Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ζακ-Λουί Λιόν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ζακ-Λουί Λιόν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Jacques-Louis Lions (Γαλλικά)
Γέννηση2  Μαΐου 1928[1][2][3]
Γκρας[4]
Θάνατος17  Μαΐου 2001[5][1][3]
Νεγί-συρ-Σεν[4][6]
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[7]
Αγγλικά[8]
ΣπουδέςÉcole Normale Supérieure (1947–1951)[6]
Πανεπιστήμιο του Νανσύ (1951–1954)[6][9]
Lycée Masséna (1946–1947)[6]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμαθηματικός[10]
καθηγητής πανεπιστημίου[11]
διδάσκων πανεπιστημίου[12]
ΕργοδότηςΚολλέγιο της Γαλλίας (1973–1998)[11]
Πανεπιστήμιο του Νανσύ (1954–1963)[6]
Πανεπιστήμιο του Παρισιού (1963–1973)[6]
Πολυτεχνική Σχολή (1966–1986)[6]
Αξιοσημείωτο έργοLions–Magenes lemma
Lions–Lax–Milgram theorem
Aubin–Lions lemma
Οικογένεια
ΤέκναΠιερ-Λουί Λιόν
ΓονείςHonoré Lions[6]
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαprésident-directeur général (1980–1984, INRIA)[6]
πρόεδρος (1984–1992, CNES)[6]
πρόεδρος (1997–1998, Γαλλική Ακαδημία Επιστημών)[13]
πρόεδρος (1991–1994, Διεθνή Μαθηματική Ένωση)
Βραβεύσειςβραβείο Χάρβεϊ (1991)[14][6]
επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστήμιου Κονπλουτένσε της Μαδρίτης (1975)
βραβείο της Ιαπωνίας (1991)[6]
επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Σαντιάγο ντε Κομποστέλα (1989)[15]
honorary doctorate of the University of Malaga (1994)[16]
αλλοδαπό μέλος της Βασιλικής Εταιρείας του Λονδίνου (14  Μαρτίου 1996)[17]
επίτιμος διδάκτωρ του Εθνικού Αυτόνομου Πανεπιστημίου του Μεξικού
επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Λιέγης
επίτιμος διδάκτωρ του Εβραϊκού Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ
Cours Peccot (1958)
βραβείο Τζον φον Νόιμαν (1986)[6]
W. T. and Idalia Reid Prize (1998)[6]
Ταξιάρχης της Λεγεώνας της Τιμής (1993)[6]
Μεγάλος Ταξιάρχης του Εθνικού Τάγματος της Τιμής (1998)[6]
Order of the Rising Sun, Gold and Silver Star (1998)[6]
δεδομένα

Ο Ζακ-Λουί Λιόν (γαλλικά: Jacques-Louis Lions;[18] 2 Μαΐου 1928 - 17 Μαΐου 2001) ήταν Γάλλος μαθηματικός που συνέβαλε στη θεωρία των μερικών διαφορικών εξισώσεων και του στοχαστικού ελέγχου, μεταξύ άλλων τομέων. Τιμήθηκε με το Βραβείο Διάλεξης Τζον φον Νόιμαν του SIAM το 1986 και με πλήθος άλλων τιμητικών διακρίσεων[19][20]. Ο Λιόν βρίσκεται στον κατάλογο του ISI με τις περισσότερες αναφορές ερευνητών[21].

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αφού συμμετείχε στη γαλλική Αντίσταση το 1943 και το 1944, ο Ζακ-Λουί Λιόν μπήκε στην École Normale Supérieure το 1947. Υπήρξε καθηγητής μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο του Νανσί, στη Σχολή Επιστημών του Παρισιού και στην Πολυτεχνική Σχολή.

Το 1966 έστειλε πρόσκληση στον Γκούρι Μαρτσούκ, τον σοβιετικό μαθηματικό να επισκεφθεί το Παρίσι. Η πρόσκληση αυτή παραδόθηκε ιδιοχείρως από τον στρατηγό Ντε Γκωλ κατά την επίσκεψή του στο Ακαντεμγκοροντόκ τον Ιούνιο του ίδιου έτους[22].

Το 1973 έγινε μέλος του διάσημου Κολλεγίου της Γαλλίας (Collège de France) καθώς και της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών. Το 1979 διορίστηκε διευθυντής του Εθνικού Ινστιτούτου Έρευνας στην Πληροφορική και την Αυτοματοποίηση (INRIA), όπου δίδαξε και προώθησε τη χρήση αριθμητικών προσομοιώσεων με τη χρήση πεπερασμένων στοιχείων ολοκλήρωσης. Καθ' όλη τη διάρκεια της καριέρας του, ο Λιόν επέμεινε στη χρήση των μαθηματικών στη βιομηχανία, με ιδιαίτερη συμμετοχή στο γαλλικό διαστημικό πρόγραμμα, καθώς και σε τομείς όπως η ενέργεια και το περιβάλλον. Το γεγονός αυτό τον οδήγησε να διοριστεί εν τέλει διευθυντής του Εθνικού Κέντρου Διαστημικών Μελετών (Centre National d'Etudes Spatiales) (CNES[23]) από το 1984 έως το 1992.

Ο Λιόν εξελέγη πρόεδρος της Διεθνούς Μαθηματικής Ένωσης το 1991 και έλαβε επίσης το Βραβείο Ιαπωνίας και το Βραβείο Χάρβεϊ την ίδια χρονιά[20].Το 1992, το Πανεπιστήμιο του Χιούστον του απένειμε τιμητικό διδακτορικό δίπλωμα. Εκλέχθηκε πρόεδρος της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών το 1996 και ήταν επίσης ξένο μέλος της Βασιλικής Εταιρείας (ForMemRS)[24] και πολλών άλλων ξένων ακαδημιών.[19][20].

Άφησε ένα σημαντικό έργο, μεταξύ των οποίων περισσότερα από 400 επιστημονικά άρθρα, 20 τόμους μαθηματικών που μεταφράστηκαν στα αγγλικά και στα ρωσικά, καθώς και σημαντικές συνεισφορές σε διάφορα συλλογικά έργα, μεταξύ των οποίων οι 4000 σελίδες του μνημειώδους έργου Μαθηματική ανάλυση και αριθμητικές μέθοδοι για την επιστήμη και την τεχνολογία (σε συνεργασία με τον Ρομπέρ Ντοτρέ), καθώς και το Εγχειρίδιο αριθμητικής ανάλυσης σε 7 τόμους (με τον Φιλίπ Ζ. Σιαρλέ).

Ο γιος του, ο Πιερ-Λουί Λιόν είναι επίσης γνωστός μαθηματικός, στον οποίο απονεμήθηκε το μετάλλιο Φιλντς το 1994[25]. τόσο ο πατέρας όσο και ο γιος του έχουν λάβει τιμητικούς διδακτορικούς τίτλους από το Πανεπιστήμιο Χέριοτ-Γουάτ το 1986 και το 1995 αντίστοιχα[26].

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • με τον Ενρίκο Μαγκένες: Μη ομογενή συνοριακά προβλήματα και εφαρμογές. 3 τόμοι. 1968, 1970
  • Βέλτιστος έλεγχος συστημάτων που διέπονται από μερικές διαφορικές εξισώσεις. 1968
  • Με τον Λ. Σεζάρι: Ορισμένες μέθοδοι για την επίλυση μη γραμμικών συνοριακών προβλημάτων. 1969
  • με τον Ροζέ Ντοτρέι: Μαθηματική ανάλυση και αριθμητικές μέθοδοι για τις επιστήμες και την τεχνολογία. 9 τόμοι. 1984/5- μεταφράστηκε από το ανάλυση μαθηματική και αριθμητικός υπολογισμός για τις επιστήμες και τις τεχνικές από τον Ίαν Σνέντον[27].
  • ως επιμελητής με τον Φιλίπ Σιαρλέ: Εγχειρίδιο αριθμητικής ανάλυσης. 7 τόμοι[28].
  • με τον Αλέν Μπενσουσάν, Παπανικολάου: Παπανάπουλος: Ασυμπτωτική ανάλυση περιοδικών δομών. Βόρεια Ολλανδία 1978
  • με τους Ρολάντ Γκλοβίνσκι και Ραιμόν Τρεμολιέ: Νορθ Χόλαντ 1981[29] 2011 pbk έκδοση.
  • Ακριβής ελέγξιμότητα, διαταραχές και σταθεροποίηση κατανεμημένων συστημάτων: Ακριβής ελέγξιμότητα. Τόμος 1. Μασόν. 1988. ISBN 9782225814778.[30]
  • Ακριβής ελέγξιµότητα, διαταραχές και σταθεροποίηση κατανεµηµένων συστηµάτων: Διαταραχές. Τόμος 2. Μασόν. 1988. ISBN 9782225814747.[30]
  • Με τον Τζον Ε. Λανιέζε: Ανάλυση μοντελοποίησης και έλεγχος λεπτών πλακών.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 MacTutor History of Mathematics archive. Ανακτήθηκε στις 22  Αυγούστου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 119131002.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 GeneaStar. lionsjacque.
  4. ↑ 4,0 4,1 GNdOwxko5ltC.
  5. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 119131002. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  6. ↑ 6,00 6,01 6,02 6,03 6,04 6,05 6,06 6,07 6,08 6,09 6,10 6,11 6,12 6,13 6,14 6,15 6,16 6,17 MacTutor History of Mathematics archive.
  7. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb119131002. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  8. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. mzk2005270051. Ανακτήθηκε στις 8  Φεβρουαρίου 2023.
  9. ↑ (Αγγλικά) Mathematics Genealogy Project.
  10. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. mzk2005270051. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2023.
  11. ↑ 11,0 11,1 list of professors at Collège de France. www.college-de-france.fr/media/chaires-et-professeurs/UPL3451746530003663772_LISTE_DES_PROFESSEURS.pdf.
  12. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. mzk2005270051. Ανακτήθηκε στις 15  Δεκεμβρίου 2022.
  13. ↑ Γαλλική Ακαδημία Επιστημών. www.academie-sciences.fr/archivage_site/academie/membre/. Ανακτήθηκε στις 30  Μαΐου 2022.
  14. ↑ harveypz.net.technion.ac.il/harvey-prize-laureates/.
  15. ↑ www.usc.es/es/info_xeral/honoris/.
  16. ↑ www.uma.es/facultad-de-ciencias/info/74494/doctores-honoris-causa/.
  17. ↑ «List of Royal Society Fellows 1660-2007». Complete List of Royal Society Fellows 1660-2007. Βασιλική Εταιρεία. σελ. 219.
  18. ↑ CORE Fields Medal Talk: Pierre-Louis Lions on Mean Field Games
  19. ↑ 19,0 19,1 Jacques-Louis Lions. Casinapioiv.va. Retrieved on 9 May 2016.
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 Jacques-Louis LIONS. isces.org
  21. ↑ Thomson ISI. «Lions, Jacques-Louis, ISI Highly Cited Researchers». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2006. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2009. CS1 maint: Unfit url (link)
  22. ↑ Impagliazzo, John· Proydakov, Eduard (2011). Perspectives on Soviet and Russian Computing: First IFIP WG 9.7 Conference, SoRuCom 2006, Petrozavodsk, Russia, July 3-7, 2006, Revised Selected Papers (στα Αγγλικά). Springer. ISBN 9783642228162. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2018. 
  23. ↑ «cnes | Le site du Centre national d'études spatiales». cnes (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2024. 
  24. ↑ Ciarlet, P. G. (2002). «Jacques-Louis Lions. 2 May 1928 – 17 May 2001». Biographical Memoirs of Fellows of the Royal Society 48: 275–287. doi:10.1098/rsbm.2002.0015. 
  25. ↑ Hoffmann, Ilire Hasani, Robert. «Academy of Europe: Lions Pierre-Louis». www.ae-info.org. Ανακτήθηκε στις 6 Απριλίου 2016. 
  26. ↑ «Heriot-Watt University Edinburgh: Honorary Graduates». www1.hw.ac.uk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 6 Απριλίου 2016. 
  27. ↑ Tulovsky, Vladimir (1990). «Review of Mathematical Analysis and Numerical Methods for Science and Technology, Volume 2: Functional and Variational Methods by Robert Dautray and Jacques-Louis Lions; Ian N. Sneddon, trans.)». SIAM Review 32: 191–192. doi:10.1137/1032037. https://www.proquest.com/openview/a095a3b87627cfdb31bcf91d8806a6c0/1?pq-origsite=gscholar&cbl=30748. 
  28. ↑ Ciarlet and J.-L. Lions were co-editors for Elsevier's series Handbook of Numerical Analysis — after the death of Lions, Ciarlet became the sole editor for the series. «Handbook of Numerical Analysis, Volume 8, 1st edition». Elsevier (elsevier.com). 
  29. ↑ Hager, William W. (1983). «Book Review: Numerical analysis of variational inequalities». Bulletin of the American Mathematical Society 8: 100–103. doi:10.1090/S0273-0979-1983-15096-6. 
  30. ↑ 30,0 30,1 Russell, David L. (1990). «Review: Controlabilité Exacte, Perturbations et Stabilisation de Systèmes Distribués, by J.-L. Lions». Bull. Amer. Math. Soc. (N.S.) 22 (2): 353–356. doi:10.1090/s0273-0979-1990-15909-9. https://www.ams.org/journals/bull/1990-22-02/S0273-0979-1990-15909-9/S0273-0979-1990-15909-9.pdf. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ζακ-Λουί_Λιόν&oldid=10487507"