Λέσχη των Κνιδίων
| Λέσχη των Κνιδίων | |
|---|---|
 | |
| Είδος | κτήριο |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 38°28′59″N 22°30′4″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Δήμος Δελφών |
| Τοποθεσία | Δελφοί |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Προστασία | αρχαιολογικός χώρος στην Ελλάδα |
| δεδομένα (π) | |
Η Λέσχη των Κνιδίων είναι μνημείο εντός του αρχαιολογικού χώρου των Δελφών, διάσημο στην αρχαιότητα λόγω της εσωτερικής του διακόσμησης με δύο περίφημους πίνακες του Θάσιου ζωγράφου Πολυγνώτου, την Ιλίου Πέρσιν (κατάκτηση της Τροίας)[1] και τη Νέκυια[2] (κάθοδο του Οδυσσέα στον Άδη).[3]
Περιγραφή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ανήκει στα οικοδομήματα των Δελφών που καταστράφηκαν σχεδόν ολοκληρωτικά στο πέρασμα των ετών με αποτέλεσμα σήμερα το μόνο που σώζεται από αυτό να είναι ορισμένα αρχιτεκτονικά λείψανα. Βρισκόταν στο βόρειοανατολικό άκρο του ιερού. Ήταν χτισμένη σε έδαφος με μεγάλη κατωφέρεια και χρονολογείται γύρω στο δεύτερο τέταρτο του 5ου αιώνα π. Χ., λίγο μετά την νικηφόρα για τους Έλληνες έκβαση των Περσικών Πολέμων, ίσως μετά τη μάχη του Ευρυμέδοντα ποταμού.[4]
Επρόκειτο για ένα ορθογώνιο οικοδόμημα, διαστάσεων περίπου 18 Χ 9,5 μ. Η ακριβής του χρήση δεν είναι γνωστή, έχει διατυπωθεί η άποψη όμως ότι λειτουργούσε ως εντευκτήριο και εστιατόριο. Σήμερα, από όλο αυτό το μεγάλο κτίσμα σώζονται μονάχα λίγα τμήματα του τοίχου, κάποιοι λίθοι στα δυτικά και στα ανατολικά και σχεδόν όλος ο βόρειος τοίχος. Στο εσωτερικό της Λέσχης φαίνεται πως υπήρχαν δύο σειρές τεσσάρων ξύλινων κιόνων, τοποθετημένων συμμετρικά, ώστε να προσφέρουν στήριξη.[4].
Από την άλλη πλευρά, λόγω της μεγάλης αποσπασματικότητας του μνημείου, οι ερευνητές δεν έχουν καταλήξει ακόμα σε σημείο ώστε να είναι σε θέση να δώσουν οριστικές απαντήσεις για την είσοδο, τα παράθυρα, τη στέγη, αλλά και τη διάταξη των ζωγραφικών συνθέσεων του Πολυγνώτου μέσα στη Λέσχη. Το πιθανότερο είναι τα δύο ζωγραφικά έργα να βρίσκονταν στις μακριές πλευρές, τη βόρεια και τη νότια, και η είσοδος να ήταν τοποθετημένη σε μία από τις στενές, μάλλον τη δυτική.
Στις αρχαίες πηγές αναφέρεται πως καθώς εισερχόταν κάποιος στο μακρόστενο οικοδόμημα της Λέσχης των Κνιδίων από αριστερά παρατηρούσε τη ζωγραφική απεικόνιση της Νέκυιας και από αριστερά αυτή της Ιλίου Πέρσεως. Οι δυο αυτές συνθέσεις ήταν ισομεγέθεις και έφεραν πάνω τους περίπου ισάριθμες μορφές.[5] Δεν είναι γνωστό πως ακριβώς φωτιζόταν το κτήριο, ούτε τι χρώματα είχε στη διάθεσή του ο Πολύγνωτος για να πραγματοποιήσει τις ζωγραφικές του συνθέσεις. Διχογνωμία υπάρχει επίσης ως προς το αν τα έργα έγιναν κατευθείαν επάνω στους τοίχους ή σε ξύλινους πίνακες που ύστερα κρεμάστηκαν από αυτούς. Άγνωστο παραμένει επίσης, παρά μόνο μέσω ανεπιβεβαίωτων υποθέσεων, το ύψος, το μήκος και το πλάτος των συνθέσεων.[4][6] Η στέγη του κτιρίου ήταν δίρριχτη, με κεραμώσεις, ενώ φαίνεται πως πρόσθετος φωτισμός επιτυγχανόταν με φεγγίτη που μπορεί να είχε δίρριχτη ή τετράρριχτη στέγη. Κατά τον 4ο αι. π.Χ., στα νότια του μνημείου, και σε απόσταση 3,2 μ. από τον νότιο τοίχο, κτίστηκε ένας τοίχος από τοπικό ασβεστόλιθο, πάνω στον οποίον πιθανόν να εκτίθεντο αφιερώματα, κατά το πρότυπο του θησαυρού των Αθηναίων.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Stansburry-O’Donnel, Μ. (1989). «Polygnotos's Ilioupersis. A New Reconstruction». AJA 93. σελίδες 203–215.
- ↑ Stansburry-O’Donnel, Μ. (1990). «olygnotos's Nekyia. A Reconstruction and Analysis». AJA 94. σελίδες 213–235.
- ↑ Bommelaer, J.-F., Laroche, D., (1991). Guide de Delphes. Le site. Paris. σελίδες 202–204.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 «Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού: Λέσχη Κνιδίων». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2015.
- ↑ Cousin, M. (2000). «Composition, espace et paysage dans les peintures de Polygnote à la lesché des Cnidiens». Gaia. σελίδες 61–103.
- ↑ Μαν. Μανωλεδάκης, «Νέκυια». Ερμηνευτική προσέγγιση της σύνθεσης του Πολύγνωτου στη «Λέσχη των Κνιδίων» στους Δελφούς, Θεσσαλονίκη, Σφακιανάκης, 2003, 62 – 77.