Νουρεντίν Ζενγκί: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 22:31, 21 Φεβρουαρίου 2013

Ο Νουρεντίν Ζενγκί (Φεβρουάριος 1118 - 15 Μαΐου 1174), ήταν εμίρης της Συρίας της Αυτοκρατορίας των Σελτζούκων από το 1146 έως το 1174.

Ήταν ο δευτερότοκος γιος του Ιμαντεντίν Ζενγκί, Τούρκου αταμπέκου του Χαλεπιού και της Μοσούλης, που ήταν αφοσιωμένος εχθρός των Σταυροφόρων στη Συρία. Μετά τη δολοφονία του πατέρα του αό έναν ευνούχο του το 1146, ο Νουρεντίν και ο μεγαλύτερος αδελφός του Σερίφ, μοίρασαν την ηγεμονία μεταξύ τους, με τον Νουρεντίν να παίρνει το Χαλέπι και τον Σερίφ τη Μοσούλη. Το σύνορο μεταξύ των δύο ηγεμονιών ήταν ο ποταμός Ναχρ αλ-Χαμπούρ.

Έκδοση από την 22:31, 21 Φεβρουαρίου 2013 επεξεργασία 79.107.182.42 (συζήτηση) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας ← Προηγούμενη διαφορά		Έκδοση από την 22:31, 21 Φεβρουαρίου 2013 επεξεργασία αναίρεση 79.107.182.42 (συζήτηση) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Επόμενη διαφορά →
Γραμμή 1:		Γραμμή 1:
	Ο '''Νουρεντίν Ζενγκί''' (Φεβρουάριος 1118 - 15 Μαΐου 1174), ήταν [[εμίρης]] της [[Συρία]]ς της [[Σελτζούκοι\|Αυτοκρατορίας των Σελτζούκων]] από το 1146 έως το 1174.		Ο '''Νουρεντίν Ζενγκί''' (Φεβρουάριος 1118 - 15 Μαΐου 1174), ήταν [[εμίρης]] της [[Συρία]]ς της [[Σελτζούκοι\|Αυτοκρατορίας των Σελτζούκων]] από το 1146 έως το 1174.

	Ήταν ο δευτερότοκος γιος του Ιμαντεντίν Ζενγκί, ~~του~~ Τούρκου [[ατάμπεης\|αταμπέκου]] του [[Χαλέπι\|Χαλεπιού]] και της [[Μοσούλη]]ς, που ήταν αφοσιωμένος εχθρός των [[Σταυροφορίες\|Σταυροφόρων]] στη Συρία. Μετά τη δολοφονία του πατέρα του αό έναν ευνούχο του το 1146, ο Νουρεντίν και ο μεγαλύτερος αδελφός του Σερίφ, μοίρασαν την ηγεμονία μεταξύ τους, με τον Νουρεντίν να παίρνει το Χαλέπι και τον Σερίφ τη Μοσούλη. Το σύνορο μεταξύ των δύο ηγεμονιών ήταν ο ποταμός Ναχρ αλ-Χαμπούρ.		Ήταν ο δευτερότοκος γιος του Ιμαντεντίν Ζενγκί, Τούρκου [[ατάμπεης\|αταμπέκου]] του [[Χαλέπι\|Χαλεπιού]] και της [[Μοσούλη]]ς, που ήταν αφοσιωμένος εχθρός των [[Σταυροφορίες\|Σταυροφόρων]] στη Συρία. Μετά τη δολοφονία του πατέρα του αό έναν ευνούχο του το 1146, ο Νουρεντίν και ο μεγαλύτερος αδελφός του Σερίφ, μοίρασαν την ηγεμονία μεταξύ τους, με τον Νουρεντίν να παίρνει το Χαλέπι και τον Σερίφ τη Μοσούλη. Το σύνορο μεταξύ των δύο ηγεμονιών ήταν ο ποταμός Ναχρ αλ-Χαμπούρ.