Βαναδινίτης
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
 Βαναδινίτης. Προέλευση: Μαρόκο | |
| Γενικά | |
|---|---|
| Κατηγορία | Βαναδινικά. Ομάδα απατίτη |
| Χημικός τύπος | Pb5(VO4)3Cl |
| Ορυκτολογικά χαρακτηριστικά | |
| Πυκνότητα | 6,9 gr/cm3 |
| Χρώμα | Πορτοκαλέρυθρο, ερυθρό σκούρο, καστανέρυθρο, καστανοκίτρινο, κιτρινωπό, μέλαν. |
| Σύστημα κρυστάλλωσης | Εξαγωνικό |
| Κρύσταλλοι | Σε εξαγωνικά πρίσματα, καλοσχηματισμένοι. |
| Υφή | Συνήθως σε παράλληλα συσσωματώματα, ενίοτε βελονοειδής, τριχοειδής, ινώδης |
| Διδυμία | Ναι, σπάνια |
| Σκληρότητα | 2,5 - 3 |
| Σχισμός | Δεν παρατηρείται |
| Θραύση | Ανώμαλη έως κογχοειδής |
| Λάμψη | Αδαμάντινη έως ρητινώδης |
| Γραμμή κόνεως | Κιτρινοκάστανη έως λευκή |
| Πλεοχρωισμός | Όχι |
| Διαφάνεια | Ημιδιαφανής έως αδιαφανής |
Ο βαναδινίτης (αγγλ. vanadinite) είναι ορυκτό του μολύβδου και του βαναδίου. Χημικά είναι χλωριούχος βαναδινικός μόλυβδος. Το όνομά του προέρχεται από το περιεχόμενο βανάδιο, το οποίο, με τη σειρά του, οφείλει το όνομά του στην Σκανδιναβική θεότητα Vanadis. Ο βαναδινίτης ανακαλύφθηκε από τον Ισπανό χημικό και καθηγητή της Ορυκτολογίας του Ζιμαπάν (περιοχή Hidalgo) του Μεξικού, Αντρές Μανουέλ ντελ Ρίο (1764 - 1849), πριν την ανακάλυψη του στοιχείου βαναδίου.
Είναι δευτερογενές ορυκτό, ανευρισκόμενο στη ζώνη οξείδωσης μολυβδούχων κοιτασμάτων σε ξηρά κλίματα, προερχόμενος από εξαλλοίωση θειούχων ή πυριτικών ορυκτών του βαναδίου. Ανήκει στην ομάδα του απατίτη, από την άποψη όχι, φυσικά, της χημικής σύστασης αλλά επειδή προσομοιάζει στην κρυσταλλική συμμετρία. Ο βαναδινίτης σχηματίζει μια ιδιόμορφη σειρά, μεταξύ πυρομορφίτη (Pb5(VO4)3Cl) και μιμητίτη ((Pb5(AsO4)3Cl)): Εδώ η υποκατάσταση δεν γίνεται μεταξύ κατιόντων, αλλά υποκαθίσταται το βανάδιο από αρσενικό.
Συνδέεται με βουλφενίτη, λειμωνίτη, βαρύτη και γαληνίτη. Ανευρίσκεται σε πολλά σημεία του πλανήτη, αλλά οι σημαντικότερες εμφανίσεις του είναι στις περιοχές Ζιμαπάν και Τσιχουάουα του Μεξικού, στην Αριζόνα και το Νέο Μεξικό των ΗΠΑ, στο Μαρόκο (κρύσταλλοι πολύ καλού σχηματισμού, μέχρι 14 cm σε μήκος), στην Ναμίμπια, στην Τουρκία (περιοχή Κεμπάν) και στη Νέα Νότια Ουαλία της Αυστραλίας.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- James Dwight Dana, Manual of Mineralogy and Lithology, Containing the Elements of the Science of Minerals and Rocks READ BOOKS, 2008 ISBN 1-4437-4224-4
- Frederick H. Pough, Roger Tory Peterson, Jeffrey (PHT) Scovil, A Field Guide to Rocks and Minerals, Houghton Mifflin Harcourt, 1988 ISBN 0-395-91096-X
- Walter Schumann, R. Bradshaw, K. A. G. Mills, Handbook of Rocks, Minerals and Gemstones, Houghton Mifflin Harcourt, 1993 ISBN 0-395-51137-2