Μετάβαση στο περιεχόμενο

Βασίλειος Μεσαρντονίτης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βασίλειος Μεσαρντονίτης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Βασίλειος Μεσαρδονίτης (Ελληνικά)
Γέννηση10ος αιώνας
Θάνατος1017
Μπιτόντο
Χώρα πολιτογράφησηςΒυζαντινή Αυτοκρατορία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααξιωματικός
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςστρατηγός
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΚατεπάνω της Ιταλίας (1010–1016)

Ο Βασίλειος Μεσαρντονίτης ήταν Βυζαντινός στρατηγός και διοικητής (κατεπάνω) της Ιταλίας από το 1010 έως το 1016 ή 1017. Διαδέχθηκε τον Ιωάννη Κουρκούα, ο οποίος πέθανε πολεμώντας τους Λομβαρδούς κατά στην εξέγερση του Μέλη, στις αρχές του 1010.

Τον Μάρτιο, ο Βασίλειος αποβιβάστηκς με ενισχύσεις από την Κωνσταντινούπολη μαζί με τον Κοντολέων Τορνίκη, στρατηγό της Κεφαλονιάς. Ο Βασίλειος πολιόρκησε αμέσως τους αντάρτες στο Μπάρι. Οι Έλληνες πολίτες της πόλης ανάγκασαν τους ηγέτες των Λομβαρδών Μέλη και Ντάτους να τραπούν σε φυγή. Ο Βασίλειος μπήκε στην πόλη στις 11 Ιουνίου του 1011 και επανεγκατέστησε τη βυζαντινή εξουσία. Έστειλε την οικογένεια του Μέλη που είχε συλλάβει, συμπεριλαμβανομένου του γιου του Αργυρού, στην Κωνσταντινούπολη. Επόμενη κίνηση του Βασίλειου ήταν να συμμαχήσουν με την Βυζαντινή αυτοκρατορία πολλοί Λομβαρδοί τοπικοί ηγεμόνες. Επισκέφθηκε το Σαλέρνο, τον Οκτώβριο, όπου ο πρίγκιπας Guaimar ΙΙΙ ήταν ονομαστικά υποτελής των βυζαντινών. Κινήθηκε έπειτα προς την μονή του Μόντε Κασίνο όπου είχε καταφύγει ο Ντάτους. Ο Βασίλειος επιβεβαίωσε, ωστόσο, όλα τα προνόμια της Μονής επί της ιδιοκτησίας της στην βυζαντινή επικράτεια. Ο ηγούμενος, Ατενούλφ, ήταν αδελφός του πρίγκιπα της Κάπουα, Πανδούλφου. Το μοναστήρι στη συνέχεια εκδίωξε αμέσως τον Ντάτους που κατέφυγε στην παπική επικράτεια.

Ο Βασίλειος ήταν κατεπάνω μέχρι το θάνατό του χωρίς άλλα προβλήματα με τους Λομβαρδούς το 1016, ή, το 1017. Αντικαταστάθηκε από τα προαναφερθέντα στρατηγό της Κεφαλλονιάς, Κοντολέων Τορνίκη.

Οι σύγχρονοι μελετητές όπως Guilou και Βανιέρ ταυτοποιούν τον Βασίλειος Μεσαρντονίτη με τον Βασίλειο, μέλος της οικογένειας Αργυρού και αδελφός του μετέπειτα αυτοκράτορα Ρωμανού Γ, ο οποίος αναφέρεται από τον χρονογράφο Ιωάννη Σκυλίτζη να έχει επίσης ενεργό ρόλο εναντίον των ανταρτών του Μέλη[1].

  1. Alexander Kazhdan, Some Notes on the Byzantine Prosopography of the Ninth through the Twelfth Centuries. Byz. Forsch. 12 (1987): 63–76.
  • John Julius Norwich, The Normans in the South 1016-1130, Longmans: London, 1967.
  • Ferdinand Chalandon, Histoire de la domination normande en Italie et en Sicile. Paris, 1907.