Κοντσίνο Κοντσίνι
| Κοντσίνο Κοντσίνι | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Concino Concini (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 23 Νοεμβρίου 1569 Φλωρεντία |
| Θάνατος | 24 Απριλίου 1617[1][2] Παρίσι |
| Συνθήκες θανάτου | ανθρωποκτονία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[3] Ιταλικά[3] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός υπουργός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Λεονόρα Ντόρι |
| Γονείς | Giovan Battista Concini |
| Αδέλφια | Cosimo Concini Lucrezia Concini |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | Στρατάρχης της Γαλλίας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Στρατάρχης της Γαλλίας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Κοντσίνο Κοντσίνι, μαρκήσιος ντ' Ανκρ (ιταλικά: Concino Concini) (1569 - 1617), ήταν Ιταλός τυχοδιώκτης, πολιτικός και σημαντικός παράγοντας στη διακυβέρνηση της Γαλλίας κατά τα πρώτα έτη της βασιλείας του Λουδοβίκου ΙΓ΄, ως προστατευόμενος της μητέρας του Λουδοβίκου, Μαρίας των Μεδίκων.[4]
Η μεγάλη πολιτική επιρροή του κατά την αντιβασιλεία προκάλεσε την αντίδραση του νεαρού βασιλιά και των αυλικών του, που τον δολοφόνησαν.
Καταγωγή και σπουδές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Κοντσίνο Κοντσίνι γεννήθηκε στη Φλωρεντία στις 23 Νοεμβρίου 1569, τέταρτος γιος του Τζιανμπατίστα Κοντσίνι. Καταγόταν από παλιά αριστοκρατική ιταλική οικογένεια. Ο παππούς του Μπαρτολομέο Κοντσίνι ήταν πρεσβευτής του Μεγάλου Δουκάτου της Τοσκάνης στον αυτοκράτορα Μαξιμιλιανό Α΄, ο πατέρας του ήταν πρώτος γραμματέας του Μεγάλου Δουκάτου της Τοσκάνης. Η οικογένεια πιστεύεται ότι κατάγονταν από το χωριό Φιρενζουόλ, κοντά στη Φλωρεντία.
Φέροντας τον τίτλο του κόμη ντέλα Πέννα, ο Κοντσίνο Κοντσίνι σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Πίζας.[5]
Στην αυλή του Ερρίκου Δ΄
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πήγε στη Γαλλία στην ακολουθία της Μαρίας των Μεδίκων, δεύτερης συζύγου του Ερρίκου Δ΄. Το 1601 παντρεύτηκε την κυρία των τιμών και ομογάλακτη αδελφή της βασίλισσας, Λεονόρα Ντόρι Γκαλιγκάι. Γενικά πιστεύεται ότι οι παροχές που απολάμβανε η σύζυγός του από τη βασίλισσα, σε συνδυασμό με την εξυπνάδα και την τόλμη του, συνέβαλαν στην αύξηση της περιουσίας του.[6] Η παρουσία του δίπλα στη βασίλισσα δεν ικανοποίησε τον βασιλιά, ο οποίος θα ήθελε να δει αυτό το φιλόδοξο άτομο και τη σύζυγό του να απομακρύνονται από τη συνοδεία του. Ασκούσε τόσο ισχυρή επιρροή στη βασίλισσα, ώστε ο Ερρίκος Δ΄ τον είχε απειλήσει πολλές φορές με εξορία. Ο χαρακτήρας του Κοντσίνι προκάλεσε βαθιά αντιπάθεια μεταξύ των ευγενών και του λαού. Ο χρονικογράφος Πιέρ ντε ΛΈτουάλ αναφέρει ότι στις 4 Μαΐου 1610, δέκα ημέρες πριν από το θάνατο του βασιλιά, ο Κοντσίνι δέχθηκε σφοδρή επίθεση όταν πήγε στο Κοινοβούλιο του Παρισιού.[7]
Πολιτική εξουσία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η πολιτική εξουσία του Κοντσίνι άρχισε από το 1610, μετά τη δολοφονία του βασιλιά. Από το 1610 έως το 1614, ο ίδιος και η σύζυγός του, ήταν οι κύριοι σύμβουλοι της Μαρίας των Μεδίκων, η οποία είχε αναλάβει την αντιβασιλεία του ανήλικου γιου της Λουδοβίκου ΙΓ΄. Μέσω της στενής σχέσης της συζύγου του με τη βασίλισσα, αύξησε περισσότερο την περιουσία του. Το 1610, αγόρασε τη μαρκιωνία του Ανκρ και τη θέση του πρώτου ακολούθου του βασιλιά. Στη συνέχεια έγινε κυβερνήτης της Αμιέν και της Νορμανδίας, κυβερνήτης του Περόν, του Ρουά και του Μοντιντιέ και, το 1613, έλαβε το αξίωμα του στρατάρχη της Γαλλίας, αν και ουδέποτε είχε λάβει μέρος σε πόλεμο της Γαλλίας.[8]
Ο Κοντσίνι εγκατέλειψε την πολιτική του Ερρίκου Δ΄, παραβίασε τη σοφή νομοθεσία του, επέτρεψε τη λεηλασία του ταμείου και τράβηξε πάνω του το μίσος όλων των τάξεων. Οι ευγενείς ήταν πολύ εχθρικοί απέναντί του, ιδιαίτερα ο Ερρίκος Β΄ των Βουρβόνων, πρίγκιπας του Κοντέ.[9]
Μεταξύ 1614 και 1616 η πολιτική του επιρροή επεκτάθηκε. Ο Κοντσίνι ασκούσε την πολιτική εξουσία στο γαλλικό βασίλειο. Επωφελούμενοι από την αντιδημοτικότητά του, οι μεγάλοι ευγενείς, υπό την ηγεσία του Ερρίκου Β΄ των Βουρβόνων, πρίγκιπα του Κοντέ, εξεγέρθηκαν. Το ζευγάρι είχε ως στόχο να ενισχύσει τη βασιλική εξουσία, έτσι έδιωξε τους παλιούς υπουργούς του Ερρίκου Δ΄ και τον Σεπτέμβριο του 1616 συνέλαβε τον πρίγκιπα του Κοντέ. Αυτό έγινε μετά από συμβουλή του καρδινάλιου Ρισελιέ, του οποίου η εισαγωγή στην πολιτική ευνοήθηκε από τον Κοντσίνι.[10] Δημιούργησε νέα κυβέρνηση με τον Κλωντ Μανγκό ως σφραγιδοφύλακα, τον Κλωντ Μπαρμπέν ως υπουργό Οικονομικών και τον Καρδινάλιο Ρισιλιέ ως υπουργό Εξωτερικών, και συνέχιζε να κυβερνά αν και η ανηλικότητα του νεαρού βασιλιά είχε λήξει τυπικά το 1614.[11]
Η δολοφονία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1617, ο Λουδοβίκος ΙΓ΄, υποκινούμενος από τον ευνοούμενό του Σαρλ ντ'Αλμπέρ δούκα του Λυίν, αντέδρασε στην κηδεμονία του Κοντσίνι. Ο επικεφαλής των βασιλικών φρουρών, έλαβε στο όνομα του βασιλιά την εντολή να τον φυλακίσουν και αν αντισταθεί, να τον σκοτώσουν.
Στις 24 Απριλίου 1617, ο Κοντσίνι συνελήφθη στη γέφυρα του ανακτόρου του Λούβρου και φονεύθηκε από τους άνδρες της σωματοφυλακής του βασιλιά. Ο όχλος κρέμασε το πτώμα ανάποδα από μια από τις κρεμάλες που είχε ανεγείρει στο Πον Νεφ και στη συνέχεια το διαμέλισε και το έκαψε.[12] Η δολοφονία ήταν το αποτέλεσμα συνομωσίας που οργάνωσαν ο Σαρλ ντ'Αλμπέρ ντε Λυίν και ο Λουδοβίκος ΙΓ΄. Ο Κοντσίνι έπρεπε να εξαλειφθεί επειδή θεωρήθηκε από τον Λουδοβίκο ΙΓ΄ ως απειλή - ένας ισχυρός πολιτικός, με προσωπικό στρατό 7.000 στρατιωτών και σημαντικούς υποστηρικτές και επαφές μεταξύ των αριστοκρατών της Γαλλίας.[13]
Μετά τη δολοφονία του, ο 17χρονος Λουδοβίκος ΙΓ΄ αναφώνησε: «Ευχαριστώ, ευχαριστώ πολύ! Από αυτή την ώρα, είμαι βασιλιάς! »[12]
Η βασιλομήτωρ Μαρία των Μεδίκων διατάχθηκε να αποσυρθεί στο κάστρο του Μπλουά.
Η σύζυγος του Κοντσίνι, Λεονόρα Ντόρι, συνελήφθη, φυλακίστηκε στο Μπλουά και κατηγορήθηκε για μαγεία. Αποκεφαλίστηκε και το σώμα της στη συνέχεια κάηκε στην πυρά στις 8 Ιουλίου 1617 στην Πλας ντε Γκρεβ του Παρισιού. Ο γιος τους, γεννημένος το 1605, έφυγε από τη Γαλλία και πέθανε το 1631 στη Φλωρεντία.
Η περιουσία και τα κτήματα των Κοντσίνι κατασχέθηκαν από τον βασιλιά και παραχωρήθηκαν στον Σαρλ ντ'Αλμπέρ ντε Λυίν.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 122029431. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Concino-Concini-Marquis-dAncre. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb122029431. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ . «britannica.com/biography/Concino-Concini-Marquis-dAncre».
- ↑ . «comune.terranuova-bracciolini.ar.it/contenuti/37774/concino-concini-1575-c-1617».
- ↑ . «treccani.it/enciclopedia/concino-concini/».
- ↑ Journal de L'Estoile pour le règne de Henri IV (III) et le début du règne de Louis XIII (1610-1611), Œuvres diverses, Gallimard, 1960, Collection « Mémoires du passé pour servir au temps présent », p. 69-70.
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα, τομ. 35, σελ.100
- ↑ . «chosesasavoir.com/quest-ce-que-lassassinat-de-concini/».
- ↑ . «en.wikisource.org/wiki/1911_Encyclopedia_Britannica/Concini,_Concino».
- ↑ John H. Elliott and Laurence Brockliss, The World of the Favorite (London, Yale University Press: 1999) p 72
- ↑ 12,0 12,1 . «herodote.net/24_avril_1617-Assassinat de Concini».
- ↑ . «historia.fr/carte-blanche-/lassassinat-de-concini».