Μετάβαση στο περιεχόμενο

Περιφέρεια Αραράτ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Επαρχία Αραράτ)

Συντεταγμένες: 39°55′N 44°43′E / 39.917°N 44.717°E / 39.917; 44.717

Επαρχία Αραράτ
ΧώραΑρμενία
Διοικητική υπαγωγήΑρμενία
ΠρωτεύουσαΑρτασάτ
Ίδρυση7  Νοεμβρίου 1995
ΓλώσσεςAρμενικά
Έκταση2.090 km²
Πληθυσμός260.367
Ταχυδρομικός κώδικας0601–0823
Γεωγραφικές συντεταγμένες39°55′0″N 44°43′0″E
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η περιφέρεια Αραράτ (Αρμενικά: Արարատ) είναι περιφέρεια της Αρμενίας. Πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της είναι η πόλη Αρτασάτ.

Η περιφέρεια πήρε το όνομά της από το βιβλικό όρος Αραράτ. Συνορεύει με την Τουρκία στα δυτικά και την αζερική Αυτόνομη Δημοκρατία του Ναχιτσεβάν στα νότια. Περιβάλλει τον θύλακα Τιγκρανασέν του Ναχιτσεβάν, ο οποίος ελέγχεται από την Αρμενία από την κατάληψή του τον Μάιο του 1992 κατά τη διάρκεια του Πρώτου Πολέμου του Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Εσωτερικά, το Αραράτ συνορεύει με την περιφέρεια Αρμαβίρ στα βορειοδυτικά, την περιφέρεια Κοταΐκ στα βόρεια, την περιφέρεια Γκεγαρκουνίκ στα ανατολικά, την περιφέρεια Βαγιότς Ντζορ στα νοτιοανατολικά και την πόλη του Γερεβάν στα βόρεια.

Δύο πρώην πρωτεύουσες της Αρμενίας βρίσκονται στη σημερινή περιφέρεια Αραράτ, η Αρτάξατα και ο Δούβιος. Φιλοξενεί επίσης το μοναστήρι Χορ Βιράπ, σημαντικό ως τόπος φυλάκισης 13 ετών του Γρηγόριου του Φωτιστή και το πλησιέστερο σημείο στο όρος Αραράτ εντός των αρμενικών συνόρων.

Η επαρχία Αραράτ πήρε το όνομά της από την ιστορική επαρχία Αϊραράτ της Αρχαίας Αρμενίας.

Σύμφωνα με τον Μωυσή τον Χωρηνό και το μεσαιωνικό αρμενικό γεωγραφικό βιβλίο Ασχαρατσούιτς του Ανανία του Σιράκ, το Αϊραράτ ήταν μία από τις 15 επαρχίες της Μεγάλης Αρμενίας. Θεωρούνταν η κεντρική επαρχία των Αρμενικών Υψιπέδων.

Πιστεύεται ότι το όνομα Αραράτ είναι το αρμενικό αντίστοιχο του τοπωνυμίου Ουραρτού.[1][2]

Τα όρη Γεράχ στο κεντρικό τμήμα της περιφέρειας

Η περιφέρεια Αραράτ έχει έκταση 2.090 τετραγωνικά χιλιόμετρα (7% της συνολικής έκτασης της Αρμενίας). Καταλαμβάνει το ανατολικό μέρος του κεντρικού τμήματος της σημερινής Αρμενίας. Από τα βόρεια, συνορεύει με την περιφέρεια Αρμαβίρ, το Γερεβάν και την περιφέρεια Κοτάικ. Από τα ανατολικά, συνορεύει με τη Γκεγαρκουνίκ και τη Βαγιότς Ντζορ. Η επαρχία Ιγκντίρ της Τουρκίας και η Αυτόνομη Δημοκρατία του Ναχιτσεβάν του Αζερμπαϊτζάν αποτελούν αντίστοιχα τα δυτικά και νότια σύνορα της περιφέρειας.

Ιστορικά, το σημερινό έδαφος της περιφέρειας καταλαμβάνει κυρίως το καντόνι Βοστάν Αγιότς της επαρχίας Αϊραράτ της Αρχαίας Αρμενίας.

Το όρος Σπιτακασάρ (3560 μ.)

Η περιφέρεια βρίσκεται στα νοτιοανατολικά της πεδιάδας του Αραράτ, και περιβάλλεται από τα βουνά Γερανός από τα βόρεια, τα βουνά Γκεγάμ, Νταχνάκ και Μζκατάρ από τα ανατολικά, τα βουνά Ουρτς από τα νότια και τον ποταμό Αράξη από τα δυτικά. Τα βουνά Γεράχ βρίσκονται στο κέντρο της περιφέρειας. Περίπου το 30% της επικράτειας είναι πεδινό, ενώ στο υπόλοιπο κυριαρχούν τα βουνά.

Το υψηλότερο σημείο της περιφέρειας Αραράτ είναι η κορυφή Σπιτακασάρ των βουνών Γκεγάμ με ύψος 3560 μέτρα. Το χαμηλότερο σημείο είναι 801 μέτρα στην κοιλάδα του Αράξη. Ο Αράξης, ο Ραζντάν, ο Αζάτ και ο Βεντί, είναι τα 4 μεγάλα ποτάμια που διασχίζουν την περιφέρεια. Το κλίμα στην επικράτεια της περιφέρειας είναι πολύ διαφοροποιημένο. Κυμαίνεται μεταξύ εξαιρετικά ξηρού κλίματος στις χαμηλότερες πεδιάδες και ψυχρού χιονισμένου κλίματος στα υψώματα.

Το απόκρημνο έδαφος του δάσους Χοσρόβ που βρίσκεται στα βορειοανατολικά της περιφέρειας, ήταν το προπύργιο των υπό εξαφάνιση λεοπαρδάλεων του Καυκάσου στην Αρμενία. Από τον Οκτώβριο του 2000 έως τον Ιούλιο του 2002 βρέθηκαν ίχνη με όχι περισσότερες από 10 λεοπαρδάλεις σε περιοχή 780 τετραγωνικών χιλιομέτρων.[3]

  1. http://www.iranicaonline.org/articles/ayrarat Encyclopædia Iranica Online
  2. «Ararat». Jewish Virtual Library. 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2009. 
  3. Khorozyan, I., Malkhasyan, A. (2002). Ecology of the leopard (Panthera pardus) in Khosrov Reserve, Armenia: implications for conservation. Scientific Reports of the Zoological Society “La Torbiera” 6: 1–41.