Γιάννης Κύρου
Γιάννης Κύρου | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Θάνατος | 1991 |
Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | σκηνογράφος ενδυματολόγος |
Ο Γιάννης Κύρου (Θεσσαλονίκη, 1942 - Χανιά, 1991) ήταν Έλληνας σκηνογράφος και ενδυματολόγος.
Σπούδασε σκηνογραφία στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα και συνέχισε τις σπουδές του στη Γερμανία.[1]
Η καριέρα του Κύρου ξεκίνησε το 1967 με τη συμμετοχή του στο Χορόδραμα της Ραλλούς Μάνου όπου ανέλαβε τη σκηνογραφία και την ενδυματολογία στα έργα Πιθοπρακτά του Ιάννη Ξενάκη και Απολογία της Κλυταιμνήστρας του Θόδωρου Αντωνίου .[2] Τα έργα αυτά παρουσιάστηκαν με επιτυχία σε διεθνή φεστιβάλ, όπως το Φεστιβάλ Τέχνης Σιράζ στο Ιράν [1]
Στον τομέα της τηλεόρασης, ο Κύρου είχε μια εξαιρετικά ενεργή παρουσία από το 1975, δημιουργώντας σκηνικά και κοστούμια για πάνω από εκατό θεατρικά έργα, καθώς και για διάφορες τηλεοπτικές σειρές και εκπομπές.[3] Επίσης, συνεργάστηκε με τον Μιχάλη Κακογιάννη στην ταινία "Όταν τα ψάρια βγήκαν στη στεριά" (1966) και σχεδίασε τα σκηνικά και τα κοστούμια για την ταινία "Πονηρό Θηλυκό κατεργάρα γυναίκα" (1980) του Κώστα Καραγιάννη[3]
Ο Κύρου δεν περιορίστηκε μόνο στην επαγγελματική του δραστηριότητα, αλλά ασχολήθηκε ενεργά με την προώθηση του θεάτρου και της καλλιτεχνικής έκφρασης σε επαρχιακές και δυσπρόσιτες περιοχές, όπως στην εργατούπολη του Λαυρίου[2]Το 1982, μετακόμισε στα Χανιά, όπου ίδρυσε το Ερασιτεχνικό-Πειραματικό Θέατρο ΑΡΕΝΑ, με στόχο να προσφέρει μια πλατφόρμα για θεατρική έκφραση πέρα από τον επαγγελματισμό.[2]
Ο Γιάννης Κύρου απεβίωσε το 1991.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Λαμπράκης, Λευτέρης (2015). O κόσμος του Γιάννη Κύρου. Χανιά: Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων. σελ. 28. ISBN 978-618-5057-03-9.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Κουνενάκη, Πέγκυ (2015). «Σκηνογραφία - η τέχνη μιας εφήμερης πραγματικότητας». Στο: Λαμπράκης, Λευτέρης. O κόσμος του Γιάννη Κύρου. σελ. 15.
- ↑ 3,0 3,1 Λαμπράκης, Λευτέρης, επιμ. (2015). «Στον κόσμο της οθόνης...». O κόσμος του Γιάννη Κύρου. σελ. 125.