Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κόλπος του Μανάρ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η θέση του κόλπου (κόκκινος κύκλος) στον ανατολικό Ινδικό Ωκεανό και τη νότια Ασία

Ο Κόλπος του Μανάρ (αγγλικά: Gulf of Mannar‎‎) είναι μεγάλος κόλπος του Ινδικού ωκεανού, που αποτελεί μέρος της λεγόμενης Θάλασσας των Λακκαδίβων. Βρίσκεται ανάμεσα στο νοτιότερο μέρος της ανατολικής ακτής της Ινδίας και στη δυτική ακτή της Σρι Λάνκα. Η αλυσίδα χαμηλών νησιών και υφάλων που είναι γνωστή ως Γέφυρα του Αδάμ (ή Ραμσέθου) και περιλαμβάνει και την ομώνυμη νήσο, διαχωρίζει τον κόλπο του Μανάρ από τον κόλπο του Παλκ στα βόρεια. Ο κόλπος είναι γνωστός από την αρχαιότητα για την αλιεία μαργαριταριών, ενώ σε αυτόν βρίσκονται αλικόρες.

Ο κόλπος του Μανάρ έχει έκταση 10.500 τετρ. χιλιόμετρα, μέγιστο μήκος 160 χιλιόμετρα και πλάτος 130 έως 275 χιλιόμετρα. Το μέσο βάθος του ανέρχεται σε 1335 μέτρα. Οι ποταμοί Μαλβαθού Όγια (Αρούβι Άρου) της Σρι Λάνκα και Θαμιραμπαράνι της νότιας Ινδίας εκβάλλουν στον κόλπο.[1]

Ανθρώπινη δραστηριότητα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αλιεία μαργαριταριών στον Κόλπο του Μανάρ περί το 1926

Ο κόλπος του Μανάρ είναι εδώ και τουλάχιστον δύο χιλιάδες χρόνια γνωστός για τα μαργαριτοφόρα μαλάκια των ειδών Pinctada radiata και Pinctada fucata. Ο Ρωμαίος φυσιοδίφης Πλίνιος ο Πρεσβύτερος (23-79) επαίνεσε την αλιεία μαργαριταριών του κόλπου ως μία από τις παραγωγικότερες στον κόσμο.[2][3][4] Παρά το ότι πλέον η εύρεση φυσικών μαργαριταριών θεωρείται πλέον υπερβολικά ακριβή στα περισσότερα μέρη του κόσμου και έχει αντικατασταθεί από την παραγωγή καλλιεργούμενων μαργαριτοφόρων, στον κόλπο του Μανάρ συνεχίζεται να διεξάγεται ακόμα.[5]

Τα κυριότερα λιμάνια στον κόλπο είναι το Κολόμπο στη Σρι Λάνκα και το Τουτικορίν στο Ταμίλ Ναντού της Ινδίας. Αν και αυτά τα δύο λιμάνια μπορούν να δεχθούν πλοία με μεγάλο βύθισμα, μόνο πλοία με αρκετά μικρό βύθισμα μπορούν να περάσουν από τη Γέφυρα του Αδάμ. Τον Ιούλιο του 2005 η ινδική κυβέρνηση επεχείρησε να προχωρήσει το σχέδιο για τη διάνοιξη βαθιού διαύλου εκεί, που θα ένωνε τον κόλπο του Μανάρ με τον κόλπο της Βεγγάλης. Οι υπέρμαχοι του σχεδίου τονίζουν τα ωφέλη μιας απευθείας θαλάσσιας συγκοινωνίας χωρίς να χρειάζεται τα πλοία να περιπλέουν τη Σρι Λάνκα, ενώ οι οικολόγοι έχουν προειδοποιήσει για τη ζημιά που θα προκαλούσε αυτό το σχέδιο στη θαλάσσια ζωή και στα αλιευτικά πεδία του κόλπου του Παλκ και του κόλπου του Μανάρ.


  1. Kallidaikurichi Aiyah Nilakanta Sastri: South India and South-East Asia: studies in their history and culture, Geetha Book House, 1979
  2. R. Raghu Prasad and P. V. Ramachandran Nair (1973). «India and the Indian Ocean Fisheries». Journal of the Marine Biological Association of India 15: 1–19. http://eprints.cmfri.org.in/874/1/Article_03.pdf. 
  3. Arnold Wright (1999). Twentieth century impressions of Ceylon: its history, people, commerce, industries, and resources. σελ. 227. ISBN 81-206-1335-X. 
  4. James Hornell (2009). The Indian Pearl Fisheries of the Gulf of Manar and Palk Bay. BiblioBazaar. σελ. 6. ISBN 1-110-87096-5. 
  5. Michael O'Donoghue (2006). Gems: their sources, descriptions and identification. Butterworth-Heinemann. σελ. 566. ISBN 0-7506-5856-8. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Gulf of Mannar στο Wikimedia Commons