Σεμαράνγκ

Το Τούγκου Μούντα (Μνημείο της νιότης)

Το Σεμαράνγκ (ινδονησιακά: Semarang) είναι πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της επαρχίας Κεντρική Ιάβα στην Ινδονησία. Σύμφωνα με την απογραφή του 2010 το Σεμαράνγκ έχει 1.553.778 κατοίκους, κατατάσσοντας το Σεμαράνγκ ως την 9η πολυπληθέστερη πόλη της χώρας. Η πόλη έχει έκταση 305,17 χλμ² και η πέμπτη μεγαλύτερη μετά την ευρύτερη Τζακάρτα, το Μπαντούνγκ, το Μεντάν και τη Σουραμπάγια. Η ευρύτερη περιοχή του Σεμαράνγκ έχει πληθυσμό 4.741.830 άτομα. Είναι κτισμένη στη βόρεια ακτή της Ιάβας σε μια πεδιάδα, με τις νοτιότερες συνοικίες να είναι ψηλότερα εδάφη. Η πόλη έχει πληθυσμό κυρίως από κατοίκους της Ιαβας και είναι γνωστή για την πολυπληθή κινεζική συνοικία της.

Το Σεμαράνγκ ήταν γνωστό τον 9ο αιώνα μ.Χ. ως Βεργότα. Το 16ο αιώνα στη περιοχή ιδρύθηκε ένα μουσουλμανικό χωριό, το οποίο ονομαζόταν Kyai Pandan Arang το οποίο έλαβε καθεστώς εφορίας (regent) την 1η Μαΐου 1547. Το Σεμαράνγκ δώθηκε το 1678 στους Ολλανδούς. Στις Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες, το Σεμαράνγκ ήταν η τρίτη μεγαλύτερη πόλη στην Ιάβα και σημαντικό λιμάνι. Το 1920 το Σεμαράνγκο ήταν κέντρο του αριστερής δραστηριότητας και αποκαλούταν «Κόκκινη Πόλη». Μάλιστα, ο Ταν Μαλάκα ίδρυσε ένα Λαϊκό Σχολείο στο Σεμαράνγκ που αποδείχθηκε τόσο επιτυχημένο, ώστε το μοντέλο αντιγράφθηκε σε πολλές άλλες πόλεις της Ιάβας. Μετά την απελευθέρωση της Ινδονησίας το Σεμαράνγκ είναι το διοικητικό κέντρο της Κεντρικής Ιάβας.

Το Σεμαράνγκ είναι το τρίτο σημαντικότερο λιμάνι της Ινδονησίας, έπειτα από εκείνο της Σουραμπάγια και της Τζακάρτα. Εξάγει κυρίως γεωργικά προϊόντα (ζαχαροκάλαμο, τσάι, καφέ, καπνό, καρύδες και φοινικέλαιο), ξυλεία και καουτσούκ. Ο βιομηχανικός τομέας συνδέεται με τις ναυπηγικές, ηλεκτρονικές, υφαντουργικές δραστηριότητες και την επεξεργασία τροφίμων. Η πόλη συνδέεται με ένα πυκνό οδικό, σιδηροδρομικό και αεροπορικό δίκτυο με τις μεγαλύτερες πόλεις της χώρας.

Πηγή

• Σεμαράνγκ από ΔΟΜΗ