Βίκτορ Νογκίν
| Βίκτορ Νογκίν | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 14 Φεβρουαρίου 1878 Μόσχα[1] |
| Θάνατος | 22 Μαΐου 1924[1] Μόσχα[1] |
| Αιτία θανάτου | περιτονίτιδα |
| Τόπος ταφής | Νεκρόπολη Τείχους του Κρεμλίνου |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ρωσική Αυτοκρατορία Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών |
| Θρησκεία | αθεϊσμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός επαναστάτης |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ένωσης και Ρωσικό Σοσιαλδημοκρατικό Εργατικό Κόμμα |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέλος της Συντακτικής Συνέλευσης της Ρωσίας το 1918 |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Βίκτορ Πάβλοβιτς Νογκίν (ρωσικά: Ви́ктор Па́влович Ноги́н, 14 Φεβρουαρίου 1878 – 22 Μαΐου 1924) ήταν εξέχων Μπολσεβίκος στη Μόσχα, κατέχοντας πολλές υψηλές θέσεις στο κόμμα και στην κυβέρνηση, περιλαμβανομένης του Προέδρου της Στρατιωτικής Επαναστατικής Επιτροπής της Μόσχας και του Προέδρου του Προεδρείου της Εκτελεστικής Επιτροπής του Σοβιέτ των Εργατών Βουλευτών της Μόσχας.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Βίκτορ Νογκίν γεννήθηκε στη Μόσχα και ήταν ο αυτοδίδακτος γιος ενός μικρέμπορα και υφαντή κατ’ επάγγελμα. Το 1898 εντάχθηκε στο Ρωσικό Σοσιαλ-Δημοκρατικό Εργατικό Κόμμα (ΡΣΔΕΚ). Συνελήφθη και εξορίστηκε αρκετές φορές, κάνοντας χρόνια στις περισσότερες μεγάλες φυλακές της Ρωσίας.[2]
Ο Νογκίν θεωρείτο “διαλλακτικός” Μπολσεβίκος. Το 1910, μετά τη διάσπαση Μπολσεβίκων και Μενσεβίκων, έπεισε την ηγεσία να προσπαθήσει να επανενώσει το κόμμα, παρά την ισχυρή αντίθεση του Λένιν. Τελικά, απέτυχε.
Μέχρι το 1917 ο Νογκίν ήταν ένας από τους ηγέτες του τμήματος της Μόσχας των Μπολσεβίκων. Ήταν μέλος της Προσωρινής Επιτροπής στην πάλη κατά του αποτυχημένου πραξικοπήματος του Στρατηγού Λαβρ Κορνίλοφ στην Πετρούπολη.[2] Σαν Πρόεδρος Στρατιωτικής-Επαναστατικής Επιτροπής της Μόσχας, ο Νογκίν προσπάθησε να ηγηθεί μιας ειρηνικής και αναίμακτης μεταβίβασης της εξουσίας στους Μπολσεβίκους, ελπίζοντας να αποφύγει περισσότερη αιματοχυσία στη Μόσχα.[3] Ενώπιον της συνεδρίασης της Κεντρικής Επιτροπής του ΡΣΔΕΚ την 1η Νοεμβρίου 1917 συντάχθηκε με τους Κάμενεφ, Ζινόβιεφ, Ρίκοφ και Μιλιούτιν στην υπεράσπιση της δημιουργίας μιας κυβέρνησης συνασπισμού με τη συμμετοχή όλων των σοσιαλιστικών κομμάτων, υποστηρίζοντας ότι κυβέρνηση μόνο από Μπολσεβίκους δεν θα μπορούσε παρά να διατηρηθεί με τρομοκρατία. Έφυγε από την κυβέρνηση στις 4 Νοεμβρίου 1917.[2]
Αφού παραδέχθηκε επίσημα τα λάθη του στις 29 Νοεμβρίου 1917, ο Νογκίν διορίστηκε σε κρατική θέση, απ’ όπου βοήθησε να αναστηλωθεί η εθνική κλωστοϋφαντουργία, η οποία είχε καταστραφεί στην επανάσταση. Έχαιρε μεγάλου κύρους στους κύκλους του εξωτερικού εμπορίου και της βιομηχανίας.[2] Συνόδευσε τον Λεονίντ Κράσιν στο Λονδίνο στις διαπραγματεύσεις για τη Συμφωνία Αγγλο-Σοβιετικού Εμπορίου. Το 1923 ο Νογκίν ταξίδεψε στις ΗΠΑ για να συμφωνήσει μια σημαντική αγορά βαμβακιού. Ενώ ήταν εκεί, βοήθησε την κυβέρνηση Κούλιτζ να επικοινωνήσει με τη Μόσχα χρησιμοποιώντας τον κώδικα της Ρωσικής κυβέρνησης, σε μια προσπάθεια να δημιουργήσει φιλικές σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών.[4]
Ο Βίκτορ Νογκίν είναι θαμμένος στο τείχος του Κρεμλίνου στην Ερυθρά Πλατειά στη Μόσχα.
Θέσεις που κατείχε[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κάποιες από τις θέσεις που κατείχε ο Βίκτορ Νογκίν στο κόμμα των Μπολσεβίκων και στην κυβέρνηση, απαριθμούνται παρακάτω:[2]
- Εκτελεστική Επιτροπή του Σοβιέτ Εργατών Βουλευτών της Μόσχας (πριν το 1917)
- Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής στο 6ο Συνέδριο του ΡΣΔΕΚ (Ιούλιος – Αύγουστος 1917)
- Λαϊκός Επίτροπος Εμπορίου και Βιομηχανίας στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο του Συμβουλίου Λαϊκών Επιτρόπων στο Δεύτερο Πανρωσικό Συνέδριο των Σοβιέτ.
- Πρόεδρος του Σοβιέτ Εργατών Βουλευτών της Μόσχας, διαδεχόμενος τον Μενσεβίκο Λ.Μ. Κίτσουκ που παραιτήθηκε (5 Σεπτεμβρίου 1917)
- Δήμαρχος της Μόσχας ως Πρόεδρος του Προεδρείου της Εκτελεστικής Επιτροπής του Σοβιέτ Εργατών Βουλευτών της Μόσχας (19 Σεπτεμβρίου 1917 – 13 Νοεμβρίου 1917)
- Επίτροπος Εργασίας της περιοχής της Μόσχας και αντιπρόσωπος στη Συντακτική Συνέλευση (17 Νοεμβρίου 1917)
- Αναπληρωτής Λαϊκός Επίτροπος Εργασίας της Ρωσικής Σοβιετικής Ομοσπονδιακής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας (Απρίλιος 1918).
Κληρονομιά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η πόλη του Μπογκορόντσκ μετονομάστηκε σε Νογκίνσκ προς τιμήν του το 1930. Το 1934 τα Ταχυδρομεία της ΕΣΣΔ δημιούργησαν γραμματόσημο των 15 καπικίων τιμώντας τον Βίκτορ Νογκίν.[5] Ένας Σταθμός του μετρό της Μόσχας είναι ο Κιτί-Γκορόντ, που αρχικά λεγόταν Πλοτσάντ Νογκίνα, από μια πλατεία στο κέντρο της Μόσχας που κάποτε έφερε το όνομα του Βίκτορ Νογκίν (σήμερα Πλατεία Σλαβγιάνσκαγια). Δρόμοι που πήραν το όνομα του Νογκίν ακόμη υπάρχουν σε Αγία Πετρούπολη, Νίζνι Νοβγκοροντ, Βόλγκογκραντ, Νοβοσιμπίρσκ, Παβλόφσκι Ποσάντ, Σαμάρα και Σέπρουκοφ.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 «The Moscow City Government». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Σεπτεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 24 Απριλίου 2016.
- ↑ Ronald Kowalski (1997). The Russian Revolution: 1917-1921. Routledge Sources in History. σελ. 95. ISBN 0-415-12438-7.
- ↑ Neil V Salzman (1 Ιανουαρίου 1991). Reform and Revolution: The Life and Times of Raymond Robins. Kent, Ohio: Kent State University Press. ISBN 0873384261.
- ↑ «USSR (Soviet Union) Postage - Stamps 1931 - 1935». stamprussia.com. Ανακτήθηκε στις 24 Απριλίου 2016.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|
