Αντιπαραμύθι
Ένα αντιπαραμύθι είναι ένα παραμύθι στο οποίο, αντίθετα με ένα συνηθισμένο, έχει τραγικό παρά αίσιο τέλος, με τους ανταγωνιστές να νικούν και τους πρωταγωνιστές να χάνουν στο τέλος της ιστορίας. Σε αντίθεση με τα παραμύθια που περιλαμβάνουν ένα μαγικό, ουτοπικό κόσμο, τα αντιπαραμύθια περιλαμβάνουν ένα σκοτεινό κόσμο γεμάτο κακία και βία. Τέτοιες ιστορίες ενσωματώνουν τον τρόμο, τη μαύρη κωμωδία, κακόβουλα πρακτικά αστεία σε βάρος αθώων χαρακτήρων, ξαφνικές και συχνές ανατροπές, και καυστική σάτιρα.[1][2] Ο όρος (γερμανικά: Antimärchen) εισήχθη από τον Άντρε Γιολές,[1] στο βιβλίο του Einfache Formen (1930).[3]
Παραδείγματα αντιπαραμυθιών είναι «Ο Ψαράς και η Γυναίκα του» και «Ο Χοιροβοσκός».[1] Ο όρος επίσης χρησιμοποιείται για να αναφέρει τις παραλλαγές των παραδοσιακών «χαρούμενων» παραμυθιών σε «δυστυχισμένα».[2] Η σειρά ταινιών Σρεκ, που περιλαμβάνει παρωδίες και σατιρικά παραμύθια, συμπεριλαμβάνει διάφορα στοιχεία αντιπαραμυθιών όπως θανάτους ηρωικών χαρακτήρων και σκατολογικό χιούμορ.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 The Greenwood Encyclopedia of Folktales and Fairy Tales: A-F, article "Anti-fairy tale", p. 50
- ↑ 2,0 2,1 Catriona McAra, David Calvin, Anti-Tales: The Uses of Disenchantment, Cambridge Scholars Publishing, May 25, 2011, (ISBN 1443830550), p. 4
- ↑ André Jolles: Einfache Formen. Legende, Sage, Mythe, Rätsel, Spruch, Kasus, Memorabile, Märchen, Witz. Niemeyer, Halle (Saale) 1930 (Forschungsinstitut für Neuere Philologie Leipzig: Neugermanistische Abteilung; 2) p. 242.
Περαιτέρω ανάγνωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Lutz Röhrich, Märchen mit schlechtem Ausgang" ("Fairy Tales with Bad Ending"), In: Hessische Blätterfür Volkskunde. 49-50 (1958) 236-248