Καραβίδα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Καραβίδα
	;
Συστηματική ταξινόμηση
Βασίλειο:	Ζώα (Animalia);
Συνομοταξία:	Αρθρόποδα (Arthropoda);
Ομοταξία:	Καρκινοειδή (Crustacea);
Υφομοταξία:	Μαλακόστρακα (Malacostraca);
Τάξη:	Δεκάποδα (Decapoda);
Υποτάξη:	Κολυμβητικά (Pleocyemata);
Ανθυποτάξη:	Αστακίδες (Astacidea);
Υπεροικογένεια:	Αστακοειδή (Astacoidea); Latreille, 1802; Παραστακοειδή (Parastacoidea) ; Huxley, 1879;
Οικογένειες
	Αστακοειδή (Astacoidea); Αστακίδες (Astacidae); Καμπαρίδες (Cambaridae); Παραστακοειδή (Parastacoidea); Παραστακίδες(Parastacidae)

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά

← Προηγούμενη διαφορά Επόμενη διαφορά →

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

ΟπτικήΚώδικας wiki

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 10:54, 22 Μαρτίου 2014

Η ποταμίσια καραβίδα (αλλιώς εσωτερικών νερών καραβίδα) είναι ένα Δεκάποδο καρκινοειδές, της υπερτάξης Αστακίδες. Απαντάται κυρίως σε ποτάμια και λίμνες. Τα αρσενικά στις περισσότερες περιπτώσεις είναι μεγαλύτερα από τα θηλυκά. Μοιάζει με μικρό αστακό. Το κρέας της τρώγεται και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως δόλωμα. Η μελέτη των καραβίδων ονομάζεται αστακολογία ^[1]. Σε αρκετά κράτη εκτρέφεται σε ημι-εντατικά συστήματα εκτροφής. Ενώ πουλιέται ως κατοικίδιο σε διάφορα petshop (π.χ. Procambarus alleni). Η εισαγωγή ξενόφερτων καραβίδων αποτελεί κίνδυνο για τα τοπικά ποτάμια και τις λίμνες. Παράδειγμα αποτελεί η εισαγωγή του Pacifastacus leniusculus στην Νορβηγία^[2].

Στο αρχαίο Περού οι Μότσε λάτρευαν τα ζώα και συχνά απεικόνιζαν τις καραβίδες σε καλλιτεχνικά έργα.^[3]

Γεωγραφική εξάπλωση και είδη

Στον κόσμο

Υπάρχουν 3 οικογένειες καραβίδας, εκ των οποίων δύο ζουν στο βόρειο ημισφαίριο και μία στο νότιο ημισφαίριο. Η τελευταία λέγεται Παραστακίδες και απαντάται στη Νότια Αμερική, στην Αυστραλασία και στη Μαδαγασκάρη, όπου συναντάται το ενδημικό είδος Astacopsis madagascarensis.^[4]. Από τις άλλες δύο οικογένειες, οι Αστακίδες ζουν στη δυτική Ευρώπη και Ασία και στα δυτικά της Βόρειας Αμερικής, ενώ αντιπρόσωποι της οικογένειας Καμπαρίδες ζουν στην ανατολική Ασία και στην ανατολική Βόρεια Αμερική. Στην τελευταία υπάρχει και η μεγαλύτερη ποικιλία ειδών, με περισσότερα από 330 είδη από 9 γένη, όλα της οικογένειας των Καμπαριδών. Η μεγαλύτερη καραβίδα του κόσμου (Astacopsis gouldi ζυγίζει μέχρι 3 κιλά και ζει στην Τασμανία.

Από τα 600 είδη καραβίδας που είναι καταγεγραμμένα παγκοσμίως, πέντε είναι αυτόχθονα στην Ευρώπη (Astacus astacus, Astacus (Pontastacus) leptodactylus, Austropotamobius pallipes, Austropotamobius torrentium, Austropotamobius italicus) ενώ έχουν εισαχθεί κυρίως για εμπορικούς σκοπούς άλλα τρία (Orconectes limosus, Pacifastacus leniusculus και Procambarus clarkii)^[5].

Στην Ελλάδα

Στην Ελλάδα απαντώνται τρία αυτόχθονα είδη (Astacus astacus, A. leptodactylus και Austropotamobius torrentium) και ένα βόρειο Αμερικάνικο είδος (Pacifastacus leniusculus).

Περιγραφή

Όπως όλα τα Δεκάποδα, η καραβίδα έχει σώμα που αποτελείται ουσιαστικά από δύο μέρη: τον κεφαλοθώρακα και την κοιλιά. Αναπνέει με βράγχια, τα οποία μοιάζουν με φτερά. Τρέφονται με μικρά θαλάσσια ζώα και σκουλήκια. Το είδος καραβίδα η θαλασσινή (επιστημονική ονομασία: Νέφρωψ ο νορβηγικός) ή αστακογαρίδα έχει κόκκινο χρώμα (ρόδινο χλομό) και οδοντωτές ακμές στις δαγκάνες και στη ράχη της. Ζει σε βάθος πάνω από 200 μ. και γεννά αυγά κάθε δύο χρόνια τους θερινούς μήνες. Η γονιμοποίηση των αυγών γίνεται εκτός νερού. Τα νεαρά που εκκολάπτονται μοιάζουν με γαρίδες και έπειτα από τρεις αλλαγές στο κέλυφός τους, κατεβαίνουν στο βυθό. Το μεγάλωμά τους γίνεται με βραδύ ρυθμό, ωστόσο από την ηλικία των 5 ετών είναι ικανά να αναπαραχθούν.

Αναπαραγωγή

Οι καραβίδες αναπαράγονται το φθινόπωρο. Το θηλυκό μεταφέρει τα αυγά του, τα οποία είναι προσκολλημένα κάτω από την κοιλιά, μέχρι το Μάιο με Ιούνιο, οπότε και γίνεται η εκκόλαψη. Τα μικρά είναι σχεδόν ίδια με τους ενήλικες και αλλάζουν πολλές φορές το κέλυφός τους τα πρώτα τρία χρόνια της ζωής τους. Στη συνέχεια αυτό γίνεται μία φορά κάθε χρόνο, προτού ζευγαρώσουν.

Βιβλιογραφία

Νέα Εγκυκλοπαιδεία, εκδ. Μαλλιάρης- Παιδεία. 2006, τ. 11, σελ. 423-24.
Gilbertson, Lance; Zoology Lab Manual; McGraw Hill Companies, New York; ISBN 0-07-237716-X (fourth edition, 1999)
Johnson, Sterling K. and Nathan K. Johnson. 2008. Texas Crawdads. College Station, Texas. ISBN 978-0-9801103-0-2 available from Crawdad Club Designs

Παραπομπές

↑ «International Association of Astacology».
↑ Taugbøl T., 2004. Expoitation is a prerequisite for conservation of Astacus astacus. Bull. Fr. Pêche Piscic. 372-373: 275-279
↑ Berrin, Katherine & Larco Museum. The Spirit of Ancient Peru:Treasures from the Larco Museum|Museo Arqueológico Rafael Larco Herrera. New York: Thames and Hudson, 1997.
↑ Horton H. Hobbs, Jr. (1974). «Synopsis of the families and genera of crayfishes (Crustacean: Decapoda)». Smithsonian Contributions to Zoology 164: 1–32.
↑ SOUTY-GROSSET C., D.M. HOLDICH, P.Y. NÖEL, J.D. REYNOLDS, P. HAFFNER. 2006. Atlas of crayfish in Europe. Publisher: Muséum national d’Historie naturelle, Paris.

Commons logo

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα
Καραβίδα

Εξωτερικές συνδέσεις

Louisiana Crawfish Research and Promotion Board

Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Crayfish της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).

[1] «International Association of Astacology».

[2] Taugbøl T., 2004. Expoitation is a prerequisite for conservation of Astacus astacus. Bull. Fr. Pêche Piscic. 372-373: 275-279

[3] Berrin, Katherine & Larco Museum. The Spirit of Ancient Peru:Treasures from the Larco Museum|Museo Arqueológico Rafael Larco Herrera. New York: Thames and Hudson, 1997.

[4] Horton H. Hobbs, Jr. (1974). «Synopsis of the families and genera of crayfishes (Crustacean: Decapoda)». Smithsonian Contributions to Zoology 164: 1–32.

[5] SOUTY-GROSSET C., D.M. HOLDICH, P.Y. NÖEL, J.D. REYNOLDS, P. HAFFNER. 2006. Atlas of crayfish in Europe. Publisher: Muséum national d’Historie naturelle, Paris.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

@@ Γραμμή 15: / Γραμμή 15: @@
 }}
 Η ποταμίσια '''καραβίδα''' (αλλιώς εσωτερικών νερών καραβίδα) είναι ένα [[Δεκάποδα|Δεκάποδο]] [[καρκινοειδή|καρκινοειδές]], της υπερτάξης [[Αστακίδες]]. Απαντάται κυρίως σε ποτάμια και λίμνες. Τα αρσενικά στις περισσότερες περιπτώσεις είναι μεγαλύτερα από τα θηλυκά. Μοιάζει με μικρό [[Αστακός_(μαλακόστρακο)|αστακό]]. Το κρέας της τρώγεται και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως [[δόλωμα]]. Η μελέτη των καραβίδων ονομάζεται '''αστακολογία''' <ref>{{cite web |url = http://147.72.68.29/crayfish/IAA/|title = International Association of Astacology}}
-</ref>. Σε αρκετά κράτη εκτρέφεται σε ημι-εντατικά συστήματα εκτροφής. Ενώ πουλιέται ως κατοικίδιο σε διάφορα petshop (π.χ.'' Procambarus alleni''). Σε πολλές χώρες η εισαγωγή ξενόφερτων καραβίδων είναι κίνδυνος για τα τοπικά ποτάμια και τις λίμνες. Παράδειγμα αποτελεί η εισαγωγή του ''Pacifastacus leniusculus'' στην Νορβηγία<ref>[[Taugbøl T., 2004. Expoitation is a prerequisite for conservation of Astacus astacus. Bull. Fr. Pêche Piscic. 372-373: 275-279|Taugbøl T., 2004. Expoitation is a prerequisite for conservation of ''Astacus astacus''. Bull. Fr. Pêche Piscic. 372-373: 275-279]]</ref>.
+</ref>. Σε αρκετά κράτη εκτρέφεται σε ημι-εντατικά συστήματα εκτροφής. Ενώ πουλιέται ως κατοικίδιο σε διάφορα petshop (π.χ.'' Procambarus alleni''). Η εισαγωγή ξενόφερτων καραβίδων αποτελεί κίνδυνο για τα τοπικά ποτάμια και τις λίμνες. Παράδειγμα αποτελεί η εισαγωγή του ''Pacifastacus leniusculus'' στην Νορβηγία<ref>[[Taugbøl T., 2004. Expoitation is a prerequisite for conservation of Astacus astacus. Bull. Fr. Pêche Piscic. 372-373: 275-279|Taugbøl T., 2004. Expoitation is a prerequisite for conservation of ''Astacus astacus''. Bull. Fr. Pêche Piscic. 372-373: 275-279]]</ref>.
 Στο αρχαίο [[Περού]] οι [[Μότσε]] λάτρευαν τα ζώα και συχνά απεικόνιζαν τις καραβίδες σε καλλιτεχνικά έργα.<ref>Berrin, Katherine & Larco Museum. ''The Spirit of Ancient Peru:Treasures from the Larco Museum|Museo Arqueológico Rafael Larco Herrera.'' New York: Thames and Hudson, 1997.</ref>