Νοσοκομείο Ειδικών Παθήσεων Θεσσαλονίκης

Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης το πρώτο Νοσοκομείο Λοιμωδών (Ευλογιοκομείον) λειτούργησε, μέχρι το 1941,σε ένα πρώην εγκαταλελειμμένο κτίριο που ανακαινίσθηκε με χρήματα του Ελληνικού κράτους στους Λαχανόκηπους (Χατζή – Μπαχτσέ), στην περιοχή του Παλαιού Σιδηροδρομικού Σταθμού. Στο κτίριο αυτό λειτούργησε και λεπροκομείο.

Το 1942, λόγω επιδημίας τυφοειδούς πυρετού, καταργήθηκε το νοσοκομείο αυτό ως ακατάλληλο και δημιουργήθηκε το δεύτερο Νοσοκομείο Λοιμωδών στην πολυώροφη καπναποθήκη του Διαμαντίδη στην Ολύμπου 13 που αρχικά είχε 100 κλίνες και οι οποίες σύντομα αυξήθηκαν σε 200. Μετά από ένα χρόνο περίπου το Νοσοκομείο αυτό μετατράπηκε σε Παθολογικό, προκειμένου να περιθάλψει άρρωστους και πρόσφυγες από την Ανατολική Μακεδονία. Το 1950, και αφού μετονομάστηκε σε «Λαϊκό»,μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο «Χίρς»(σήμερα Νοσοκομείο Ιπποκράτειο).

Η ίδρυση του Ιταλικού Γενικού Νοσοκομείου και η μετατροπή του σε νοσοκομείο λοιμοδών

Το νεοκλασικό κτίριο στο οποίο στεγάζεται σήμερα το νοσοκομείο Λοιμωδών της Θεσσαλονίκης κτίσθηκε, στην τότε οδό Νοσοκομείου (μετέπειτα Κονίτσης και σήμερα Γρηγορίου Λαμπράκη), τη τελευταία δεκαετία του δεκάτου ενάτου αιώνα σε σχέδια του Ιταλού αρχιτέκτονα Πιέρο Αριγκόνι για λογαριασμό της Εθνικής Ένωσης Βοήθειας προς τους Ιταλούς ιεραπόστολους και λειτούργησε αρχικά ως Ιταλικό Γενικό Νοσοκομείο με τον τίτλο «Βασίλισσα Μαργαρίτα». Στην πορεία των χρόνων έγιναν ορισμένες τροποποιήσεις και αλλαγές στο κτίριο από τον αρχιτέκτονα Βιταλιάνο Ποζέλι . Πρώτος Διευθυντής ήταν ο Ιταλός ιατρός Φόσκολο, ενώ αδελφές του Ελέους του Ιταλικού Μοναστικού Τάγματος αποτελούσαν το νοσηλευτικό προσωπικό .Στο κτίριο στεγαζόταν και επαγγελματική σχολή θηλέων.

Το 1945 το ιταλικό νοσοκομείο επιτάχθηκε και εκεί άρχισε να λειτουργεί το τρίτο νοσοκομείο Λοιμωδών Νόσων. Από έγγραφα της Υπηρεσίας Διπλωματικού και Ιστορικού Αρχείου του υπουργείου Εξωτερικών δεν προκύπτει αν το κτίριο περιήλθε στην κυριότητα του ελληνικού δημοσίου στα πλαίσια των ιταλικών αποζημιώσεων για το Β΄ Παγκόσμιο Πολέμο. Μέχρι και σήμερα δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να διευκρινίζει το ιδιοκτησιακό καθεστώς του νοσοκομείου. Ούτε η ελληνική ούτε η ιταλική πλευρά, έχουν καταθέσει στο κτηματολόγιο ή στο υποθηκοφυλακείο έγγραφα που να πιστοποιούν τον ιδιοκτήτη του νοσοκομείου. Έτσι, το νοσοκομείο συνεχίζει σήμερα να λειτουργεί υπό τη μορφή αναγκαστικής μίσθωσης βάσει των διατάξεων του Α.Ν. 342/1968.

Το 1984, με υπουργική απόφαση, το κτίριο του νοσοκομείου χαρακτηρίστηκε ιστορικό διατηρητέο μνημείο και προστατεύεται από την Εφορεία Νεωτέρων Μνημείων. Από το 1957 το νοσοκομείο πληρώνει ενοίκιο στο ιταλικό κράτος, μέσω της ιταλικής πρεσβείας στην Αθήνα.

Το Νοσοκομείο Λοιμωδών σήμερα

Τα κτίσματα του Νοσοκομείου έχουν έκταση 2.500 περίπου τ.μ. ενώ το οικόπεδο φθάνει τα 14.000 τ.μ. Το κεντρικό κτίριο είναι διώροφο και έχει δύο πλάγιες πτέρυγες όπου στεγάζονται η Παθολογική και η Παιδιατρική κλινική με πενήντα κλίνες κάθε μια. Πίσω από το κεντρικό κτίριο υπάρχει άλλο διώροφο κτίσμα όπου μεταξύ άλλων στεγάζεται και το μικροβιολογικό εργαστήριο από το 1945.Υπάρχει επίσης πτέρυγα για φυματικούς και από το 1962 λειτουργεί και αντιλυσσικός σταθμός.

Σήμερα το νοσοκομείο είναι ενταγμένο στο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Έχει 100 κλίνες και απασχολεί 200 εργαζόμενους. Το μικροβιολογικό τμήμα του έχει οριστεί ως κέντρο ελέγχου περιπτώσεων ύποπτων για χολέρα στην περιοχή της Μακεδονίας και ως κέντρο αναφοράς σαλμονέλας και ως υπεύθυνο κέντρο για τον έλεγχο για την πρόληψη των λεπτοσπειρώσεων στη Βόρεια Ελλάδα. Διαθέτει θάλαμο βιοασφάλειας 3 για την εξέταση δειγμάτων και την απομόνωση μεταδοτικών μικροβίων, όπως βρουκέλλα, άνθρακας, μυκοβακτηρίδιο κτλ.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

http://makthes.gr/index.php?name=News&file=article&sid=46804

http://nepth.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=8&Itemid=22