Πέτρος Κόκκαλης

Πέτρος Κόκκαλης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Πέτρος Κόκκαλης (Ελληνικά)
Γέννηση	1896 Λιβαδειά
Θάνατος	1962 Ανατολικό Βερολίνο
Αιτία θανάτου	έμφραγμα του μυοκαρδίου
Συνθήκες θανάτου	φυσικά αίτια
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	νέα ελληνική γλώσσα
Σπουδές	Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών Πανεπιστήμιο της Βέρνης
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	διδάσκων πανεπιστημίου ιατρός
Εργοδότης	Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών Πανεπιστήμιο Χούμπολτ
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας
Οικογένεια
Τέκνα	Σωκράτης Κόκκαλης
Συγγενείς	Λουκάς Κόκκαλης (προπάππος)

Ο Πέτρος Κόκκαλης του Σωκράτη, (1896-1962) ήταν Έλληνας ιατρός, αντιστασιακός και ακαδημαϊκός.

Βιογραφικά στοιχεία

Ο Πέτρος Κόκκαλης γεννήθηκε το 1896 στη Λιβαδειά. Πατέρας του ήταν ο Σωκράτης Κόκκαλης, γυμνασιάρχης του μοναδικού τότε Γυμνασίου της Λιβαδειάς. Μητέρα του ήταν η Πολυξένη Νάκου, της οποίας ο θείος, Λουκάς Νάκος, έγινε υπουργός Δικαιοσύνης στις κυβερνήσεις του Ελευθερίου Βενιζέλου.

Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στα Πανεπιστήμια της Ζυρίχης και της Βέρνης στην Ελβετία όπου και έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα (1919). Ακολούθως, από το 1919 ως το 1928 εργάστηκε στην χειρουργική κλινική του Πανεπιστημίου του Μονάχου ως βοηθός του διαπρεπή καθηγητή Φέρντιναντ Ζάουερμπρουχ, που θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους χειρουργούς του 20ου αιώνα. Το 1929 ο Πέτρος Κόκκαλης επέστρεψε στην Ελλάδα και έγινε διευθυντής της «Κλινικής Αθηνών» και του νοσοκομείου «Ελπίς». Παράλληλα, έγινε τακτικός καθηγητής στην έδρα της Χειρουργικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και διευθυντής χειρουργικής στο «Αρεταίειο» Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Αθηνών.

Στο Αλβανικό Μέτωπο υπηρέτησε ως αντισυνταγματάρχης Υγειονομικού. Το 1942 έχασε την Έδρα του στο Πανεπιστήμιο λόγω της συμμετοχής του στο ΕΑΜ και στην Αντίσταση. Συμμετείχε στην ΠΕΕΑ, την Κυβέρνηση του Βουνού, ως γραμματέας (υπουργός) Κοινωνικής Πρόνοιας και Παιδείας.

Μετά την Απελευθέρωση, αναχώρησε αρχικά για το Παρίσι, αλλά το 1946, κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, επέστρεψε στην Ελλάδα και έγινε υπουργός στην Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση. Ως βασικός συνεργάτης του Νίκου Ζαχαριάδη, ήταν υπεύθυνος του προγράμματος αποστολής παιδιών στις Λαϊκές Δημοκρατίες από τον ΔΣΕ (το οποίο η τότε κυβερνητική προπαγάνδα ονόμαζε παιδομάζωμα).

Το 1949 μετά την ήττα του ΔΣΕ εγκαταστάθηκε στην Ανατολική Γερμανία, όπου συνέχισε την ακαδημαϊκή του καριέρα ως διευθυντής του Ινστιτούτου Πειραματικής Χειρουργικής της Καρδιάς και των Αιμοφόρων Αγγείων της Γερμανικής Ακαδημίας Επιστημών, της οποίας έγινε μέλος. Επίσης έγινε προσωπικός φίλος του ηγέτη της χώρας, Βάλτερ Ούλμπριχτ.

Πέθανε από έμφραγμα μυοκαρδίου το 1962 στο Ανατολικό Βερολίνο. Γιος του είναι ο Σωκράτης Κόκκαλης.

Το 1951, ο Νίκος Ζαχαριάδης είχε πει σε στελέχη του ΚΚΕ για τον Πέτρο Κόκκαλη: «αν ο Κόκκαλης ήταν στην Ελλάδα , έπρεπε να ήταν πρωθυπουργός. Είναι ο καλύτερος από όλους».

Βιβλιογραφία - Πηγές

Μαρκέτος Σπύρος,."Πέτρος Σωκ. Κόκκαλης, Ιστορία της Ιατρικής του 20ού Αιώνα- Οι Έλληνες Πρωτοπόροι". Εκδόσεις Ζήτα, Αθήνα 2002.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Γιάννης Ν. Μπασκόζος, Ο κόκκινος Κόκκαλης Η ζωή του πρωτοπόρου καθηγητή Ιατρικής, μέλους της καλής κοινωνίας των Αθηνών, που τίναξε την καριέρα του στον αέρα για να ακολουθήσει τους αντάρτες του ΕΑΜ στο βουνό [1]