Κάρολος Α΄ του Μαγιέν

Κάρολος Α΄
Δούκας του Μαγιέν
Περίοδος	1572 - 1611
Διάδοχος	Ερρίκος
Γέννηση	26 Μαρτίου 1554 (1554-03-26) Αλανσόν, Νορμανδία
Θάνατος	3 Οκτωβρίου 1611 (57 ετών) Σουασόν, ΒΑ Γαλλία
Σύζυγος	Ενριέττα της Σαβοΐας
Επίγονοι	Ρενέα Ερρίκος Κάρολος-Εμμανουήλ Αικατερίνη
Οίκος	Λωρραίνης-Γκιζ-Μαγιέν
Πατέρας	Φραγκίσκος
Μητέρα	Άννα των Έστε
Θρησκεία	Καθολικός Χριστιανός
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα ()

Ο Κάρολος (γαλλ.: Charles de Mayenne, 26 Μαρτίου 1554 - 3 Οκτωβρίου 1611) από τον Οίκο της Λωρραίνης-Γκιζ ήταν δούκας του Μαγιέν και κόμης του Μαιν (157-1611). Κατά την περίοδο των θρησκευτικών πολέμων δύο αδελφοί του δολοφονήθηκαν και τους διαδέχθηκε ως αρχηγός της Καθολικής Μερίδας, ώσπου έγινε ειρήνη με τον Ερρίκο Δ΄.

Τα πρώτα έτη

Ήταν ο δευτερότοκος γιος του Φραγκίσκου δούκα του Γκιζ και της Άννας των Έστε, κόρης του Έρκολε Β΄ δούκα της Μόντενα.

Κατά τη σφαγή των Ουγενότων στις 24 Αυγούστου 1572 (του Αγ. Βαρθολομαίου) ο Κάρολος έλλειπε από τη Γαλλία. Το επόμενο έτος πήρε μέρος στην πολιορκία της Λα Ροσέλ και έγινε δούκας και ευγενής της Γαλλίας. Συνόδευσε τον Ερρίκο Γ΄ των Βαλουά στην εκλογή του ως βασιλιά της Πολωνίας και όταν επέστρεψε έγινε ενεργός υποστηρικτής και υπαρχηγός του μεγαλύτερου αδελφού του Ερρίκου Α΄ δούκα του Γκιζ. Το 1577 είχε αξιοσημείωτες επιτυχίες κατά των Ουγενότων στο Πουατιέ. Ως κυβερνήτης της Βουργουνδίας έβαλε το 1585 την επαρχία με την Καθολική Μερίδα. Στις 23 και 24 Δεκεμβρίου 1588 στο Μπλουά δολοφονήθηκε ο Ερρίκος Α΄ και ο αδελφός του καρδινάλιος Λουδοβίκος Β΄, αφήνοντάς τον στην ηγεσία της Καθολικής Μερίδας.

Ηγέτης των Καθολικών

Ο Κάρολος έστειλε επιστολή στον Ερρίκο Γ΄ που έγραφε ότι υπάρχει σχέδιο σύλληψης του βασιλιά και αποστολής του στο Παρίσι. Ο βασιλιάς του απάντησε να αποσυρθεί στη διακυβέρνηση της Βουργουνδίας. Ο Κάρολος πήγε στην επαρχία του, κάτι που φαινομενικά έδειχνε υπακοή, μάζεψε στρατό από εκεί και από την Καμπανία και βάδισε στο Παρίσι, πόλη αφιερωμένη στους Γκιζ. Μπήκε το 1589 στο Παρίσι που ήταν ξεσηκωμένο από τις δύο δολοφονίες των Γκιζ. Διοικούσαν οι εκπρόσωποι των 16 Διαμερισμάτων, όλοι υποστηρικτές του. Έφτιαξε Συμβούλιο από αυτούς και από εκπροσώπους των συντεχνιών, που ήταν πιο μετριοπαθείς, για τη διακυβέρνηση της πόλης και για την επικοινωνία με άλλες πιστές στην Καθολική Μερίδα πόλεις. Ο ίδιος αυτοανακηρύχθηκε αντιστράτηγος του κράτους και του στέμματος και ορκίστηκε στο Κοινοβούλιο.

Βάδισε εναντίον της Τουρς και ο Ερρίκος Γ΄ αναγκάστηκε να συμμαχήσει με τους Ουγενότους του Ερρίκου Δ΄. Οι δύο τους απώθησαν τον Κάρολο πίσω στο Παρίσι και τον πολιόρκησαν. Τότε δολοφονήθηκε ο Ερρίκος Γ΄ από έναν δομινικανό μοναχό. Το πλήθος του ζήτησε να αναλάβει το στέμμα, αλλά ήταν πιστός στο σχέδιο της Καθολικής μερίδας και ανακήρυξε βασιλιά τον καρδινάλιο Κάρολος Α΄ της Βουρβόνης (Αρχιεπίσκοπος της Ρουέν) των Βουρβόνων, που τον κρατούσε ο ανιψιός του Ερρίκος Δ΄. Ο Κάρολος βάδισε εναντίον του Ερρίκου Δ΄, αλλά νικήθηκε από αυτόν το 1589. Το επόμενο έτος έλαβε ενισχύσεις από τις Ισπανικές Κάτω Χώρες, πάλι όμως νικήθηκε στο Ιβρύ ολοκληρωτικά αυτή τη φορά. Διέφυγε στη Μαντ όπου μάζεψε στρατό και με τη βοήθεια του Αλέξανδρου Φαρνέζε δούκα της Πάρμας, ανιψιού του Φιλίππου Β΄ της Ισπανίας, πολιόρκησε το Παρίσι. Η πόλη ήταν έτοιμη να παραδώσει τον Ερρίκο Δ΄, όταν απεβίωσε ο καρδινάλιος Κάρολος.

Η ειρήνη

Ο Φίλιππος Β΄ ήταν σύζυγος της Ελισάβετ Βαλουά, αδελφής του Ερρίκου Γ΄ της Γαλλίας και για να στείλει ενισχύσεις ζητούσε να αναγνωριστεί η κόρη τους Ισαβέλα βασίλισσα. Τον Κάρολο πίεζαν σε αυτό οι ακραίοι Καθολικοί, οι διοικητές των 16 διαμερισμάτων του Παρισιού. Αντίθετα οι μετριοπαθείς Καθολικοί, που σε αυτούς έκλινε ο Κάρολος, του ζητούσαν συνδιαλλαγή με τον Ερρίκο Δ΄. Κατά την απουσία του από το Παρίσι οι ακραίοι εκτέλεσαν τον αρχηγό των μετριοπαθών· όταν επέστρεψε ο Κάρολος εκτέλεσε τέσσερις από τους επικεφαλής αντάρτες. Από τότε μειώθηκε η δύναμη των ακραίων και της Καθολικής Μερίδας.

Ο Κάρολος άρχισε διαπραγματεύσεις με τον Ερρίκο Δ΄: του ζήτησε να γίνει καθολικός και να διατηρήσει τα αξιώματα και τις επαρχίες που κατείχαν οι Γκιζ. Το 1593 συγκάλεσε Γενική Συνέλευση των Τάξεων και στις αξιώσεις της Ισαβέλας των Αψβούργων που τους έθεσε, εξέφρασαν διαμαρτυρίες για την ξένη επέμβαση. Υπέγραψε ανακωχή στη Λα Βιλέτ, αλλά αντιδράσεις των Καθολικών καθυστέρησαν την ειρήνη ως το 1595. Ο Ερρίκος Δ΄ του επέτρεψε να έχει το Σαλόν-συρ-Σαόν, το Σερ και το Σουασόν για τρία έτη, έκανε το γιο του κυβερνήτη του Ιλ-ντε-Φρανς και του πλήρωσε 4.000.000 λίβρες ως αποζημίωση. Το 1599 έγινε δούκας του Αιγκουιγιόν.

Οικογένεια

Το 1576 νυμφεύτηκε την Ερριέττα της Σαβοΐας, κόρη του Ονοράτιου μαρκήσιου του Βιλλάρ. Η Ερριέττα ήταν μαρκησία του Βιλλάρ και κόμισσα του Τέντε. Είχαν τέκνα:

• Ρενέα, απεβ. 1638, παντρεύτηκε τον Μάριο Σφόρτσα κόμη του Σάντα Φιόρα.
• Ερρίκος 1578-1621, δούκας του Μαγιέν.
• Κάρολος-Εμμανουήλ 1581-1609, κόμης του Σομερίβ, απεβίωσε 28 ετών.
• Αικατερίνη 1585-1618, παντρεύτηκε τον Κάρολο Α΄ Γκοντζάγκα, δούκα της Μάντουα. Η κόρη τους Άννα Γκοντζάγκα είχε κόρη την Άννα-Ενριέττα του Παλατινάτου, που όταν το 1688 απεβίωσε η Μαρία δούκισσα του Γκιζ, τελευταία του κλάδου των Γκιζ, διεκδίκησε και πήρε το δουκάτο. Η Άννα Γκοντζάγκα ήταν 2η εξαδέλφη της Μαρίας· η Άννα-Ενριέττα ήταν σύζυγος του Ερρίκου Γ' πρίγκιπα του Κοντέ.