Ιτουρούπ
Συντεταγμένες: 45°02′N 147°37′E / 45.033°N 147.617°E
| Итуру́п | |
|---|---|
 Δορυφορική εικόνα του Ιτουρούπ. | |
 | |
| Γεωγραφία | |
| Τοποθεσία | Βορειοανατολική Ασία |
| Αρχιπέλαγος | Κουρίλες |
| Αριθμός νήσων | 56 |
| Έκταση | 3.200 km² |
| Υψόμετρο | 1.634 μ |
| Υψηλότερη κορυφή | Στοκάπ |
| Χώρα | |
| Περιφέρεια | Σαχαλίνη |
| Πρωτεύουσα | Κουρίλσκ |
| Δημογραφικά | |
| Πληθυσμός | 7.500 (απογραφής 2003) |
| Πυκνότητα | 2,3 /χλμ2 |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Το Ιτουρούπ (ρωσικά: Итуруп) ή Ετορόφου (ιαπωνικά: 択捉島) παλαιότερα ήταν γνωστό ως Staten Island. Είναι το μεγαλύτερο και βορειότερο νησί στις νότιες Κουρίλες, η ιδιοκτησία του οποίου διεκδικείται από την Ιαπωνία και τη Ρωσία.
Το νησί ήταν ιαπωνικό έδαφος από το 1855 μέχρι το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου το 1945, όταν οι σοβιετικές δυνάμεις κατέλαβαν όλες τις Κουρίλες και εκδίωξαν τους Ιάπωνες κατοίκους. Το νησί εξακολουθεί να διεκδικείται από την Ιαπωνία, η οποία θεωρεί ότι μια τοποθεσία στο Ιτουρούπ είναι το βορειότερο σημείο της. Βρίσκεται κοντά στο νότιο άκρο της αλυσίδας των Κουρίλων, μεταξύ του Κουνασίρι (19 χλμ στα ΝΔ) και του Ουρούπ (37 χλμ στα ΒΑ). Η πόλη Κουρίλσκ, διοικητικό κέντρο της περιφέρειας Κουρίλσκι, βρίσκεται περίπου στο μέσο της δυτικής ακτής της. Το Ιτουρούπ και το Ουρούπ χωρίζονται από το στενό Φριζ, που πήρε το όνομά του από τον Ολλανδό εξερευνητή Μάρτιν Γκέριτσον Φριζ, τον πρώτο καταγεγραμμένο Ευρωπαίο που εξερεύνησε την περιοχή.
Γεωγραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Ιτουρούπ αποτελείται από ηφαιστειογενείς ορεινούς όγκους και κορυφογραμμές βουνών. Μια σειρά από δώδεκα ασβεστοαλκαλικά ηφαίστεια που εκτείνονται από ΒΑ προς ΝΔ σχηματίζουν τη ραχοκοκαλιά του νησιού, με το υψηλότερο να είναι το Stokap (1.634 m) στο κεντρικό τμήμα του Ιτουρούπ. Οι ακτές του νησιού είναι ψηλές και απότομες. Η βλάστηση αποτελείται κυρίως από ερυθρελάτες, πεύκα, έλατα και μικτά φυλλοβόλα δάση με σκλήθρα, λιάνα και βούρτσα από μπαμπού Kuril. Τα βουνά καλύπτονται με θάμνο σημύδας και πεύκου νάνου Σιβηρίας, ποώδη άνθη (συμπεριλαμβανομένης της Fragaria iturupensis, της φράουλας Iturup) ή γυμνούς βράχους.
Το νησί περιέχει επίσης μερικούς ψηλούς καταρράκτες, όπως τον Ilya Muromets.
Ο ρενίτης, ένα ορυκτό θειούχου ρηνίου (ReS2), ανακαλύφθηκε σε ενεργές θερμές φουμάρες στο ηφαίστειο Kudriavy και περιγράφηκε για πρώτη φορά το 2004. Στο πεδίο αρχικά παρερμηνεύτηκε με μολυβδενίτη.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετακλασική (500 έως 1450)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι γηγενείς κάτοικοι του Ιτουρούπ και των Κουρίλ νησιών είναι οι Αϊνού. Ζούσαν εκεί πριν από τον 14ο αιώνα.
Περίοδος Έντο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Iturup έφτασε το 1661 από τους Ιάπωνες Shichirobei και τους συντρόφους του αφού είχαν παρασυρθεί εκεί. Το νησί είδε τόσο έναν ρωσικό οικισμό (τέλη 18ου αιώνα) όσο και μια ιαπωνική φρουρά (1800) στη θέση του σημερινού Κουρίλσκ. Το 1855 το Iturup παραχωρήθηκε στην Ιαπωνία με τη Συνθήκη του Shimoda. Το όνομά του προέρχεται από το Ainu, που σημαίνει «Μέρος που έχει [πολλά] ακρωτήρια».
Περίοδος επίδειξης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 26 Νοεμβρίου 1941, ένας ιαπωνικός στόλος μεταφορέων άφησε τον κόλπο του Χιτοκάππου (τώρα ονομάζεται Κόλπος Κασάτκα), στην ανατολική ακτή του Ιτουρούπ, και έπλευσε για μια επίθεση στην αμερικανική βάση του Περλ Χάρμπορ.
Το χωριό Shana βρισκόταν στο Iturup (Etorofu) στην εποχή Showa, πριν από το 1945. Ήταν η διοικητική πρωτεύουσα των νησιών Κουρίλ. Υπήρχε ένα νοσοκομείο του χωριού, ένα εργοστάσιο Etorofu Fisheries, ένας ραδιοπύργος του ταχυδρομείου με μια κεραία λήψης ραδιοφώνου. Ο δέκτης λειτουργούσε με μπαταρία.
Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1945, σύμφωνα με αποφάσεις της Διάσκεψης της Γιάλτας, καταλήφθηκε από τη Σοβιετική Ένωση μετά την ήττα της Ιαπωνίας στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι Ιάπωνες κάτοικοι εκδιώχθηκαν στην ηπειρωτική Ιαπωνία. Το 1956 οι δύο χώρες συμφώνησαν να αποκαταστήσουν τις διπλωματικές σχέσεις, αλλά μια συνθήκη ειρήνης, από το 2021, δεν έχει συναφθεί λόγω του αμφισβητούμενου καθεστώτος του Iturup και ορισμένων άλλων κοντινών νησιών.
Ένα σοβιετικό αεροδρόμιο αντιαεροπορικής άμυνας (PVO), το Burevestnik (Αγγλικά: storm-petrel), βρίσκεται στο νησί και μέχρι το 1993 ήταν το σπίτι για μια σειρά από μαχητικά αεροσκάφη Mikoyan-Gurevich MiG-23. Το 1968, η πτήση 253Α της Seaboard World Airlines αναχαιτίστηκε πάνω από τις Κουρίλες και αναγκάστηκε να προσγειωθεί στο Burevestnik με 214 Αμερικανούς στρατιώτες με προορισμό το Βιετνάμ. Ένα παλαιότερο αεροδρόμιο, το Vetrovoe, υπάρχει στο ανατολικό τμήμα του νησιού και μπορεί να χρησιμοποιήθηκε κυρίως από τις ιαπωνικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου.
Σύγχρονη περίοδος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ένα νέο διεθνές αεροδρόμιο, το αεροδρόμιο Iturup, άνοιξε το 2014, 7 χιλιόμετρα (4+1⁄2 μίλια) ανατολικά του Kurilsk. Ήταν το πρώτο αεροδρόμιο που κατασκευάστηκε από την αρχή στη μετασοβιετική ιστορία της Ρωσίας. Διαθέτει διάδρομο μήκους 2,3 χιλιομέτρων (7.500 πόδια), πλάτους 42 μέτρων (138 πόδια) και μπορεί να δεχθεί αεροσκάφη Antonov An-74-200. Έχει και στρατιωτική χρήση. Το στρατιωτικό αεροδρόμιο Burevestnik 60 km (37 mi) νότια, στο παρελθόν δεχόταν επίσης πολιτικά αεροσκάφη, αλλά συχνά ήταν κλειστό λόγω ομίχλης. Το Burevestnik είναι πλέον εφεδρικό αεροδρόμιο για το νέο αεροδρόμιο. Στις 2 Φεβρουαρίου 2018, το PBS NewsHour ανέφερε ότι η Ρωσία ανακοίνωσε ότι στέλνει μαχητικά αεροσκάφη στο Iturup. Τα αεροσκάφη Su-35 προσγειώθηκαν σε εφεδρικό αεροδρόμιο στο νησί τον Μάρτιο του 2018 και τα Su-35 αναπτύχθηκαν στη συνέχεια στο αεροδρόμιο Iturup σε δοκιμαστική βάση τον Αύγουστο του 2018.
Διοικητικά το νησί ανήκει στην Περιφέρεια Σαχαλίνης της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Η Ιαπωνία διεκδικεί το Iturup ως τμήμα της υπονομαρχίας Nemuro.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Iturup στο Wikimedia Commons
|