Βραβείο Νίκε
Βραβείο Νίκε | |
---|---|
Τελετή απονομής Βραβείων Νίκε 2005, με τον πρώην πρόεδρο της Πολωνίας Αλεξάντερ Κφασνιέφσκι | |
Απονέμεται για | καλύτερο βιβλίο ενός μεμονωμένου εν ζωή συγγραφέα που γράφτηκε στην πολωνική γλώσσα και το οποίο δημοσιεύθηκε τον προηγούμενο χρόνο |
Χώρα | Πολωνία |
Παρουσιαστές | Gazeta Wyborcza και Agora Foundation |
Έπαθλο | 100.000 ζλότι |
Πρώτη απονομή | 1997 |
Το Βραβείο Λογοτεχνίας Νίκε (πολωνικά: Nagroda Literacka Nike) είναι ένα από τα πιο υψηλού κύρους βραβεία για την πολωνική λογοτεχνία. Δημιουργήθηκε το 1997 και χρηματοδοτήθηκε από την Gazeta Wyborcza, τη δεύτερη μεγαλύτερη καθημερινή εφημερίδα της Πολωνίας και τη συμβουλευτική εταιρεία NICOM και απονέμεται ετησίως, κάθε Οκτώβριο, για το καλύτερο βιβλίο ενός εν ζωή συγγραφέα που γράφτηκε στα πολωνικά και δημοσιεύθηκε τον προηγούμενο χρόνο. Είναι ανοιχτό για τους υποψηφίους από όλα τα λογοτεχνικά είδη, συμπεριλαμβανομένων των μη λογοτεχνικών δοκικίων και αυτοβιογραφιών. Κάθε χρόνο, μια εννεαμελής κριτική επιτροπή επιλέγει τον βραβευμένο με διαδικασία τριών σταδίων. Είκοσι επίσημοι υποψήφιοι γίνονται δεκτοί τον Μάιο, από τους οποίους επτά φιναλίστ δηλώνονται τον Σεπτέμβριο. Η τελική απόφαση δεν λαμβάνεται παρά την ημέρα της τελετής απονομής του Οκτωβρίου. Το βραβείο αποτελείται από ένα αγαλματίδιο που αναφέρεται στην Ελληνίδα θεά Νίκη, το οποίο σχεδιάστηκε από τον διακεκριμένο Πολωνό γλύπτη Καζίμιες Γκούσταφ Ζέμουα και ένα χρηματικό έπαθλο 100.000 ζλότι (περ. 25.000 ευρώ).
Εκτός από το κύριο βραβείο της κριτικής επιτροπής, υπάρχει ένα βραβείο κοινού βάσει του αποτελέσματος της ψηφοφορίας για τους επτά επίσημους φιναλίστ που διεξάγει η Gazeta Wyborcza. Οι ετυμηγορίες του κοινού και της κριτικής επιτροπής συνέπεσαν μόνο περιστασιακά (2000, 2001, 2004, 2015, 2018 και 2019).
Βραβευθέντες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Βραβείο κριτικής επιτροπής
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Έτος | Συγγραφέας | Τίτλος | Τίτλος στα ελληνικά | Είδος |
---|---|---|---|---|
2020 | Ράντεκ Ρακ | Baśń o wężowym sercu | Παραμύθι για την Καρδιά ενός Φιδιού | Μυθιστόρημα φαντασίας |
2019 | Μάριους Στσίγκιεου | Nie ma | Δεν Υπάρχει | Ρεπορτάζ |
2018 | Μάρτσιν Βίχα | Rzeczy, których nie wyrzuciłem | Πράγματα που δεν πέταξα | Συλλογή δοκιμίων |
2017 | Τσεζάρι Γουαζαρέβιτς | Żeby nie było śladów. Sprawa Grzegorza Przemyka | Ας μην υπάρχουν ίχνη. Η υπόθεση του Γκζέγκος Πσέμικ | Ρεπορτάζ |
2016 | Μπρόνκα Νοβίτσκα | Nakarmić kamień | Τρέφοντας την πέτρα | Ποίηση |
2015 | Όλγκα Τοκάρτσουκ | Księgi Jakubowe | Τα Βιβλία του Ιακώβ | Μυθιστόρημα |
2014 | Κάρολ Μοντζελέφσκι | Zajeździmy kobyłę historii. Wyznania poobijanego jeźdźca[1] | Θα καβαλήσουμε τη φοράδα της ιστορίας: Εξομολογήσεις ενός μελανιασμένου αναβάτη | Αυτοβιογραφία |
2013 | Γιοάννα Μπάτορ | Ciemno, prawie noc [2] | Νύχτα, σχεδόν σκοτάδι | Μυθιστόρημα |
2012 | Μάρεκ Μπιέντσικ | Książka twarzy | Βιβλίο των προσώπων | Συλλογή δοκιμίων |
2011 | Μάριαν Πίλοτ | Pióropusz | Λοφίο | Μυθιστόρημα |
2010 | Ταντέους Σουομποντζιάνεκ | Nasza klasa | Η τάξη μας | Έργο |
2009 | Εουγκένιους Τκατσίσιν-Ντίτσκι | Piosenka o zależnościach i uzależnieniach | Ένα τραγούδι για εξαρτήσεις και εθισμούς | Ποίηση |
2008 | Όλγκα Τοκάρτσουκ | Bieguni | Πτήσεις | Μυθιστόρημα |
2007 | Βιέσουαφ Μισλίφσκι | Traktat o łuskaniu fasoli | Μυθιστόρημα | |
2006 | Ντορότα Μασουόφσκα | Paw królowej | Το Παγώνι της Βασίλισσας | Μυθιστόρημα |
2005 | Αντζέι Στάσιουκ | Jadąc do Babadag | Πηγαίνοντας στο Μπαμπαντάγκ | Μυθιστόρημα |
2004 | Βόιτσιεχ Κούτσοκ | Gnój | Κοπριά | Μυθιστόρημα |
2003 | Γιαρόσουαφ Μάρεκ Ριμκιέβιτς | Zachód słońca w Milanówku | Ηλιοβασίλεμα στο Μιλανόβεκ | Ποίηση |
2002 | Γιοάννα Όλτσακ-Ρονίκιερ | W ogrodzie pamięci | Στον κήπο της ανάμνησης | Μυθιστόρημα |
2001 | Γέζι Πιλχ | Pod Mocnym Aniołem | Υπό τον Ισχυρό Άγγελο | Μυθιστόρημα |
2000 | Ταντέους Ρουζέβιτς | Matka odchodzi | Η μητέρα φεύγει | Ποίηση |
1999 | Στανίσουαφ Μπαράντσακ | Z chirurgiczną precyzją | Με χειρουργική ακρίβεια | Ποίηση |
1998 | Τσέσουαφ Μίουος | Piesek przydrożny | Σκύλος του δρόμου | Ποίηση |
1997 | Βιέσουαφ Μισλίφσκι | Widnokrąg | Ορίζοντας | Μυθιστόρημα |
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Nagroda Nike 2014». Gazeta Wyborcza (στα Πολωνικά). 14 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2015.
- ↑ Ταντέους Σομπολέφσκι· Μίχαου Βιμπιεράλσκι (6 Οκτωβρίου 2013). «Nike 2013 dla Joanny Bator za książkę "Ciemno, prawie noc"». Gazeta Wyborcza (στα Πολωνικά). Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2013.