Βενζινοκινητήρας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ανάφλεξη και καύση της βενζίνης μέσα σε κύλινδρο.

Ένας βενζινοκινητήρας είναι μία μηχανή εσωτερικής καύσης που έχει σχεδιαστεί για να λειτουργεί με βενζίνη. Οι βενζινοκινητήρες συχνά λειτουργούν και με καύσιμα όπως μείγματα υγραερίου και αιθανόλης (όπως E10 και E85 ).

Πολλοί βενζινοκινητήρες χρησιμοποιούν κινητήρα ανάφλεξης με σπινθήρα, εν αντιθέσει με τους κινητήρες ντίζελ που χρησιμοποιούν συνήθως ανάφλεξη με συμπίεση. Μια άλλη σημαντική διαφορά με τους κινητήρες ντίζελ είναι ότι οι βενζινοκινητήρες έχουν τις περισσότερες φορές χαμηλότερο λόγο συμπίεσης.

Σχέδιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Θερμοδυναμικός κύκλος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κινούμενη αναπαράσταση μιας μηχανής που λειτουργεί με τον τετράχρονο κύκλο Otto. Οι 4 χρόνοι είναι 1. εισαγωγή της βενζίνης στον κύλινδρο 2. συμπίεση της βενζίνης 3. ανάφλεξη λόγω της συμπίεσης και καύση του καυσίμου (με παραγωγή έργου) και 4. εξαγωγή των καυσαερίων εκτός του κυλίνδρου.

Οι περισσότεροι βενζινοκινητήρες χρησιμοποιούν είτε τον τετράχρονο κύκλο Otto είτε τον δίχρονο κύκλο.[1][2][3] Οι βενζινοκινητήρες έχουν επίσης παραχθεί χρησιμοποιώντας τον κύκλο Miller και τον κύκλο Atkinson.[4][5][6][7]

Διάταξη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι περισσότεροι βενζινοκίνητοι κινητήρες εμβόλου είναι ευθύγραμμοι κινητήρες ή κινητήρες διάταξης V (V6 ή V8 ή V10 ή V12). Ωστόσο, μερικές φορές χρησιμοποιούνται επίπεδες μηχανές, κινητήρες διάταξης W (W8 ή W12) και άλλες διατάξεις .

Οι κινητήρες Βάκελ ταξινομούνται με βάση τον αριθμό των ρότορων που χρησιμοποιούνται.

Αναλογία συμπίεσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ψύξη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι βενζινοκινητήρες είναι είτε αερόψυκτοι (ψύξη μέσω ισχυρού ανεμιστήρα) είτε υδρόψυκτοι (ψύξη μέσω ψυγείου). Οι αερόψυκτοι είχαν γνωρίσει απήχηση σε κάποια παλαιότερα μοντέλα, λόγω της φτηνότερης κατασκευής τους

Ανάφλεξη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι βενζινοκινητήρες χρησιμοποιούν ανάφλεξη με σπινθήρα και το ρεύμα υψηλής τάσης για τον σπινθήρα μπορεί να παρέχεται από έναν μαγνήτη ή ένα πηνίο ανάφλεξης. Στους σύγχρονους κινητήρες αυτοκινήτων, ο χρονισμός ανάφλεξης διαχειρίζεται από έναν ηλεκτρονικό εγκέφαλο αυτοκινήτου .

Ισχύς εξόδου και απόδοση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ισχύς των βενζινοκινητήρων μικρού και μεσαίου μεγέθους (μαζί με ισοδύναμους κινητήρες που χρησιμοποιούν άλλα καύσιμα) συνήθως μετράται σε βατ ή ίππους.

Συνήθως, οι βενζινοκινητήρες έχουν θερμική απόδοση περίπου 20% (περίπου τη μισή από αυτή ορισμένων κινητήρων ντίζελ). [8]

Εφαρμογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι εφαρμογές των βενζινοκινητήρων περιλαμβάνουν αυτοκίνητα, μοτοσικλέτες, αεροσκάφη, μηχανοκίνητα σκάφη και μικρούς κινητήρες (όπως για χλοοκοπτικά, αλυσοπρίονα και φορητές γεννήτριες).

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο πρώτος πρακτικός βενζινοκινητήρας κατασκευάστηκε το 1876 στη Γερμανία από τον Νίκολαους Όττο, αν και είχαν γίνει παλαιότερες προσπάθειες από τον Ετιέν Λενουάρ το 1860,[9] τον Ζίγκφριντ Μάρκους το 1864 [9] και τον Τζορτζ Μπράιτον το 1876.[9]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «What is Otto Cycle - Complete Explaintion on P-v & T-s Diagram». The Engineers Post (στα Αγγλικά). 10 Σεπτεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2022. 
  2. «What is Two Stroke Engine?- Types, And Working». Engineering Choice (στα Αγγλικά). 12 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2022. 
  3. «Two Stroke Engine - Internal Combustion Engines (IC) - Automobile Magazine». MotorTrend (στα Αγγλικά). 16 Δεκεμβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2022. 
  4. «How does a Miller-cycle engine work?». HowStuffWorks (στα Αγγλικά). 1 Απριλίου 2000. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2022. 
  5. «Mazda 2.3L Miller-cycle DOHC V-6». WardsAuto (στα Αγγλικά). 1 Ιανουαρίου 1998. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2022. 
  6. «Why does Toyota use Atkinson cycle engines?». Toyota UK Magazine. 14 Ιανουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2022. 
  7. «Engines Exposed: Atkinson Cycle Engines». MotorBiscuit. 28 Αυγούστου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2022. 
  8. «Toyota Gasoline Engine Achieves Thermal Efficiency Of 38 Percent» (στα αγγλικά). Green Car Reports. http://www.greencarreports.com/news/1091436_toyota-gasoline-engine-achieves-thermal-efficiency-of-38-percent. Ανακτήθηκε στις 2017-10-07. 
  9. 9,0 9,1 9,2 Friedrich Sass (1962). Geschichte des deutschen Verbrennungsmotorenbaus von 1860 bis 1918. Berlin/Heidelberg: Springer. ISBN 978-3-662-11843-6. 

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Document utilisé pour la rédaction de l’articleEmmanuelle Faure et Jean-Claude Guibet, Carburants et moteurs, Éditions Technip, 1997 (ISBN 978-2-7108-0705-6, lire en ligne [archive]).
  • Document utilisé pour la rédaction de l’articleRaymond Brun, Science et technique du moteur diesel industriel et de transport, vol. 1, Éditions Technip, 1981 (ISBN 978-2-7108-0412-3, lire en ligne [archive]), chap. III («Combustion»).
  • Document utilisé pour la rédaction de l’articleRobert Bosch, Mémento de technologie automobile, Éditions Technip, 2002, 1231 p. (ISBN 978-3-934584-80-8).
  • Document utilisé pour la rédaction de l’articlePhilippe Guibert, Modélisation du cycle moteur : Approche zérodimensionnelle, Les Techniques de l'Ingénieur, 2005.
  • Jean Trapy, Moteur à allumage commandé, Les Techniques de l'Ingénieur, 2000.
  • Christian Bromberger et Denis Chevallier, Carrières d'objets : innovations et relances, Éditions MSH, 1999 (ISBN 978-2-7351-0846-6, lire en ligne [archive]).