Αντώνης Πολιτάκης
| Αντώνης Πολιτάκης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 17 Σεπτεμβρίου 1948 Πειραιάς |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ζωγράφος |
Ο Αντώνης Πολιτάκης είναι Έλληνας εξπρεσιονιστής ζωγράφος.[1]
Γεννήθηκε στον Πειραιά στις 17 Σεπτεμβρίου του 1948.
Στο σχολείο του Σ. Μοντεσάντου και μόλις επτά χρόνων ξεκινάει μαθήματα ελευθέρου σχεδίου. Ένα χρόνο αργότερα παίρνει και το πρώτο του βραβείο για την ζωγραφική των σκηνικών στη σχολική εκδήλωση. Εκείνη την εποχή, οι χώροι έκφρασής του ήταν το λιμάνι και οι αλάνες. Για επιφάνειες δημιουργίας είχε τις μάντρες, τα ντουβάρια, τα στρατσόχαρτα. Το κάρβουνο από καμένο ξύλο σε βαρέλι, το κραγιόν (κοκκινάδι) και το μολύβι ήταν τα αγαπημένα του υλικά. Οι ιερόδουλες του λιμανιού, οι αγορές, τα καράβια, η θάλασσα θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στην μετέπειτα καλλιτεχνική ζωή του.
Ανήσυχο και ατίθασο πνεύμα δύσκολα έμπαινε σε «καλούπια».[2]
Εικαστική πορεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Από τις πρώτες του δασκάλες υπήρξαν η γλύπτρια Ολυμπία Φίκα, η ζωγράφος Τζένη Παπαδάκη, κατόπιν ο Γιάννης Μόραλης, η Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα στην Ιστορία της Τέχνης στην ΑΣΚΤ. Την περίοδο 1975-1980 τον βρίσκουμε να σπουδάζει στο Παρίσι στην Σχολή Καλών Τεχνών με δάσκαλο τον ζωγράφο-χαράκτη Jean Feugereux.[3]
Στις αναζητήσεις του ήταν και το πέρασμά του από τις Μονές του Αγίου Όρους. Εκεί σπουδάζει την τεχνική της εγκαυστικής, την αγιογραφία και τα παραδοσιακά υλικά.
Το 1980 σε συνεργασία με τους Δήμους Κερατσινίου, Κορυδαλλού, Περάματος, Δραπετσώνας και με τους Δημάρχους Δ.Σαράφογλου, Δ.Μαλαγαρδή, Α.Πατσιλινάκο, αλλά και με συμπαραστάτη την Υπουργό Πολιτισμού από το 1981 Μελίνα Μερκούρη ιδρύει τα εργαστήρια τέχνης, όπου διδάσκει ο ίδιος θεωρία, σχέδιο, χρώμα, ιστορία της τέχνης και ταυτόχρονα προετοιμάζει παιδιά για την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, με βοηθό μία εκ των μαθητριών του τότε, την εικαστικό Τίνα Μάσχα, υπεύθυνη για το παιδικό τμήμα.[4][5] Μ' αυτό τον τρόπο επιτυγχάνει την πολιτιστική αναβάθμιση της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά.
Γίνεται μέλος της πολιτιστικής επιτροπής των εν λόγω Δήμων καθώς και υπεύθυνος για τα εικαστικά. Με την σημαντική του βοήθεια στον Δήμο Κερατσινίου, ιδρύεται η Πινακοθήκη Α. Τάσσος στη μνήμη του μεγάλου χαράκτη.
Η συνεργασία του με τους Δήμους τελειώνει το καλοκαίρι του 1991. Καταφεύγει στην Αθήνα σ' ένα νεοκλασικό της Ηπείρου & Αχαρνών[6]
Άλλες εικαστικές δραστηριότητες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στο διάστημα αυτό κάνει τα σκηνικά για τις Χαμένες πατρίδες (Αφιέρωμα στα 60 χρόνια από την Μικρασιατική καταστροφή) με μουσική του Μίκη Θεοδωράκη[7]. Επίσης κάνει τα σκηνικά στα εξής έργα: Αλέξανδρος και Αϊσέ του Δημήτρη Κολλάτου, Καραγκιόζης του Θ. Συναδινού από το «Ελεύθερο Θέατρο»[8]. Εργάζεται για την τηλεόραση, κρατική και ιδιωτική.
Ιδρύει την Εικαστική Ομάδα "Κύκλος"[9].
Παραδίδει μαθήματα ζωγραφικής & Ιστορίας της Τέχνης διά αλληλογραφίας στο περιοδικό των ναυτικών «Κανάλι 14».[10]
Σε συνεργασία με το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και το Υπουργείο Παιδείας φιλοτέχνησε τα έργα στο κείμενο του Λυσία Υπέρ αδυνάτου στο βιβλίο "Κείμενα Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας"[11]
Ως οπαδός του Ολυμπιακού έχει φιλοτεχνήσει το επίσημο σήμα των «Ερυθρόλευκων Αμαζόνων» καθώς και το σήμα της ΠΕΦΟ καλλιτεχνών.
Με την αρχή της ιδιωτικής ραδιοφωνίας, γίνεται παραγωγός της πρώτης εικαστικής εκπομπής «Ο Ήχος των Χρωμάτων» στον Δημοτικό ραδιοσταθμό «Ξένιος».[12]
Το 1984-85 ανοίγει στην Αθήνα και επί της οδού Φιλελλήνων μαζί με την εικαστικό Τίνα Μάσχα την γκαλερί «Κάμβιο», που έδινε «βήμα» σε νέους εικαστικούς.[13][14]
Το 1992 συνεργάζεται με την εφημερίδα Έθνος και δημιουργεί το «ΤΟ», ένα κόκκινο σφαιρίδιο που σχολιάζει με καυστικό τρόπο την επικαιρότητα στην σελίδα της νεολαίας. Το 2002 συνεργάζεται με την εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος και το ένθετο «Health&Style».
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών (Εκδόσεις Μέλισσα)1999
- who is who Εγκυκλοπαίδεια βιογραφιών των σημαντικότερων προσωπικοτήτων της Ελλάδας Δεύτερη έκδοση 2007 σελ. 887
- «Αναζητήσεις στην Σύγχρονη Ελληνική Ζωγραφική»Π.Δ Καγκελάρη τόμος 2 Η Συλλογή Καγκελάρη 1999
- «Η Καλλιτεχνική Ιστορία του Πειραιά 1884-1984» Κώστας Θεοφάνους Πειραιάς 1985
- «Ελληνική Θαλασσογραφία» Μανόλης Βλάχος Εκδόσεις «ΟΛΚΟΣ» Αθήνα 1993
- «Διακόσμηση σπίτι και Αρχιτεκτονική» Διμηνιαίο τεύχος Νο 31 σελ.110
- «Αλάρμ» Μηνιαίο Πολιτικό & Οικονομικό Περιοδικό Φεβρουάριος 2005 σελ.37
- «Artview» Επίσημο site του καλλιτέχνη
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ». Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2021.
- ↑ Αντώνης Πολιτάκης:Εφημερίδα τα «Νέα» ένθετο «Ζω στον Πειραιά» συνέντευξη στην Κατερίνα Ρούτση «Έχω ακόμα τις σβούρες..»04/12/1999
- ↑ Αντώνης Πολιτάκης:Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών (Εκδόσεις Μέλισσα)1999
- ↑ «Δημοτικά Νέα»Ενημερωτικό Δελτίο του Δήμου Κορυδαλλού Μάρτης-Απρίλης 1983 αρ.φύλλου 1
- ↑ «Δημοτικά Νέα»Ενημερωτική Μηνιαία έκδοση του Δήμου Κερατσινίου "Συζήτηση με τον Αντώνη Πολιτάκη και την Τίνα Μάσχα" Χρόνος 9ος Αρ. Φύλλου 28 Σεπτέμβρης 1987
- ↑ Αντώνης Πολιτάκης:Έχω κάτι κοινό με...τον Ωνάση εφημερίδα «Έθνος»συνέντευξη στην Ανίτα Γρηγοριάδου 08/09/1992
- ↑ Ελευθεροτυπία, «Στο Κερατσίνι ξαναζωντάνεψαν οι «Χαμένες Πατρίδες»» 22/07/1982
- ↑ Εφημερίδα «Τα Νέα» «Ο Καραγκιόζης» κριτική Αλκ. Μαργαρίτης 22/07/1986
- ↑ Εφημερίδα«Ριζοσπάστης»«...Εικαστική ομάδα με την επωνυμία«Κύκλος» Ίδρυσε ο ζωγράφος Αντώνης Πολιτάκης....»05/03/1983
- ↑ «Κανάλι 14» Διμηνιαία ναυτική επιθεώρηση Ιούλιος- Αύγουστος 1981 σελ.137
- ↑ Κείμενα Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας Α! Λυκείου Οργανισμός εκδόσεως διδακτικών βιβλίων-Αθήνα Έκδοση Α! 1996
- ↑ «Ξένιος»Ράδιο 97,4 FM Πρόγραμμα Εβδομαδιαίο Καλοκαίρι 1990
- ↑ Εφημερίδα «Τα Νέα»..στην γκαλερί «Κάμβιο»«Βήμα» για νέους ζωγράφους συνέντευξη Α.Πολιτάκη- Τ.Μάσχας στην ρεπορ.Άννα Καρπαθίου 05/03/1985
- ↑ Εφημερίδα «Τα Νέα της Κυριακής» Η «Κάμβιο» και το πρόγραμμά της 27/01/1985