Βασιλικό Ανάκτορο του Αρανχουέθ

Μνημείο Παγκόσμιας
Κληρονομιάς της UNESCO
Πολιτιστικό Τοπίο Αρανχουέθ
	Επίσημο όνομα στον κατάλογο μνημείων Π.Κ.
	; Το ανάκτορο του Αρανχουέθ
Χώρα μέλος	Ισπανία
Τύπος	Πολιτιστικό
Κριτήρια	ii, iv
Ταυτότητα	1044
Περιοχή	Ευρώπη και Βόρεια Αμερική
Ιστορικό εγγραφής
Εγγραφή	2001 (25η συνεδρίαση)

Συντεταγμένες: 40°02′10″N 3°36′29″W / 40.03613°N 3.608004°W / 40.03613; -3.608004

To Βασιλικό Ανάκτορο του Αρανχουέθ (ισπανικά: Palacio Real de Aranjuez) είναι μία από τις κατοικίες του βασιλιά της Ισπανίας. Βρίσκεται στην πόλη του Αρανχουέθ, Κοινότητα της Μαδρίτης, περίπου 50 χιλιόμετρα νότια της Μαδρίτης. Η κατασκευή του διατάχθηκε από τον Φίλιππο Β΄ και σχεδιάστηκε από τον Χουάν Μπαουτίστα δε Τολέδο και τον Χουάν δε Ερρέρα, οι οποίοι σχεδίασαν επίσης το Εσκοριάλ. Ολοκληρώθηκε κατά τη βασιλεία του Φερδινάνδου ΣΤ΄, στα μέσα του 18ου αιώνα. Ο Κάρολος Γ΄ προσέθεσε δύο ακόμη πτέρυγες.

Οι τεράστιοι κήποι, κατασκευασμένοι ώστε να ανακουφίζουν τους βασιλικούς κατοίκους από τη σκόνη και τη ξηρασία του ιβηρικού οροπεδίου με τη χρήση νερού από τους κοντινούς ποταμούς Τάγο και Χαράμα, είναι σημαντικότεροι στην Ισπανία από την εποχή των Αψβούργων. Ο Χαρδίν δε λα Ίσλα είναι σε ένα ανθρωπογενές νησί που οριοθετητεί από τον ποταμό Τάγο και το κανάλι Ρία. Ο Χαρδίν δελ Πρίνθιπε περιλαμβάνει ένα παλάτι μινιατούρα (τη Κάσα δελ Λαμπραδόρ, κατασκευασμένη για τον Κάρολο Δ΄) και το Μουσέο δε λας Φαλούας Ρεάλες, το οποίο φιλοξενεί την πιο σημαντική εκτεταμένη συλλογή της Ισπανίας από βασιλικά πλοιάρια αναψυχής.

Το Κονθιέρτο δε Αρανχουέθ είναι σύνθεση για κλασσική κιθάρα και ορχήστρα γραμμένη από τον Ισπανό συνθέτη Χοακίν Ροδρίγο, ο οποίος εμπνεύστηκε από τους κήπους του ανακτόρου.

Οι σημαντικές ιστορικές συλλογής τέχνης του παλατιού περιλαμβάνουν το Μουσείο Ζωής στο Ανάκτορο (Museo de la Vida en Palacio), το οποίο περιγράφει την καθημερινή ζωή των Ισπανών μοναρχών.

Ιστορία

Το ανάκτορο κατασκευάστηκε στα κατάλοιπα ενός μοναστηριού, το οποίο αποκτήθηκε από τους Ισπανούς βασιλείς τον 15ο αιώνα. Εξαιτίας της όμορφης θέσης του, σε ένα μαίανδρο του Τάγου, μια από τις θερινές κατοικίες της βασιλικής οικογένειας κτίστηκε εκεί τους επόμενους αιώνες. Το ανάκτορο ανακατασκευάστηκε αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της αρχιτεκτονικής του ιστορίας.

Ο Φίλιππος Β΄ έδωσε το συμβόλαιο κατασκευής το 1560 στον Χουάν Μπαουτίστα δε Τολέδο, και το έργο συνεχίστηκε από τον Χουάν δε Ερρέρα. Όταν ολοκληρώθηκε, το παλάτι ήταν ένα αναγεννησιακό κτίριο με τέσσερις πτέρυγες γύρω από μία αυλή. Μικρές και μεγάλες αλλαγές έλαβαν χώρα τα επόμενα χρόνια. Γύρω από το παλάτι σχεδιάστηκαν μεγάλοι κήποι, με γεωμετρικά σχέδια. Ο Φίλιππος Ε΄ ανακατασκεύασε το παλάτι τον 18ο αιώνα, και το μετέτρεψε σε μία μεγάλη μπαρόκ κατοίκία και το αναδιακόσμησε, δίνοντας στους κήπους γύρω από το παλάτι τη σημερινή μορφή τους. Παράλληλα, κοντά στο παλάτι αναπτύχθηκε μία καινούργια πόλη. Ο Κάρολος Γ΄ προσέθεσε άλλες δύο πτέρυγες το 1778, οι οποίες έδωσαν στο ανάκτορο το σημερινό του σχήμα και παράλληλα δημιούργησε την αυλή.

Στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα προστέθηκαν στο ανάκτορο μερικά στοιχεία μοντερνισμού και εκλεκτικισμού. Το 1868, το παλάτι, όπως και όλα τα υπάρχοντα του ισπανικού στέμματος, πέρασαν στην κατοχή του κράτους. Με την άφιξη του σιδηροδρόμου το 1851 την επέκταση της πόλης του Αρανχουέθ τον 19ο και τον 20ό αιώνα, η ανατολική θέα του ανακτόρου διαταρράχθηκε και ο κήπος Πικοτάχο διχοτομήθηκε. Παρόλα αυτά, ο χώρος συνολικά διατηρεί την ακεραιότητά του. Η UNESCO ανακήρυξε το 2001 το ανάκτορο του Αρανχουέθ Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς, με τον τίτλο πολιτισμικό τοπίο του Αρανχουέθ.