Θεωρία συνωμοσίας του προγράμματος Απόλλων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η θεωρία συνωμοσίας του προγράμματος "Απόλλων" είναι μία θεωρία συνωμοσίας, σύμφωνα με την οποία μία ή περισσότερες αποστολές του διαστημικού προγράμματος "Απόλλων" στη Σελήνη, από τον Ιούλιο του 1969 έως το Δεκέμβριο του 1972 ήταν εικονικές[1], αποτέλεσμα σκευωρίας της Αμερικανικής κυβέρνησης με ευθύνη της ΝΑΣΑ και πιθανώς άλλων κρατικών οργανισμών. Οι βασικές υποθέσεις όσων δέχονται τη θεωρία είναι πως οι ΗΠΑ δεν διέθεταν τότε, την τεχνολογική επάρκεια για να πραγματοποιήσουν το ταξίδι στη Σελήνη, καθώς και ότι είχαν κίνητρο να δημιουργήσουν την εντύπωση στην παγκόσμια κοινή γνώμη ότι υπερτερούσαν της Σοβιετικής Ένωσης στο συγκεκριμένο τομέα, για λόγους που σχετίζονται με την κούρσα του διαστήματος. Η θεωρία αυτή διαθέτει αρκετούς πιστούς[2], ενώ διάφοροι συγγραφείς όπως οι Bill Kaysing[3] και Bart Sibrel[4] υποστηρίζουν τη βασιμότητά της. Από την άλλη, επιστήμονες[5], ερευνητικά κέντρα και μεμονωμένοι μελετητές που έχουν εκτενώς ασχοληθεί με τη διαστημική έρευνα, την απορρίπτουν ως παντελώς αστήρικτη[6]. Ακριβώς στον αντίποδα της παραπάνω θεωρίας βρίσκεται η πεποίθηση ορισμένων αναγνωστών του βιβλίου "Alternative 3" ("Εναλλακτική Λύση 3") του Leslie Watkins,[7] σύμφωνα με το οποίο η αποστολή στη Σελήνη πραγματοποιήθηκε πολύ προγενέστερα του 1969 και η προσελήνωση που παρακολούθησαν οι τηλεθεατές τον Ιούλιο του έτους εκείνου ήταν οπερετική[8].

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]