario Biografico degli Italiani - Volume 10 (1968),Treccani,L'Enciclopedia Italiana.[1]
- Kalinowsky, LB: Lucio Bini (1908–1964). Am J Psychiatry (1965) Apr;121:1041-2.