Κουσάντασι
Συντεταγμένες: 37°51′35″N 27°15′35″E / 37.85972°N 27.25972°E
| Κουσάντασι | |
|---|---|
 | |
  Κουσάντασι | |
| Χώρα | Τουρκία |
| Διοικητική υπαγωγή | Επαρχία Αϊδινίου |
| Έκταση | 265 km²[1] |
| Υψόμετρο | 11 μέτρα |
| Πληθυσμός | 130.835 (2022)[2] |
| Ταχ. κωδ. | 09400 |
| Ζώνη ώρας | UTC+03:00 |
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Το Κουσάντασι (τουρκικά: Kuşadası· ελληνικά: Νέα Έφεσος) είναι παραθαλάσσια πόλη επί της τουρκικής ακτής του Αιγαίου, στην επαρχία Αϊδινίου (στα παράλια Μικράς Ασίας), που σήμερα αποτελεί τουριστικό θέρετρο. Σύμφωνα με την απογραφή του 2012, το Κουσάντασι έχει 70.143 κατοίκους, ενώ όλη η περιοχή έχει 90.652 κατοίκους. Η πόλη βρίσκεται 95 χιλιόμετρα νότια της Σμύρνης, κτισμένη σε μια χερσόνησο. Το όνομά του σημαίνει «Νησί των Πουλιών» και οφείλεται στο σχήμα της χερσονήσου, καθώς μοιάζει με κεφάλι πουλιού[3]. Κατά τη βυζαντινή περίοδο ήταν γνωστό ως Ἔφεσος Νεόπολις, ενώ οι Βενετοί και οι Γενουάτες το ονόμαζαν Σκάλα Ν(ου)όβα (Scala Nova ή Scala Nuova)[4].
Η περιοχή κατοικείται από το 3.000 π.Χ. Κατά τη διάρκεια του πρώτου ελληνικού αποικισμού δημιουργήθηκε ανάμεσα στις υπόλοιπες πόλεις και η Νεόπολις, αλλά στη συνέχεια επισκιάστηκε από την κοντινή Έφεσο. Το λιμάνι πέρασε στην κατοχή των Τούρκων το 1086, αλλά οι Βυζαντινοί το ανέκτησαν στη συνέχεια, για να γίνει τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το 1413. Οι Οθωμανοί έχτισαν τα τείχη της πόλης και το καραβανσεράι.
Κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821 ο κόλπος της Εφέσου υπήρξε πεδίο επιχειρήσεων του ελληνικού στόλου, ο οποίος είχε ως βάση τη Σάμο. Στις 9 Ιουλίου τα ελληνικά πλοία κατέπλευσαν στην Άσπρη Πούντα, στο νησί Πύργος και στο Τσαγκλί. Στη ναυμαχία που έλαβε χώρα ο ελληνικός στόλος κατέλαβε τέσσερα Τουρκικά πλοία και απέκρουσε την προσπάθεια των Τούρκων να αποβιβάσουν δυνάμεις στη Σάμο. Η επιτυχία των Ελλήνων στη ναυμαχία εξαγρίωσε του Τούρκους της περιοχής, με αποτέλεσμα να αρχίσουν διωγμούς κατά των Ελλήνων. Τούρκοι άτακτοι συγκεντρώθηκαν από γειτονικές πόλεις μαζί με τα πληρώματα από τρία τουρκικά πλοία. Πολλές συνοικίες λεηλατήθηκαν, πολλοί από τους Έλληνες κατοίκους σφαγιάστηκαν και οι ελληνικοί ναοί βεβηλώθηκαν. Για τις σφαγές των Χριστιανών για τις οποίες έγραψε ο Μικρασιάτης Δημήτριος Ειρηνίδης το 1881. Συνολικά σκοτώθηκαν 462 Έλληνες σε έξι ημέρες.[5]
Η πόλη ονομαζόταν ήδη από το 1890 Νέα Έφεσος και το ελληνικό στοιχείο παρουσίαζε άνθηση. Όμως κατά τη Μικρασιατική Καταστροφή οι Έλληνες διώχθηκαν και μετεγκαταστάθηκαν στην μητροπολιτική Ελλάδα ως πρόσφυγες.[5]
Το Κουσάντασι μέχρι τη δεκαετία του 1970, όταν και άρχισε να αναπτύσσεται τουριστικά, ήταν ένα ψαροχώρι με περίπου 5.000 κατοίκους[6]. Σήμερα ο τουρισμός είναι η κύρια βιομηχανία της πόλης. Στο λιμάνι δένουν κρουαζιερόπλοια, ενώ υπάρχει ακτοπλοϊκή σύνδεση με τη Σάμο.
Στην πόλη γεννήθηκε η οσία Γερόντισσα Άννα Μακκαβαίου η Μικρασιάτισσα, η οποία μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή έζησε στη Δράμα, τη Θεσσαλονίκη και έγινε μοναχή στη Μονή Αναλήψεως του Σωτήρος Δράμας.[7]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 www
.harita .gov .tr /images /urun /il _ilce _alanlari .pdf. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Φεβρουαρίου 2021. - ↑ www
.nufusune .com /kusadasi-ilce-nufusu-aydin. - ↑ «Kusadasi Guide».
- ↑ «artofilo.info». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 19 Μαρτίου 2014.
- ↑ 5,0 5,1 Αλησμόνητες πατρίδες: Ο οικισμός του Κουσάντασι, του Σταύρου Καπλάνογλου
- ↑ Κουσάντασι: Σάμου και Εφέσου γωνία Αρχειοθετήθηκε 2014-02-23 στο Wayback Machine. Έθνος, 22 Σεπτεμβρίου 2010
- ↑ Μοναζουσών Σύναξις, Καββαδίας Δημήτριος π., σ. 502, ISBN 9606305929, Αθήνα 2005.
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με την Τουρκία χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |