Μετάβαση στο περιεχόμενο

Λίζα Μαντέλ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Αυτό το λήμμα χρειάζεται επιμέλεια ώστε να ανταποκρίνεται σε υψηλότερες προδιαγραφές ορθογραφικής και συντακτικής ποιότητας ή μορφοποίησης.
Αίτιο: λάθη στις παραπομπές, συντακτικά λάθη
Για περαιτέρω βοήθεια, δείτε τα λήμματα πώς να επεξεργαστείτε μια σελίδα και τον οδηγό μορφοποίησης λημμάτων.
Λίζα Μαντέλ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση23  Απριλίου 1977[1][2]
Μασσαλία
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[3]
ΣπουδέςÉcole supérieure des arts décoratifs de Strasbourg
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδημιουργός κόμικς
επιμελήτρια
Αξιοσημείωτο έργοNini Patalo
d:Q3237933
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςPrix Tam-Tam (2007)
prix Artemisia (2009)
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Λίζα Μαντέλ (γεννήθηκε στις 23 Απριλίου του 1977 στη Μασσαλία) είναι Γαλλίδα συγγραφέας κόμικς .

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Λίζα Μαντέλ εντάχθηκε στο Λύκειο Ντενίς Ντιντερό (Lycée Denis Diderot) στη Μασσαλία σε ηλικία 15 ετών, από όπου πήρε το απολυτήριο Εφαρμοσμένων Τεχνών. Μετά την αποφοίτησή της το 1995, άρχισε τη φοίτησή της στην Ανώτερη σχολή διακοσμητικών τεχνών στο Στρασβούργο[4]. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της άρχισε να συνεργάζεται με διάφορα περιοδικά στο Milan Presse, (Julie, Les Clés de l'nouvelles junior...), καθώς και με το περιοδικό Tchô! όπου δημιουργεί τακτικά ταινίες μικρού μήκους και σχέδια χιουμοριστικού χαρακτήρα.

Το 2001, αποφοίτησε και δημιούργησε τη σειρά Nini Patalo στο περιοδικό Tchô! και, στο μηνιαίο Capsule cosmique, φαντάζεται και δημιουργεί τον χαρακτήρα «Εντι Μιλβέ» [5]. Αυτές είναι οι δύο νεανικές της σειρές. Το 2007, ο τέταρτος τόμος της σειράς Nini Patalo ''L'important c'est de gagner'' («Το Σημαντικό είναι να νικάς») έλαβε το βραβείο Tam-Tam στην κατηγορία «κόμικς» [6], και από το 2010, η σειρά Nini Patalo έχει προσαρμοστεί σε σειρά κινουμένων σχεδίων [5] από τα στούντιο Je suis bien content και μεταδίδεται σε κανάλια όπως το France 3 ή το Canal J.

Το 2009, για το έργο Esthétique et filatures (Αισθητική και κλωστήρια), που δημιουργήθηκε σε συνεργασία με την Tanxxx στο σχέδιο, οι συγγραφείς έλαβαν το βραβείο Artémisia στη κατηγορία γυναικεία κόμικς [7] όπως επίσης έλαβαν το βραβείο καλύτερου κόμικ προσαρμοσμένο στον κινηματογράφο και την τηλεόραση στο Διεθνές Φόρουμ Κινηματογράφου και Συγγραφής του Μονακό [8]. Το άλμπουμ βρίσκεται στην επίσημη επιλογή του Φεστιβάλ Angoulême 2009.

Από το 2009, η Λίζα Μαντέλ εργάζεται σε μια σειρά HP, που δημοσιεύεται από την L'Association, όπου επικεντρώνεται στον κόσμο των ψυχιατρικών νοσοκομείων μέσα από τη μαρτυρία της μητέρας της και του πατριού της, οι οποίοι εργάζονταν για 35 χρόνια ως φαρμακοποιοί και ψυχίατροι[5] σε ένα μεγάλο νοσοκομείο της Μασσαλίας.

Το 2015, με την Ζούλ' Μαρό, συνίδρυσε τη Συλλογή δημιουργών κόμικς κατά του σεξισμού, ένα κίνημα διαμαρτυρίας ενάντια στην περιθωριοποίηση των γυναικών συγγραφέων [9].Τον Ιανουάριο του 2018, η παραπάνω συλλογή συγκέντρωσε περισσότερους από 250 υπογράφοντες [10].

Το 2016, με την κοινωνιολόγο Γιασμίν Μπουαγκά [11], παρουσίασε για πρώτη φορά τη συλλογή «Sociorama» με σκοπό τη προσαρμογή των ερευνών των κοινωνιολόγων σε ένα κόμικ [12]. Οι έρευνες αυτές αφορούν τους εργάτες, τη βιομηχανία πορνογραφίας,τις αεροσυνοδούς και άτομα που φλερτάρουν στο δρόμο [13]. Η ίδια δημιούργησε ένα έργο μέσα στη συλλογή La Fabrique pornographique (Η πορνογραφική Φάμπρικα), βασισμένο στο βιβλίο του Ματιέ Τραχμάν, Le Travail pornographique (Η πορνογραφική Δουλειά)[14].

Μία φορά την εβδομάδα, παράγει επίσης σε μια χιουμοριστική λωρίδα με τίτλο «Οικογένεια Μιφά» (La Famille Mifa) [15], στην εφαρμογή για κινητά Matinale της εφημερίδας Le Monde.

Από τον Φεβρουάριο έως τον Οκτώβριο του 2016, με την κοινωνιολόγο Γιασμίν Μπουαγκά, παρακολουθούσε την καθημερινότητα των μεταναστών στη Jungle de Calais(Ζούγκλα του Καλαί) μέσω ενός ιστολογίου, Les Nouvelles de la jungle (Τα νέα της ζούγκλας). Το 2017 κυκλοφόρησε το άλμπουμ κόμικ Les Nouvelles de la jungle de Calais (Τα νέα της ζούγκλας του Καλαί), που εκδόθηκε από τις εκδόσεις Casterman. Το έργο κρίθηκε ως ένα από τα αγαπημένα («Coup de cœur») του έτους 2017 από το Εθνικό Κέντρο Λογοτεχνίας Νέων (Centre national de la littérature pour la jeunesse)[16], το οποίο γράφει στην κριτική του: «Αυτό το κόμικ προσφέρει μια πραγματική ιστορική προοπτική και μια αξιοσημείωτη εικόνα της πολυπλοκότητας του προβλήματος. Η σατιρική αντιμετώπιση του κόμικ δεν αποκλείει ορισμένα υπονοούμενα, τα οποία προκαλούν προβληματισμό για πολύπλοκα ανθρωπιστικά, πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα.» διευκρινίζει η εφημερίδα Le Figaro: «Άθλιες συνθήκες διαβίωσης, προσωπικές ιστορίες, φόβος για τη μαφία, μυϊκές διαλύσεις ή διακοινοτικοί αγώνες... Η Λίζα Μάντελ και η Γιασμίν Μπουαγκά αποφάσισαν να εξιστορίσουν, χωρίς ηδονοβλεψία ή μιζέρια, τη λεγόμενη «ζούγκλα» υπό τη σφραγίδα του χιούμορ [17]. Για την κριτική της εφημερίδας Télérama (Τελεράμα), οι συγγραφείς υπογράφουν μία «διαφωτιστική συλλογή των χρονικών, ουμανιστικών, τόσο σπαρακτικών όσο και αστείων εκπαιδευτικών[18]»

Το 2017, με την πολιτική επιστήμονα Ζουλί Παζί, επισκέφτηκαν μαθητές ενός δημοτικού σχολείου ηλικίας 7 έως 11 έτσι ώστε να ολοκληρώσουν το ιστολόγιό τους με θέμα τη προεδρική εκστρατεία. Η εκστρατεία αυτή, η οποία ειναι δημοσιευμένη στην καθημερινή εφημερίδα Le Monde, δείχνει τις αντιδράσεις και ενίοτε την αποστροφή αυτών των παιδιών από τα προάστια του Παρισιού στα κόμικς, με έναν μάλλον παιδικό και χιουμοριστικό τόνο [19].

Από το 2017, η Λίζα Μαντέλ επισκέπτεται συχνά τον Λίβανο όπου έχει δημιουργήσει εκεί ένα ημερολόγιο κόμικς, Un automne à Beyrouth (Ένα φθινόπωρο στη Βηρυτό) (Delcourt, 2018) [20].

Το 2019, η Λίζα Μαντέλ ξεκίνησε την κωμική διαδικτυακή σειρά Une année exemplaire (Μία παραδειγματική χρονιά), αφιερώνοντας μία σελίδα την ημέρα στη προσπάθειά της να ξεπεράσει τους εθισμούς της. Το έργο αυτό χρηματοδοτήθηκε με συνδρομή.[20] Όλοι οι πίνακες δημοσιεύονται στους λογαριασμούς Twitter, Instagram και Facebook του καλλιτέχνη. Το έργο βρίσκεται στην επιλογή για το fauve d'or (Χρυσό ελάφι) στο Φεστιβάλ Angoulême 2021 [21].

Ως απάντηση στην εξαθλίωση των συγγραφέων κόμικ, τον Νοέμβριο του 2020 ξεκίνησε τον εκδοτικό οίκο Examplaire, βασισμένο στη συλλογική χρηματοδότηση [22][23].

Τον Σεπτέμβριο του 2023, η Λίζα Μαντέλ προσλήφθηκε για να φιλοξενήσει μια τακτική σελίδα στο Le Nouvel Observateur[24], παραλαμβάνοντας τη σκυτάλη από τους Ριάντ Σατούφ, Κλέρ Μπρετεσέρ και Ζαν-Μαρκ Ρέιζερ.[22]

Έργα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βραβεία και υποψηφιότητες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Βραβείο Tam-Tam 2007 [6] από την έκθεση βιβλίου του Montreuil και νεανικό τύπο για το τέταρτο άλμπουμ της Nini Patalo
  • 2009: Βραβείο Artémisia για γυναικεία κόμικς, με Tanxxx, για Esthétique et filatures [7] .
  • Βραβείο καλύτερου κόμικ προσαρμοζόμενου στον κινηματογράφο και την τηλεόραση 2009 [8] για το Esthétiques et filatures στο Διεθνές Φόρουμ Κινηματογράφου και Συγγραφής του Μονακό.
  • Επίσημη επιλογή του Φεστιβάλ Angoulême 2009 για Esthétique et filatures
  • Βραβείο για την καλύτερη τηλεοπτική σειρά στο Salon du livre et de la presse jeunesse de Montreui (Έκθεση Βιβλίου και Νεανικού Τύπου Montreui) το 2011 [25] για τη μεταφορά του Nini Patalo (σκηνοθεσία Boris Guilloteau, σενάριο : Lisa Mandel και Laurent Sarfati )
  • Επίσημη επιλογή στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινουμένων Σχεδίων του Annecy 2012 [26] για ένα επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράς Nini Patalo .
  • Το αγαπημένο του 2017 από το Εθνικό Κέντρο Λογοτεχνίας Νέων (BnF) [16] για το Les Nouvelles de la jungle de Calais (Τα νέα της ζούγκλας του Καλαί), με τη Γιασμίν Μπουαγκά.

Σημαντικές συνεισφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Κριτής του φεστιβάλ Angoulême 2014, μαζί με τον Ουιλέμ ως πρόεδρος της κριτικής επιτροπής.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 (Αγγλικά, Ολλανδικά) Lambiek Comiclopedia. Lambiek. 1  Νοεμβρίου 1999. l/lisa. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Γαλλικά) BD Gest'. 7305. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb137623590. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  4. ↑ «Lisa Mandel, édition spéciale». Libération.fr (στα Γαλλικά). 17 Δεκεμβρίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2020. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 «Lisa Mandel». Comiclopedia (στα Αγγλικά). 14 Μαΐου 2015. 
  6. ↑ 6,0 6,1 «La Revue des livres pour enfants N°238 — Prix littéraires, page 174». lajoieparleslivres.bnf.fr (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 22 juin 2015.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια)[νεκρός σύνδεσμος]
  7. ↑ 7,0 7,1 «Le prix Artémisia de la bande dessinée féminine 2009». BDZoom. 9 Ιανουαρίου 2009. .
  8. ↑ 8,0 8,1 Article et lauréats 2009, sur le site inthemoodforcinema.com.
  9. ↑ Stéphane Gobbo (12 septembre 2015). «Des dessinatrices unies». Le Temps. .
  10. ↑ Chloé Belleret. «Messieurs, il faut qu'on vous fasse un dessin ?». Le Parisien Magazine. .
  11. ↑ Laube, Triangle UMR 5206 : Samantha Saidi, Carole Boulai, Peter Mepa, Cecile. «Bouagga, Yasmine - Triangle - UMR 5206». triangle.ens-lyon.fr. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2016. 
  12. ↑ Mac Arthur et Little Miss Giggles (27/01/2017). «Interview de Lisa Mandel et Yasmine Bouagga». bdtheque.com.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |ημερομηνία= (βοήθεια)
  13. ↑ Frédéric Potet (2 février 2016). «Didactique ? Ludique ? Bédéique !». Le Monde des livres. https://www.lemonde.fr/livres/article/2016/01/27/didactique-ludique-bedeique_4854759_3260.html#eProKOBgK855WftU.99. 
  14. ↑ Laurence Houot (02/02/2016). «"La fabrique pornographique", de Lisa Mandel : une plongée dans le monde du X en bandes dessinées». francetvinfo.fr.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |ημερομηνία= (βοήθεια)
  15. ↑ Virginie Kroun (le 17/03/2017). «La famille Mifa». ZOO.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |ημερομηνία= (βοήθεια)
  16. ↑ 16,0 16,1 Fiche de l'album et avis du CNLJ, site de la BnF.
  17. ↑ DT (17 octobre 2018). «Un Automne à Beyrouth- Par Lisa Mandel - Delcourt». Actua BD.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |ημερομηνία= (βοήθεια)
  18. ↑ «Mélenchon et la teknologie». Prézizidentielle. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαρτίου 2017. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2017. 
  19. ↑ Frédéric Potet (15 octobre 2020). «L’année exemplaire de drôlerie de la dessinatrice Lisa Mandel». Le Monde. https://www.lemonde.fr/culture/article/2020/10/15/bande-dessinee-l-annee-exemplaire-de-drolerie-de-lisa-mandel_6056085_3246.html. . closed access
  20. ↑ 20,0 20,1 Πρότυπο:Article. Πρότυπο:Accès payant
  21. ↑ Antoine Oury (17 novembre 2020). «BD : les sélections officielles du FIBD 2021 dévoilées». ActuaLitté.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |ημερομηνία= (βοήθεια).
  22. ↑ 22,0 22,1 Πρότυπο:Article
  23. ↑ Sophie Gindensperger (17 novembre 2020). «Lisa Mandel lance Exemplaire, une maison d'édition hybride». BoDoï.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |ημερομηνία= (βοήθεια).
  24. ↑ Amandine Schmitt (7). «Lisa Mandel». Le Nouvel Observateur. 
  25. ↑ Lauréats 2011 du Salon du livre et de la presse jeunesse de Montreuil, sur le site cafepedagogique.net .
  26. ↑ L'épisode de Nini Patalo en Sélection officielle 2012, sur le site annecy.org.

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Patrick Gaumer, « Mandel, Lisa », dans Dictionnaire mondial de la BD, Paris, Larousse, 2010 (ISBN 9782035843319), p. 554-555.
  • Frédérique Pelletier (mars 2008). «La vie en rose : Princesse aime princesse». dBD (21): 36. .
  • Olivier Mimran (octobre 2008). «Esthétique et filatures : une sacrée paire de dames». dBD (27): 84. .

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Lisa Mandel στο Wikimedia Commons
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Λίζα_Μαντέλ&oldid=10662748"