Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ζαν Γκιγιού

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ζαν Γκιγιού
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Jean Guillou (Γαλλικά)
Γέννηση18  Απριλίου 1930[1][2][3]
Ανζέ[4][2][5]
Θάνατος26  Ιανουαρίου 2019[2][6][7]
18ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού[5]
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο του Περ-Λασαίζ[8] και Grave of Guillou
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[9][10]
ΣπουδέςΚονσερβατόριο του Παρισιού
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταοργανίστας[11]
συνθέτης[12]
πιανίστας
μουσικός παιδαγωγός
Οικογένεια
ΣύζυγοςSuzanne Varga
Ιστότοπος
www.jean-guillou.org
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Ζαν Βικτόρ Αρτύρ Γκιγιού (γαλλικά: Jean Victor Arthur Guillou, 18 Απριλίου 1930 – 26 Ιανουαρίου 2019) ήταν Γάλλος συνθέτης, οργανίστας, πιανίστας και μουσικοπαιδαγωγός.

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γκιγιού γεννήθηκε στην πόλη Ανζέ της Γαλλίας. Μετά τις πρώτες σπουδές του στο πιάνο και το εκκλησιαστικό όργανο, έγινε οργανίστας στην εκκλησία του Αγίου Σεργίου της γενέτειράς του, μόλις σε ηλικία 12 ετών. Κατόπιν, σπούδασε στο Ωδείο του Παρισιού με πολύ σημαντικούς δασκάλους, τους Μαρσέλ Ντιπρέ, Μορίς Ντιριφλέ και Ολιβιέ Μεσιάν.[13] Το 1955 έγινε δεκτός ως καθηγητής εκκλησιαστικού οργάνου και σύνθεσης στο Ινστιτούτο Ιερής Μουσικής στη Λισαβόνα. Το 1958 εγκαταστάθηκε στο Βερολίνο, όπου έζησε για τα επόμενα πέντε χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων συνέθεσε και παρουσίασε τα πρώτα του έργα. Το 1963 επέστρεψε στο Παρίσι, καθώς διορίστηκε πρώτος οργανίστας στην εκκλησία του Αγίου Ευσταθίου,[14] διαδεχόμενος τον Αντρέ Μαρσάλ (André Marchal). Τον Σεπτέμβριο του 2014 ο Γκιγιού συμπλήρωσε 52 χρόνια ως οργανίστας της εν λόγω εκκλησίας. Έγινε επίτιμος οργανίστας τον Μάρτιο του 2015, οπότε τον διαδέχθηκαν δύο καινούργιοι οργανίστες.[15]

Το έργο του

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γκιγιού φημιζόταν παγκοσμίως ως οργανίστας, ειδικά στον αυτοσχεδιασμό. Επιπλέον, εμφανιζόταν συχνά ως πιανίστας· για παράδειγμα, έδωσε τις αγγλικές και γαλλικές πρεμιέρες της «παραμελημένης» Σονάτας για Πιάνο σε Σιb Ελάσσονα, του Γιούλιους Ρόιμπκε (Julius Reubke). Η ενασχόληση του Γκιγιού με τα εκκλησιαστικά όργανα οδήγησε σε συνεργασίες με διάφορους κατασκευαστές, όπως στα καινούργια εκκλησιαστικά όργανα στο l'Alpe d'Huez (1978, κατασκευαστής Kleuker), στην εκκλησία Chant d'Oiseau στις Βρυξέλλες (1981, Kleuker), στο Tonhalle της Ζυρίχης (2006, Tamburini-Zanin), στο ωδείο της Τενερίφης (2005, Blancafort) και, πιο πρόσφατα, στην εκκλησία του San Antonio dei Portoghesi στη Ρώμη (2008, Mascioni) και στον καθεδρικό ναό του Leon στην Ισπανία (2013, Klais).

Συνέθεσε πάνω από 90 έργα -για εκκλησιαστικό όργανο, μουσική δωματίου και ορχηστρική μουσική [13] - καθώς και πολλές μεταγραφές για εκκλησιαστικό όργανο δημοσιευμένες, κυρίως, στον εκδοτικό οίκο «Schott». Επιπλέον, έκανε περισσότερες από 100 ηχογραφήσεις (με τις Philips, Dorian, Festivo, Decca, Augure μεταξύ άλλων), συμπεριλαμβανομένου του πλήρους έργου για εκκλησιαστικό όργανο των Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ και Σεζάρ Φρανκ.[16]

Από το 1970 έως το 2005 ο Γκιγιού δίδαξε εκτέλεση και αυτοσχεδιασμό στο εκκλησιαστικό όργανο, στο ετήσιο Διεθνές Μάστερκλας της Ζυρίχης. Τον Ιούλιο του 2015 διορίστηκε επίτιμος καθηγητής («honoris causa») στη Σχολή Μουσικής του Σάαρ. Εξέδωσε δύο σημαντικά βιβλία για το εκκλησιαστικό όργανο, με σπουδαιότερο το L’orgue, souvenir et avenir. Με κριτικό τρόπο, ο Γκιγιού είχε αναφερθεί στην παγκοσμιοποίηση, εκφράζοντας την αντίθεσή του για τον «υβριδισμό» των φορμών, που κάνουν τη μουσική να χάσει σταδιακά την εθνική της ταυτότητα και, με αυτόν τον τρόπο, καταστρέφει κάθε δυνατότητα «εντοπισμού» της (localisation).[17].

Κυριότερα έργα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκκλησιαστικό όργανο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Φαντασία, op. 1 (1954)
  • 18 Παραλλαγές, op. 3 (1956)
  • Συμφωνιέτα, op. 4 (1958, αναθεώρηση 2005)
  • Μπαλάντα Ossianique No. 1 (Τεμόρα), op. 8 (1962, αναθ. 2005)
  • 6 Σκανδιναβικοί Μύθοι, op. 20 (1970)
  • Μπαλάντα Ossianique No. 2 (Τα Τραγούδια της Σέλμα), op. 23 (1971, αναθ. 2005)
  • Το Παρεκκλήσιο των Μυστηρίων, op. 26 (1973)
  • Παιδικές Σκηνές, op. 28 (1974)
  • Σονάτα και τρίο No. 1, op. 40 (1984)
  • Υπέριον ή Η Ρητορική της Φωτιάς, op. 45 (1988)
  • Εγκώμιον, op. 52 (1994)
  • Η Αλίκη στη Χώρα του Εκκλησιαστικού Οργάνου, για εκκλησιαστικό όργανο και αφηγητή, op. 53 (1995)
  • Στιγμιότυπα, op. 57 (1998)
  • Φευγαλέα Κομμάτια, op. 58 (1998)
  • Ύμνος, op. 72 (2008)
  • Σονάτα και Tρίο No. 2, op. 82 (2013)
  • Σονάτα και Tρίο No. 3, op. 83 (2013)
  • Ψυχή, op. 87 (2016)

Εκκλησιαστικό όργανο και άλλα όργανα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Σύνοδος No. 2, για εκκλησιαστικό όργανο και πιάνο, op. 11 (1964, αναθ. 2005)
  • Ιντερμέτζο, για φλάουτο και εκκλησιαστικό όργανο, op. 17 (1969)
  • Συμφωνία της Μύησης, για 3 εκκλησιαστικά όργανα, op. 18 (1969), (εκδοχή για 2 εκκλησιαστικά όργανα 1990, εκδοχή για εκκλησιαστικό όργανο 4 χέρια και πόδια 2009)
  • Σύνοδος No. 5, για εκκλησιαστικό όργανο και πιάνο, op. 19 (1969, αναθ. 2005)
  • Σονάτα για τρομπέτα/βιολί και εκκλησιαστικό όργανο, op. 25 (1972)
  • Κοντσέρτο για βιολί και εκκλησιαστικό όργανο, op. 37 (1982)
  • Ανδρομέδα, για σοπράνο και εκκλησιαστικό όργανο, op. 39 (1984)
  • Ειρήνη, για 8φωνη μικτή χορωδία και εκκλησιαστικό όργανο, op. 43 (1985)
  • Λεπίδα, για 12φωνη μικτή χορωδία και εκκλησιαστικό όργανο, op. 46 (1988)
  • Σύνοδος No. 6, για εκκλησιαστικό όργανο και δύο εκτελεστές κρουστών, op. 47 (1989)
  • Φαντασία κοντσερτάντε, για βιολοντσέλο και εκκλησιαστικό όργανο, op. 49 (1991)
  • Εορτή, για κλαρινέτο και εκκλησιαστικό όργανο, op. 55 (1995)
  • Ηχώ, για φλάουτο, κλαρινέτο, κουιντέτο εγχόρδων, χορωδία, πιάνο και εκκλησιαστικό όργανο, op. 60 (1999)
  • Σύνοδος No. 8, για μαρίμπα και εκκλησιαστικό όργανο, op. 67 (2002)
  • Η Επανάσταση των Εκκλησιαστικών Οργάνων, για 8 εκκλησιαστικά όργανα, μεγάλο εκκλησιαστικό όργανο και κρουστά, op. 69 (2005)
  • Σύνοδος No. 9, για εκκλησιαστικό όργανο και φλάουτο του Πανός, op. 71 (2008)
  • Αντίγραφα, για μεγάλο εκκλησιαστικό όργανο και φορητό εκκλησιαστικό όργανο, op. 75 (2009)
  • Ο ουρανός, ο Αέρας και ο Άνεμος, για 8φωνη χορωδία και εκκλησιαστικό όργανο, op. 76 (2010)
  • Σύνοδος No. 10, για 7 τρομπέτες, εκκλησιαστικό όργανο και κρουστά, op. 86 (2016)

Ορχήστρα και κοντσερτάντε

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Τρίπτυχο, για ορχήστρα εγχόρδων (1965)
  • Ηρωικό Κοντσέρτο, για Εκκλησιαστικό Όργανο και ορχήστρα, op. 10 (1963, αναθ. 2005)
  • Κοντσέρτο για Πιάνο No. 1, για πιάνο και ορχήστρα, op. 16 (1969)
  • Συμφωνία Ιουδήθ, για μέτζο-σοπράνο και ορχήστρα, op. 21 (1970)
  • Συμφωνία Νο. 2, για ορχήστρα εγχόρδων, op. 27 (1974)
  • Συμφωνία No. 3 («Ο Όχλος»), για μεγάλη ορχήστρα και 2 κιθάρες, op. 30 (1977)
  • Κοντσέρτο για Εκκλησιαστικό Όργανο No. 4, για εκκλησιαστικό όργανο και ορχήστρα, op. 31 (1978)
  • Κοντσέρτο Γκρόσο, για ορχήστρα, op. 32 (1978/2008)
  • Κοντσέρτο για Εκκλησιαστικό Όργανο No. 5 («Βασιλιάς Αρθούρος»), για εκκλησιαστικό όργανο και κουιντέτο χάλκινων πνευστών, op. 35 (1979)
  • Κοντσέρτο για Πιάνο No. 2, για πιάνο και ορχήστρα, op. 44 (1986)
  • Κοντσέρτο για Τρομπόνι, για τρομπόνι σόλο, 4 τρομπέτες, 3 τρομπόνια, 3 τούμπες και δύο εκτελεστές κρουστών, op. 48 (1990)
  • Φαντασία Κοντσερτάντε, για βιολοντσέλο και ορχήστρα, op. 49 (1991-2016)
  • Κοντσέρτο για Εκκλησιαστικό Όργανο No. 6, για εκκλησιαστικό όργανο και ορχήστρα, op. 68 (2002)
  • Κοντσέρτο για Εκκλησιαστικό Όργανο No. 7, για εκκλησιαστικό όργανο και ορχήστρα, op. 70 (2006)
  • Στάμπατ Μάτερ, για εκκλησιαστικό όργανο, σολίστες και ορχήστρα, op. 85 (1980)

Μουσική δωματίου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Σύνοδος No. 1, για φλάουτο, όμποε, πιάνο και δύο εκτελεστές κρουστών, op. 2 (1956)
  • Σονάτα για πιάνο No. 1, op. 5 (1958)
  • Σύνοδος No. 4, για εκκλησιαστικό όργανο, πιάνο και δύο εκτελεστές κρουστών, op. 15 (1966)
  • Σύνοδος No. 3, για όμποε, άρπα, τσελέστα, κρουστά, 4 βιολοντσέλα και δύο κοντραμπάσα, op. 12 (1964)
  • Κουαρτέτο, για όμποε και κουαρτέτο εγχόρδων, op. 22 (1971)
  • Καντιλιάνα, για φλάουτο/βιολί και πιάνο, op. 24 (1972)
  • Σονάτα για πιάνο No. 2, op. 33 (1978)
  • Δύο Κομμάτια : Νυκτερινό και Εμπρομπτί, για πιάνο, op. 56 (1967)
  • Ορνιθομαντεία, για πιάνο, op. 61 (1999)
  • Σύμ-Πτωση, για βιολί σόλο, op. 63 (1996)
  • Επιτάσεις, για πεντάλ-πιάνο («Double Piano Borgato»), op. 65 (2002)
  • Χρονικό, για τρίο κρουστών, op. 73 (2009)
  • Ώσις, για φλάουτο σόλο, op. 74 ( 2009)

Διάφορα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Λειτουργία Interrupta, για σοπράνο, εκκλησιαστικό όργανο, κουιντέτο χάλκινων πνευστών, κρουστά και χορωδία, op. 51 (1995)
  • Η Τελική Κρίση, ορατόριο για εκκλησιαστικό όργανο, χορωδία και ορχήστρα (1965)
  • Καντέντσες για το Κοντσέρτο για Βιολί του Μπετόβεν
  • Καντέντσα για το Κοντσέρτο για Πιάνο του Μότσαρτ, K. 491
  • Καντέντσα για τη Χρωματική Φαντασία και Φούγκα του Γ.Σ. Μπαχ, BWV 903

Μεταγραφές για το εκκλησιαστικό όργανο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Γ.Σ. Μπαχ: Μουσική Προσφορά, BWV 1079
  • Γ.Σ. Μπαχ: Παραλλαγές Γκόλντμπεργκ, BWV 988
  • Γ.Φ. Χέντελ: 16 Κοντσέρτα για εκκλησιαστικό όργανο και ορχήστρα (με καντέντσες)
  • Φ. Λιστ: Φαντασία και Φούγκα πάνω στο όνομα BACH
  • Φ. Λιστ: Ορφέας
  • Φ. Λιστ: Προμηθέας
  • Φ. Λιστ: Ψαλμός 13
  • Β.Α. Μότσαρτ: Αντάτζιο και Φούγκα σε Ντο Ελάσσονα, K. 546
  • Μ. Μουσόργκσκι: Εικόνες σε Μια Έκθεση
  • Σ. Ραχμάνινοφ: Συμφωνικοί Χοροί, op. 45

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 6  Μαΐου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 www.lemonde.fr/culture/article/2019/01/27/l-organiste-de-renommee-internationale-jean-guillou-est-mort_5415284_3246.html.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) Discogs. 164477. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 19  Δεκεμβρίου 2014.
  5. ↑ 5,0 5,1 UBc9iXAw1On3.
  6. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 11906464n.
  7. ↑ Roglo. p=jean;n=guillou;oc=57.
  8. ↑ 8,0 8,1 www.landrucimetieres.fr/spip/spip.php?article5423.
  9. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 11906464n. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  10. ↑ CONOR.SI. 67083619.
  11. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 25  Ιουνίου 2015.
  12. ↑ (Γαλλικά) B.R.A.H.M.S.. jean-guillou. Ανακτήθηκε στις 5  Απριλίου 2022.
  13. ↑ 13,0 13,1 ΠΛΜ
  14. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιανουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2017. 
  15. ↑ Pipings
  16. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Δεκεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2017. 
  17. ↑ Laberge, Yves (2014). «Guillou Jean, 2012, La musique et le geste. Paris, Beauchesne Éditeur, discographie (Yves Laberge)» (στα γαλλικά). Anthropologie et Sociétés 38 (1): 295–297. doi:10.7202/1025824ar. ISSN 0702-8997. https://www.erudit.org/fr/revues/as/2014-v38-n1-as01471/1025824ar/. 

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Λεξικό Μουσικής και Μουσικών (Dictionary of Music and Musicians) του George Grove, D.C.L., Οξφόρδη 1880
  • Baker’s biographical dictionary of musicians, on line
  • Rob. Eitner: Biographisch-bibliographisches Quellen-LexiKon, on line
  • Kennedy, Michael: Λεξικό Μουσικής της Οξφόρδης (Oxford University Press. Αθήνα: Γιαλλέλης, 1989), ISBN 960-85226-1-7
  • Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα (ΠΛΜ), έκδοση 1996, τόμος 18, σελ. 34
  • Enciclopedia Bompiani-Musica, Milano (εκδ. ΑΛΚΥΩΝ, 1985)
  • Enciclopedia Treccani, on line
  • Eric Blom: The New Everyman Dictionary of Music, Grove Weidenfeld, Νέα Υόρκη 1988
  • «Pipings», The American Organist, Σεπτέμβριος 2015, σσ. 16-19
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ζαν_Γκιγιού&oldid=10664387"