Ινάρως
| Ινάρως | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 0η χιλιετία π.Χ. |
| Θάνατος | 5ος αιώνας π.Χ. Σούσα[1] |
| Συνθήκες θανάτου | θανατική ποινή |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Αίγυπτος |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Φαραώ |
Ο Ινάρως,ΙΙ γιος του Ψαμμητίχου, ήταν βασιλιάς των Λιβύων[2] και ηγέτης της εξέγερσης των Αιγυπτίων, η οποία ξεκίνησε το 460 π.Χ έως το 454 π.Χ.
Εξέγερση των Αιγυπτίων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι Αιγύπτιοι, υπό την ηγεσία του Ινάρω, εξεγέρθηκαν κατά των Περσών το 460 π.Χ. Ο Ινάρως είχε ζητήσει τη βοήθεια των Αθηναίων, οι οποίοι έστειλαν στην Αίγυπτο 200 τριήρεις[2]. Ο Αρταξέρξης έστειλε τον Αχαιμένη, μαζί με 400.000 άνδρες πεζικό και 80 πλοία.[3] Στη μάχη της Παμπρήμιδος, ο Ινάρως νίκησε, σκοτώνοντας τον Αχαιμένη[4] και στέλνοντας το σώμα του σατράπη στον Αρταξέρξη[3]. Παράλληλα, στην θάλασσα, ο Χαριτιμίδης νίκησε τους Πέρσες, αιχμαλωτίζοντας 20 περσικά πλοία και βυθίζοντας άλλα 30[3].
Τότε, ο Αρταξέρξης έστειλε τον Μεγάβυζο, με επιπρόσθετο στρατό 200.000 ανδρών και 300 πλοίων[5]. Τότε διεξήχθη μια μάχη, και οι απώλειες των δύο στρατών ήταν βαριές, αλλά οι Αιγύπτιοι είχαν περισσότερες απώλειες, με τον Μεγάβυζο να τραυματίζει τον Ινάρω στον μηρό. Ο Ινάρως υποχώρησε, μαζί με όσους Έλληνες δεν σκοτώθηκαν στην μάχη, και σχεδόν όλη η Αίγυπτος έπεσε στα χέρια των Περσών.[5]
Αργότερα, ο Μεγάβυζος επιτέθηκε στην Βύβλο, όπου βρίσκονταν ο Ινάρως και οι Έλληνες (που υπολογίζονται στους 6000[6]), αλλά φαίνεται ότι απέτυχε να την καταλάβει. Τότε, ο Μεγάβυζος πρότεινε όρους παράδοσης στον Ινάρω, σύμφωνα με τους οποίους, ο Ινάρως δεν θα σκοτωνόταν και οι Έλληνες μπορούσαν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους όποτε ήθελαν[6]. Οι Έλληνες δέχθηκαν, και τότε ο Μεγάβυζος τους οδήγησε στον Αρταξέρξη και τον έπεισε να μην σκοτώσει τον Ινάρω[6].
Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Άμηστρις, ωστόσο, προσπάθησε να πείσει τον Αρταξέρξη και τον Μεγάβυζο να σκοτώσουν τον Ινάρω, καθώς αυτός είχε σκοτώσει τον Αχαιμένη, ο οποίος ήταν γιος της[7], αλλά δεν τα κατάφερε. Αργότερα, όμως, ο βασιλιάς της παρέδωσε τον Ινάρω και 50 Έλληνες - η Αμέστρις αποκεφάλισε τους Έλληνες και σούβλισε ή σταύρωσε τον Ινάρω[7].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 Θουκυδίδης, Α.104
- ↑ 3,0 3,1 3,2 «Κτησίας, Περσικά, 36». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2012.
- ↑ Ηρόδοτος, Πολύμνια 7
- ↑ 5,0 5,1 «Κτησίας, Περσικά, 37». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2012.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 «Κτησίας, Περσικά, 38». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2012.
- ↑ 7,0 7,1 «Κτησίας, Περσικά, 39». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2012.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ηρόδοτος, Ιστορίαι
- Θουκυδίδης, Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου
- Κτησίας, Περσικά
|