Μετάβαση στο περιεχόμενο

Λουί ντε Λομενί

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Λουί ντε Λομενί
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση3  Δεκεμβρίου 1815[1][2]
Saint-Yrieix-la-Perche
Θάνατος2  Απριλίου 1878[1][2]
Παρίσι
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[1]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυγγραφέας[3]
καθηγητής πανεπιστημίου[4]
ιστορικός της λογοτεχνίας
βιογράφος
δοκιμιογράφος
ΕργοδότηςΚολλέγιο της Γαλλίας (1864–1878)[4]
Οικογένεια
ΤέκναCharles de Loménie
Οικογένειαd:Q3065878
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα25η έδρα της Γαλλικής Ακαδημίας (1871–1878)[5]
ΒραβεύσειςΙππότης της Λεγεώνας της Τιμής[6]

Ο Λουί-Λεονάρ ντε Λομενί, γεννημένος στις 3 Δεκεμβρίου 1815 στο Σαιντ-Ιριέξ-λα-Περς και αποθανών στις 2 Απριλίου 1878 στο Μαντόν[7], ήταν Γάλλος συγγραφέας και δοκιμιογράφος.

Διετέλεσε καθηγητής γαλλικής λογοτεχνίας στο Κολέγιο της Γαλλίας το 1862, και στη συνέχεια στην Πολυτεχνική Σχολή, καθώς και συντάκτης στην Revue des deux Mondes. Εκλέχτηκε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας το 1871.

Ένας μεγάλος αριθμός των άρθρων που έγραψε βρίσκεται συγκεντρωμένος στους δέκα τόμους του έργου του Galerie des contemporains illustres. Ο Λουί ντε Λομενί είναι κυρίως γνωστός για το έργο του πάνω στον Μπωμαρσαί, του οποίου και εξέδωσε, επίσης, τα άπαντα.

Ο Λουί ντε Λομενί είναι με τον Ετιέν-Σαρλ ντε Λομενί ντε Μπριέν ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της οικογένειας ντε Λομενί.
Απέκτησε έναν γιο, τον Αλεξί Λουί Σαρλ ντε Λομενί ο οποίος διετέλεσε εισηγητής στο Συμβούλιο Επικρατείας και στη συνέχεια διευθυντής και διαχειριστής της Compagnie Française Thomson-Houston και απεβίωσε στις 1 Ιανουαρίου 1910 στην ηλικία των 53 ετών.
Ο τελευταίος απέκτησε έναν γιο, τον Λουί ντε Λομενί του οποίου οι σπουδές στρέφονταν, όπως και στην περίπτωση του παππού του, γύρω από την ιστοριογραφία και την λογοτεχνία. Διοικητικό στέλεχος στην Βιβλιοθήκη του Αρσενάλ, επιστρατεύτηκε στην διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου στο 413ο σύνταγμα πεζικού. Βαριά τραυματισμένος στις 9 Μαΐου 1917 στη διάρκεια της μάχης του Chemin des Dames, στην συνέχεια φερόταν ως αγνοούμενος[8].

  • Galerie des contemporains illustres, par un homme de rien, 1840-1847, 10 volumes.
  • Publicistes modernes de la France..., Paris, Impr. de J. Claye, 1859.
  • Leçons de littérature au Collège de France, 1845-1864.
  • Beaumarchais et son temps : études sur la société en France au XVIIIe d'après des documents inédits, 1855, 2 volumes. Réédition Slatkine, Genève, 1970. Ηλεκτρονικό κείμενο διαθέσιμο στο Gallica.
  • La Comtesse de Rochefort et ses amis : études sur les mœurs en France au XVIIIe siècle, avec des documents inédits, 1870. Réédition Slatkine, Genève, 1971.
  • Les Mirabeau, nouvelles études sur la société française au XVIIIe, 1870-1879, 2 volumes, suivis d'une 2e partie continuée par son fils, Charles de Loménie, 1879-1891, 3 volumes.
  • Esquisses historiques et littéraires, 1879.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]