Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αντρέι Μπολσόι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


Αντρέι Μπολσόι
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση13  Αυγούστου 1446
Ούγκλιτς
Θάνατος7  Νοεμβρίου 1493
Μόσχα
Τόπος ταφήςΚαθεδρικός Ναός Αρχαγγέλου στην Μόσχα
Χώρα πολιτογράφησηςΜοσχοβία
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςHelen of Mezetsk (από 1470)[1][2]
ΤέκναIgnace de Vologda
Ντμίτρι Αντρέγιεβιτς
ΓονείςΒασίλειος Β΄ της Μόσχας και Μαρία του Μπορόβσκ
ΑδέλφιαΙβάν Γ΄ της Ρωσίας
Άννα του Ριαζάν
Αντρέι Μενσόι
Boris Vasilyevich of Volotsk
Yuri, Duke of Dmitrov and Mozhaisk
ΟικογένειαΡουρικίδες
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Αντρέι Βασίλιεβιτς ο δυνατός (ρωσ.: Андрей Васильевич Большой, 13 Αυγούστου 1446 - 7 Νοεμβρίου 1493) από τον Οίκο των Ρουρικιδών ήταν πρίγκιπας του Ζβενίγκοροντ. Μετέφερε την πρωτεύουσα στο Ούγκλιτς, την οποία μετέτρεψε σε κέντρο πολιτικής δύναμης και διασφάλισε την ευμάρειά της για τους επόμενους δύο αιώνες.

Ήταν ο τρίτος γιος τού Βασίλι Β΄ τού τυφλού πρίγκιπα της Μόσχας και της Μαρίας τού Μπορόβσκ, κόρης τού Γιαροσλάβ Βλαντιμιρόβιτς πρίγκιπα τού Μαλογιαροσλάβιτς. Η θεία του Άννα είχε παντρευτεί τον Ιωάννη Η΄ Παλαιολόγο Αυτοκράτορα των Ρωμαίων.

Το 1462 απεβίωσε ο πατέρας του και ο Αντρέι κληρονόμησε τις πόλεις Ζβενίγκοροντ, Ούγκλιτς και Μπεζέτσκ. Αρχικά είχε με τον αδελφό του Ιβάν Γ΄ εγκάρδιες σχέσεις. Όταν όμως δέκα έτη μετά απεβίωσε ο αδελφός τους Γιούρι πρίγκιπας τού Ντμιτρόβ, ο Ιβάν Γ΄ προσάρτησε το Ντμιτρόβ, αντί να το μοιραστεί με τα αδέλφια του. Στο τέλος έδωσε μερικές γαίες στα αδέλφια του, εκτός τού Αντρέι.

Άλλη αιτία προστριβής τους αναφάνηκε με το δικαίωμα των βογιάρων να εγκαταλείπουν την Αυλή ενός πρίγκιπα για άλλη Αυλή. Ο Ιβάν Γ΄ το επέτρεπε μόνο αν ο βογιάρος θα πήγαινε στη Μόσχα. Το 1479, ένας δυσαρεστημένος βογιάρος, ο Λίκο-Ομπολένσκι άφησε το Κεμλίνο της Μόσχας και εγκαταστάθηκε στην Αυλή τού αδελφού τού Ιβάν Γ΄, τού Μπόρις πρίγκιπα τού Βολοκολάμσκ. Όταν ο τελευταίος αρνήθηκε να εκδώσει τον βογιάρο, ο Ιβάν Γ΄ διέταξε να συλλάβουν τον βογιάρο και να τού τον παραδώσουν με αλυσίδες στη Μόσχα. Ο Αντρέι πήρε το μέρος τού προσβεβλημένου Μπόρις και οι ενωμένοι στρατοί των δύο αδελφών βάδισαν εναντίον τού Νόβγκοροντ και μετά προς τα σύνορα με τη Λιθουανία. Εκεί διαπραγματεύθηκαν με τον Καζίμιρ Δ΄ της Πολωνίας, που όμως αποφάσισε να μην παρέμβει. Έπειτα ζήτησαν υποστήριξη από το Πσκοβ, αλλά πάλι χωρίς αποτέλεσμα.

Για να λύσει τη διαφορά, ο Ιβάν Γ΄ πρόσφερε στον Αντρέι τις πόλεις Καλούγκα και Αλεκσίν, αλλά ο Αντρέι αρνήθηκε. Το 1480 ο Ακμάτ χαν εισέβαλε και ο μέγας πρίγκιπας συμφιλιώθηκε με τους αδελφούς του: έγινε πιο ήρεμος και υποσχέθηκε να εκπληρώσει τις απαιτήσεις τους. Ο Αντρέι και ο Μπόρις πήγαν με τους στρατούς τους στον ποταμό Ούγκρα και ενώθηκαν με τις δυνάμεις τού Ιβάν Γ΄. Στην άλλη όχθη ήταν οι Μογγόλοι και οι δύο ίσες δυνάμεις έμεναν στάσιμες. Για τη συμφιλίωση μεσολάβησε η μητέρα τους Μαρία, ο μητροπολίτης και ένας αριθμός επισκόπων. Ως απόδειξη της συμφιλίωσής τους ο μέγας πρίγκιπας παραχώρησε το Μοζάισκ στον Αντρέι, το πιο περιπόθητο μέρος του μεριδίου τού Γιούρι.

Μετά το 1484 που απεβίωσε η μητέρα τους, η κατάσταση για τον Αντρέι έγινε επικίνδυνη: οι προκλητική στάση του και οι αβάσιμοι ισχυρισμοί του γέμισαν τον Ιβάν Γ΄ με επιφυλάξεις. Ο τελευταίος φοβόταν πως μετά το τέλος του, ο Αντρέι θα επικαλεστεί τον παλαιό τρόπο διαδοχής στον επόμενο αδελφό και θα σφετεριστεί τον θρόνο της Μόσχας. Το 1488 ο Αντρέι πληροφορήθηκε ότι ο αδελφός του σχεδίαζε να τον εκτοπίσει, φυλακίζοντάς τον. Με επιστολή του παραπονέθηκε στον Ιβάν Γ΄, ο οποίος διαμαρτυρήθηκε, ότι είναι αθώος. Ο Ιβάν Γ΄ το 1491 διέταξε τους στρατούς των δύο αδελφών του να βοηθήσουν τον σύμμαχό του Μενλί Α΄ Γκιράι χαν της Κριμαίας. Ο Αντρέι δεν υπάκουσε και όταν το 1492 ήλθε στη Μόσχα, συνελήφθη. Φυλακίστηκε ώσπου απεβίωσε το 1493. Έπειτα οι γιοί του, Ιβάν και Ντμίτρι, φυλακίστηκαν στην Μπολόγκντα, ενώ το Ούγκλιτς προσαρτήθηκε στη Μόσχα.

Νυμφεύτηκε μία γυναίκα αγνώστου ονόματος και είχε τέκνα:

  • Ιβάν Αντρέγιεβιτς.
  • Ντμίτρι Αντρέγιβιτς.
  • History of the Great Feudal War
  • Bain, Robert Nisbet (1911). "Basil s.v. Basil II.". In Chisholm, Hugh. Encyclopædia Britannica. 3 (11th ed.). Cambridge University Press. p. 468.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]