Πειθώ (μυθολογία): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ρομπότ: προσθήκη σήμανσης επαληθευσιμότητας |
Veron (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
{{πληροφορίες προσώπου}}Στην [[ελληνική μυθολογία]] η '''Πειθώ''' ήταν η θεά που προσωποποιούσε την πειθώ, τη μεγάλη και πολύπλευρη δύναμη του ανθρώπινου λόγου και της [[Ρητορική|ρητορικής]]<ref name=":0">{{Cite book|title=Polis and personification in classical Athenian art|first=Amy Claire|last=Library Genesis|publisher=Leiden ; Boston : Brill|isbn=978-90-04-19417-5|year=|date=2011|location=|page=55-62|url=http://archive.org/details/polispersonifica00smit}}</ref>. |
|||
{{χωρίς παραπομπές}} |
|||
Η Πειθώ ωστόσο εμφανίζεται αρχικώς ως θεότητα όχι του λόγου, αλλά της ερωτικής δράσεως, δηλαδή του [[έρωτας|έρωτα]] και του [[γάμος|γάμου]]. Αναφέρεται, κάπως συγκεχυμένα, ως κόρη της [[Αφροδίτη (μυθολογία)|Αφροδίτης]]<ref>[[Σαπφώ]], απόσπασμα 200.</ref> και του [[Ερμής (μυθολογία)|Ερμή]]. |
|||
Η Πειθώ λατρευόταν άλλοτε ως αυτόνομη θεότητα<ref name=":0" /> και άλλοτε ως βοηθός άλλων θεοτήτων, όπως της Αφροδίτης, του [[Πόθος (μυθολογία)|Πόθου]], του [[Ίμερος (δαίμονας)|Ιμέρου]], των [[Ώρες (μυθολογία)|Ωρών]] και των [[Χάριτες|Χαρίτων]]<ref>{{Cite web|url=https://el.wikisource.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%BF%CF%82_%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%AE%CE%B3%CE%B7%CF%83%CE%B9%CF%82/%CE%92%CE%BF%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC|title=Ελλάδος περιήγησις/Βοιωτικά - Βικιθήκη|website=el.wikisource.org|language=el|accessdate=2021-10-27}}</ref>. Σπανιότερα το κύριο όνομα «Πειθώ» απαντάται ως επίθετο και θρησκευτική επίκληση της θεάς Αφροδίτης και της θεάς [[Άρτεμις|Αρτέμιδος]]<ref name=":0" />. |
|||
| ⚫ | |||
Στην περίπτωση του αρχαιοελληνικού γάμου, η σχέση της Πειθούς ήταν βαθύτερη, επειδή ο γαμβρός έπρεπε να διαπραγματευθεί με τον πατέρα της υποψήφιας νύφης (και να τον ''πείσει'') ως προς τα οικονομικά του προκειμένου να την παντρευτεί. Οι πιο επιθυμητές γυναίκες προσέλκυαν πολλούς υποψήφιους μνηστήρες και ο πειστικός λόγος καθόριζε συχνά τον βαθμό επιτυχίας τους (πρβλ. και την ομοιότητα των λέξεων «πειθώ» και «πόθος») |
|||
| ⚫ | Η αντίστοιχη της Πειθούς στη [[ρωμαϊκή μυθολογία]] ήταν η [[Σουαδέλα]]. Εξάλλου, με το όνομα Πειθώ απαντάται και μία από τις [[Ωκεανίδες]] (η ''[[Θεογονία]]'' αναφέρει ακόμα και τη θεά ως κόρη του [[Ωκεανός (μυθολογία)|Ωκεανού]] και της [[Τηθύς|Τηθύος]]<ref>Bane, Theresa (2013). ''Encyclopedia of Fairies in World Folklore and Mythology''. McFarland, Incorporated, Publishers. σελ. 268. ISBN <bdi>9780786471119</bdi>.</ref><ref>[...] τίκτε δὲ θυγατέρων ἱερὸν γένος, αἳ κατὰ γαῖαν ἄνδρας κουρίζουσι σὺν Ἀπόλλωνι ἄνακτι καὶ Ποταμοῖς, ταύτην δὲ Διὸς πάρα μοῖραν ἔχουσι, Πειθώ τ᾽ Ἀδμήτη τε Ἰάνθη τ᾽ Ἠλέκτρη τε [...]. [[s:Θεογονία#v345|Ησίοδου Θεογονία, στ. 346-349]]</ref>). |
||
==Δείτε επίσης== |
==Δείτε επίσης== |
||
* Ο [[αστεροειδής]] '''[[118 Πειθώ]]''' (118 Peitho), που ανακαλύφθηκε το 1872, πήρε το όνομά του από τις μυθικές αυτές μορφές. |
* Ο [[αστεροειδής]] '''[[118 Πειθώ]]''' (118 Peitho), που ανακαλύφθηκε το 1872, πήρε το όνομά του από τις μυθικές αυτές μορφές. |
||
== Παραπομπές == |
|||
{{Παραπομπές}} |
|||
== Πηγές == |
== Πηγές == |
||
Έκδοση από την 12:24, 27 Οκτωβρίου 2021
| Πειθώ | |
|---|---|
 | |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Ίυγξ |
| Γονείς | Ωκεανός και Τηθύς και Αφροδίτη |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Στην ελληνική μυθολογία η Πειθώ ήταν η θεά που προσωποποιούσε την πειθώ, τη μεγάλη και πολύπλευρη δύναμη του ανθρώπινου λόγου και της ρητορικής[1].
Η Πειθώ ωστόσο εμφανίζεται αρχικώς ως θεότητα όχι του λόγου, αλλά της ερωτικής δράσεως, δηλαδή του έρωτα και του γάμου. Αναφέρεται, κάπως συγκεχυμένα, ως κόρη της Αφροδίτης[2] και του Ερμή.
Η Πειθώ λατρευόταν άλλοτε ως αυτόνομη θεότητα[1] και άλλοτε ως βοηθός άλλων θεοτήτων, όπως της Αφροδίτης, του Πόθου, του Ιμέρου, των Ωρών και των Χαρίτων[3]. Σπανιότερα το κύριο όνομα «Πειθώ» απαντάται ως επίθετο και θρησκευτική επίκληση της θεάς Αφροδίτης και της θεάς Αρτέμιδος[1].
Στην περίπτωση του αρχαιοελληνικού γάμου, η σχέση της Πειθούς ήταν βαθύτερη, επειδή ο γαμβρός έπρεπε να διαπραγματευθεί με τον πατέρα της υποψήφιας νύφης (και να τον πείσει) ως προς τα οικονομικά του προκειμένου να την παντρευτεί. Οι πιο επιθυμητές γυναίκες προσέλκυαν πολλούς υποψήφιους μνηστήρες και ο πειστικός λόγος καθόριζε συχνά τον βαθμό επιτυχίας τους (πρβλ. και την ομοιότητα των λέξεων «πειθώ» και «πόθος»)
Η αντίστοιχη της Πειθούς στη ρωμαϊκή μυθολογία ήταν η Σουαδέλα. Εξάλλου, με το όνομα Πειθώ απαντάται και μία από τις Ωκεανίδες (η Θεογονία αναφέρει ακόμα και τη θεά ως κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος[4][5]).
Δείτε επίσης
- Ο αστεροειδής 118 Πειθώ (118 Peitho), που ανακαλύφθηκε το 1872, πήρε το όνομά του από τις μυθικές αυτές μορφές.
Παραπομπές
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Library Genesis, Amy Claire (2011). Polis and personification in classical Athenian art. Leiden ; Boston : Brill. σελ. 55-62. ISBN 978-90-04-19417-5.
- ↑ Σαπφώ, απόσπασμα 200.
- ↑ «Ελλάδος περιήγησις/Βοιωτικά - Βικιθήκη». el.wikisource.org. Ανακτήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 2021.
- ↑ Bane, Theresa (2013). Encyclopedia of Fairies in World Folklore and Mythology. McFarland, Incorporated, Publishers. σελ. 268. ISBN 9780786471119.
- ↑ [...] τίκτε δὲ θυγατέρων ἱερὸν γένος, αἳ κατὰ γαῖαν ἄνδρας κουρίζουσι σὺν Ἀπόλλωνι ἄνακτι καὶ Ποταμοῖς, ταύτην δὲ Διὸς πάρα μοῖραν ἔχουσι, Πειθώ τ᾽ Ἀδμήτη τε Ἰάνθη τ᾽ Ἠλέκτρη τε [...]. Ησίοδου Θεογονία, στ. 346-349
Πηγές
- Emmy Patsi-Garin: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδ. οίκος Χάρη Πάτση, Αθήνα 1969