Μετάβαση στο περιεχόμενο

Η Πρώτη Σελίδα (ταινία 1974)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η Πρώτη Σελίδα
ΣκηνοθεσίαΜπίλι Γουάιλντερ
ΠαραγωγήΠολ Μόνας
ΣενάριοΜπίλι Γουάιλντερ
Ι.Α.Λ. Ντάιμοντ
Μπεν Χεχτ
Τσαρλς ΜακΆρθουρ (Θεατρικό)
Βασισμένο σεThe Front Page
ΠρωταγωνιστέςΤζακ Λέμον
Γουόλτερ Ματάου
Σούζαν Σαράντον
Κάρολ Μπέρνετ
Τσαρλς Ντέρνινγκ
ΜουσικήΜπίλι Μέι
ΦωτογραφίαΤζόρνταν Κρόνενγουεθ
ΜοντάζΡαλφ Γουίντερς
Εταιρεία παραγωγήςUniversal Studios
ΔιανομήUniversal Studios και Netflix
Πρώτη προβολήCountry flag 12/18/1974
Κυκλοφορία1974
Διάρκεια105 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής[1]
ΓλώσσαΑγγλικά

Η ταινία Η πρώτη σελίδα (Πρωτότυπος τίτλος The Front Page) είναι κωμωδία παραγωγής 1974 σε σκηνοθεσία Μπίλι Γουάιλντερ. Το σενάριο που έγραψε ο ίδιος ο Γουάιλντερ, σε συνεργασία με τον Ι.Α.Λ. Ντάιαμοντ βασίζεται στο ομώνυμο θεατρικό των Μπεν Χεχτ και Τσαρλς ΜακΆρθουρ, το οποίο είχε ήδη διασκευαστεί δυο φορές για τη μεγάλη οθόνη[2]. Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι Τζακ Λέμον, Γουόλτερ Ματάου και Σούζαν Σαράντον (σε έναν από τους πρώτους της κινηματογραφικούς ρόλους).

Ο ρεπόρτερ της εφημερίδας Examiner του Σικάγο, Χίλντι Τζόνσον (Τζακ Λέμον), θελει να παραιτηθεί προκειμένου να παντρευτεί την καλή του Πέγκι Γκραντ (Σούζαν Σαράντον), όταν την ίδια στιγμή η είδηση που έχει συγκλονίσει όλη την πόλη είναι η απόδραση από τη φυλακή, ενός βαρυποινίτη, του Ερλ Γουίλιαμς μια μέρα πριν την πραγματοποίηση της θανατικής του ποινής. Ο πανούργος διευθυντής της εφημερίδας Examiner, Γουόλτερ Μπερνς (Γουόλτερ Ματάου) προσπαθεί με διάφορα τεχνάσματα να αναγκάσει το Χίλντι να αφήσει τις παντρειές και να στρωθεί στη δουλειά.

Πληροφορίες παραγωγής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το θεατρικό των Χεχτ και ΜακΆρθουρ έχει μεταφερθεί πολλάκις στη μεγάλη οθόνη και από τις τέσσερις διασκευές του η γνωστότερη είναι ίσως το Ξαναπαντρεύομαι τη γυναίκα μου (His Girl Friday, 1941) του Χάουαρντ Χοκς (με μια μικρή τροποποίηση του θεατρικού και το χαρακτήρα του Χίλντι να είναι γυναικείος και να ερμηνεύεται από τη Ρόζαλιντ Ράσελ).

Η θεατρική παράσταση παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Μπρόντγουεϊ το 1928 με μεγάλη επιτυχία. Η υπόθεση αφορούσε τη ζωή των δύο συνεργατών Γουόλτερ Μπερνς και Χίλντερμπραντ "Χίλντι" Τζόνσον βασισμένη σε χαρακτήρες υπαρκτών δημοσιογράφων. Ο Χάουαρντ Χιουζ της RKO, αγόρασε τα δικαιώματα του θεατρικού και το 1931 προβλήθηκε η πρώτη βερσιόν με τον Άντολφ Μενζού και τον Πατ Ο'Μπράιεν. Η πρώτη κινηματογραφική εκτέλεση του θεατρικού προτάθηκε για τρία βραβεία Όσκαρ. Δέκα χρόνια αργότερα γυρίστηκε το Ξαναπαντρεύομαι τη γυναίκα μου και το 1974 η Universal Pictures προσέγγισε τον Μπίλι Γουάιλντερ για να του προτείνει να σκηνοθετήσει την ύστατη διασκευή του θεατρικού. Ο Γουάιλντερ που έγραφε ως επί το πλείστον τα δικά του σενάρια δεν αγαπούσε ιδιαίτερα τις επανεκτελέσεις επιτυχημένων ταινιών, αλλά συμφώνησε να αναλάβει τη σκηνοθεσία της ταινίας εφόσον στα νιάτα του, τη δεκαετία του '20, εργαζόταν σε εφημερίδα. Τα δυο πρώτα σενάρια που γράφτηκαν ήταν προσαρμοσμένα στη δεκαετία του '70, αλλά εφόσον η εφημερίδα είχε αντικατασταθεί από την τηλεόραση ως το κυρίαρχο μέσο μαζικής ενημέρωσης ο σκηνοθέτης αποφάσισε να διατηρήσει την χρονολογική περίοδο που εκτυλίσσονται τα γεγονότα στο θεατρικό, τοποθετώντας την ταινία στη δεκαετία του '20. Γι' αυτό το λόγο τα γυρίσματά της έγιναν στο Σαν Φρανσίσκο, όπου υπήρχαν ακόμα κτίσματα με το αρχιτεκτονικό στυλ εκείνης της περιόδου[3].

Ο Γουάιλντερ αποφάσισε να επανενώσει τους Τζακ Λέμον και Γουόλτερ Ματάου αναθέτοντάς τους τους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Πλάι τους εμφανίστηκε η Σούζαν Σαράντον σε έναν από τους πρώτους της κινηματογραφικούς ρόλους. Ο Γουάιλντερ που είχε διασκευάσει το θεατρικό σε συνεργασία με τον Ι.Α.Λ. Ντάιμοντ, επέμεινε οι διάλογοι να αποδοθούν όπως ακριβώς ήταν γραμμένοι. Ένας καβγάς μεταξύ των Γουάιλντερ, Λέμον και Ματάου, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, έκανε τους τρεις άνδρες να ορκιστούν ότι δεν επρόκειτο να συνεργαστούν ξανά, έναν όρκο που τελικά πήραν πίσω το 1981 όταν τελικά συνεργάστηκαν πάλι για την ταινία Τα φιλαράκια (Buddy Buddy). Η ταινία Η πρώτη σελίδα σηματοδότησε την τρίτη συνεργασία των Λέμον και Ματάου μετά το Ένας υπέροχος απατεώνας (The Fortune Cookie, 1966) και το Ένα παράξενο ζευγάρι (The Odd Couple, 1968).

Η ταινία έλαβε χλιαρές κριτικές[4][5][6], αλλά αυτό δεν την εμπόδισε από το να κάνει τεράστια εισπρακτική επιτυχία. Ήταν η πρώτη ταινία του Γουάιλντερ που έκανε τόσο μεγάλη επιτυχία από το 1963, όταν η ταινία του Η τροτέζα (Irma La Douce) είχε καρφωθεί στην κορυφή του αμερικανικού Box-Office. Ο Γουάιλντερ δήλωσε, χρόνια αργότερα, ότι δεν ήταν ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα κι ούτε αισθανόταν περίφανος γι' αυτή του την ταινία[3].

Η ταινία προτάθηκε για τρεις Χρυσές Σφαίρες, χωρίς να κερδίσει καμία. Ήταν υποψήφια στην κατηγορία Καλύτερη Κωμωδία ή Μιούζικαλ, όπου έχασε το βραβείο από την ταινία του Ρόμπερτ Όλντριτς 11 υπέροχα καθάρματα (The Longest Yard, 1974) καθώς και στην κατηγορία Καλύτερη Ανδρική Ερμηνεία σε Κωμωδία ή Μιούζικαλ, όπου τόσο ο Γουόλτερ Ματάου, όσο και ο Τζακ Λέμον έχασαν το βραβείο από τον Αρτ Κάρνεϊ. Οι δυο πρωταγωνιστές της ταινίας, όπως και ο Γουάιλντερ τιμήθηκαν όμως με Ντάβιντ του Ντονατέλο στην Ιταλία.

  1. front-page.
  2. «The Front Page». Turner Classic Movies. Atlanta: Turner Broadcasting System (Time Warner). Ανακτήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 2016. 
  3. 3,0 3,1 Chandler & Wilder 2004, σελίδες 278–285.
  4. Canby, Vincent (19 Δεκεμβρίου 1974). «Movie Review The Front Page (1974) Wilder's Uneven Film of 'Front Page':The Cast». The New York Times. 
  5. «Film4 | Channel 4». www.channel4.com. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2024. 
  6. «TV Guide review». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2019. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]