Ανατολικά Μιν
| Ανατολικά Μιν | |
|---|---|
| Mìng-dĕ̤ng-ngṳ̄, Mìng-dĕ̤ng-uâ, 平話, 闽东话, Bàng-uâ, 閩東語 και 閩東話 | |
| Μιν Ντονγκ (闽东语) Φουτσοουνέζικα (福州话) | |
| Περιοχή | ανατολικό Φουτσιάν (Φουτσόου και Νίνγκντε), Μάτσου, μέρη των κομητειών Ταϊσούν και Τσανγκνάν, Ουεντσόου, Τσετσιάνγκ |
| Φυσικοί ομιλητές | 9.5 εκατομμύρια [1] |
| Σύστημα γραφής | κινέζικοι χαρακτήρες και λατινική γραφή |
| ISO 639-1 | — |
| ISO 639-2 | — |
| ISO 639-3 | cdo |
| Glottolog | mind1253[2] |
Τα Ανατολικά Μιν ή Μιν Ντονγκ (απλοποιημένα κινεζικά: 闽东语, παραδοσιακά κινεζικά: 閩東語, πινγίν: Mǐndōngyǔ, Εκλατινοποιημένα Φουτσοουνέζικα: Mìng-dĕng-ngṳ), είναι παράρτημα της ομάδας Μιν, μιας εκ των ποικιλιών των Κινεζικών. Η διάλεκτος κύρους και πλέον δημοφιλέστερη αντιπροσωπευτική μορφή είναι η διάλεκτος Φουτσόου, η οποία ομιλείται στη πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της επαρχίας Φουτσιάν.[3]
Γεωγραφική κατανομή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κίνα και Ταϊβάν
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι ποικιλίες των Ανατολικών Μιν ομιλούνται κυρίως στο ανατολικό τμήμα της επαρχίας Φουτσιάν Επαρχία της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, και κοντά στις πόλεις Φουτσόου και Νίνγκντε. Χρησιμοποιείται ευρέως ως μητρική γλώσσα στα νησιά Μάτσου της Δημοκρατίας της Κίνας (Ταϊβάν). Επιπλέον, οι κάτοικοι των κομητειών Ταϊσούν και Τσανγκνάν βόρεια του Φουτσιάν στο Τσετσιάνγκ επίσης ομιλούν τα Ανατολικά Μιν. Τα Ανατολικά Μιν γενικά συνυπάρχουν με τα επίσημα πρότυπα Κινέζικα σε όλους αυτούς τους τομείς.
Αμερική
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Καθώς η παράκτια περιοχή του Φουτσιάν είναι ιστορική πατρίδα μιας μεγάλης παγκόσμιας Κινεζικής διασποράς, ομιλητές ποικιλιών των Ανατολικών Μιν μπορούν να βρεθούν σε όλο τον κόσμο, ειδικά στις αντίστοιχες Τσάιναταουν (κινεζικές παροικίες). Οι πόλεις με υψηλή συγκέντρωση αυτών των μεταναστών περιλαμβάνουν τη Νέα Υόρκη,[4] ιδιαίτερα στο Μικρό Φουτσόου του Μανχάταν, το Σάνσετ Παρκ του Μπρούκλιν και το Φλάσινγκ του Κουίνς.
Ευρώπη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ομιλητές των Ανατολικών Μιν μπορούν επίσης να βρεθούν σε διάφορες κινεζινές κοινότητες στην Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένων των κοινοτήτων του Λονδίνου, του Παρισιού, και του Πράτο στην Ιταλία.[5]
Ιαπωνία και Μαλαισία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι Κινεζικές κοινότητες του Ικεμπουκούρο στο Τόκιο της Ιαπωνίας[6] και στο Σιμπού στο Σαράουακ της Μαλαισίας έχουν σημαντικούς πληθυσμούς της ομιλητών των Ανατολικών Μιν. Κοινότητες μεταναστών από το Φουτσόου βρίσκονται επίσης στο Σιτιαουάν του Περάκ και το Γιονγκ Πενγκ στο Τζοχόρ, στη Δυτική Μαλαισία.
Ταξινόμηση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κλάδοι και επιρροές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα Ανατολικά Μιν χωρίζονται συμβατικά σε τρεις κλάδους:[7]
- Διαλεκτική ομάδα Χοουγκουάν (侯官片): περιλαμβάνει τις διαλέκτους Φουτσόου, Φουτσίνγκ, Λιανγιάνγκ και τη διάλεκτο των νήσων Μάτσου.
- Διαλεκτική ομάδα Φουνίνγκ (福寧片): περιλαμβάνει τις διαλέκτους Νίνγκντε και Φου.
- Διάλεκτος Μαντζιάνγκ (蠻講): ομιλείται σε μέρη των Ταϊσούν και Τσανγκνάν, στο Ουεντσόου του Τσετσιάνγκ.
Εκτός από αυτά τους τρεις κλάδους, κάποια διαλεκτικά νησιά στη νότια Κινεζική επαρχία Κουανγκντόνγκ έχουν ταξινομηθεί με τα Ανατολικά Μιν.[8][9] Τα Μιν Ζονγκσάν είναι μια ομάδα ποικιλιών των Μιν που ομιλούνται στην επαρχία Ζονγκσάν του Κουανγκτούνγκ. Σύμφωνα με τον Νίκολας Μπόντμαν, μόνο οι διάλεκτοι Λονγκντού και Νανλάνγκ ανήκουν στην ομάδα των Ανατολικών Μιν, ενώ η διάλεκτος Σανσιάνγκ ανήκει στα Νότια Μιν.[9][10]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Nationalencyklopedin "Världens 100 största språk 2007" Οι 100 μεγαλύτερες γλώσσες του κόσμου το 2007
- ↑ Hammarström, Harald· Forkel, Robert· Haspelmath, Martin· Bank, Sebastian, επιμ. (2016). «Min Dong Chinese». Glottolog 2.7. Jena: Max Planck Institute for the Science of Human History.
- ↑ 李如龙 Li Rulong (1994). 福州方言词典 Fuzhou Fangyan Cidian (Rev. 1st έκδοση). Fuzhou: 福建人民出版社 Fujian Renmin Chubanshe. σελ. 1. ISBN 7211023546.
- ↑ Guest, Kenneth J. (2003). God in Chinatown: Religion and Survival in New York's Evolving Immigrant Community ([Online-Ausg.]. έκδοση). New York: New York University Press. σελ. 48. ISBN 0814731546.
- ↑ Pieke, Frank. «Research Briefing 4: Transnational Communities» (PDF). Transnational Communities Programme, Institute of Social and Cultural Anthropology, Oxford. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2015.
- ↑ Wong, ed. by Bernard P.· Chee-Beng, Tan (2013). Chinatowns around the world gilded ghetto, ethnopolis, and cultural diaspora. Leiden [etc.]: Brill. σελ. 251. ISBN 9004255907.
- ↑ Kurpaska, Maria (2010). Chinese language(s) : a look through the prism of the great dictionary of modern Chinese dialects ([Online-Ausg.]. έκδοση). Berlin: De Gruyter Mouton. σελ. 71. ISBN 9783110219142.
- ↑ «The Namlong Dialect, a Northern Min Outlier in Zhongshan Xian and the Influence of Cantonese on its Lexicon and Phonology». Tsing Hua Journal of Chinese Studies 14 (1): 1–19. 1984. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2019-01-17. https://web.archive.org/web/20190117112421/http://nthur.lib.nthu.edu.tw/dspace/handle/987654321/63869. Ανακτήθηκε στις 2019-01-04.
- ↑ 9,0 9,1 Bodman, Nicholas C. (1985). «The Reflexes of Initial Nasals in Proto-Southern Min-Hingua». Στο: Acson. For Gordon H. Fairbanks. Oceanic Linguistics Special Publications. 20. University of Hawaii Press. σελίδες 2–20. ISBN 978-0-8248-0992-8.
- ↑ «The Namlong Dialect, a Northern Min Outlier in Zhongshan Xian and the Influence of Cantonese on its Lexicon and Phonology». Tsing Hua Journal of Chinese Studies 14 (1): 1–19. 1984. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2019-01-17. https://web.archive.org/web/20190117112421/http://nthur.lib.nthu.edu.tw/dspace/handle/987654321/63869. Ανακτήθηκε στις 2019-01-04.
Περαιτέρω ανάγνωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- «A preliminary report on the dialects of Mintung». Monumenta Serica 33: 326–348. 1977–1978.
- Yan, Margaret Mian (2006). Introduction to Chinese Dialectology. LINCOM Europa. ISBN 978-3-89586-629-6.
- Akitani Hiroyuki; Chen Zeping [秋谷裕幸; 陈泽平]. 2012. The Gutian dialect of Min Dong District [闽东区古田方言研究]. Fuzhou: Fujian People's Press [福建人民出版社].