Δημήτρης Λιβιεράτος
| Δημήτρης Λιβιεράτος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Δημήτρης Λιβιεράτος (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1927 Αθήνα |
| Θάνατος | 16 Ιουνίου 2023 (96 ετών) Αθήνα |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Ελληνικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συνδικαλιστής πολιτικός |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα |
Ο Δημήτρης Λιβιεράτος (1927 - 2023) ήταν Έλληνας συνδικαλιστής και πολιτικός, σημαντική μορφή του τροτσκιστικού κινήματος στην Ελλάδα, καθώς και ιστοριοδίφης και ερασιτέχνης ιστορικός του εργατικού κινήματος, με εκτεταμένη συγγραφική παραγωγή. Υπήρξε συνεργάτης του Μιχάλη Ράπτη («Πάμπλο»), στέλεχος του μηχανισμού της 4ης Διεθνούς και συνιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ το 1974, από το οποίο τελικά αποχώρησε το 1976, αφού πρώτα όμως συνέβαλε στην οργανωτική ανάπτυξή του.[1][2]
Βίος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πρώτα χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Λιβιεράτος γεννήθηκε το 1927 στην Αθήνα. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση ως μέλος του Επαναστατικού Σοσιαλιστικού Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας (ΕΣΚΚΕ), με ηγέτη το ιδρυτικό στέλεχος του ΣΕΚΕ και στη συνέχεια γραμματέα του ΚΚΕ (από το οποίο τελικά διαγράφηκε), Θωμά Αποστολίδη. Το ΕΣΚΚΕ είχε ζητήσει να συμμετέχει στο ΕΑΜ (σε αντίθεση με άλλους τροτσκιστές που το αντιμετώπιζαν εχθρικά ως εθνικιστικό), όμως η ηγεσία του ΚΚΕ αρνήθηκε την ένταξή του. Παρ’ όλα αυτά, τα μέλη του προσχώρησαν στο αντιστασιακό ΕΑΜικό κίνημα, κρύβοντας όμως την πολιτική τους τοποθέτηση..[1]
Το 1944 φοίτησε στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών του ΕΛΑΣ και εν συνεχεία πολέμησε στα Δεκεμβριανά με το 1ο Τάγμα του 4ου Συντάγματος της 2ης Ταξιαρχίας του ΕΛΑΣ.[1]
Απεβίωσε στις 16 Ιουνίου 2023 [3]
Μεταπολεμική δράση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τον Ιούλιο του 1946 συμμετείχε στο «ενοποιητικό Συνέδριο» όλων των τροτσκιστικών οργανώσεων της Ελλάδας, το οποίο «πραγματοποιήθηκε σε μια χαράδρα της Πεντέλης», καθώς επίσης στη δημιουργία του ενιαίου κόμματος που προέκυψε από αυτό το Συνέδριο, με την ονομασία Κομμουνιστικό Διεθνιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΚΔΚΕ). Για τη δράση του, εξορίστηκε στη Μακρόνησο. Στη συνέχεια μετείχε στο Κίνημα Ελεύθερου Συνδικαλισμού (1951) και στο Δημοκρατικό Συνδικαλιστικό Κίνημα (1955). Έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην ίδρυση του «Σοσιαλιστικού Συνδέσμου Νέων», το 1953, ο οποίος αποτέλεσε μια νόμιμη «μετωπική» οργάνωση.[1]
Μαζί με τον Μιχάλη Ράπτη και τον μηχανισμό της 4ης Διεθνούς, δραστηριοποιήθηκαν στην Αλγερινή Επανάσταση (1959-62), σε παράνομο δίκτυο για την κατασκευή εργοστασίων παραγωγής όπλων στο Μαρόκο, όπου μια ομάδα τετρακοσίων περίπου ατόμων -Αλγερινοί, Ευρωπαίοι, Λατινοαμερικάνοι και άλλοι- κατασκεύασαν και λειτούργησαν με επιτυχία τα εργοστάσια που προμήθευαν με όπλα τους Αλγερινούς ενάντια στις γαλλικές αποικιοκρατικές δυνάμεις.[4]
Μετά την επιβολή της χούντας, αποτέλεσε έναν από τους πρωτεργάτες της πρώτης αντιδικτατορικής οργάνωσης, το 1967, με το όνομα, «Δημοκρατικές Επιτροπές Αντίστασης» (ΔΕΑ). Τελικά διέφυγε στη Δυτική Γερμανία, όπου συνεργάστηκε με το ΠΑΚ, το οποίο είχε ιδρύσει ο Ανδρέας Παπανδρέου.[1][2]
Στο ΠΑΣΟΚ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μεταπολιτευτικά ο Λιβιεράτος υπήρξε συνιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ, συμμετέχοντας και στο Εκτελεστικό Γραφείο (το ανώτατο καθοδηγητικό όργανο του Κινήματος) και ήταν υπεύθυνος του Κέντρου Μελετών και Διαφώτισης (ΚΕΜΕΔΙΑ), μέσω του οποίου προέβαλλε την πολιτική πρόταση της αυτό-οργάνωσης και των Επιτροπών Πρωτοβουλίας..[1][2]
Σύμφωνα με αφήγηση του Λιβιεράτου, οι τροτσκιστές ήταν αυτοί που ανέλαβαν την ευθύνη για ένα μεγάλο μέρος της προεκλογικής εκστρατείας του ΠΑΣΟΚ για τις πρώτες μεταδικτατορικές εκλογές του 1974, καθώς και για την οργανωτική ανάπτυξη του ΠΑΣΟΚ με ίδρυση γραφείων και τοπικών οργανώσεων ανά την Ελλάδα. Οι τροτσκιστές ήταν αυτοί που εμπνεύστηκαν και το έμβλημα του πράσινου ήλιου για το νέο κίνημα.[5]
Τελικά αποχώρησε από το ΠΑΣΟΚ τον Ιούλιο του 1976, ιδρύοντας μαζί με άλλους τροτσκιστές τον «Πολιτικό Σύνδεσμο 3ης Σεπτέμβρη».
Μετά το ΠΑΣΟΚ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στα επόμενα χρόνια ο Λιβιεράτος ασχολήθηκε με τη συγγραφή της ιστορίας του ελληνικού εργατικού κινήματος, ενώ διατέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Αρχείου Ιστορίας των Συνδικάτων της ΓΣΕΕ (ΑΡΙΣΤΟΣ/ΓΣΕΕ).[1][2]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 Δημήτρης Λιβιεράτος: Όταν Γεννήθηκε το ΠΑΣΟΚ η Ελλάδα Ήταν Έτοιμη να το δεχτεί toperiodiko.gr, 3 Σεπτεμβρίου 2014
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Φόρος τιμής σε έναν επαναστάτη efsyn.gr, 2014, 11 Νοεμβρίου 2014
- ↑ Newsroom (16 Ιουνίου 2023). «Έφυγε από τη ζωή ο συνδικαλιστής και ιστορικός του εργατικού κινήματος Δημήτρης Λιβιεράτος». Documento. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουνίου 2023.
- ↑ ΤΟ ΑΟΡΑΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ (1959-1962) politeianet.gr
- ↑ Η ίδρυση του ΠΑΣΟΚ sansimera.gr