Αναζωπύρωση της οδού Αζούσα
Ως Αναζωπύρωση της οδού Αζούσα έμεινε γνωστή στα χρονικά της Πεντηκοστιανής Εκκλησίας, το βάπτισμα από το Άγιο Πνεύμα με αναζωπύρωση, που πραγματοποιήθηκε πρώτη φορά κατά τη συνάθροιση πιστών της Αφρικανικής Μεθοδιστικής Επισκοπικής Εκκλησίας του Λος Άντζελες υπό την καθοδήγηση του Γουίλιαμ Σέυμουρ, αφρο-αμερικανού ιεροκήρυκα.
Η αναζωπύρωση ξεκίνησε με μια συνάθροιση στις 14 Απριλίου 1906 και συνεχίστηκε έως το 1915 περίπου. Χαρακτηρίστηκε από την ομιλία σε γλώσσες, τις λατρευτικές λειτουργίες, και το διαφυλετικό εύρος. Οι συμμετέχοντες εισέπραξαν κριτική από τα ΜΜΕ και τους θεολόγους, που εκείνη την εποχή τους θεώρησαν προσβλητικούς και ανορθόδοξους.
Σήμερα, η αναζωπύρωση θεωρείται από τους ιστορικούς ως το γεγονός που έπαιξε καταλυτικό ρόλο για τη διάδοση του Πεντηκοστιανισμού στον 20ό αιώνα.
Υπόβαθρο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Την ημέρα της Πεντηκοστής έλαβε χώρα η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος στους 12 μαθητές (περιλαμβανομένων και των αποστόλων του Ιησού) οπότε, σύμφωνα με τις Πράξεις των Αποστόλων, έλαβαν Άγιο Πνεύμα μιλώντας σε ξένες γλώσσες (γλωσσολαλιά) «για τα θαυμαστά έργα του Θεού», γεγονός που έγινε αντιληπτό από Ιουδαίους και προσήλυτους που ήταν στην Ιερουσαλήμ για τη γιορτή των Εβδομάδων. Αυτός ο τρόπος βαπτίσματος καλείται «Αναζωπύρωση» (Revival) και κατέχει σημαντικό ρόλο στην Πεντηκοστιανή Εκκλησία καθώς θεωρείται ως ο πιο έγκυρος τρόπος εμφάνισης της χάριτος του Αγίου Πνεύματος.
Η Αναζωπύρωση της Ουαλίας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1904, πραγματοποιήθηκε η αναζωπύρωση της Ουαλίας, κατά τη διάρκεια της οποίας περίπου 100.000 άνθρωποι στην Ουαλία μεταστράφηκαν στον Χριστιανισμό. Διεθνώς, οι Ευαγγελικοί Χριστιανοί εξέλαβαν αυτό το γεγονός ως σημάδι ότι η εκπλήρωση της προφητείας στο βιβλίο του Ιωήλ, κεφάλαιο 2:23-29 ήταν έτοιμη να πραγματοποιηθεί. Ο Γιόζεφ Σμέιλ, ποιμένας της Πρώτης Βαπτιστικής Εκκλησίας στο Λος Άντζελες, πήγε στην Ουαλία προκειμένου να βεβαιωθεί προσωπικά για την αναζωπύρωση. Μετά την επιστροφή του στο Λος Άντζελες, προσπάθησε να αναφλέξει ένα παρόμοιο γεγονός στην κοινότητά του. Οι προσπάθειές του όμως ήταν βραχύβιες, και τελικά εγκατέλειψε την Πρώτη Βαπτιστική Εκκλησία για να δημιουργήσει την Πρώτη Εκκλησία της Καινής Διαθήκης, όπου συνέχισε τις προσπάθειές του[1]. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, άλλες μικρής κλίμακας αναζωπυρώσεις πραγματοποιούνταν σε Μινεσότα, Βόρεια Καρολίνα, και Τέξας. Μέχρι το 1905, αναφορές για γλωσσολαλιά, υπερφυσική θεραπεία, και σημαντικές αλλαγές στον τρόπο ζωής πολλών ανθρώπων, συνόδευσαν αυτές τις αναζωπυρώσεις. Δεδομένου ότι τα νέα διαδόθηκαν, Ευαγγελικοί σε όλες τις ΗΠΑ άρχισαν να προσεύχονται για παρόμοιες αναζωπυρώσεις στις συναθροίσεις τους[2].
Ο Σέυμουρ επισκέπτεται το Λος Άντζελες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα].jpg)
Το 1905 ο τριαντατετράχρονος γιος πρώην σκλάβων Γουίλιαμ Σέυμουρ, ήταν σπουδαστής του γνωστού ιεροκήρυκα Καρόλου Πάρχαμ και προσωρινός ποιμένας σε μια μικρή Αγιαστική εκκλησία στο Χιούστον του Τέξας[3]. Η Νέλυ Τέρρυ, μια αφρο-αμερικανή γυναίκα που πήγαινε σε μια μικρή Αγιαστική εκκλησία στο Λος Άντζελες, έκανε ένα ταξίδι για να επισκεφτεί την οικογένεια της στο Χιούστον το 1905[4]. Στο Χιούστον, επισκέφτηκε την εκκλησία του Σέυμουρ, όπου εκείνος κήρυττε ότι το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα συνοδεύθηκε με τη γλωσσολαλιά. Αν και δεν το είχε δοκιμάσει αυτό προσωπικά, η Τέρρυ εντυπωσιάστηκε με τον χαρακτήρα και το μήνυμα του Σέυμουρ. Αργότερα από την Καλιφόρνια, η Τέρρυ προσκάλεσε τον Σέυμουρ να έρθει για να μιλήσει στην τοπική εκκλησία[5]. Ο Σέυμουρ έλαβε και δέχτηκε την πρόσκληση τον Φεβρουάριο του 1906, και έλαβε οικονομική βοήθεια και τη συγκατάβαση του Πάρχαμ για την προγραμματισμένη ενός μηνός επίσκεψη.[6].
Ο Σέυμουρ έφθασε στο Λος Άντζελες στις 22 Φεβρουαρίου 1906[7], και για δύο ημέρες κήρυξε στην εκκλησία της Τζούλια Χάτσινς στη γωνία της Ninth Street και Santa Fe[8]. Κατά τη διάρκεια του πρώτου κηρύγματός του, κήρυξε ότι η ομιλία στις γλώσσες ήταν το βασικό Βιβλικό σημείο για το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα[9]. Την επόμενη Κυριακή, 4 Μαρτίου, επέστρεψε στην εκκλησία και είδε πως η Χάτσινς είχε κλείσει με λουκέτο την πόρτα[10]. Οι Πρεσβύτεροι της εκκλησίας αρνήθηκαν τη διδασκαλία του Σέυμουρ, πρώτιστα επειδή δεν είχε δοκιμάσει ακόμα αυτά για τα οποία κήρυττε. Εντούτοις, δεν απέρριψαν όλα τα μέλη της εκκλησίας το κήρυγμα. Ο Σέυμουρ κλήθηκε για να μείνει στο σπίτι του μέλους της κοινότητας Έντουαρντ Λη, και άρχισε εκεί να πραγματοποιεί μελέτες της Αγίας Γραφής και συναθροίσεις προσευχής.
Οδός North Bonnie Brae
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Σέυμουρ και η μικρή ομάδα των νέων οπαδών του που σύντομα μεταφέρθηκαν στο σπίτι του Ρίτσαρντ και της Ρουθ Άσμπερρυ, στην οδό North Bonnie Brae 214. Λευκές οικογένειες από τοπικές Αγιαστικές εκκλησίες άρχισαν επίσης να παρευρίσκονται στις συναθροίσεις. Η ομάδα συγκεντρωνόταν τακτικά και προσευχόταν για το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα. Στις 9 Απριλίου 1906, 5 εβδομάδες αφότου ξεκίνησαν οι προσευχές και το κήρυγμα του Σέυμουρ, και 3 μέρες μετά από το ξεκίνημα της προγραμματισμένης για 10 μέρες νηστείας, ο Έντουαρντ Λη μίλησε σε γλώσσες για πρώτη φορά. Στην επόμενη συνάθροιση, ο Σέυμουρ μοιράστηκε την ομολογία του Λη και έκανε κήρυγμα πάνω στο εδάφιο Πράξεις 2:4. Το ίδιο βράδυ άλλα έξι γλωσσολάλησαν, μέσα στους οποίους ήταν και η Τζένη Μουρ, που αργότερα παντρεύτηκε τον Σέυμουρ. Μερικές ημέρες αργότερα, στις 12 Απριλίου, ο ίδιος ο Σέυμουρ μίλησαν σε γλώσσες, μετά από ολονύχτια προσευχή.
Οι ειδήσεις από τα γεγονότα της οδού North Bonnie Brae κυκλοφόρησαν γρήγορα μεταξύ αφροαμερικανών, ισπανόφωνων και λευκών και ενδιαφερόμενων στην πόλη, και για μερικές βραδιές, διάφοροι κήρυκες της συνάθροισης μίλησαν σε όσους είχαν συγκεντρωθεί μπροστά από το σπίτι των Άσμπερρυ. Το ακροατήριο περιλάμβανε ανθρώπους από ένα ευρύ φάσμα οικονομικών, κοινωνικών και θρησκευτικών υποβάθρων. Τελικά και η ίδια η Χάτσινς μίλησε σε γλώσσες και ολόκληρη η εκκλησίας της άρχισε να συμμετέχει στις συναθροίσεις του Σέυμουρ. Σύντομα το πλήθος των μελών της συνάθροισης έγινε πολύ μεγάλο, και ήταν γεμάτο από ανθρώπους που μιλούσαν σε γλώσσες, που δοξολογούσαν και υμνούσαν. Τελικά, το μπροστινό μέρος του σπιτιού που γινόταν η συνάθροιση κατέρρευσε, αναγκάζοντας την ομάδα να ψάξει για ένα νέο χώρο συναθροίσεων. Ένας κάτοικος της γειτονιάς περιέγραψε τα γεγονότα της οδού North Bonnie Brae 214 με τα παρακάτω λόγια:
Φώναζαν τρεις ημέρες και τρεις νύχτες. Ήταν περίοδος του Πάσχα. Το πλήθος έρχονταν από παντού. Μέχρι το επόμενο πρωί δεν υπήρχε κανένας τρόπος να φτάσεις κοντά στο σπίτι. Καθώς οι άνθρωποι που έρχονταν ένοιωθαν τη δύναμη του Θεού, ολόκληρη η πόλη αναστατώθηκε.
Η Αναζωπύρωση στην Οδό Αζούσα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οδός Αζούσα 312
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η ομάδα της οδού North Bonnie Brae τελικά βρήκε ένα διαθέσιμο κτήριο στην οδό Αζούσα 312, που είχε αρχικά κατασκευαστεί για να στεγαστεί μία Αφρικανική Μεθοδιστική Επισκοπική Εκκλησία. Το ενοίκιο ήταν μόνο 8,00 $ τον μήνα.
Το ασβεστοκονίαμα ρύπαινε το πάτωμα του μεγάλου δωματίου που έμοιαζε με αποθήκη. Εν τούτοις, καθαρίστηκε, φροντίστηκε και προετοιμάστηκε για τις συναθροίσεις. Η πρώτη συνάθροιση πραγματοποιήθηκε στις 14 Απριλίου 1906. Οι συναθροίσεις της εκκλησίας γίνονταν στον πρώτο όροφο, όπου οι πάγκοι είχαν τοποθετηθεί σε ορθογώνιο σχήμα. Μερικοί από τους πάγκους ήταν απλά σανίδες τοποθετημένες πάνω σε μικρά βαρελάκια. Υπήρχε και μία ανυψωμένη πλατφόρμα. Αρχικά δεν υπήρχε άμβωνας. Ο Φρανκ Μπάρτλεμαν, ένας από τους πρώτους συμμετέχοντες στην αναζωπύρωση, αναφέρει:
ο αδελφός Σέυμουρ συνήθως καθόταν πίσω από δύο άδεια κιβώτια παπουτσιών, ένα πάνω από άλλο. Συνήθως κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης κρατούσε το κεφάλι του προσευχόμενος. Δεν υπήρχε καμία υπερηφάνεια… σε εκείνο το παλαιό κτήριο, με τα χαμηλά δοκάρια και τα γυμνά πατώματά...
Το δεύτερο πάτωμα, που σήμερα αποκαλείται Ιεραποστολή της Αποστολικής Πίστης (Apostolic Faith Mission), στέγαζε ένα γραφείο και δωμάτια στα οποία έμεναν μέλη της εκκλησίας συμπεριλαμβανομένου του Σέυμουρ και της συζύγου του, Τζένη. Είχε επίσης ένα μεγάλο δωμάτιο προσευχής που εξυπηρετούσε την εκκλησία όταν γέμιζε η κυρίως αίθουσα. Το δωμάτιο προσευχής εφοδιάστηκε με καρέκλες και πάγκους φτιαγμένους από σεκόγια, τοποθετημένους στο τέλος πίσω από τις καρέκλες.
Από τα μέσα του Μαΐου του 1906, από 300 ως 1500 άτομα προσπαθούσαν να ανακατασκευάσουν και να εφοδιάσουν στο κτήριο. Δεδομένου ότι στο κτήριο υπήρχαν άλογα πριν τη μετατροπή του σε εκκλησία, μύγες ενόχλησαν συνεχώς τους ανθρώπους που συναθροίζονταν. Πλήθος από ανθρώπους κάθε υπόβαθρου συνήλθαν μαζί για να λατρέψουν: άνδρες, γυναίκες, παιδιά, μαύροι, λευκοί, ισπανόφωνοι, ασιάτες, πλούσιοι, φτωχοί, αναλφάβητοι και μορφωμένοι. Άτομα όλων των ηλικιών συγκεντρώθηκαν στο Λος Άντζελες με την επιθυμία να συμμετάσχουν στις συναθροίσεις. Η ανάμειξη των φυλών και η ενθάρρυνση των γυναικών στην καθοδήγηση της λατρείας ήταν αξιοπρόσεκτη για την εποχή.
Συναθροίσεις και λατρεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η λατρεία στην οδό Αζούσα 312 ήταν συνεχής, αυθόρμητη, και εκστατική, με συναθροίσεις που διαρκούσαν σχεδόν 24 ώρες το 24ωρο. Μεταξύ εκείνων που προσελκύστηκαν στην αναζωπύρωση δεν ήταν μόνο Αγιαστές, αλλά και Βαπτιστές, Μεννονίτες, Κουάκεροι, και Πρεσβυτεριανοί. Ένας παρατηρητής σε μια από τις συναθροίσεις έγραψε:
Κανένα μουσικό όργανο δεν χρησιμοποιείται. Κανένα δεν χρειάζεται. Καμία χορωδία – μερικοί εν πνεύματι έχουν ακούσει τους αγγέλους. Καμία συνεισφορά δεν λαμβάνεται. Καμία αγγελία δεν έχει ταχυδρομηθεί για να διαφημίσει τις συναθροίσεις. Καμία εκκλησιαστική οργάνωση δεν βρίσκεται πίσω από αυτό. Όλοι όσοι έχουν επαφή με τον Θεό συνειδητοποιούν μόλις βρεθούν στις συναθροίσεις αυτές ότι το Άγιο Πνεύμα είναι ο αρχηγός.
Οι Los Angeles Times δεν έδειξαν την ίδια συμπάθεια για τις συναθροίσεις, και κριτικάροντας έγραψαν:
Οι συναθροίσεις πραγματοποιούνται σε μια ετοιμόρροπη καλύβα στην οδό Αζούσα, και οι θιασώτες της παράξενων δογμάτων ασκούν τις πιο φανατικές ιεροτελεστίες, κηρύττουν τις πιο άγριες θεωρίες και εργάζονται τους εαυτούς τους σε μια κατάσταση του τρελού ενθουσιασμού μέσα στον ιδιαίτερο ζήλο τους. Έγχρωμοι και μια μερίδα λευκών συνθέτουν την κοινότητα, και η νύχτα γίνεται φοβερή στη γειτονιά από τις φωνές των πιστών, οι οποίοι με τις ώρες ταλαντεύονται μπρος-πίσω σε μια βασανιστική στάση προσευχής και ικεσίας. Υποστηρίζουν ότι έχουν το «χάρισμα των γλωσσών» και είναι σε θέση να καταλάβουν τη βαβέλ.
Ο Κάρολος Πάρχαμ ήταν επίσης αιχμηρός στην κριτική του:
Άνδρες και γυναίκες, λευκοί και οι μαύροι, γονάτισαν μαζί ή έπεφταν ο ένας πάνω στον άλλο. Μια λευκή γυναίκα, ίσως πλούσια και πολιτισμένη, μπορούσε να είναι ριγμένη στα μπράτσα ενός μεγάλου παλιονέγρου, και κρατημένη σφιχτά από αυτόν, να τρέμει και να τινάζεται σε μια φρικτή μίμηση της Πεντηκοστής. Φρικτή, φοβερή ντροπή.
Η πρώτη έκδοση της «Αποστολικής Πίστης» δημοσίευσε την κοινή αντίδραση των επισκεπτών για την αναζωπύρωση:
Υπερήφανοι, καλοντυμένοι ιεροκήρυκες έρχονται να «ερευνήσουν». Σύντομα τα περιφρονητικά βλέμματά τους αντικαθίστανται από κατάπληξη, έπειτα έρχεται η πεποίθηση, και πολύ συχνά θα τους βρείτε να κυλιούνται για λίγη ώρα στο βρώμικο πάτωμα, ζητώντας από τον Θεό να τους συγχωρέσει και να τους κάνει σαν τα μικρά παιδιά.
Ανάμεσα στις από πρώτο χέρι μαρτυρίες περιλαμβάνονται αναφορές για τυφλούς στους οποίους αποκαταστάθηκε η όρασή τους, για ασθένειες που θεραπεύτηκαν αμέσως, και για μετανάστες που μιλούσαν Γερμανικά, Γίντις, και Ισπανικά και που ευαγγελίζονταν στη μητρική τους γλώσσα από ακαλλιέργητους μαύρους, οι οποία μετέφραζαν τις γλώσσες στα Αγγλικά με «υπερφυσική ικανότητα»
Η υμνωδία ήταν σποραδική, χωρίς όργανα και περιστασιακά σε ξένες γλώσσες. Υπήρχαν περίοδοι εκτεταμένης σιωπής. Οι επισκέπτες έκαναν τις ομολογίες τους και τα μέλη διάβαζαν μεγαλόφωνα τις ομολογίες που στέλνονταν ταχυδρομικώς. Υπήρχε προσευχή για το χάρισμα των γλωσσών. Γινόταν προσευχή σε γλώσσες για τους αρρώστους, για τους ιεραποστόλους, και για οποιοδήποτε αίτημα δινόταν από τους συμμετέχοντες ή ερχόταν ταχυδρομικά. Γινόταν αυθόρμητο κήρυγμα και καλέσματα για σωτηρία, αγιότητα και το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα. Πολλοί άνθρωποι δοξολογούσαν συνεχώς σε όλη τη διάρκεια των συναθροίσεων. Τα μέλη της ιεραποστολής ποτέ δεν έλαβαν οικονομικές προσφορές, αλλά υπήρχε ένα δοχείο κοντά στην πόρτα για καθέναν που ήθελε να υποστηρίξει την αναζωπύρωση. Ο πυρήνας των μελών της Ιεραποστολής της Οδού Αζούσα δεν ήταν ποτέ πολύ παραπάνω από 50-60 άτομα, αλλά υπήρχαν εκατοντάδες και χιλιάδες άνθρωποι που επισκέπτονταν ή που έμεναν προσωρινά την Ιεραποστολή.
Πεποιθήσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Σέυμουρ και τα υπόλοιπα της Ιεραποστολής Αποστολικής Πίστης της οδού Αζούσα είχαν πέντε βασικές πεποιθήσεις:
- Σωτηρία διαμέσου της η πίστεως
- Αγιοποίηση του πιστού
- Οι Γλώσσες σημείο του βαπτίσματος στο Άγιο Πνεύμα.
- Θεραπεία μέσω πίστης ως μέρος της σωτηρίας του Θεού
- Επικείμενη επιστροφή του Χριστού.
Κληρονομιά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Αναζωπύρωση της Οδού Αζούσα είναι σήμερα σημείο αναφοράς για τους Πεντηκοστιανούς και τους Χαρισματικούς.
Σήμερα υπάρχουν περισσότεροι από 500 εκατομμύρια Πεντηκοστιανοί και Χαρισματικοί Χριστιανοί σε όλο τον κόσμο. Ο Πεντηκοστιανισμός είναι το δεύτερο δόγμα μετά τον Ρωμαικοθολικισμό και σήμερα είναι το πιο γρήγορα αυξανόμενο δόγμα του Χριστιανισμού. Η Αναζωπύρωση της Οδού Αζούσα είναι κοινά απόδεκτή ως η απαρχή του σύγχρονου Πεντηκοστιανού Κινήματος
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ McGee, Gary. William J. Seymour and the Azusa Street Revival. Enrichment Journal. Retrieved on May 17, 2007.
- ↑ «Azusa History». International Center for Spiritual Renewal. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Μαΐου 2007. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2007.
- ↑ Azusa History. International Center for Spiritual Renewal. Retrieved on May 17, 2007.
- ↑ Azusa History. International Center for Spiritual Renewal. Retrieved on May 17, 2007.
- ↑ Hayford, Jack W. & Moore, S. David (2006), The Charismatic Century: The Enduring Impact of the Azusa Street Revival (August, 2006 ed.), Warner Faith, ISBN 978-0-446-57813-4
- ↑ McGee, Gary, William J. Seymour and the Azusa Street Revival. Enrichment Journal. Retrieved on May 17, 2007. & Azusa History. International Center for Spiritual Renewal. Retrieved on May 17, 2007.
- ↑ IPHC Azusa Street Links – 1901 to Present. International Pentecostal Holiness Church. Retrieved on May 17, 2007. & Cline, Austin (Sunday February 22, 2004). This Date in History: Azusa Street Revival. atheism.about.com. Retrieved on May 17, 2007.
- ↑ Hayford, Jack W. & Moore, S. David (2006), The Charismatic Century: The Enduring Impact of the Azusa Street Revival (August, 2006 ed.), Warner Faith, ISBN 978-0-446-57813-4
- ↑ Newmann, Richard (1978). Black Apostles: Afro-American Clergy Confront the Twentieth Century. G. K. Hall & Co.. ISBN 0-8161-8137-3.
- ↑ MacRobert, Iain (1988), The Black Roots and White Racism of Early Pentecostalism in the USA, MacMillian Press, ISBN 0-333-43997-X