Μαίρη Λω: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
επιμέλεια +πηγές |
Ουδετερότητα, γραμματική |
||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
Το όνομα '''Μαίρη Λω''' ήταν το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο της |
Το όνομα '''Μαίρη Λω''' ήταν το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο της Ελληνίδας τραγουδίστριας του ελαφρού τραγουδιού Μαρίας Μαντωνανάκη.<ref>[http://www.mygreek.fm/el/artists/Lo-Meri My GreekFM]</ref> |
||
Η Μαίρη Λω γεννήθηκε και ζει στο [[Παλαιό Φάληρο]]. Διακρίθηκε ιδιαίτερα με την ιδιότυπη φωνή της στην εκτέλεση ελαφρών τραγουδιών των [[Αττίκ]], [[Νίκυ Γιάκοβλεφ]] που ήταν ο ιδιοκτήτης του διάσημου στην εποχή του ζαχαροπλαστείου "Πέτρογραδ" της οδού Σταδίου, [[Ανδρέας Χατζηαποστόλου|Ανδρέα Χατζηαποστόλου]], Γιώργου Μαλλίδη και άλλων. Κατέστη πολύ δημοφιλής από τους δίσκους της με πλούσιο ρεπερτόριο, καθώς και τις ραδιοφωνικές εκπομπές. Είχε τιμηθεί και στο [[Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης|Φεστιβάλ ελληνικού τραγουδιού]], λαμβάνοντας το Γ΄ Βραβείο το [[1960]]. Εκείνο όμως που φαίνεται ότι την καθιέρωσε στο μουσικό αυτό χώρο ευρύτερα ήταν το τραγούδι «Ξαναβλέπω το μικρό το αμαξάκι» του Γιάκοβλεφ το [[1954]], που για την εποχή του είχε πολύ μεγάλη επιτυχία. Μερικές από τις επιτυχίες της ήταν και: "Καλή αντάμωση ματάκια γαλανά" (1960), "Κοριτσάκι μου με τα παράξενα Κινέζικά σου μάτια" (1955), "Ράβε τα προικιά σου" (1953), "Καλαμαζού", "Θάλασσα θάλασσα" (1949) και συνεργάστηκε με τον [[Μάνος Χατζιδάκις|Μάνο Χατζηδάκι]] ερμηνεύοντας τραγούδια του όπως τα "Εφτά τραγούδια θα σου πω", "Μη τον ρωτάς τον ουρανό"", "Το λιμάνι", "Η λατέρνα" <ref>[http://www.ogdoo.gr Ogdoo.gr]</ref> |
Η Μαίρη Λω γεννήθηκε και ζει στο [[Παλαιό Φάληρο]]. Διακρίθηκε ιδιαίτερα με την ιδιότυπη φωνή της στην εκτέλεση ελαφρών τραγουδιών των [[Αττίκ]], [[Νίκυ Γιάκοβλεφ]] που ήταν ο ιδιοκτήτης του διάσημου στην εποχή του ζαχαροπλαστείου "Πέτρογραδ" της οδού Σταδίου, [[Ανδρέας Χατζηαποστόλου|Ανδρέα Χατζηαποστόλου]], Γιώργου Μαλλίδη και άλλων. Κατέστη πολύ δημοφιλής από τους δίσκους της με πλούσιο ρεπερτόριο, καθώς και τις ραδιοφωνικές εκπομπές. Είχε τιμηθεί και στο [[Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης|Φεστιβάλ ελληνικού τραγουδιού]], λαμβάνοντας το Γ΄ Βραβείο το [[1960]]. Εκείνο όμως που φαίνεται ότι την καθιέρωσε στο μουσικό αυτό χώρο ευρύτερα ήταν το τραγούδι «Ξαναβλέπω το μικρό το αμαξάκι» του Γιάκοβλεφ το [[1954]], που για την εποχή του είχε πολύ μεγάλη επιτυχία. Μερικές από τις επιτυχίες της ήταν και: "Καλή αντάμωση ματάκια γαλανά" (1960), "Κοριτσάκι μου με τα παράξενα Κινέζικά σου μάτια" (1955), "Ράβε τα προικιά σου" (1953), "Καλαμαζού", "Θάλασσα θάλασσα" (1949) και συνεργάστηκε με τον [[Μάνος Χατζιδάκις|Μάνο Χατζηδάκι]] ερμηνεύοντας τραγούδια του όπως τα "Εφτά τραγούδια θα σου πω", "Μη τον ρωτάς τον ουρανό"", "Το λιμάνι", "Η λατέρνα" <ref>[http://www.ogdoo.gr Ogdoo.gr]</ref> |
||
Έκδοση από την 15:53, 2 Μαΐου 2013
Το όνομα Μαίρη Λω ήταν το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο της Ελληνίδας τραγουδίστριας του ελαφρού τραγουδιού Μαρίας Μαντωνανάκη.[1]
Η Μαίρη Λω γεννήθηκε και ζει στο Παλαιό Φάληρο. Διακρίθηκε ιδιαίτερα με την ιδιότυπη φωνή της στην εκτέλεση ελαφρών τραγουδιών των Αττίκ, Νίκυ Γιάκοβλεφ που ήταν ο ιδιοκτήτης του διάσημου στην εποχή του ζαχαροπλαστείου "Πέτρογραδ" της οδού Σταδίου, Ανδρέα Χατζηαποστόλου, Γιώργου Μαλλίδη και άλλων. Κατέστη πολύ δημοφιλής από τους δίσκους της με πλούσιο ρεπερτόριο, καθώς και τις ραδιοφωνικές εκπομπές. Είχε τιμηθεί και στο Φεστιβάλ ελληνικού τραγουδιού, λαμβάνοντας το Γ΄ Βραβείο το 1960. Εκείνο όμως που φαίνεται ότι την καθιέρωσε στο μουσικό αυτό χώρο ευρύτερα ήταν το τραγούδι «Ξαναβλέπω το μικρό το αμαξάκι» του Γιάκοβλεφ το 1954, που για την εποχή του είχε πολύ μεγάλη επιτυχία. Μερικές από τις επιτυχίες της ήταν και: "Καλή αντάμωση ματάκια γαλανά" (1960), "Κοριτσάκι μου με τα παράξενα Κινέζικά σου μάτια" (1955), "Ράβε τα προικιά σου" (1953), "Καλαμαζού", "Θάλασσα θάλασσα" (1949) και συνεργάστηκε με τον Μάνο Χατζηδάκι ερμηνεύοντας τραγούδια του όπως τα "Εφτά τραγούδια θα σου πω", "Μη τον ρωτάς τον ουρανό"", "Το λιμάνι", "Η λατέρνα" [2]
Η Μαίρη Λω παντρεύτηκε τον μουσικοσυνθέτη Νίκυ Γιάκοβλεφ το 1951, με τον οποίο απέκτησε δυο παιδιά, την Λένα (1953) και τον Νίκυ (1971).