Αναιτιοκρατία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 10:31, 24 Φεβρουαρίου 2021

Η αναιτιοκρατία είναι η ιδέα ότι τα γεγονότα (ή ορισμένα γεγονότα ή γεγονότα ορισμένων τύπων) δεν προκαλούνται ή δεν προκαλούνται αιτιολογικά. Είναι το αντίθετο της αιτιοκρατίας και σχετίζεται με την τύχη.

Η αναιτιοκρατία είναι ιδιαίτερα συναφής με το φιλοσοφικό πρόβλημα της ελεύθερης θέλησης, ιδιαίτερα με τη μορφή μεταφυσικής ελευθεριαρχίας. Στην επιστήμη, και πιο συγκεκριμένα στη κβαντική θεωρία της φυσικής, η αναιτιοκρατία είναι η πεποίθηση ότι κανένα γεγονός δεν είναι σίγουρο και ολόκληρο το αποτέλεσμα είναι πιθανό. Οι σχέσεις αβεβαιότητας του Χάιζενμπεργκ και ο «κανόνας των γεννημένων», που προτάθηκε από τον Μαξ Μπορν συχνά αποτελούν σημεία εκκίνησης για να υποστηρίξουν την αναιτιοκρατική φύση του σύμπαντος.^[1] Η αναιτιοκρατία υποστηρίζεται επίσης από τον Σερ Άρθουρ Έντινγκτον και τον Μάρεϊ Γκελ-Μαν. Η αναιτιοκρατία έχει προωθηθεί από το βιβλίο του Γάλλου βιολόγου Ζακ Μονό με τίτλο "H τύχη και η αναγκαιότητα". Ο φυσικός-χημικός Ιλιά Πριγιόγκιν ισχυρίστηκε αναιτιοκρατία σε σύνθετα συστήματα.

Παραπομπές

↑ The Born rule itself does not imply whether the observed indeterminism is due to the object, to the measurement system, or both. The ensemble interpretation by Born does not require fundamental indeterminism and lack of causality.

[1] The Born rule itself does not imply whether the observed indeterminism is due to the object, to the measurement system, or both. The ensemble interpretation by Born does not require fundamental indeterminism and lack of causality.

[1]

Έκδοση από την 19:44, 18 Ιουνίου 2020 επεξεργασία Ttzavaras (συζήτηση \| συνεισφορές) Γραφειοκράτες, Διαχειριστές 139.307 επεξεργασίες Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας ← Προηγούμενη διαφορά		Έκδοση από την 10:31, 24 Φεβρουαρίου 2021 επεξεργασία αναίρεση Spiros71 (συζήτηση \| συνεισφορές) Εκτεταμένα αυτοεπιβεβαιωμένοι χρήστες 1.888 επεξεργασίες μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτα: Οπτική επεξεργασία Επόμενη διαφορά →
Γραμμή 1:		Γραμμή 1:
	Η '''αναιτιοκρατία''' είναι η ιδέα ότι τα γεγονότα (ή ορισμένα γεγονότα ή γεγονότα ορισμένων τύπων) δεν προκαλούνται ή δεν προκαλούνται [[Αιτιοκρατία\|αιτιολογικά]].Είναι το αντίθετο της [[Αιτιοκρατία\|αιτιοκρατίας]] και σχετίζεται με την τύχη.		Η '''αναιτιοκρατία''' είναι η ιδέα ότι τα γεγονότα (ή ορισμένα γεγονότα ή γεγονότα ορισμένων τύπων) δεν προκαλούνται ή δεν προκαλούνται [[Αιτιοκρατία\|αιτιολογικά]]. Είναι το αντίθετο της [[Αιτιοκρατία\|αιτιοκρατίας]] και σχετίζεται με την τύχη.

	Η αναιτιοκρατία είναι ιδιαίτερα συναφής με το φιλοσοφικό πρόβλημα της [[Ελεύθερη βούληση\|ελεύθερης θέλησης]], ιδιαίτερα με τη μορφή μεταφυσικής [[Ελευθεριαρχία\|ελευθεριαρχίας]]. Στην επιστήμη, και πιο συγκεκριμένα στη κβαντική θεωρία της φυσικής, η αναιτιοκρατία είναι η πεποίθηση ότι κανένα γεγονός δεν είναι σίγουρο και ολόκληρο το αποτέλεσμα είναι πιθανό. Οι σχέσεις αβεβαιότητας του Χάιζενμπεργκ και ο «κανόνας των γεννημένων», που προτάθηκε από τον Μαξ Μπορν συχνά αποτελούν σημεία εκκίνησης για να υποστηρίξουν την αναιτιοκρατική φύση του σύμπαντος.<ref>The Born rule itself does not imply whether the observed indeterminism is due to the object, to the measurement system, or both. The [[ensemble interpretation]] by Born does not require fundamental indeterminism and lack of causality.</ref> Η αναιτιοκρατία υποστηρίζεται επίσης από τον Σερ Άρθουρ Έντινγκτον και τον Μάρεϊ Γκελ-Μαν. Η αναιτιοκρατία έχει προωθηθεί από το βιβλίο του Γάλλου βιολόγου [[Ζακ Μονό]] με τίτλο "H τύχη και η αναγκαιότητα". Ο φυσικός-χημικός Ιλιά Πριγιόγκιν ισχυρίστηκε αναιτιοκρατία σε σύνθετα συστήματα.		Η αναιτιοκρατία είναι ιδιαίτερα συναφής με το φιλοσοφικό πρόβλημα της [[Ελεύθερη βούληση\|ελεύθερης θέλησης]], ιδιαίτερα με τη μορφή μεταφυσικής [[Ελευθεριαρχία\|ελευθεριαρχίας]]. Στην επιστήμη, και πιο συγκεκριμένα στη κβαντική θεωρία της φυσικής, η αναιτιοκρατία είναι η πεποίθηση ότι κανένα γεγονός δεν είναι σίγουρο και ολόκληρο το αποτέλεσμα είναι πιθανό. Οι σχέσεις αβεβαιότητας του Χάιζενμπεργκ και ο «κανόνας των γεννημένων», που προτάθηκε από τον Μαξ Μπορν συχνά αποτελούν σημεία εκκίνησης για να υποστηρίξουν την αναιτιοκρατική φύση του σύμπαντος.<ref>The Born rule itself does not imply whether the observed indeterminism is due to the object, to the measurement system, or both. The [[ensemble interpretation]] by Born does not require fundamental indeterminism and lack of causality.</ref> Η αναιτιοκρατία υποστηρίζεται επίσης από τον Σερ Άρθουρ Έντινγκτον και τον Μάρεϊ Γκελ-Μαν. Η αναιτιοκρατία έχει προωθηθεί από το βιβλίο του Γάλλου βιολόγου [[Ζακ Μονό]] με τίτλο "H τύχη και η αναγκαιότητα". Ο φυσικός-χημικός Ιλιά Πριγιόγκιν ισχυρίστηκε αναιτιοκρατία σε σύνθετα συστήματα.