Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ζεφ Κολ Ντόκα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ζεφ Κολ Ντόκα
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1883
Τζακόβιτσα/Τζακόβα
Θάνατος1924
Χώρα πολιτογράφησηςΑλβανία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταστρατιωτικός

Ο Ζεφ Κολ Ντόκα (αλβανικά: Zef Kol Ndoka, 1883–1924), επίσης γνωστός μεταξύ των Αλβανών ως Ζέφι ι Βογκέλ ("Μικρός Ζεφ"), ήταν Αλβανός μαχητής και διοικητής από την οικογένεια Σένγκτζι από τον σύγχρονο Φαν, στο Μιρντιτέ στη βόρεια Αλβανία.

Γεννημένος το 1883, κάπου γύρω από την Γκιάκοβα, μεγάλωσε πολεμώντας κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά την Αλβανική Εθνική Αφύπνιση το 1912 και συνέχισε να αγωνίζεται για την απελευθέρωση του Κοσσυφοπεδίου ενάντια στις σερβομαυροβουνιακές δυνάμεις στη δεκαετία του 1920. Ο Ντόκα πολέμησε με τους Ίσα Μπολετίνι, Μπαϊράμ Τζούρρι, Χασάν Πρίστινα και άλλους που μαζί με αυτούς ήταν επικεφαλής της Αλβανικής εξέγερσης του 1912 που κατέλαβε το Ουσκούμπ (σύγχρονα Σκόπια).[1][2] Ο Ντόκα μαζί με τους Μεχμέτ Σπέντι και Μπαϊράμ Ντακλάνι έθεσαν την αλβανική σημαία στα Σκόπια στις 12 Αυγούστου 1912.[3] Μετά την αλβανική ανεξαρτησία του 1912 η ομάδα του άρχισε αμέσως να πολεμά με το Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας μαζί με τον Μπαϊράμ Τζούρρι προκειμένου να ενώσει το Κοσσυφοπέδιο με την Αλβανία. Ο Ζέφι πέθανε το 1924, πολεμώντας τις γιουγκοσλαβικές δυνάμεις.[4]

Ο Ζέφι ήταν ένα από τα βασικά στοιχεία για τη συγκέντρωση των Αλβανών ορεινών κατοίκων της Γκιάκοβα και της Μιρντίτα κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Σήμερα είναι προσφιλές άτομο στην περιοχή της Μιρντίτα.

  1. Skendi, Stavro (1954). "Albanian Political Thought and Revolutionary Activity, 1881-1912." Südost Forschungen. 13: 192: "On August 10, 1912, the Albanian leaders of the north, acting in the name of the four vilayets of Janina, Monastir, Shkodra, and Kosovo, were strong enough to present substantial demands. These were a special system of administration and justice, according to the requirements of the country; military service to be effected in Albania, except in time of war; nominitation of capable and honest government employees knowing the language and customs of the country; the creation of sultaniye-s (secondary schools), with Albanian as the language of instruction, in the capitals of the vilayets and the sandjaks of more than 30 000 souls; the creation of medrese-s (schools of Moslem religious instruction); the teaching of Albanian in schools of every grade; absolute liberty to establish private schools; the construction of roads; impeachment before the Supreme Court of Hakki Pasha and Said Pasha (fallen Premiers); a general amnesty and indemnity for damages suffered during the insurrection; restitution of arms). Four days later an estimated 20 000 Albanian insurgents under the leadership of Isa Boletini, Riza Gjakova, Bajram Curri, Nexhip Draga, Hasan Prishtina, Zefi i Vogël entered Usküb. They encountered no opposition and a detachment pushed on to Köprülü (Veles). As if to remind the Porte, a congress was held in Vlora in early September 1912, in which the southern Albanians made known their demands, which were similar to those of the Ghegs)."
  2. Shpuza, Gazmend (1999). Në prag të pavarësisë [On the eve of independence]. Eagle Press. p. 193. "Këtë thirrje e nënshkruajnë krerë të lëvizjes si Bajram Daklani, Zefi i Vogël, Pjetër Çeli, Halil Mehmeti, Idriz Jaha, Hasan Ballanca, Salih Hidi e të tjerë. [This call was prounouced by leaders of movement: Bajram Daklani, Zefi i Vogël, Pjetër Çeli, Halil Mehmeti, Idriz Jaha, Hasan Ballanca, Salih Hidi and others.]"
  3. Sheremet Krasniqi, Kush e ngriti i pari flamurin shqiptar ne Shkup me 1912?, Radio Kosova e Lire, http://www.radiokosovaelire.com/?nav=70,2&id=2250, ανακτήθηκε στις 2016-01-05 
  4. Selim Islami; Kristo Frashëri; Aleks Buda (1968), Historia e popullit shqiptar: Përgatitur nga një kolektiv punonjësish shkencorë sektorëve të historisë së kohës së lashtë dhe të kohës së mesme, 1, Enti i botimeve shkollare i Republikës Socialiste të Serbisë, σελ. 322, OCLC 1906502